SPC - Περίληψη χαρακτηριστικών TRIATEC TAB 2,5MG/TAB BTx20 (BLIST 2x10)

eRx.gr

|Αρχική|

|Σκεύασμα|

SPC : TRIATEC TAB 2,5MG/TAB BTx20 (BLIST 2x10)

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

TRIATEC 2,5 mg δισκία

TRIATEC 5 mg δισκία

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Δισκία

Κάθε δισκίο περιέχει 2,5 mg ραμιπρίλης.

Κάθε δισκίο περιέχει 5 mg ραμιπρίλης.

, . 6.1.Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων βλ παράγραφο

3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ

Δισκία 2,5 mg

Υποκίτρινο έως κίτρινο επίμηκες δισκίο με εγκοπή που φέρει χαραγμένο τον

αριθμό «2.5» και το λογότυπο της εταιρίας στη μία πλευρά, ενώ στην άλλη

πλευρά φέρει χαραγμένο το χαρακτηριστικό γνώρισμα «ΗΜR» και τον αριθμό

«2.5». Το δισκίο μπορεί να διαχωριστεί σε δύο ίσα μέρη.

Δισκία 5 mg

Ανοιχτό ερυθρό επίμηκες δισκίο με εγκοπή που φέρει χαραγμένο τον αριθμό «5»

και το λογότυπο της εταιρίας στη μία πλευρά, ενώ στην άλλη πλευρά φέρει

χαραγμένο το χαρακτηριστικό γνώρισμα «ΗΜP» και τον αριθμό «5». Το δισκίο

μπορεί να διαχωριστεί σε δύο ίσα μέρη.

4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις

- Θεραπεία της υπέρτασης.

- Πρόληψη καρδιαγγειακών συμβαμάτων: μείωση της καρδιαγγειακής

νοσηρότητας και της θνησιμότητας σε ασθενείς με:

 έκδηλη αθηροθρομβωτική καρδιαγγειακή νόσο (ιστορικό

στεφανιαίας καρδιακής νόσου ή αγγειακού εγκεφαλικού

επεισοδίου ή περιφερικής αγγειακής νόσου), ή

 διαβήτη με έναν τουλάχιστον παράγοντα καρδιαγγειακού κινδύνου

(βλ. παράγραφο 5.1).

- Θεραπεία της νεφροπάθειας:

 Αρχόμενη σπειραματική διαβητική νεφροπάθεια όπως ορίζεται από

την παρουσία της μικρολευκωματινουρίας.

 Έκδηλη σπειραματική διαβητική νεφροπάθεια όπως ορίζεται από

την μακροπρωτεϊνουρία σε ασθενείς με τουλάχιστον έναν

παράγοντα καρδιαγγειακού κινδύνου (βλ. παράγραφο 5.1).

 Έκδηλη σπειραματική μη διαβητική νεφροπάθεια όπως ορίζεται

από πρωτεϊνουρία ≥ 3 g/ημέρα) (βλέπε παράγραφο 5.1).

- Θεραπεία της συμπτωματικής καρδιακής ανεπάρκειας.

- Δευτερεύουσα πρόληψη μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου: μείωση

της θνησιμότητας από την οξεία φάση του εμφράγματος του μυοκαρδίου σε

ασθενείς με κλινικά σημεία καρδιακής ανεπάρκειας όταν αρχίζει > 48 ώρες

μετά το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης

Δοσολογία

Συνιστάται το TRIATEC να λαμβάνεται κάθε μέρα την ίδια ώρα της ημέρας.

Το TRIATEC μπορεί να λαμβάνεται πριν, μαζί ή μετά τα γεύματα, γιατί η λήψη

τροφής δεν τροποποιεί την βιοδιαθεσιμότητά του.

Το TRIATEC πρέπει να καταπίνεται με κάποιο υγρό. Δεν πρέπει να μασάται ή να

συνθλίβεται.

Ενήλικες

Ασθενείς σε θεραπεία με διουρητικά

Υπόταση πιθανόν να παρουσιαστεί μετά την έναρξη της θεραπείας με TRIATEC·

αυτό είναι πιο πιθανό σε ασθενείς, οι οποίοι λαμβάνουν ταυτόχρονα αγωγή με

διουρητικά. Συνεπώς, συνιστάται προσοχή επειδή οι ασθενείς αυτοί πιθανόν να

έχουν έλλειμμα όγκου και/ή ηλεκτρολυτών.

Εάν είναι δυνατόν, η θεραπεία με το διουρητικό θα πρέπει να διακοπεί 2 έως 3

ημέρες προτού αρχίσει η θεραπεία με το TRIATEC (βλ. παράγραφο 4.4).

Σε υπερτασικούς ασθενείς στους οποίους δεν διακόπτεται η αγωγή με το

διουρητικό, η θεραπεία με το TRIATEC θα πρέπει να αρχίσει με μία δόση του

1,25 mg. Η νεφρική λειτουργία και το κάλιο του ορού πρέπει να

παρακολουθούνται. Η επακόλουθη δοσολογία του TRIATEC θα πρέπει να

προσαρμοστεί ανάλογα με την επιδιωκόμενη αρτηριακή πίεση.

Υπέρταση

Η δόση πρέπει να εξατομικεύεται ανάλογα με το προφίλ του ασθενούς (βλ.

παράγραφο 4.4) και τον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης.

Το TRIATEC μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μονοθεραπεία ή σε συνδυασμό με

άλλες κατηγορίες αντιυπερτασικών φαρμακευτικών προϊόντων ( βλέπε

4.3, 4.4, 4.5 5.1)παραγράφους και .

Δόση έναρξης

Η θεραπεία με το TRIATEC θα πρέπει να αρχίσει σταδιακά με μία αρχική

συνιστώμενη δόση των 2,5 mg ημερησίως.

Οι ασθενείς με έντονα ενεργοποιημένο σύστημα ρενίνης-αγγειοτασίνης-

αλδοστερόνης πιθανόν να εμφανίσουν υπερβολική πτώση της αρτηριακής

πίεσης μετά την αρχική δόση. Σε αυτούς τους ασθενείς συνιστάται μία δόση

έναρξης του 1,25 mg και η έναρξη της θεραπείας θα πρέπει να είναι υπό ιατρική

παρακολούθηση. (βλ. παράγραφο 4.4)

Τιτλοποίηση και δόση συντήρησης

Η δόση μπορεί να διπλασιαστεί σε διάστημα δύο έως τεσσάρων εβδομάδων

ώστε προοδευτικά να επιτευχθεί η επιθυμητή αρτηριακή πίεση· η μέγιστη

επιτρεπόμενη δόση του TRIATEC είναι 10 mg ημερησίως. Συνήθως η δόση

χορηγείται μία φορά ημερησίως.

Καρδιαγγειακή πρόληψη

Δόση έναρξης

Η συνιστώμενη αρχική δόση είναι 2,5 mg TRIATEC μία φορά ημερησίως.

Τιτλοποίηση και δόση συντήρησης

Η δόση πρέπει να αυξάνεται σταδιακά με βάση την ανοχή του ασθενούς στο

φάρμακο. Συνιστάται να διπλασιάζεται η δόση μετά από μία ή δύο εβδομάδες

και – μετά από ακόμα δύο έως τρεις εβδομάδες – να αυξάνεται μέχρι την

επιδιωκόμενη δόση συντήρησης των 10 mg TRIATEC μία φορά ημερησίως.

Βλέπε επίσης δοσολογία για ασθενείς που είναι σε θεραπεία με διουρητικά

παραπάνω.

Θεραπεία της νεφροπάθειας

Σε ασθενείς με διαβήτη και μικρολευκωματινουρία:

Δόση έναρξης:

Η συνιστώμενη αρχική δόση είναι 1,25 mg TRIATEC μία φορά ημερησίως.

Τιτλοποίηση και δόση συντήρησης

Η δόση σταδιακά αυξάνεται με βάση την ανοχή του ασθενούς στη δραστική

ουσία. Συνιστάται ο διπλασιασμός της ημερήσιας δόσης στα 2,5 mg μετά από

δύο εβδομάδες και μετά στα 5 mg μετά από ακόμα δύο εβδομάδες.

Σε ασθενείς με διαβήτη και έναν τουλάχιστον καρδιαγγειακό κίνδυνο:

Δόση έναρξης

Η συνιστώμενη αρχική δόση είναι 2,5 mg TRIATEC μία φορά ημερησίως.

Τιτλοποίηση και δόση συντήρησης

Στη συνέχεια η δόση αυξάνεται με βάση την ανοχή του ασθενούς στη δραστική

ουσία. Συνιστάται ο διπλασιασμός της ημερήσιας δόσης στα 5 mg TRIATEC μετά

από μία έως δύο εβδομάδες και μετά στα 10 mg TRIATEC μετά από ακόμα δύο ή

τρεις εβδομάδες. Η επιδιωκόμενη ημερήσια δόση είναι τα 10 mg.

Σε ασθενείς με μη διαβητική νεφροπάθεια όπως ορίζεται από

μακροπρωτεϊνουρία ≥ 3

/ημέρα.

Δόση έναρξης

Η συνιστώμενη αρχική δόση είναι 1,25 mg TRIATEC μία φορά ημερησίως.

Τιτλοποίηση και δόση συντήρησης

Στη συνέχεια η δόση αυξάνεται με βάση την ανοχή του ασθενούς στη δραστική

ουσία. Συνιστάται ο διπλασιασμός της ημερήσιας δόσης στα 2,5 mg TRIATEC

μετά από δύο εβδομάδες και μετά στα 5 mg TRIATEC μετά από ακόμα δύο

εβδομάδες.

Συμπτωματική καρδιακή ανεπάρκεια

Δόση έναρξης

Στους σταθεροποιημένους ασθενείς υπό θεραπεία με διουρητικά, η συνιστώμενη

αρχική δόση είναι 1,25 mg ημερησίως.

Τιτλοποίηση και δόση συντήρησης

Το TRIATEC πρέπει να τιτλοποιείται με το διπλασιασμό της δόσης κάθε μία έως

δύο εβδομάδες με μέγιστη ημερήσια δόση τα 10 mg. Προτιμάται το δοσολογικό

σχήμα με λήψη του φαρμάκου 2 φορές την ημέρα.

Δευτερογενής πρόληψη μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου και με

καρδιακή ανεπάρκεια

Δόση έναρξης

Με την πάροδο 48 ωρών από έμφραγμα του μυοκαρδίου, σε έναν κλινικά και

αιμοδυναμικά σταθεροποιημένο ασθενή, η αρχική δόση είναι 2,5 mg δύο φορές

ημερησίως για τρεις ημέρες. Εάν η αρχική δόση των 2,5 mg δεν είναι ανεκτή,

μια δόση 1,25 mg δύο φορές την ημέρα πρέπει να χορηγείται για δύο ημέρες πριν

αυξηθεί στα 2,5 mg και στα 5 mg δύο φορές την ημέρα. Εάν η δόση δεν μπορεί να

αυξηθεί στα 2,5 mg δύο φορές την ημέρα, η αγωγή πρέπει να διακοπεί.

Βλέπε επίσης δοσολογία για ασθενείς που είναι σε θεραπεία με διουρητικά

παραπάνω.

Τιτλοποίηση και δόση συντήρησης

Η ημερήσια δόση αυξάνεται στη συνέχεια με το διπλασιασμό της δόσης σε

διάστημα μίας έως τριών ημερών μέχρι την επιδιωκόμενη δόση συντήρησης

των 5 mg δύο φορές ημερησίως.

Η δόση συντήρησης κατανέμεται σε 2 χορηγήσεις την ημέρα όταν είναι δυνατό.

Εάν η δόση δεν μπορεί να αυξηθεί στα 2,5 mg δύο φορές την ημέρα, η αγωγή

πρέπει να διακοπεί. Επαρκής εμπειρία, ακόμα υπολείπεται, σχετικά με την

αγωγή των ασθενών με σοβαρή (ΝΥΗΑ ΙV) καρδιακή ανεπάρκεια αμέσως μετά

από έμφραγμα του μυοκαρδίου. Εάν πρόκειται να ληφθεί απόφαση για την

αγωγή των ασθενών αυτών, συνιστάται η θεραπεία να αρχίζει με 1,25 mg μία

φορά ημερησίως και να δεικνύεται ιδιαίτερη προσοχή σε κάθε αύξηση της

δόσης.

Ειδικοί πληθυσμοί

Ασθενείς με νεφρική δυσλειτουργία

Η ημερήσια δόση σε ασθενείς με νεφρική δυσλειτουργία πρέπει να βασίζεται

στην κάθαρση κρεατινίνης (βλ. παράγραφο 5.2):

- εάν η κάθαρση κρεατινίνης είναι ≥ 60 ml/min, δεν είναι αναγκαίο να

προσαρμοστεί η αρχική δόση (2,5 mg/ημέρα)· η μέγιστη ημερήσια δόση είναι

10 mg·

- εάν η κάθαρση κρεατινίνης είναι μεταξύ 30-60 ml/min, δεν είναι αναγκαίο

να προσαρμοστεί η αρχική δόση (2,5 mg/ημέρα)· η μέγιστη ημερήσια δόση

είναι 5 mg·

- εάν η κάθαρση κρεατινίνης είναι μεταξύ 10-30 ml/min, η αρχική δόση είναι

1,25 mg/ημέρα και η μέγιστη ημερήσια δόση είναι 5 mg·

- σε υπερτασικούς ασθενείς που υφίστανται αιμοδιύλιση: η ραμιπρίλη

είναι σε περιορισμένο βαθμό διαλυτή· η αρχική δόση είναι 1,25 mg/ημέρα

και η μέγιστη δόση είναι 5 mg· το φαρμακευτικό προϊόν πρέπει να

χορηγείται λίγες ώρες μετά την πραγματοποίηση της αιμοδιύλισης.

Ασθενείς με ηπατική δυσλειτουργία

(βλ. παράγραφο 5.2)

Σε ασθενείς με ηπατική δυσλειτουργία, η αγωγή με TRIATEC πρέπει να αρχίζει

μόνο μετά από στενή ιατρική παρακολούθηση και η μέγιστη ημερήσια δόση

είναι 2,5 mg TRIATEC.

Ηλικιωμένα άτομα

Οι αρχικές δόσεις πρέπει να είναι μικρότερες και η επακόλουθη τιτλοποίηση της

δόσης πρέπει να είναι περισσότερο βαθμιαία γιατί είναι μεγαλύτερη η

πιθανότητα εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών ειδικά στους πολύ

ηλικιωμένους και αδύναμους ασθενείς. Θα πρέπει να εξετάζεται μια μειωμένη

αρχική δόση 1,25 mg ραμιπρίλης.

Παιδιατρικός πληθυσμός

Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της ραμιπρίλης στα παιδιά δεν έχει

ακόμα τεκμηριωθεί. Τα υπάρχοντα διαθέσιμα δεδομένα για το TRIATEC

περιγράφονται στις παραγράφους 4.8, 5.1, 5.2 και 5.3, όμως δε μπορεί να γίνει

μια συγκεκριμένη σύσταση για τη δοσολογία.

Τρόπος χορήγησης

Από στόματος χρήση.

4.3 Αντενδείξεις

- Υπερευαισθησία στη δραστική ουσία, σε κάποιο από τα έκδοχα που

αναφέρονται στην παράγραφο 6.1 ή σε κάποιο άλλο αναστολέα του ΜΕΑ

(Μετατρεπτικό Ένζυμο της Αγγειοτασίνης)

- Ιστορικό αγγειοοιδήματος (κληρονομικό, ιδιοπαθές ή λόγω προηγούμενου

αγγειοοιδήματος με αναστολείς του ΜΕΑ ή AΥΑΙΙ)

- Εκτός σώματος θεραπείες που οδηγούν σε επαφή του αίματος με αρνητικά

φορτισμένες επιφάνειες (βλ. παράγραφο 4.5)

- Σημαντική αμφοτερόπλευρη στένωση της νεφρικής αρτηρίας ή στένωση της

νεφρικής αρτηρίας σε μονήρη λειτουργικό νεφρό

- Δεύτερο και τρίτο τρίμηνο της κύησης (βλ. παραγράφους 4.4 και 4.6)

- Η ραμιπρίλη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε ασθενείς σε υποτασικές ή

αιμοδυναμικά ασταθείς καταστάσεις

- Η ταυτόχρονη χρήση του Triatec μ ε προϊόντα που περιέχουν αλισκιρένη

αντενδείκνυται σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ή νεφρική δυσλειτουργία

(GFR <60 ml/min/1,73 m

) (βλ. παραγράφους 4.5 και 5.1).

4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση

Ειδικοί πληθυσμοί

Κύηση

: οι αναστολείς του ΜΕΑ όπως η ραμιπρίλη ή οι Ανταγωνιστές

των Υποδοχέων της Αγγειοτασίνης ΙΙ (AYA-II) δεν πρέπει να

ξεκινήσουν κατά τη διάρκεια της κύησης. Οι ασθενείς οι οποίες

σχεδιάζουν εγκυμοσύνη πρέπει να αλλάξουν σε εναλλακτικές

αντιυπερτασικές θεραπείες, οι οποίες έχουν ένα τεκμηριωμένο προφίλ

ασφάλειας για χρήση κατά την κύηση, εκτός εάν η συνέχιση της

θεραπείας με αναστολέα του ΜΕΑ/AYA-II κρίνεται απαραίτητη. Όταν

διαγιγνώσκεται κύηση, η θεραπεία με αναστολείς του ΜΕΑ/AYA-II

πρέπει να διακόπτεται άμεσα και, εάν είναι απαραίτητο, να αρχίζει

εναλλακτική θεραπεία. (βλ. παραγράφους 4.3 και 4.6).



Ασθενείς με ιδιαίτερο κίνδυνο υπότασης

Ασθενείς με έντονα ενεργοποιημένο σύστημα ρενίνης-αγγειοτασίνης-

αλδοστερόνης

Ασθενείς με έντονα ενεργοποιημένο σύστημα ρενίνης-αγγειοτασίνης-

αλδοστερόνης είναι σε κίνδυνο μίας οξείας έκδηλης πτώσης της αρτηριακής

πίεσης και επιδείνωσης της νεφρικής λειτουργίας λόγω αναστολής του ΜΕΑ,

ειδικά όταν ένας αναστολέας του ΜΕΑ ή ένα διουρητικό χορηγείται ταυτόχρονα

για πρώτη φορά ή στην πρώτη αύξηση της δόσης. Η σημαντική ενεργοποίηση

του συστήματος ρενίνης-αγγειοτασίνης-αλδοστερόνης θα πρέπει να αναμένεται

και η ιατρική παρακολούθηση συμπεριλαμβανομένης της παρακολούθησης της

αρτηριακής πίεσης είναι απαραίτητες, όπως για παράδειγμα στους:

- ασθενείς με σοβαρή υπέρταση

- ασθενείς με μη αντιρροπούμενη συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια

- ασθενείς με αιμοδυναμικά σχετική παρεμπόδιση της αριστερής

κοιλιακής εισροής ή εκροής (π.χ. στένωση της αορτικής ή της

μιτροειδούς βαλβίδας)

- ασθενείς με ετερόπλευρη στένωση της νεφρικής αρτηρίας με δεύτερο

λειτουργικό νεφρό

- ασθενείς στους οποίους υπάρχει ή μπορεί να αναπτυχθεί έλλειμμα

υγρών ή ηλεκτρολυτών (συμπεριλαμβανομένων των ασθενών με

διουρητικά)

- ασθενείς με κίρρωση του ήπατος και/ή ασκίτη

- ασθενείς που υποβάλλονται σε μείζονα χειρουργική επέμβαση ή κατά τη

διάρκεια της αναισθησίας με παράγοντες που προκαλούν υπόταση.

Γενικά, συνιστάται η διόρθωση της αφυδάτωσης, της υποογκαιμίας ή του

ελλείμματος των ηλεκτρολυτών προτού αρχίσει η αγωγή (σε ασθενείς με

καρδιακή ανεπάρκεια, ωστόσο, μία διορθωτική ενέργεια σαν και αυτή θα πρέπει

να σταθμίζεται προσεκτικά έναντι του κινδύνου της υπερφόρτωσης του όγκου).

- Διπλός αποκλεισμός του συστήματος ρενίνης-αγγειοτασίνης-αλδοστερόνης

(

RAAS

)

Υπάρχουν αποδείξεις ότι η ταυτόχρονη χρήση αναστολέων ΜΕΑ, αποκλειστών

των υποδοχέων αγγειοτασίνης ΙΙ ή αλισκιρένης αυξάνει τον κίνδυνο υπότασης,

υπερκαλιαιμίας και μειωμένης νεφρικής λειτουργίας (περιλαμβανομένης της

οξείας νεφρικής ανεπάρκειας). Ως εκ τούτου, διπλός αποκλεισμός του

συστήματος ρενίνης-αγγειοτασίνης-αλδοστερόνης (RAAS) μέσω της

συνδυασμένης χρήσης αναστολέων ΜΕΑ, αποκλειστών των υποδοχέων

αγγειοτασίνης ΙΙ ή αλισκιρένης δεν συνιστάται (βλ. παραγράφους 4.5 και 5.1).

Εάν η θεραπεία διπλού αποκλεισμού θεωρείται απολύτως απαραίτητη, αυτή θα

πρέπει να λάβει χώρα μόνο κάτω από την επίβλεψη ειδικού και με συχνή στενή

παρακολούθηση της νεφρικής λειτουργίας, των ηλεκτρολυτών και της

αρτηριακής πίεσης.

Οι αναστολείς ΜΕΑ και οι αποκλειστές των υποδοχέων αγγειοτασίνης ΙΙ δεν θα

πρέπει να χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα σε ασθενείς με διαβητική

νεφροπάθεια.

Παροδική ή εμμένουσα καρδιακή ανεπάρκεια μετά από ΕΜ

Ασθενείς σε κίνδυνο καρδιακής ή εγκεφαλικής ισχαιμίας στην περίπτωση

οξείας υπότασης

Η αρχική φάση της αγωγής απαιτεί ειδική ιατρική παρακολούθηση.



Ηλικιωμένα άτομα

Βλ. παράγραφο 4.2.

Χειρουργική επέμβαση

Συνιστάται η θεραπεία με αναστολέα του μετατρεπτικού ενζύμου της

αγγειοτασίνης όπως η ραμιπρίλη να διακόπτεται, όταν είναι εφικτό, μία ημέρα

πριν από το χειρουργείο.

Παρακολούθηση της νεφρικής λειτουργίας

Η νεφρική λειτουργία πρέπει να αξιολογείται πριν και κατά τη διάρκεια της

αγωγής και η δοσολογία να προσαρμόζεται ειδικά στις πρώτες βδομάδες της

αγωγής. Ιδιαίτερα προσεκτική παρακολούθηση απαιτείται σε ασθενείς με

νεφρική δυσλειτουργία (βλ. παράγραφο 4.2). Υπάρχει κίνδυνος νεφρικής

δυσλειτουργίας, ειδικά σε ασθενείς με συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια ή

μετά από μεταμόσχευση νεφρού.

Αγγειοοίδημα

Αγγειοοίδημα έχει αναφερθεί σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε αγωγή με

αναστολείς του ΜΕΑ, συμπεριλαμβανομένης της ραμιπρίλης (βλ. παράγραφο

4.8). Αυτός ο κίνδυνος ενδέχεται να αυξηθεί σε ασθενείς που λαμβάνουν

ταυτόχρονα φάρμακα όπως οι αναστολείς του mTOR (mammalian

target

rapamycin -

στόχος της ραπαμυκίνης στα θηλαστικά) (π.χ. τεμσιρόλιμους, εβερόλιμους,

σιρόλιμους) ή βιλνταγλιπτίνη.

Στην περίπτωση αγγειοοιδήματος, το TRIATEC θα πρέπει να διακοπεί.

Επείγουσα θεραπεία θα πρέπει να αρχίσει άμεσα. Οι ασθενείς θα πρέπει να

είναι υπό παρακολούθηση για τουλάχιστον 12 με 24 ώρες και να παίρνουν

εξιτήριο μετά την πλήρη υποχώρηση των συμπτωμάτων.

Αγγειοοίδημα του εντέρου έχει αναφερθεί σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε

αγωγή με αναστολείς του ΜΕΑ, συμπεριλαμβανομένου του TRIATEC (βλ.

παράγραφο 4.8). Αυτοί οι ασθενείς παρουσίασαν κοιλιακό άλγος (με ή χωρίς

ναυτία ή έμετο).

Αναφυλακτικές αντιδράσεις κατά τη διάρκεια απευαισθητοποίησης

Η πιθανότητα και η σοβαρότητα των αναφυλακτικών και των αναφυλακτοειδών

αντιδράσεων στο δηλητήριο εντόμων και άλλων αλλεργιογόνων αυξάνονται

κατά την αναστολή του ΜΕΑ. Παροδική διακοπή του TRIATEC θα πρέπει να

εξεταστεί πριν την απευαισθητοποίηση.

Παρακολούθηση Ηλεκτρολυτών: Υπερκαλιαιμία

Υπερκαλιαιμία έχει παρατηρηθεί σε κάποιους ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε

αγωγή με αναστολείς του ΜΕΑ, συμπεριλαμβανομένου του TRIATEC. Στους

ασθενείς σε κίνδυνο ανάπτυξης υπερκαλιαιμίας περιλαμβάνονται εκείνοι με

νεφρική ανεπάρκεια, ηλικίας (> 70 ετών), μη ελεγχόμενο σακχαρώδη διαβήτη ή

εκείνοι που χρησιμοποιούν συμπληρώματα καλίου, καλιοσυντηρητικά

διουρητικά και δραστικές ουσίες που αυξάνουν το κάλιο του πλάσματος ή

καταστάσεις όπως αφυδάτωση, οξεία καρδιακή ανεπάρκεια, μεταβολική

οξέωση. Εάν η ταυτόχρονη χρήση των προαναφερθέντων παραγόντων κρίνεται

απαραίτητη, συνιστάται τακτική παρακολούθηση του καλίου ορού (βλ.

παράγραφο 4.5).

Παρακολούθηση Ηλεκτρολυτών: Υπονατριαιμία

Σύνδρομο Απρόσφορης Έκκρισης Αντιδιουρητικής Ορμόνης (SIADH) και

επακόλουθη υπονατριαιμία έχουν παρατηρηθεί σε κάποιους ασθενείς που

αντιμετωπίστηκαν θεραπευτικά με ραμιπρίλη. Συνιστάται τα επίπεδα νατρίου

ορού να παρακολουθούνται τακτικά στους ηλικιωμένους και σε άλλους

ασθενείς με κίνδυνο υπονατριαιμίας.

Ουδετεροπενία/ακοκκιοκυτταραιμία

Ουδετεροπενία/ακοκκιοκυτταραιμία, όπως επίσης θρομβοπενία και αναιμία,

έχει σπάνια παρατηρηθεί και καταστολή του μυελού των οστών έχει επίσης

αναφερθεί. Συνιστάται η παρακολούθηση του αριθμού λευκοκυττάρων ώστε να

επιτραπεί η ανίχνευση μίας πιθανής λευκοπενίας. Πιο συχνή παρακολούθηση

συνιστάται στην αρχική φάση της αγωγής και σε ασθενείς με επηρεασμένη

νεφρική λειτουργία, εκείνους με συνυπάρχουσα νόσο του κολλαγόνου (π.χ.

ερυθηματώδης λύκος ή σκληρόδερμα) και σε όλους εκείνους που έχουν

υποβληθεί σε αγωγή με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα που πιθανόν να

προκαλέσουν μεταβολές στην αιματολογική εικόνα (βλ. παραγράφους 4.5 και

4.8).

Φυλετικές διαφορές

Οι αναστολείς του ΜΕΑ προκαλούν μεγαλύτερο ποσοστό αγγειοοιδήματος

στους μαύρους ασθενείς από ότι στους μη μαύρους ασθενείς.

Όπως και με άλλους αναστολείς του ΜΕΑ, η ραμιπρίλη πιθανόν να είναι

λιγότερο αποτελεσματική στη μείωση της αρτηριακής πίεσης στους μαύρους

ασθενείς από ότι στους μη μαύρους ασθενείς, πιθανώς λόγω του μεγαλύτερου

επιπολασμού της υπέρτασης με χαμηλά επίπεδα ρενίνης στο μαύρο υπερτασικό

πληθυσμό.

Βήχας

Βήχας έχει αναφερθεί με τη χρήση των αναστολέων του ΜΕΑ. Χαρακτηριστικά,

ο βήχας είναι μη-παραγωγικός, επίμονος και υποχωρεί με τη διακοπή της

θεραπείας. Ο βήχας που προκαλείται από έναν αναστολέα του ΜΕΑ πρέπει να

θεωρείται ως μέρος της διαφορικής διάγνωσης του βήχα.

4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες

μορφές αλληλεπίδρασης

Τα δεδομένα από κλινικές δοκιμές έχουν δείξει ότι ο διπλός αποκλεισμός του

συστήματος ρενίνης-αγγειοτασίνης-αλδοστερόνης (RAAS) μέσω της

συνδυασμένης χρήσης αναστολέων ΜΕΑ, αποκλειστών των υποδοχέων

αγγειοτασίνης ΙΙ ή αλισκιρένης συσχετίζεται με υψηλότερη συχνότητα

ανεπιθυμήτων συμβαμμάτων όπως η υπόταση, η υπερκαλιαιμία και η μειωμένη

νεφρική λειτουργία (περιλαμβανομένης της οξείας νεφρικής ανεπάρκειας) σε

σύγκριση με τη χρήση ενός μόνου παράγοντα που δρα στο σύστημα ρενίνης-

αγγειοτασίνης-αλδοστερόνης (RAAS) (βλ. παραγράφους 4.3, 4.4 και 5.1).

Συνδυασμοί που αντενδείκνυνται

Θεραπείες εκτός του σώματος που οδηγούν στην επαφή του αίματος με

αρνητικά φορτισμένες επιφάνειες όπως η αιμοδιύλιση ή η αιμοδιήθηση με

ορισμένες μεμβράνες υψηλής διαπερατότητας (π.χ. μεμβράνες

πολυακρυλονιτριλίου) και η αφαίρεση χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεϊνών με

θειική δεξτράνη, λόγω αυξημένου κινδύνου σοβαρών αναφυλακτοειδών

αντιδράσεων (βλ. παράγραφο 4.3). Εάν απαιτείται μία ανάλογη θεραπεία, θα

πρέπει να εξεταστεί η χρήση ενός διαφορετικού τύπου μεμβράνης αιμοδιύλησης

ή κάποιος αντιυπερτασικός παράγοντας άλλης κατηγορίας.

Προφυλάξεις κατά τη χρήση

Άλατα καλίου, ηπαρίνη, καλιοσυντηρητικά διουρητικά και άλλες δραστικές

ουσίες που αυξάνουν το κάλιο του πλάσματος (συμπεριλαμβανομένων των

ανταγωνιστών της Αγγειοτασίνης ΙΙ, της τριμεθοπρίμης και σε σταθερό

συνδυασμό με σουλφαμεθοξαζόλη, του τακρόλιμους, της κυκλοσπορίνης):

Πιθανόν να παρουσιαστεί υπερκαλιαιμία, επομένως απαιτείται στενή

παρακολούθηση του καλίου ορού.

Αντιυπερτασικοί παράγοντες (π.χ. διουρητικά) και άλλες ουσίες που πιθανόν

μειώνουν την αρτηριακή πίεση (π.χ. νιτρώδη, τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά,

αναισθητικά, οξεία λήψη οινοπνευματωδών, βακλοφαίνης, αλφουζοσίνης,

δοξαζοσίνης, πραζοσίνης, ταμσουλοσίνης, τεραζοσίνης):

Αναμένεται αύξηση

της αντιυπερτασικής δράσης (βλ. παράγραφο 4.2 για τα διουρητικά).

Αγγειοσυσταλτικά συμπαθητικομιμητικά και άλλες ουσίες (π.χ.

ισοπροτερενόλης, δοβουταμίνης, ντοπαμίνης, επινεφρίνης) που πιθανόν

ελαττώνουν την αντιυπερτασική δράση του

TRIATEC

Συνιστάται η

παρακολούθηση της αρτηριακής πίεσης.

Αλλοπουρινόλη, ανοσοκατασταλτικά, κορτικοστεροειδή, προκαϊναμίδη,

κυτταροστατικά και άλλες ουσίες που πιθανόν μεταβάλλουν τον αριθμό των

κυττάρων του αίματος:

Αυξημένη πιθανότητα αιματολογικών αντιδράσεων (βλ.

παράγραφο 4.4).

Άλατα λιθίου:

Η απέκκριση του λιθίου πιθανόν να είναι ελαττωμένη από τους

αναστολείς του ΜΕΑ και συνεπώς η τοξικότητα του λιθίου πιθανόν να είναι

αυξημένη. Τα επίπεδα του λιθίου πρέπει να παρακολουθούνται.

Αντιδιαβητικοί παράγοντες συμπεριλαμβανομένης της ινσουλίνης:

Πιθανόν να

παρουσιαστούν υπογλυκαιμικές αντιδράσεις. Συνιστάται η παρακολούθηση της

γλυκόζης του αίματος.

Μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα και ακετυλοσαλικυλικό οξύ:

Η μείωση

της αντιυπερτασικής δράσης του TRIATEC

πρέπει να αναμένεται. Επιπλέον, η

ταυτόχρονη αγωγή με αναστολείς του ΜΕΑ και ΜΣΑΦ πιθανόν να οδηγήσουν σε

αυξημένο κίνδυνο επιδείνωσης της νεφρικής λειτουργίας και σε αύξηση του

καλίου του αίματος.

Αναστολείς

mTOR

ή βιλνταγλιπτίνη:

αυξημένος κίνδυνος αγγειοοιδήματος είναι

πιθανός σε ασθενείς που λαμβάνουν ταυτόχρονα φάρμακα όπως αναστολείς του

mTOR (π.χ. τεμσιρόλιμους, εβερόλιμους, σιρόλιμους) ή βιλνταγλιπτίνη. Προσοχή

πρέπει να ασκείται όταν αρχίζει η θεραπεία (βλ. παράγραφο 4.4).

4.6 Γονιμότητα, κύηση και γαλουχία

Εγκυμοσύνη

Το TRIATEC δε συνιστάται κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου της κύησης

(βλ. παράγραφο 4.4) και αντενδείκνυται κατά τη διάρκεια του δεύτερου και

τρίτου τριμήνου της κύησης (βλ. παράγραφο 4.3).

Επιδημιολογικά δεδομένα σχετικά με τον κίνδυνο τερατογέννεσης μετά από

έκθεση σε αναστολείς του ΜΕΑ κατά το πρώτο τρίμηνο της κύησης δεν έχουν

επιβεβαιωθεί· ωστόσο, ένας μικρός κίνδυνος δεν μπορεί να αποκλειστεί. Οι

ασθενείς που σχεδιάζουν εγκυμοσύνη πρέπει να αλλάξουν σε εναλλακτικές

αντιυπερτασικές αγωγές, οι οποίες έχουν ένα τεκμηριωμένο προφίλ ασφάλειας

για χρήση κατά την κύηση, εκτός αν η συνέχιση της θεραπείας με αναστολέα

του ΜΕΑ κρίνεται απαραίτητη. Όταν διαγνωστεί κύηση, η αγωγή με τον

αναστολέα του ΜΕΑ πρέπει να διακοπεί αμέσως και εάν είναι απαραίτητο, θα

πρέπει να αρχίσει εναλλακτική θεραπεία.

Η έκθεση σε θεραπεία με αναστολέα του ΜΕΑ / Ανταγωνιστή του Υποδοχέα

Αγγειοτασίνης ΙΙ (AIIRA) κατά τη διάρκεια του δεύτερου και τρίτου τριμήνου της

κύησηςείναι γνωστό ότι προκαλεί τοξικότητα στα ανθρώπινα έμβρυα (μειωμένη

νεφρική λειτουργία, ολιγοϋδράμνιο, καθυστέρηση της οστεοποίησης του

κρανίου) και τοξικότητα στα νεογνά (νεφρική ανεπάρκεια, υπόταση,

υπερκαλιαιμία) (Βλ. παράγραφο 5.3 «Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια»).

Στην περίπτωση έκθεσης σε αναστολείς του ΜΕΑ από το δεύτερο τρίμηνο της

κύησης και μετά, συνιστάται ο υπερηχογραφικός έλεγχος της νεφρικής

λειτουργίας και του κρανίου. Νεογνά των οποίων οι μητέρες έλαβαν

αναστολείς του ΜΕΑ πρέπει να παρακολουθούνται στενά για υπόταση,

ολιγουρία και υπερκαλιαιμία (βλ. επίσης παραγράφους 4.3 και 4.4).

Θηλασμός

Λόγω των ανεπαρκών διαθέσιμων πληροφοριών σχετικά με τη χρήση της

ραμιπρίλης κατά τη διάρκεια του θηλασμού (βλ. παράγραφο 5.2), το TRIATEC

δεν συνιστάται και εναλλακτικές αγωγές με καλύτερα τεκμηριωμένο προφίλ

ασφαλείας κατά το θηλασμό πρέπει να προτιμούνται, ειδικά κατά τη γαλουχία

ενός νεογνού ή πρόωρου βρέφους.

4.7 Επιδράσεις στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανών

Κάποιες ανεπιθύμητες ενέργειες (π.χ. συμπτώματα από τη μείωση της

αρτηριακής πίεσης, όπως η ζάλη) μπορεί να εξασθενήσουν την ικανότητα του

ασθενούς να συγκεντρωθεί και να αντιδράσει και επομένως, αποτελούν κίνδυνο

σε καταστάσεις όπου αυτές οι ικανότητες είναι ιδιαίτερης σημασίας (π.χ.

χειρισμός ενός οχήματος ή μηχανής).

Αυτό πιθανόν να συμβεί ειδικά κατά την έναρξη της αγωγής ή όταν

τροποποιείται η αγωγή από άλλα σκευάσματα. Μετά την πρώτη δόση ή

επακόλουθες αυξήσεις της δόσης, δεν συνιστάται η οδήγηση ή ο χειρισμός

μηχανής για αρκετές ώρες.

4.8 Ανεπιθύμητες ενέργειες

Σύνοψη του προφίλ ασφάλειας

Το προφίλ ασφάλειας της ραμιπρίλης περιλαμβάνει επίμονο ξηρό βήχα και

αντιδράσεις λόγω υπότασης. Σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες

περιλαμβάνουν αγγειοοίδημα, υπερκαλιαιμία, νεφρική ή ηπατική

δυσλειτουργία, παγκρεατίτιδα, σοβαρές δερματικές αντιδράσεις και

ουδετεροπενία/ακοκκιοκυτταραιμία.

Κατάλογος των ανεπιθύμητων ενεργειών σε μορφή πίνακα

Η συχνότητα των ανεπιθύμητων ενεργειών ορίζεται χρησιμοποιώντας την

ακόλουθη συνθήκη:

Πολύ συχνές (≥ 1/10)· συχνές (≥ 1/100 έως < 1/10)· όχι συχνές (≥ 1/1.000 έως

< 1/100)· σπάνιες (≥ 1/10.000 έως < 1/1.000)· πολύ σπάνιες (< 1/10.000), μη

γνωστές (δεν μπορούν να εκτιμηθούν με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα). Εντός

κάθε κατηγορίας συχνότητας εμφάνισης, οι ανεπιθύμητες ενέργειες

παρατίθενται κατά φθίνουσα σειρά σοβαρότητας.

Συχνές Όχι συχνές Σπάνιες Πολύ

σπάνιες

Μη γνωστές

Διαταραχές

του

αιμοποιητικ

ού και του

λεμφικού

συστήματος

Ηωσινοφιλί

Μειωμένος

αριθμός

λευκοκυττά

ρ-ων

(συμπεριλα

μ-

βανομένης

της

ουδετεροπε

νί-ας ή

ακοκκιοκυτ

ταραιμίας),

μειωμένος

αριθμός

ερυθροκυττ

άρ-ων,

μειωμένη

αιμοσφαιρί

νη,

μειωμένος

αριθμός

αιμοπεταλί

ων

Ανεπάρκεια

του μυελού

των οστών,

πανκυτταροπ

ενία,

αιμολυτική

αναιμία

Διαταραχές

του

ανοσοποιητι

κού

συστήματος

Αναφυλακτικ

ές ή

αναφυλακτοει

-δείς

αντιδράσεις,

αυξημένα

αντιπυρηνικά

αντισώματα

Διαταραχές

του

ενδοκρινικο

συστήματος

Σύνδρομο

απρόσφορης

έκκρισης

αντιδιουρητικ

ής ορμόνης

(SIADH)

Διαταραχές

του

μεταβολισμ

ού και της

θρέψης

Αυξημένο

κάλιο

αίματος

Ανορεξία,

μειωμένη

όρεξη

Μειωμένο

νάτριο

αίματος

Συχνές Όχι συχνές Σπάνιες Πολύ

σπάνιες

Μη γνωστές

Ψυχιατρικές

διαταραχές

Καταθλιπτικ

ή διάθεση,

άγχος,

νευρικότητα,

ανησυχία,

διαταραχή

ύπνου

περιλαμβανο

μέ-νης της

υπνηλίας

Συγχυτική

κατάσταση

Διαταραχή

στην προσοχή

Διαταραχές

του

νευρικού

συστήματος

Κεφαλαλγ

ία, ζάλη

Ίλιγγος,

παραισθησία

, αγευσία,

δυσγευσία

Τρόμος,

διαταραχή

της

ισορροπίας

Εγκεφαλική

ισχαιμία

συμπεριλαμβ

ανο-μένου

του

ισχαιμικού

αγγειακού

εγκεφαλικού

επεισοδίου

και του

παροδικού

ισχαιμικού

επεισοδίου,

επηρεασμένες

ψυχοκινητικέ

ς ικανότητες,

αίσθηση

καύσου,

παροσμία

Οφθαλμικές

διαταραχές

Διαταραχές

της όρασης

συμπεριλαμβ

α-νομένης

της θαμπής

όρασης

Επιπεφυκίτ

ιδα

Διαταραχές

του ωτός

και του

λαβυρίνθου

Έκπτωση

της

ακουστικής

οξύτητας,

εμβοές

Συχνές Όχι συχνές Σπάνιες Πολύ

σπάνιες

Μη γνωστές

Καρδιακές

διαταραχές

Ισχαιμία του

μυοκαρδίου

περιλαμβανο

μέ-νης της

στηθάγχης ή

του

εμφράγματο

ς του

μυοκαρδίου,

ταχυκαρδία,

αρρυθμία,

αίσθημα

παλμών,

περιφερικό

οίδημα

Αγγειακές

διαταραχές

Υπόταση,

μειωμένη

ορθοστατι

κή

αρτηριακή

πίεση,

συγκοπή

Έξαψη Στένωση

των

αγγείων,

υποάρδευσ

η,

αγγειίτιδα

Φαινόμενο

Raynaud

Διαταραχές

του

αναπνευστι

κού

συστήματος,

του θώρακα

και του

μεσοθωρακί

ου

Μη

παραγωγι

κός

ερεθιστικ

ός βήχας,

βρογχίτιδ

α,

ρινοκολπί

τι-δα,

δύσπνοια

Βρογχόσπασ

μος

συμπεριλαμβ

α-νομένης

της

επιδείνωσης

του

άσθματος,

ρινική

συμφόρηση

Συχνές Όχι συχνές Σπάνιες Πολύ

σπάνιες

Μη γνωστές

Διαταραχές

του

γαστρεντερι

κού

Φλεγμονή

του

γαστρεντε

ρι-κού,

διαταραχέ

ς της

πέψης,

κοιλιακή

δυσφορία,

δυσπεψία,

διάρροια,

ναυτία,

έμετος

Παγκρεατίτι

δα

(περιπτώσεις

θανατηφόρο

υ έκβασης

έχουν πολύ

εξαιρετικά

αναφερθεί

με τους

αναστολείς

του ΜΕΑ),

αυξημένα

παγκρεατικά

ένζυμα,

αγγειοοίδημ

α του λεπτού

εντέρου,

άλγος άνω

κοιλιακής

χώρας

συμπεριλαμβ

α-νομένης

της

γαστρίτιδας,

δυσκοιλιότη

τα,

ξηροστομία

Γλωσσίτιδ

Αφθώδης

στοματίτιδα

Διαταραχές

του ήπατος

και των

χοληφόρων

Αυξημένα

ηπατικά

ένζυμα ή/και

συζευγμένη

χολερυθρίνη

Χολοστατικ

ός ίκτερος,

ηπατοκυττα

ρι-κή βλάβη

Οξεία

ηπατική

ανεπάρκεια,

χολοστατική

κυτταρολυτικ

ή ηπατίτιδα

(θανατηφόρος

έκβαση έχει

υπάρξει σε

εξαιρετικές

περιπτώσεις).

Συχνές Όχι συχνές Σπάνιες Πολύ

σπάνιες

Μη γνωστές

Διαταραχές

του

δέρματος

και του

υποδόριου

ιστού

Εξάνθημα,

ειδικά

κηλιδοβλα

τι-δώδες

Αγγειοοίδημ

α· πολύ

εξαιρετικά, η

παρεμπόδιση

των

αεροφόρων

οδών λόγω

αγγειοοιδήμ

ατος

πιθανόν να

έχει

θανατηφόρο

έκβαση·

κνησμός,

υπεριδρωσία

Αποφολιδω

τι-κή

δερματίτιδ

α, κνίδωση,

ονυχόλυση

Αντίδραση

φωτοευαισθ

η-σίας

Τοξική

επιδερμική

νεκρόλυση,

σύνδρομο

Stevens-Johnson,

πολύμορφο

ερύθημα,

πέμφιγα,

επιδεινωθείσ

α ψωρίαση,

δερματίτιδα

ψωριασικού

τύπου,

πεμφιγοειδές

λειχηνοειδές

εξάνθημα ή

ενάνθημα,

αλωπεκία

Διαταραχές

του

μυοσκελετικ

ού και του

συνδετικού

ιστού

Μυϊκοί

σπασμοί,

μυαλγία

Αρθραλγία

Διαταραχές

των νεφρών

και των

ουροφόρων

οδών

Νεφρική

δυσλειτουργ

ία

συμπεριλαμ-

βανομένης

της οξείας

νεφρικής

ανεπάρκειας

, αυξημένος

αποβαλλόμε

νος όγκος

ούρων,

επιδείνωση

προϋπάρχου

σας

πρωτεϊνουρί

ας, αυξημένη

ουρία

αίματος,

αυξημένη

κρεατινίνη

αίματος

Συχνές Όχι συχνές Σπάνιες Πολύ

σπάνιες

Μη γνωστές

Διαταραχές

του

αναπαραγω

γι-κού

συστήματος

και του

μαστού

Παροδική

ανικανότητα

στύσης,

μειωμένη

γενετήσια

ορμή

Γυναικομαστί

Γενικές

διαταραχές

και

καταστάσει

ς της οδού

χορήγησης

Θωρακικό

άλγος,

κόπωση

Πυρεξία Εξασθένιση

Παιδιατρικός πληθυσμός

Η ασφάλεια της ραμιπρίλης παρακολουθήθηκε σε 325 παιδιά και εφήβους,

ηλικίας 2-16 ετών, κατά τη διάρκεια 2 κλινικών δοκιμών. Ενώ η φύση και η

σοβαρότητα των ανεπιθύμητων ενεργειών ήταν παρόμοιες με εκείνες των

ενηλίκων, η συχνότητα των παρακάτω είναι μεγαλύτερη στα παιδιά:

Ταχυκαρδία, ρινική συμφόρηση και ρινίτιδα, «συχνές» (δηλ. ≥1/100 έως

<1/10) στον παιδιατρικό και «όχι συχνές» (δηλ. ≥1/1.000 έως <1/100)

στον ενήλικο πληθυσμό.

Επιπεφυκίτιδα «συχνή» (δηλ. ≥1/100 έως <1/10) στον παιδιατρικό και

«σπάνια» (δηλ. ≥1/10.000 έως <1/1.000) στον ενήλικο πληθυσμό.

Τρόμος και κνίδωση «όχι συχνές» (δηλ. ≥1/1.000 έως <1/100) στον

παιδιατρικό πληθυσμό, ενώ σπάνιες (δηλ. ≥1/10.000 έως <1/1.000) στον

ενήλικο πληθυσμό.

Το συνολικό προφίλ ασφάλειας για τη ραμιπρίλη στους παιδιατρικούς ασθενείς

δε διαφέρει σημαντικά από το προφίλ ασφάλειας στους ενήλικες.

Αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών

Η αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών μετά από τη χορήγηση

άδειας κυκλοφορίας

του φαρμακευτικού προϊόντος είναι σημαντική. Επιτρέπει τη συνεχή

παρακολούθηση της σχέσης

οφέλους-κινδύνου του φαρμακευτικού προϊόντος. Ζητείται από τους

επαγγελματίες του τομέα της

υγειονομικής περίθαλψης να αναφέρουν οποιεσδήποτε πιθανολογούμενες

ανεπιθύμητες ενέργειες

μέσω του εθνικού συστήματος αναφοράς:

Ελλάδα

Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων

Μεσογείων 284

GR-15562 Χολαργός, Αθήνα

Τηλ: + 30 21 32040380/337

Φαξ: + 30 21 06549585

Ιστότοπος: http :// www . eof . gr

Κύπρος

Φαρμακευτικές Υπηρεσίες

Υπουργείο Υγείας

CY-1475 Λευκωσία

Φαξ: + 357 22608649

Ιστότοπος: www.moh.gov.cy/phs

4.9 Υπερδοσολογία

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα που σχετίζονται με την υπερδοσολογία αναστολέων του ΜΕΑ

πιθανόν να περιλαμβάνουν υπερβολική περιφερική αγγειοδιαστολή (με

σημαντική υπόταση, καταπληξία), βραδυκαρδία, ηλεκτρολυτικές διαταραχές και

νεφρική ανεπάρκεια.

Αντιμετώπιση

Ο ασθενής πρέπει να είναι υπό στενή παρακολούθηση και η θεραπεία πρέπει να

είναι συμπτωματική και υποστηρικτική. Προτεινόμενα μέτρα περιλαμβάνουν

πρωτεύουσα αποτοξίνωση (γαστρική πλύση, χορήγηση προσροφητικών ουσιών)

και μέτρα που θα αποκαταστήσουν την αιμοδυναμική σταθερότητα,

συμπεριλαμβανομένης της χορήγησης άλφα-1 αδρενεργικών αγωνιστών ή

αγγειοτασίνης ΙΙ (αγγειοτενσιναμίδης). Η ραμιπριλάτη, ο δραστικός

μεταβολίτης της ραμιπρίλης αφαιρείται ελάχιστα από τη γενική κυκλοφορία με

αιμοδιύληση.

5. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

5.1 Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες

Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία: Αναστολείς του ΜΕΑ, μόνοι, Κωδικός ATC:

C09AA05.

Μηχανισμός δράσης

Η ραμιπριλάτη, ο ενεργός μεταβολίτης του προφαρμάκου ραμιπρίλης,

αναστέλλει τη δράση του ένζυμου διπεπτιδυλκαρβοξυπεπτιδάσης Ι (συνώνυμα:

μετατρεπτικό ένζυμο της αγγειοτασίνης· κινινάση ΙΙ). Στο πλάσμα και στους

ιστούς το ένζυμο αυτό καταλύει τη μετατροπή της αγγειοτασίνης Ι στην ισχυρά

αγγειοσυσταλτική ουσία αγγειοτασίνη ΙΙ, όπως επίσης και την αποικοδόμηση

της ισχυρά αγγειοδιασταλτικής βραδυκινίνης. Ο μειωμένος σχηματισμός της

αγγειοτασίνης ΙΙ και η αναστολή της αποικοδόμησης της βραδυκινίνης οδηγούν

στην αγγειοδιαστολή.

Επειδή η αγγειοτασίνη ΙΙ προκαλεί επίσης απελευθέρωση αλδοστερόνης, η

ραμιπριλάτη προκαλεί μείωση της έκκρισης αλδοστερόνης. Η μέση ανταπόκριση

στη μονοθεραπεία με αναστολέα του ΜΕΑ ήταν μικρότερη στους μαύρους

(Αφρο-Καραϊβικής προέλευσης) υπερτασικούς ασθενείς (συνήθως υπερτασικός

πληθυσμός με χαμηλή ρενίνη) από ότι για τους μη μαύρους ασθενείς.

Φαρμακοδυναμικά αποτελέσματα

(αναφορικά με τις αντιυπερτασικές ιδιότητες)

Αντιυπερτασικές ιδιότητες:

Η χορήγηση ραμιπρίλης προκαλεί σημαντική μείωση της περιφερικής

αρτηριακής αντίστασης.

Γενικά, δεν παρατηρήθηκαν μεγάλες μεταβολές στη ροή του πλάσματος στους

νεφρούς και στο ρυθμό σπειραματικής διήθησης. Η χορήγηση ραμιπρίλης σε

ασθενείς με υπέρταση οδηγεί σε μείωση της αρτηριακής πίεσης τόσο σε ύπτια

όσο και σε όρθια θέση χωρίς αντιρροπιστική αύξηση της καρδιακής συχνότητας.

Στους περισσότερους ασθενείς η έναρξη της αντιυπερτασικής δράσης μιας

εφάπαξ δόσης εμφανίζεται 1-2 ώρες μετά την από του στόματος χορήγηση. Η

μέγιστη δράση μιας εφάπαξ δόσης συνήθως επιτυγχάνεται 3 έως 6 ώρες μετά

την από του στόματος χορήγηση. Η αντιυπερτασική δράση μιας εφάπαξ δόσης

συνήθως παραμένει για 24 ώρες.

Η μέγιστη αντιυπερτασική δράση μίας συνεχόμενης αγωγής με ραμιπρίλη

γενικά είναι ορατή μετά από 3 έως 4 εβδομάδες. Αποδείχθηκε ότι η

αντιυπερτασική δράση σταθεροποιείται μετά από μακροχρόνια αγωγή διαρκείας

2 ετών.

Ξαφνική διακοπή της ραμιπρίλης δεν προκαλεί ταχεία και απότομη

αντανακλαστική αύξηση της αρτηριακής πίεσης.

Καρδιακή ανεπάρκεια:

Επιπρόσθετα της συνήθους θεραπείας με διουρητικά και κατ’ επιλογή

καρδιακών γλυκοσιδών, η ραμιπρίλη παρουσίασε αποτελεσματικότητα σε

ασθενείς των λειτουργικών κατηγοριών NYHA ΙΙ-ΙV. Το φάρμακο είχε ωφέλιμες

επιδράσεις στην αιμοδυναμική της καρδιάς (μειωμένες πιέσεις πλήρωσης της

αριστερής και της δεξιάς κοιλίας, μειωμένη ολική περιφερική αγγειακή

αντίσταση, αυξημένη καρδιακή παροχή και βελτιωμένος καρδιακός δείκτης).

Ακόμα, μείωσε τη νευροενδοκρινική ενεργοποίηση.

Κλινική αποτελεσματικότητα και ασφάλεια

Καρδιαγγειακή πρόληψη/Νεφροπροστασία:

Μία ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη πρόληψης (η μελέτη HOPE),

πραγματοποιήθηκε με την προσθήκη της ραμιπρίλης στην καθιερωμένη θεραπεία

σε περισσότερους από 9.200 ασθενείς. Στη μελέτη συμπεριλήφθησαν ασθενείς

με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου μετά από είτε αθηροθρομβωτική

καρδιαγγειακή νόσο (ιστορικό στεφανιαίας νόσου, αγγειακού εγκεφαλικού

επεισοδίου ή περιφερικής αγγειακής νόσου) ή σακχαρώδους διαβήτη με έναν

τουλάχιστον ακόμα παράγοντα κινδύνου (τεκμηριωμένη

μικρολευκωματινουρία, υπέρταση, αυξημένα επίπεδα ολικής χοληστερόλης,

χαμηλά επίπεδα λιποπρωτεΐνης χοληστερόλης υψηλής πυκνότητας ή κάπνισμα).

Η μελέτη έδειξε ότι η ραμιπρίλη μειώνει στατιστικά σημαντικά την πιθανότητα

εμφράγματος του μυοκαρδίου, θανάτου καρδιαγγειακής αιτιολογίας και

αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου, ατομικά ή συνδυασμένα (πρωτεύοντα

συνδυασμένα γεγονότα).

Η μελέτη HOPE: Κύρια αποτελέσματα

Ραμιπρίλ

Εικονι

κό

φάρμα

κο

Σχετικός

κίνδυνος

(95% διάστημα

εμπιστοσύνης)

value

% %

Όλοι οι ασθενείς n=4.645 N=4.6

Πρωτεύοντα

συνδυασμένα

γεγονότα

14,0 17,8 0,78 (0,70-0,86) <0,0

Έμφραγμα του

μυοκαρδίου

9,9 12,3 0,80 (0,70-0,90) <0,0

Θάνατος

καρδιαγγειακής

αιτιολογίας

6,1 8,1 0,74 (0,64-0,87) <0,0

Αγγειακό εγκεφαλικό

επεισόδιο

3,4 4,9 0,68 (0,56-0,84) <0,0

Δευτερεύοντα

καταληκτικά σημεία

Θάνατος

οποιασδήποτε

αιτιολογίας

10,4 12,2 0,84 (0,75-0,95) 0,005

Ανάγκη

επαναγγείωσης

16,0 18,3 0,85 (0,77-0,94) 0,002

Εισαγωγή σε

νοσοκομείο λόγω

ασταθούς στηθάγχης

12,1 12,3 0,98 (0,87-1,10

) NS

Εισαγωγή σε

νοσοκομείο λόγω

καρδιακής

ανεπάρκειας

3,2 3,5 0,88 (0,70-1,10) 0,25

Επιπλοκές λόγω

διαβήτη

6,4 7,6 0,84 (0,72-0,98) 0,03

Η μελέτη MICRO-HOPE, μία προκαθορισμένη υπομελέτη της HOPE, διερεύνησε το

αποτέλεσμα της προσθήκης 10 mg ραμιπρίλης στην τρέχουσα θεραπευτική

αγωγή έναντι εικονικού φαρμάκου σε 3.577 ασθενείς τουλάχιστον ≥ 55 ετών

(χωρίς μέγιστο όριο ηλικίας), η πλειοψηφία των οποίων με διαβήτη τύπου 2 (και

τουλάχιστον έναν ακόμα καρδιαγγειακό παράγοντα κινδύνου), νορμοτασικούς

ή υπερτασικούς.

Η κύρια ανάλυση έδειξε ότι 117 (6,5%) των συμμετεχόντων στη ραμιπρίλη και

149 (8,4%) στο εικονικό φάρμακο ανέπτυξαν έκδηλη νεφροπάθεια, η οποία

αντιστοιχεί σε ένα RRR 24%· 95% CI [3-40], p = 0,027.

Η μελέτη REIN, μια πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη, διπλά-τυφλή παράλληλων

ομάδων, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο είχε ως σκοπό να αξιολογήσει τα

αποτελέσματα της αγωγής με ραμιπρίλη στο ρυθμό μείωσης του ρυθμού

σπειραματικής διήθησης (GFR) σε 352 νορμοτασικούς ή υπερτασικούς ασθενείς

(18-70 ετών) που πάσχουν από ήπια (δηλ. μέση απέκκριση πρωτεϊνών από τα

ούρα > 1 και < 3 g/24ωρο) ή σοβαρή πρωτεϊνουρία (≥ 3 g/24ωρο) λόγω χρόνιας

μη-διαβητικής νεφροπάθειας. Και οι δύο υπο-πληθυσμοί διαστρωματώθηκαν

προοπτικά.

Η κύρια ανάλυση ασθενών με την πιο σοβαρή πρωτεϊνουρία (η ομάδα διέκοψε

πρόωρα λόγω του οφέλους στην ομάδα της ραμιπρίλης) κατέδειξε ότι ο μέσος

ρυθμός μείωσης του GFR ανά μήνα ήταν χαμηλότερος με τη ραμιπρίλη από ότι

με το εικονικό φάρμακο· -0,54 (0,66) έναντι -0,88 (1,03) ml/λεπτό/μήνα, p =

0,038. Η εντός της ομάδας διαφορά, ήταν επομένως 0,34 [0,03-0,65) ανά μήνα

και περίπου 4 ml/λεπτό/έτος. Το 23,1% των ασθενών στην ομάδα της ραμιπρίλης

επέτυχαν το σύνθετο δευτερεύον τελικό σημείο του διπλασιασμού της αρχικής

συγκέντρωσης κρεατινίνης ορού και/ή την τελικού σταδίου νεφρική νόσο

(ανάγκη αιμοδιύλισης ή μεταμόσχευσης νεφρού) έναντι 45,5% στην ομάδα του

εικονικού φαρμάκου (p = 0,02).

Διπλός αποκλεισμός του συστήματος ρενίνης-αγγειοτασίνης-αλδοστερόνης

(

RAAS

)

Δύο μεγάλες τυχαιοποιημένες, ελεγχόμενες δοκιμές [η ONTARGET (ONgoing

Telmisartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) και η VA

NEPHRON-D (The Veterans Affairs Nephropathy in Diabetes)] έχουν εξετάσει τη χρήση

του συνδυασμού ενός αναστολέα ΜΕΑ με έναν αποκλειστή των υποδοχέων

αγγειοτασίνης II.

Η ONTARGET ήταν μία μελέτη που διεξήχθη σε ασθενείς με ιστορικό

καρδιαγγειακής ή εγκεφαλικής αγγειακής νόσου ή σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2

συνοδευόμενο από ένδειξη βλάβης τελικού οργάνου. Η VA NEPHRON-D ήταν μία

μελέτη σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και διαβητική νεφροπάθεια.

Αυτές οι μελέτες δεν έχουν δείξει σημαντικά ωφέλιμη επίδραση στις νεφρικές

και/ή στις καρδιαγγειακές εκβάσεις και τη θνησιμότητα, ενώ παρατηρήθηκε

ένας αυξημένος κίνδυνος υπερκαλιαιμίας, οξείας νεφρικής βλάβης και/ή

υπότασης σε σύγκριση με τη μονοθεραπεία.

Δεδομένων των παρόμοιων φαρμακοδυναμικών ιδιοτήτων, αυτά τα

αποτελέσματα είναι επίσης σχετικά για άλλους αναστολείς ΜΕΑ και

αποκλειστές των υποδοχέων αγγειοτασίνης ΙΙ.

Ως εκ τούτου οι αναστολείς ΜΕΑ και οι αποκλειστές των υποδοχεών

αγγειοτασίνης ΙΙ δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα σε ασθενείς

με διαβητική νεφροπάθεια.

Η ALTITUDE (Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and Renal Disease

Endpoints) ήταν μία μελέτη σχεδιασμένη να ελέγξει το όφελος της προσθήκης

αλισκιρένης σε μία πρότυπη θεραπεία με έναν αναστολέα ΜΕΑ ή έναν

αποκλειστή υποδοχέων αγγειοτασίνης ΙΙ σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη

τύπου 2 και χρόνια νεφρική νόσο, καρδιαγγειακή νόσο ή και τα δύο. Η μελέτη

διεκόπη πρόωρα λόγω ενός αυξημένου κινδύνου ανεπιθύμητων εκβάσεων. Ο

καρδιαγγειακός θάνατος και το εγκεφαλικό επεισόδιο ήταν και τα δύο

αριθμητικά συχνότερα στην ομάδα της αλισκιρένης από ότι στην ομάδα του

εικονικού φαρμάκου και τα ανεπιθύμητα συμβάμματα και τα σοβαρά

ανεπιθύμητα συμβάμματα ενδιαφέροντος (υπερκαλιαιμία, υπόταση και νεφρική

δυσλειτουργία) αναφέρθηκαν συχνότερα στην ομάδα της αλισκιρένης από ότι

στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου.

Δευτερεύουσα πρόληψη μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου

Η μελέτη AIRE συμπεριέλαβε περισσότερους από 2.000 ασθενείς με

παροδικά/επιμένοντα κλινικά σημεία καρδιακής ανεπάρκειας μετά από

τεκμηριωμένο έμφραγμα του μυοκαρδίου. Η αγωγή με τη ραμιπρίλη άρχισε 3

έως 10 ημέρες μετά το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Η μελέτη έδειξε ότι μετά

από ένα μέσο χρόνο παρακολούθησης 15 μηνών, η θνησιμότητα στους ασθενείς

που έλαβαν αγωγή με ραμιπρίλη ήταν 16,9% και στους ασθενείς που έλαβαν

εικονικό φάρμακο ήταν 22,6%. Αυτό υποδεικνύει μία απόλυτη μείωση της

θνησιμότητας κατά 5.7% και μείωση του σχετικού κινδύνου κατά 27% [95% CI

(11-40%)].

Παιδιατρικός πληθυσμός

Σε μία τυχαιοποιημένη, διπλή-τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο κλινική

μελέτη που συμπεριέλαβε 244 παιδιατρικούς ασθενείς με υπέρταση (73%

πρωτοπαθή υπέρταση), ηλικίας 6-16 ετών, οι ασθενείς έλαβαν χαμηλή δόση,

μέτρια δόση ή υψηλή δόση ραμιπρίλης για την επίτευξη συγκεντρώσεων της

ραμιπριλάτης στο πλάσμα αντίστοιχες με το εύρος στους ενήλικες των 1,25 mg,

5 mg και 20 mg με βάση το σωματικό βάρος. Στο τέλος των 4 εβδομάδων, η

ραμιπρίλη ήταν μη αποτελεσματική για το τελικό σημείο μείωσης της

συστολικής αρτηριακής πίεσης, αλλά μείωσε τη διαστολική αρτηριακή πίεση

στη μέγιστη δόση. Τόσο οι μέτριες, όσο και οι υψηλές δόσεις της ραμιπρίλης

έδειξαν σημαντική μείωση και της συστολικής και της διαστολικής αρτηριακής

πίεσης στα παιδιά με επιβεβαιωμένη υπέρταση.

Το αποτέλεσμα αυτό δεν εμφανίστηκε σε μια 4 εβδομάδων, κλιμακούμενης

δόσης, τυχαιοποιημένη, διπλή-τυφλή μελέτη απόσυρσης σε 218 παιδιατρικούς

ασθενείς ηλικίας 6-16 ετών (75% πρωτοπαθή υπέρταση), όπου τόσο η

διαστολική, όσο και η συστολική πίεση έδειξαν μια μέτρια αναπήδηση, αλλά όχι

μια στατιστικά σημαντική επάνοδο στη μέτρηση αναφοράς, σε όλα τα επίπεδα

δόσης ραμιπρίλης που εξετάστηκαν [χαμηλή δόση (0,625 mg – 2,5 mg), μέτρια

δόση (2,5 mg – 10 mg) ή υψηλή δόση (5 mg – 20 mg)] βάσει του βάρους. Η

ραμιπρίλη δεν είχε μια γραμμική ανταπόκριση στη δόση στον παιδιατρικό

πληθυσμό που μελετήθηκε.

5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες

Φαρμακοκινητική και Μεταβολισμός

Απορρόφηση

Η ραμιπρίλη χορηγούμενη από του στόματος απορροφάται ταχέως από το

γαστρεντερικό σωλήνα: η μέγιστη συγκέντρωση της ραμιπρίλης στο πλάσμα

επιτυγχάνεται μέσα σε 1 ώρα. Όπως μετρήθηκε από την ανεύρεση στα ούρα, ο

βαθμός απορρόφησης είναι τουλάχιστον 56% και δεν επηρεάζεται σημαντικά

από την παρουσία τροφής στο γαστρεντερικό σωλήνα. Η βιοδιαθεσιμότητα του

δραστικού μεταβολίτη ραμιπριλάτη μετά την από του στόματος χορήγηση 2,5 mg

και 5 mg ραμιπρίλης είναι 45%.

Οι μέγιστες συγκεντρώσεις της ραμιπριλάτης στο πλάσμα, του μοναδικού

δραστικού μεταβολίτη της ραμιπρίλης, επιτυγχάνονται σε 2-4 ώρες μετά τη

λήψη της ραμιπρίλης. Κατάσταση ισορροπίας συγκέντρωσης ραμιπριλάτης στο

πλάσμα μετά από εφάπαξ ημερησία δόση, με τις συνήθεις δόσεις της

ραμιπρίλης, επιτυγχάνονται περίπου κατά την τέταρτη ημέρα της αγωγής.

Κατανομή

Η σύνδεση της ραμιπρίλης με τις πρωτεΐνες του ορού είναι περίπου 73% και

εκείνη της ραμιπριλάτης περίπου 56%.

Βιομετασχηματισμός

Η ραμιπρίλη μεταβολίζεται σχεδόν εξολοκλήρου στη ραμιπριλάτη και στον

εστέρα δικετοπιπεραζίνης, στο δικετοπιπεραζινικό οξύ και στα γλυκουρονίδια

της ραμιπρίλης και της ραμιπριλάτης.

Απέκκριση

Η απέκκριση των μεταβολιτών είναι κυρίως νεφρική.

Η συγκέντρωση ραμιπριλάτης στο πλάσμα μειώνεται με πολυφασικό τρόπο.

Λόγω του ισχυρού, κεκορεσμένου δεσμού με το ΜΕΑ και το βραδύ διαχωρισμό

από το ένζυμο, η ραμιπριλάτη παρουσιάζει μία παρατεταμένη τελική φάση

αποβολής με πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις στο πλάσμα.

Μετά από επαναλαμβανόμενες εφάπαξ ημερήσιες δόσεις ραμιπρίλης, ο

«αποτελεσματικός» χρόνος ημιζωής των συγκεντρώσεων ραμιπριλάτης ήταν 13

έως 17 ώρες για δόσεις των 5-10 mg και μεγαλύτερος για τις χαμηλότερες

δόσεις των 1,25-2,5 mg. Η διαφορά σχετίζεται με την ικανότητα κορεσμού του

ενζύμου όταν δεσμεύει τη ραμιπριλάτη.

Μία εφάπαξ από του στόματος δόση ραμιπρίλης επέφερε επίπεδα ραμιπρίλης

και του μεταβολίτη της που δεν εντοπίζονταν στο μητρικό γάλα. Ωστόσο, το

αποτέλεσμα πολλαπλών δόσεων δεν είναι γνωστό.

Ασθενείς με νεφρική δυσλειτουργία (βλέπε παράγραφο 4.2)

Όταν υπάρχει διαταραχή της νεφρικής λειτουργίας, η αποβολή της

ραμιπριλάτης από τους νεφρούς μειώνεται και η κάθαρση της ραμιπριλάτης από

τους νεφρούς συνδέεται αναλογικά με την κάθαρση κρεατινίνης. Αυτό έχει ως

αποτέλεσμα αυξημένες συγκεντρώσεις ραμιπριλάτης στο πλάσμα, οι οποίες

μειώνονται πιο αργά από ότι σε ασθενείς με φυσιολογική νεφρική λειτουργία.

Ασθενείς με ηπατική δυσλειτουργία (βλέπε παράγραφο 4.2)

Σε ασθενείς με διαταραγμένη ηπατική λειτουργία, ο μεταβολισμός της

ραμιπρίλης σε ραμιπριλάτη καθυστέρησε, λόγω μειωμένης δραστηριότητας των

ηπατικών εστερασών και τα επίπεδα ραμιπρίλης στο πλάσμα σε αυτούς τους

ασθενείς ήταν αυξημένα. Οι μέγιστες συγκεντρώσεις ραμιπριλάτης σε αυτούς

τους ασθενείς, ωστόσο, δεν είναι διαφορετικές από εκείνες που εμφανίζονται

σε ασθενείς με φυσιολογική ηπατική λειτουργία.

Γαλουχία

Μια εφάπαξ, από στόματος δόση ραμιπρίλης παρήγαγε μη ανιχνεύσιμα επίπεδα

ραμιπρίλης και του μεταβολίτη της στο μητρικό γάλα. Ωστόσο, το αποτέλεσμα

των πολλαπλών δόσεων δεν είναι γνωστό.

Παιδιατρικός πληθυσμός

Το φαρμακοκινητικό προφίλ της ραμιπρίλης μελετήθηκε σε 30 παιδιατρικούς

υπερτασικούς ασθενείς, ηλικίας 2-16 ετών, με βάρος ≥10 kg. Μετά από δόσεις

των 0,05 έως 0,2 mg/kg, η ραμιπρίλη μεταβολίστηκε γρήγορα και εκτεταμένα στη

ραμιπριλάτη. Οι μέγιστες συγκεντρώσεις της ραμιπριλάτης στο πλάσμα

υπήρξαν εντός 2-3 ωρών. Η κάθαρση της ραμιπριλάτης ήταν υψηλά σχετιζόμενη

με το λογάριθμο («log») του σωματικού βάρους (p<0,01), καθώς και με της

δόσης (p<0,001). Η κάθαρση και ο όγκος κατανομής αυξανόταν με την

αυξανομένη ηλικία του παιδιού για την κάθε κατηγορία δόσης. Η δόση των

0,05 mg/kg σε παιδιά πέτυχε επίπεδα έκθεσης συγκρινόμενα με εκείνα των

ενηλίκων υπό αγωγή με 5 mg ραμιπρίλης. Η δόση του 0,2 mg/kg σε παιδιά είχε ως

αποτέλεσμα επίπεδα έκθεσης υψηλότερα από τη μέγιστη συνιστώμενη δόση των

10 mg ανά ημέρα στους ενήλικες.

5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια

Η από του στόματος χορήγηση ραμιπρίλης έχει διαπιστωθεί ότι είναι

ανεξάρτητη από οξεία τοξικότητα σε τρωκτικά και σκύλους. Μελέτες που έχουν

συμπεριλάβει χρόνια, από του στόματος χορήγηση, έχουν πραγματοποιηθεί σε

αρουραίους, σκύλους και πιθήκους. Ενδείξεις μεταβολών των ηλεκτρολυτών

και αλλαγών στην αιματολογική εικόνα έχουν διαπιστωθεί στα 3 είδη. Σαν

έκφραση της φαρμακοδυναμικής δραστηριότητας της ραμιπρίλης, παρατηρήθηκε

έντονη μεγέθυνση της παρασπειραματικής συσκευής σε σκύλους και πιθήκους

σε ημερήσιες δόσεις από 250 mg/kg/ημέρα. Οι αρουραίοι, οι σκύλοι και οι

πίθηκοι ανέχτηκαν ημερήσιες δόσεις των 2, 2,5 και 8 mg/kg/ημέρα, αντίστοιχα,

χωρίς επιβλαβείς συνέπειες. Μη αναστρέψιμη βλάβη των νεφρών παρατηρήθηκε

σε πολύ νεαρούς αρουραίους που έλαβαν μια εφάπαξ δόση ραμιπρίλης.

Οι μελέτες τοξικότητας κατά την αναπαραγωγή δεν αποκάλυψαν τερατογόνες

ιδιότητες σε αρουραίους, κουνέλια και πιθήκους.

Η γονιμότητα δεν επηρεάστηκε ούτε στους άρρενες ούτε στους θήλεις

αρουραίους.

Η χορήγηση ραμιπρίλης σε θήλεις αρουραίους κατά τη διάρκεια της κύησης και

της γαλουχίας κατέληξε σε μη ανατάξιμες νεφρικές βλάβες (μεγέθυνση της

νεφρικής πυέλου) στους απογόνους σε ημερήσιες δόσεις των 50 mg/kg

σωματικού βάρους και πάνω.

Εκτεταμένες μελέτες μετάλλαξης, όπου χρησιμοποιήθηκαν διάφορα συστήματα

δοκιμασιών, δεν εμφάνισαν κάποια ένδειξη ότι η ραμιπρίλη έχει

μεταλλαξιογόνες ή γενοτοξικές ιδιότητες.

6. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

6.1 Κατάλογος εκδόχων

Δισκία

2,5 mg

Υπρομελλόζη

Άμυλο αραβοσίτου προζελατινοποιημένο

Κυτταρίνη μικροκρυσταλλική

Νάτριο στεατυλοφουμαρικό

Σιδήρου ΙΙΙ οξείδιο κίτρινο (E 172)

Δισκία

5 mg

Υπρομελλόζη

Άμυλο αραβοσίτου προζελατινοποιημένο

Κυτταρίνη μικροκρυσταλλική

Νάτριο στεατυλοφουμαρικό

Σιδήρου οξείδιο ερυθρό (E 172)

6.2 Ασυμβατότητες

Δεν εφαρμόζεται.

6.3 Διάρκεια ζωής

Δισκία: 3 χρόνια

6.4 Ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά την φύλαξη του προϊόντος

Δισκία: Δεν υπάρχουν ειδικές οδηγίες διατήρησης για το προϊόν αυτό.

6.5 Φύση και συστατικά του περιέκτη

2,5 mg: Συσκευασίες των 7, 10, 14, 15, 18, 20, 28, 30, 45, 50, 60, 90, 98, 99,

100, 300, 320, 500 δισκίων σε κυψέλες από PVC/Alu

5 mg: Συσκευασίες των 10, 14, 15, 18, 20, 21, 28, 30, 45, 50, 56, 90, 98, 99, 100,

300, 320, 500 δισκίων σε κυψέλες από PVC/Alu

2,5 mg: 500 δισκία σε καφέ γυάλινες φιάλες τύπου ΙΙΙ (Ph.Eur) με βιδωτό πώμα

από HDPE.

5 mg: 500 δισκία σε καφέ γυάλινες φιάλες τύπου ΙΙΙ (Ph.Eur) με βιδωτό πώμα από

HDPE.

Μπορεί να μην κυκλοφορούν όλες οι συσκευασίες.

6.6 Ιδιαίτερες προφυλάξεις απόρριψης

Κάθε αχρησιμοποίητο φαρμακευτικό προϊόν ή υπόλειμμα πρέπει να

απορρίπτεται σύμφωνα με τις κατά τόπους ισχύουσες σχετικές διατάξεις.

7. ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

sanofi-aventis AEBE

Λεωφ. Συγγρού 348 – Κτίριο Α

176 74 Καλλιθέα – Αθήνα

Τηλ.: +30 210 90 01 600

8. ΑΡΙΘΜΟΣ(ΟΙ) ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

Triatec, δισκία, 2,5 mg: 41984/10/31-05-2011

Triatec, δισκία, 5 mg: 41986/10/21-06-2011

9. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ / ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ

Ημερομηνία πρώτης έγκρισης: 07 Ιουνίου 1990

Ημερομηνία τελευταίας ανανέωσης: 31 Μαΐου 2011 (Triatec

2,5

δισκία)

& 21

Ιουνίου 2011 (Triatec

δισκία)

10. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ