ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

(ριφαμπικίνη + ισονιαζίδη)

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

Rifinah

®

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Κάθε επικαλυμμένο δισκίο περιέχει 300 mg ριφαμπικίνη και 150 mg ισονιαζίδη.

Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων, βλ. παράγραφο 6.1.

3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ

Συνεχής θεραπεία:

Σωματικό βάρος μικρότερο των 50 kg:

Να γίνει αναφορά στον παρακάτω πίνακα των συνιστώμενων δοσολογιών από τα Κέντρα Ελέγχου

και Προφύλαξης Ασθενειών.

Σωματικό βάρος 50 kg ή περισσότερο:

Ποσότητα που αντιστοιχεί σε 600 mg rifampicin+300 mg INH εφάπαξ ημερησίως.

Διακεκομμένη θεραπεία:

Για όλα τα σωματικά βάρη: Ποσότητα που αντιστοιχεί σε 600 mg rifampicin + 300 mg INH 2 ή

3 φορές την εβδομάδα. Το φάρμακο πρέπει να συμπληρώνεται με 150 mg INH για κάθε 10 kg

σωματικού βάρους πάνω από 20 kg (δηλαδή σωματικό βάρος 60 kg: 150 x 4 = 600 mg

Φ

άρ-μ

μακο

Ημερησίως 2 φορές την εβδομάδα 3 φορές την εβδομάδα

mg/kg max.

RMP 10-20 10 600 10-20 10 600 10-20 10 600

INH 10-20 5 300 20-40 15 900 20-40 15 900

PZA 15-30 15-30 2.000 50-70 50-70 4.000 50-70 50-70 3.000

EMB 15-25 5-25 2.500 50 50 2.500 25-30 25-30 2.500

Συνεχής θεραπεία (7 φορές την εβδομάδα)

Συνολική διάρκεια 9 μήνες:

Αρχική φάση για 2 μήνες: RMP+INH+PZA+EMB ή STM

Φάση συνέχισης για 7 μήνες: RMP+INH

Mια συνολική διάρκεια 9 μηνών συνιστάται για φυματίωση με HIV λοίμωξη και για φυματιώδη

μηνιγγίτιδα, κεγχροειδή φυματίωση ή συμμετοχή του νωτιαίου μυελού με νευρολογικές επιπλοκές.

Συνολική διάρκεια 6 μήνες:

Αρχική φάση για 2 μήνες: RMP+INH+PZA+EMB ή STM

Φάση συνέχισης για 4 μήνες: RMP+INH

M ερικώς διακεκομμένη θεραπεία

των αντιφυματικών παραγόντων κάτω από παρακολούθηση) πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για

όλους τους ασθενείς, ανεξάρτητα από το θεραπευτικό σχήμα που λαμβάνουν.

Δοσολογικές συστάσεις για πνευμονική φυματίωση με αρνητικά πτύελα και εξωπνευμονική

φυματίωση και δοσολογικές συστάσεις για υπερήλικες και/ή υποσιτιζόμενους ασθενείς και

2

εκείνους με βαριά ηπατική βλάβη μπορούν να ανευρεθούν στη σχετική βιβλιογραφία.

Για να εξασφαλιστεί η άριστη απορρόφηση, το Rifinah πρέπει να λαμβάνεται κατά προτίμηση με

άδειο στομάχι, δηλ. τουλάχιστον 1/2 ώρα πριν από ένα γεύμα γεύμα (βλ. επίσης παραγράφους 4.4

«Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση» και 4.5 «Αλληλεπιδράσεις με άλλα

φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες μορφές αλληλεπίδρασης» και 5.2 «Φαρμακοκινητικές

ιδιότητες»).

Παιδιά:

Στο Rifinah η ριφαμπικίνη και η INH περιλαμβάνονται σε αναλογία που είναι ουσιαστικά αδύνατη

η χορήγηση και των δύο συστατικών με μια δόση κατάλληλη για παιδιά. Κατά συνέπεια, δεν

ενδείκνυται το Rifinah για παιδιατρική χρήση.

Γνωστή ή πιθανή υπερευαισθησία στις ριφαμυκίνες και/ή στην ΙΝΗ και/ή σε οποιοδήποτε από τα

Η συγχορήγηση του Rifinah με βορικοναζόλη αντενδείκνυται (βλ. παράγραφο 4.5

Το Rifinah είναι συνδυασμός δύο φαρμάκων όπου το καθένα από αυτά συνδέεται με ηπατική

δυσλειτουργία.

Διακεκομμένη θεραπεία, επανάληψη της θεραπείας μετά τη διακοπή της

Η παρουσία της ριφαμπικίνης σημαίνει ότι, εάν η θεραπεία με το φάρμακο διακοπεί για λίγο και

στη συνέχεια επαναληφθεί ή εάν η αγωγή δε λαμβάνεται τακτικά, δυνητικά σοβαρές ανεπιθύμητες

ενέργειες μπορεί να παρουσιαστούν (βλέπε κάτω από ριφαμπικίνη στις «Ανεπιθύμητες

ενέργειες»). Για το λόγο αυτό, τόσο η προσωρινή διακοπή της θεραπείας, όσο και η μη

συμμόρφωση πρέπει, εάν είναι δυνατό, ν’ αποφευχθούν.

Σε περίπτωση, που είναι αναπόφευκτη η προσωρινή διακοπή της αγωγής, πρέπει να χορηγούνται

χωριστά τα δύο συστατικά ριφαμπικίνη και INH κατά την επανάληψη της θεραπείας, επειδή η

ριφαμπικίνη πρέπει να χορηγείται τότε αρχικά σε χαμηλή και κατόπιν αυξανόμενη δοσολογία.

επιτυγχάνεται η επιθυμητή θεραπευτική δόση μέσα σε 3 - 4 ημέρες.

πορφύρα, αιμολυτική αναιμία, δύσπνοια και κρίσεις όμοιες με του άσθματος, shock ή νεφρική

ανεπάρκεια (αυτές είναι ανεπιθύμητες ενέργειες, που μπορεί να προκαλέσει η ριφαμπικίνη σε

3

εξαιρετικές περιπτώσεις), πρέπει να διακοπεί το φάρμακο αμέσως.

Οι ασθενείς, που αναπτύσσουν παρόμοιες επιπλοκές, δεν πρέπει να ξαναϋποβληθούν ποτέ σε

θεραπεία με ριφαμπικίνη.

Εάν εμφανιστούν άλλα σημεία υπερευαισθησίας, όπως φαρμακευτικός πυρετός ή δερματικές

αντιδράσεις, πρέπει να διακοπεί επίσης το φάρμακο. Για λόγους ασφάλειας δεν πρέπει να

συνεχίζεται η θεραπεία με ριφαμπικίνη. Αντί αυτής ένας άλλος αντιφυματικός παράγοντας πρέπει

να χορηγηθεί.

Σε μερικές περιπτώσεις κατά τις πρώτες ημέρες της αγωγής μπορεί να παρουσιαστεί

υπερχολερυθριναιμία λόγω ανταγωνισμού της ριφαμπικίνης με τη χολερυθρίνη για τις

απεκκριτικές οδούς του ήπατος στο επίπεδο του κυττάρου. Μια μεμονωμένη μέτρηση όπου

εντοπίστηκε μέτρια αύξηση των επιπέδων χολερυθρίνης ή/και των τρανσαμινασών δεν αποτελεί

ένδειξη διακοπής της αγωγής. Η απόφαση θα πρέπει να ληφθεί μάλλον μετά από επανάληψη των

δοκιμασιών, παρακολουθώντας την πορεία των τιμών και λαμβάνοντας υπόψη τις τιμές αυτές σε

συνδυασμό με την κλινική κατάσταση του ασθενούς.

Όπου η INH θεωρείται απαραίτητη για αγωγή συνδυασμού και κατά συνέπεια δε διακόπτεται, η

θεραπεία με αυτήν πρέπει να επαναληφθεί με χαμηλές δόσεις και κάτω από αυστηρή

θανατηφόρου). Εμφάνιση κλινικών σημείων ηπατίτιδας (ανορεξία, κόπωση, ναυτία, έμετοι κ.λπ.) ή

θεραπείας.

Λόγω της ενζυμοεπαγωγικής δράσης της, η ριφαμπικίνη πρέπει να χρησιμοποιείται με ιδιαίτερη

προσοχή σε ασθενείς με πορφυρία, γιατί η δραστηριοποίηση της συνθετάσης του δέλτα-

aminolaevulinic acid μπορεί να οδηγήσει σε οξεία εκδήλωση πορφυρίας.

Ασθενείς με επιληψία

Λόγω της νευροτοξικής δράσης του INH, οι ασθενείς με επιληψία πρέπει να τίθενται κάτω από

ειδική παρακολούθηση κατά τη διάρκεια της θεραπείας με το φάρμακο (βλέπε επίσης αναφορές σε

αλληλεπιδράσεις με αντισπασμωδικά στο κεφάλαιο 4.5).

Νευροπάθεια

Η πυριδοξίνη (βιταμίνη Β6) μπορεί να είναι χρήσιμη για το μετριασμό οποιασδήποτε

νευροπάθειας, που οφείλεται στην ΙΝΗ.

Οινόπνευμα

Για να αποκλειστεί κάθε ενδεχόμενο κύησης κατά τη διάρκεια της θεραπείας με το φάρμακο

πρέπει να εφαρμοστούν επιπρόσθετα μη ορμονικά μέσα αντισύλληψης (βλέπε «Αλληλεπιδράσεις

4

με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες μορφές αλληλεπίδρασης»).

Έλεγχοι που πρέπει να γίνονται

Αιματολογικές εξετάσεις και έλεγχοι της ηπατικής λειτουργίας πρέπει να γίνονται περιοδικά όπως

επίσης και πριν την έναρξη της θεραπείας.

4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες μορφές αλληλεπίδρασης

Αλληλεπίδραση με ένζυμα του κυτοχρώματος P-450

Είναι γνωστό ότι η ριφαμπικίνη επάγει συγκεκριμένα ένζυμα του κυτοχρώματος Ρ-450, ενώ η

ισονιαζίδη είναι εξίσου γνωστό ότι τα αναστέλλει. Κατά κανόνα, η επίδραση της ανταγωνιστικής

δράσης της ριφαμπικίνης και της ισονιαζίδης στο μεταβολισμό των φαρμάκων που υφίστανται

βιομετασχηματισμό μέσω του κυτοχρώματος Ρ-450 είναι άγνωστη. Συνεπώς χρειάζεται προσοχή

κατά τη συνταγογράφηση του Rifinah με φάρμακα που μεταβολίζονται στο κυτόχρωμα P-450.

φαρμάκων που μεταβολίζονται από αυτά τα ένζυμα πιθανόν να απαιτεί τροποποίηση, όταν γίνεται

έναρξη ή διακοπή του Rifinah.

διαζεπάμη), φάρμακα σχετιζόμενα με τη βενζοδιαζεπίνη (π.χ. ζοπικλόνη, ζολπιδέμη), αναστολείς

κλαριθρομυκίνη, κορτικοστεροειδή, σκευάσματα καρδιακών γλυκοσιδών, κλοφιβράτη,

ανοσοκατασταλτικοί παράγοντες (π.χ. κυκλοσπορίνη, τακρόλιμος), ιρινοτεκάνη, λεβοθυροξίνη,

λοσαρτάνη, ναρκωτικά αναλγητικά, μεθαδόνη, πραζικουαντέλη, προγεστόνη, κινίνη, ριλουζόλη,

εκλεκτικοί ανταγωνιστές των 5-ΗΤ

υποδοχέων (π.χ. ονδανσετρόνη), στατίνες που μεταβολίζονται

Οι ασθενείς οι οποίες λαμβάνουν συστηματικά ορμονικά αντισυλληπτικά θα πρέπει να

ενημερωθούν ότι κατά την αγωγή με ριφαμπικίνη είναι απαραίτητο να χρησιμοποιούν μη

ορμονικές μεθόδους ως αντισύλληψη.

Άλλες αλληλεπιδράσεις:

Όταν το Rifinah συγχορηγείται με το συνδυασμό σακουϊναβίρης/ριτοναβίρης, αυξάνεται η

πιθανότητα ηπατοτοξικότητας. Συνεπώς, η συγχορήγηση του Rifinah με σακουϊναβίρη/ριτοναβίρη

αντενδείκνυται (βλ. 4.3 «Αντενδείξεις»).

Η συγχορήγηση του Rifinah με βορικοναζόλη αντενδείκνυται (βλ. 4.3 «Αντενδείξεις»).

Όταν συγχορηγηθούν τα δύο φάρμακα παρατηρούνται μειωμένα επίπεδα ατοβακόνης και

αυξημένες συγκεντρώσεις ριφαμπικίνης.

5

Κατά την ταυτόχρονη χορήγηση κετοκοναζόλης με ριφαμπικίνη εντοπίστηκαν μειωμένα επίπεδα

και των δύο ουσιών στον ορό.

Η συγχορήγηση ριφαμπικίνης και εναλαπρίλης προκάλεσε ελαττωμένα επίπεδα εναλαπριλάτης, ο

δραστικός μεταβολίτης της εναλαπρίλης. Απαιτείται προσαρμογή της δοσολογίας εφόσον είναι

δυνατό από την κλινική κατάσταση του ασθενούς.

Η ταυτόχρονη χορήγηση με αντιόξινα, δυνατόν να μειώσει την απορρόφηση της ριφαμπικίνης. Οι

ημερήσιες δόσεις ριφαμπικίνης πρέπει να χορηγούνται τουλάχιστον 1 ώρα πριν από τη λήψη των

αντιόξινων.

Στην περίπτωση που η ριφαμπικίνη χορηγηθεί ταυτόχρονα με αλοθάνιο ή ισονιαζίδη, αυξάνεται η

πιθανότητα ηπατοτοξικότητας. Η συγχορήγηση ριφαμπικίνης και αλοθάνιου πρέπει να

παρακολουθούνται στενά για ηπατοτοξικότητα.

χοληφόρες οδούς. Γι’ αυτό, οι εξετάσεις αυτές θα πρέπει να διεξάγονται πριν από την πρωϊνή δόση

της ριφαμπικίνης.

Σε ασθενείς που λαμβάνουν ριφαμπικίνη αναφέρθηκε διασταυρούμενη αντίδραση και ψευδώς

θετική δοκιμασία κατά την εξέταση των ούρων για οπιούχα, όταν εφαρμόστηκε η μέθοδος KIMS

(κινητική αλληλεπίδραση μικρομορίων σε διάλυμα, π.χ. με τη δοκιμασία οπιούχων Abuscreen

OnLine των Διαγνωστικών Συστημάτων της Roche). Δοκιμασίες επιβεβαίωσης, τέτοιες όπως η

αεριοχρωματογραφία/ φασματοφωτομετρία μάζας, θα διαχωρίσουν τη ριφαμπικίνη από τα

καρβαμαζεπίνη, φαινυτοΐνη.

Άλλες αλληλεπιδράσεις: Το παρα-αμινοσαλικυλικό οξύ (PAS) δυνατόν να αυξήσει τα επίπεδα του

πλάσματος και την ημιπερίοδο ζωής της αποβολής της ισονιαζίδης μέσω ανταγωνισμού των

ενζύμων για ακετυλίωση.

Αλληλεπίδραση με την τροφή: Μπορεί να παρουσιαστεί αλληλεπίδραση με τις τροφές που

περιέχουν τυραμίνη (τυρί, ερυθρός οίνος) λόγω του ότι η ισονιαζίδη εμφανίζει κάποια

ανασταλτική επίδραση στη μονοαμινο-οξειδάση. Ακόμη και η διαμινο-οξειδάση μπορεί να

ανασταλεί, προκαλώντας υπερβολική ανταπόκριση (π.χ. κεφαλαλγία, εφίδρωση, παλμοί,

ερυθρίαση, υπόταση) στις τροφές που περιέχουν ισταμίνη (π.χ. σκαθάρι, τόνος, άλλα τροπικά

Τροφές που περιέχουν τυραμίνη και ισταμίνη θα πρέπει να αποφεύγονται σε ασθενείς που

λαμβάνουν το Rifinah.

6

4.6 Κύηση και γαλουχία

Χρήση κατά την κύηση

Δεν υπάρχουν καλά ελεγχόμενες μελέτες με τη ριφαμπικίνη σε έγκυες γυναίκες.

Ριφαμπικίνη

Σε ποντικούς και αρουραίους η ριφαμπικίνη απέβη τερατογόνος σε ημερήσιες δόσεις πάνω από

150 mg/kg, σε τέτοιο βαθμό, που παρατηρήθηκε αυξημένη εμφάνιση δισχιδούς ράχης και

λυκοστόματος. Σε κουνέλια δεν είχε τερατογόνο δράση. Και στα τρία είδη ζώων εμφανίστηκαν μη

ειδικές εμβρυοτοξικές επιδράσεις μετά από δόσεις > 150 mg/kg.

Στον άνθρωπο δεν παρατηρήθηκε σημαντική αύξηση του ποσοστού δυσπλασιών στα παιδιά

Μολονότι έχει αναφερθεί ότι η ριφαμπικίνη διαπερνά το φραγμό του πλακούντα και εμφανίζεται

επιφέρει σχετικά μικρό κίνδυνο κατά τη διάρκεια της κύησης στον άνθρωπο. Συγγενείς

Επειδή είναι θεωρητικά πιθανόν ότι το φάρμακο μπορεί να ασκήσει νευροτοξικές επιδράσεις στο

Το Rifinah δεν πρέπει να δίδεται κατά τη διάρκεια της κύησης, εκτός εάν το πιθανό όφελος

δικαιολογεί τον πιθανό κίνδυνο για το έμβρυο.

Χρήση κατά τη γαλουχία

Η ριφαμπικίνη και η ισονιαζίδη είναι γνωστό ότι περνούν στο μητρικό γάλα. Έτσι, το Rifinah θα

πρέπει να χορηγείται στη μητέρα μόνο εάν το πιθανό όφελος δικαιολογεί τον πιθανό κίνδυνο για

το έμβρυο.

Όμως, λόγω της θεωρητικής πιθανότητας νευροτοξικών επιδράσεων, που οφείλονται στην

ισονιαζίδη, τα βρέφη, που θηλάζουν, πρέπει να είναι κάτω από προσεκτική επιτήρηση. Συνιστάται

η προφυλακτική χορήγηση πυριδοξίνης, τόσο στη μητέρα, όσο και στο βρέφος.

4.7 Επιδράσεις στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανών

Η ισονιαζίδη σε υψηλές δόσεις μπορεί πιθανώς να επιδράσει αρνητικά.

7

4.8 Ανεπιθύμητες ενέργειες

Εκτίμηση συχνότητας: συχνές > 10%, περιστασιακές 1% - 10%, σπάνιες 0,001% - 1%,

μεμονωμένα περιστατικά < 0,001%.

Ριφαμπικίνη

Η ριφαμπικίνη μπορεί να προκαλέσει ερυθρό χρωματισμό των υγρών του σώματος και

περιστασιακά άλλων σωματικών εκκρίσεων π.χ. ούρων, πτυέλων και δακρύων, κοπράνων, σιέλου,

ιδρώτα. Μπορεί να χρωματίσει μόνιμα τους μαλακούς φακούς επαφής.

Ανεπιθύμητες ενέργειες, που μπορεί να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια συνεχούς ημερήσιας ή

διακεκομμένης θεραπείας:

Δέρμα και εξαρτήματα

αντιδράσεις υπερευαισθησίας του δέρματος καθώς και ερυθρότητα των ματιών.

Σπάνια: πολύμορφο ερύθημα συμπεριλαμβανόμενου του συνδρόμου Stevens–Johnson και της

Συχνά: μια ασυμπτωματική αύξηση των ηπατικών ενζύμων (βλ. παράγραφο 4.4 «Ειδικές

περιπτώσεις.

Μπορεί να παρατηρηθεί ελαφρά παροδική αύξηση στις τιμές των τρανσαμινασών, κυρίως κατά

την έναρξη της θεραπείας. Αυτές οι αυξημένες τιμές συνήθως επανέρχονται στο φυσιολογικό,

ακόμη και όταν η θεραπεία συνεχίζεται. Γενικά δεν απαιτείται η διακοπή της αγωγής.

Κεντρικό και περιφερικό νευρικό σύστημα

Περιστασιακά: κόπωση, υπνηλία, κεφαλαλγία, θόλωση της διάνοιας, ζάλη.

Σπάνια: αταξία, πνευματική σύγχυση, ψυχώσεις.

Μεμονωμένα περιστατικά: οίδημα και μυοπάθεια, διαταραχές της όρασης, μυϊκή αδυναμία.

Αίμα

θρομβοκυτοπενικής πορφύρας εμφανίζονται συχνότερα κάτω από διακεκομμένη θεραπεία από ότι

Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις αναφέρθηκε ακοκκιοκυτταραιμία.

8

Ενδοκρινικές αντιδράσεις

Σπάνια: διαταραχές στον εμμηνορρυσιακό κύκλο, επαγωγή μιας κρίσης σε ασθενείς με νόσο του

Addison (βλέπε «Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες μορφές

αλληλεπίδρασης»).

Ανεπιθύμητες ενέργειες, που εμφανίζονται κυρίως κατά τη διάρκεια διακεκομμένης

θεραπείας ή κατά την επανάληψη της αγωγής μετά από προσωρινή διακοπή:

Σε ασθενείς, που παίρνουν ριφαμπικίνη όχι σε ημερήσια βάση ή σε εκείνους, που επαναλαμβάνουν

την αγωγή με το φάρμακο μετά από προσωρινή διακοπή, μπορεί να εμφανιστεί ένα σύνδρομο

όμοιο με της γρίππης (σύνδρομο γρίπης), που πολύ πιθανό να είναι ανοσολογικής αιτιολογίας.

Χαρακτηρίζεται από πυρετό, τρόμο και πιθανόν κεφαλαλγία, ζάλη και οστικό πόνο. Σε σπάνιες

περιπτώσεις το «σύνδρομο γρίπης» μπορεί να συνοδεύεται από θρομβοκυτοπενία, πορφύρα,

δύσπνοια, κρίσεις όμοιες με του άσθματος, λευκοπενία, ηωσινοφιλία, οξεία αιμολυτική αναιμία,

μείωση της πίεσης του αίματος και καταπληξία, αναφυλαξία και οξεία νεφρική ανεπάρκεια λόγω

μπορεί, όμως, να εμφανιστούν ξαφνικά χωρίς προϋπάρχον «σύνδρομο γρίπης», κυρίως όταν

επαναλαμβάνεται η θεραπεία μετά από προσωρινή διακοπή ή όταν η ριφαμπικίνη χορηγείται

Ισονιαζίδη

Κεντρικό και περιφερικό νευρικό σύστημα

ασθενείς, αλκοολικούς και διαβητικούς).

Σπάνια: βλάβη του οπτικού νεύρου με ατροφία, σπασμοί (βλ. 4.9 «Υπερδοσολογία»), ψυχώσεις,

ζάλη, διαταραχές μνήμης, θόλωση της διάνοιας, κεφαλαλγία.

Μεμονωμένα περιστατικά τοξικής εγκεφαλοπάθειας. Οι υψηλές δόσεις μπορεί ν’ αυξήσουν τη

συχνότητα των κρίσεων στους επιληπτικούς.

Γαστρεντερικός σωλήνας

Περιστασιακά: ναυτία, έμετος, επιγαστρική ενόχληση, παγκρεατίτις.

Ήπαρ

Συχνά: διαταραχές της ηπατικής λειτουργίας (συνήθως παροδικές)

Σπάνια: ηπατίτιδα, που σε μεμονωμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι σοβαρή και ενίοτε

Ηπατοτοξικότητα ιδιαίτερα σε άτομα πάνω από 35 ετών.

Αλλεργικές - αναφυλακτικές αντιδράσεις

Περιστασιακά: δερματικό εξάνθημα, πυρετός και λεμφαδενοπάθεια

9