ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

Roximin επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία 300 mg/tab.

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο δισκίο 300 mg/tab:

Kάθε δισκίο περιέχει 300 mg ροξιθρομυκίνη.

Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων, βλ. παράγραφο 6.1.

3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ

Επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο δισκίο.

4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Streptococcus pneumoniae. Εμπειρική θεραπεία σε ασθενείς με λοιμώξεις αναπνευστικού, στους

οποίους υπάρχει υπόνοια λοίμωξης από H.influenzae, δεν συνιστάται.

Πνευμονία οφειλόμενη σε Mycoplasma pneumoniae, Streptococcus pneumoniae, Chlamydia

pneumoniae.

Στη θεραπεία της πνευμονιοκοκκικής πνευμονίας τα μακρολίδια δεν αποτελούν φάρμακα πρώτης

επιλογής.

• Λοιμώξεις του γεννητικού συστήματος, εκτός από τις γονοκοκκικές λοιμώξεις.

• Μη επιπεπλεγμένες λοιμώξεις δέρματος και μαλακών μορίων οφειλόμενες σε Streptococcus

pyogenes ή Staphylococcus aureus.

Tα αποστήματα απαιτούν συνήθως χειρουργική παροχέτευση.

Τα δισκία λαμβάνονται με επαρκή ποσότητα νερού.

Δεν συνιστάται η χορήγηση των δισκίων 300mg σε παιδιά.

♦ Δοσολογία ενηλίκων σε ειδικές καταστάσεις

Ηλικιωμένοι:

Σε ηλικιωμένους ασθενείς, ο χρόνος ημίσειας ζωής παρατείνεται. Παρ’ όλα αυτά, μετά από

επανειλημμένες χορηγήσεις 150 mg ανά 12ωρο, τόσο η μέγιστη συγκέντρωση στο πλάσμα κατά το

στάδιο της ισορροπίας όσο και η επιφάνεια κάτω από την καμπύλη στο μεσοδιάστημα δύο δόσεων

ροξιθρομυκίνης δεν διαφέρουν από αυτές που επιτυγχάνονται σε νέους ασθενείς. Για το λόγο αυτό δεν

απαιτείται τροποποίηση του δοσολογικού σχήματος στους υπερήλικες ασθενείς.

Σε ηλικιωμένους χορηγούνται 300mg την ημέρα, διαιρεμένα σε δύο δόσεις, ήτοι 1 δισκίο των 150mg το

Ασθενείς με ηπατική ανεπάρκεια:

ανεπάρκεια. Οι παράμετροι της ηπατικής λειτουργίας πρέπει να ελέγχονται τακτικά σε ασθενείς με

σημεία ηπατικής δυσλειτουργίας ή σε περίπτωση που έχει εμφανισθεί ηπατική δυσλειτουργία σε

επιδεινωθούν θα πρέπει να εξετάζεται η διακοπή της θεραπείας.

Ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια:

περιπτώσεις νεφρικής ανεπάρκειας.

♦ Διάρκεια Αγωγής

Η διάρκεια της αγωγής εξαρτάται από την ένδειξη για την οποία χορηγείται, από το λοιμώδη παράγοντα

4.3. Αντενδείξεις

− Τα δισκία των 300 mg αντενδείκνυνται σε ασθενείς με βαριάς μορφής ηπατική ανεπάρκεια.

4.4. Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση

♦ Προειδοποιήσεις

Σοβαρή αγγειοσύσπαση («εργοτισμός») με πιθανότητα νέκρωσης των άκρων έχει αναφερθεί μετά από

ταυτόχρονη χορήγηση μακρολιδίων με αγγειοσυσπαστικά της ερυσιβώδους ολύρας. Πρέπει πάντα να

αποκλείεται η λήψη αυτών των φαρμάκων πριν χορηγηθεί ροξιθρομυκίνη (βλ. παράγραφο 4.5

«Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες μορφές αλληλεπίδρασης»).

♦ Προφυλάξεις

περίπου της από του στόματος χορηγούμενης δόσης. Δεν απαιτείται τροποποίηση της δοσολογίας σε

περιπτώσεις νεφρικής ανεπάρκειας.

ασθενείς με συγγενές παρατεταμένο διάστημα του QT, με συνυπάρχουσες καταστάσεις που

προδιαθέτουν σε αρρυθμίες (π.χ. μη διορθωμένη υποκαλιαιμία ή υπομαγνησιαιμία, κλινικά σημαντική

βραδυκαρδία) και σε ασθενείς που λαμβάνουν αντιαρρυθμικά της τάξης ΙΑ και της τάξης ΙΙΙ (βλ.

παράγραφο 4.5 «Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες μορφές

αλληλεπίδρασης»).

Όπως είναι γνωστό ότι συμβαίνει με άλλα μακρολίδια, ενδέχεται να επιδεινωθεί η μυασθένεια gravis

από τη ροξιθρομυκίνη.

Οι ασθενείς με σπάνια δυσαπορρόφηση γλυκόζης-γαλακτόζης δεν πρέπει να πάρουν αυτό το

φαρμακευτικό προϊόν.

4.5. Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες μορφές αλληλεπίδρασης

• Αγγειοσυσπαστικά της ερυσιβώδους ολύρας (βλ. παράγραφο 4.4 «Ειδικές προφυλάξεις και

προειδοποιήσεις κατά τη χρήση»).

♦ Συγχορηγήσεις που δεν συνιστώνται:

Μερικά μακρολίδια παρουσιάζουν φαρμακοκινητική αλληλεπίδραση με την τερφεναδίνη που οδηγεί σε

αύξηση των συγκεντρώσεων της στον ορό. Αυτό έχει σαν συνέπεια σοβαρή κοιλιακή αρρυθμία όπως

torsades de pointe. Παρόλο ότι τέτοια αντίδραση δεν έχει αναφερθεί με τη ροξιθρομυκίνη και μελέτες

σχετικές μεταβολές του ηλεκτροκαρδιογραφήματος (ΗΚΓ), εντούτοις δεν συνιστάται η συγχορήγηση

ροξιθρομυκίνης με τερφεναδίνη.

• Αστεμιζόλη, σιζαπρίδη, πιμοζίδη.

Άλλα φάρμακα όπως είναι η αστεμιζόλη, η σιζαπρίδη, ή η πιμοζίδη, τα οποία μεταβολίζονται στο ήπαρ

(torsades de pointe) λόγω αύξησης των επιπέδων τους στον ορό δευτερογενώς μετά από αλληλεπίδραση

με σημαντικούς ανασταλτές αυτού του ισοενζύμου, στα οποία περιλαμβάνονται ορισμένα

♦ Προφυλάξεις κατά τη χρήση:

Σε μελέτες με εθελοντές δεν παρατηρήθηκε αλληλεπίδραση με βαρφαρίνη. Ωστόσο, αύξηση του χρόνου

προθρομβίνης ή του Διεθνούς Δείκτη Ομαλοποίησης (INR) οι οποίοι μπορούν να εξηγηθούν από

λοιμώξεις, έχει αναφερθεί σε ασθενείς που λαμβάνουν ροξιθρομυκίνη και ανταγωνιστές της βιταμίνης

Κ. Θεωρείται φρόνιμη η πρακτική παρακολούθησης του INR κατά τη συνδυασμένη αγωγή

ροξιθρομυκίνης με ανταγωνιστές της βιταμίνης Κ.

Σε μια in vitro μελέτη έχει παρατηρηθεί ότι η ροξιθρομυκίνη μπορεί να εκτοπίσει τη συνδεδεμένη με

πρωτεΐνη δισοπυραμίδη. Αυτό το φαινόμενο in vivo έχει σαν αποτέλεσμα αύξηση των συγκεντρώσεων

της ελεύθερης δισοπυραμίδης στον ορό. Συνεπώς θα πρέπει να παρακολουθείται το

διγοξίνης. Πολύ σπάνια η δράση αυτή, συνήθης για τα άλλα μακρολίδια μπορεί να καταλήξει σε

τοξικότητα από τις καρδιακές γλυκοσίδες. Αυτό μπορεί να εκδηλωθεί με συμπτώματα όπως ναυτία,

στον ορό σε ασθενείς οι οποίοι αντιμετωπίζονται θεραπευτικά με ροξιθρομυκίνη και διγοξίνη ή άλλες

καρδιακές γλυκοσίδες. Αυτό θεωρείται υποχρεωτικό στην περίπτωση που παρουσιαστούν συμπτώματα

τα οποία υποδηλώνουν υπερδοσολογία από καρδιακές γλυκοσίδες.

Η ροξιθρομυκίνη, όπως συμβαίνει και με τα άλλα μακρολίδια, πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή

σε ασθενείς που λαμβάνουν αντιαρρυθμικά της τάξης ΙΑ και της τάξης ΙΙΙ (βλ.παράγραφο 4.4. «Ειδικές

προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση»).

♦ Συνδυασμοί που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη:

Η ροξιθρομυκίνη, όπως και άλλα μακρολίδια, μπορεί να αυξήσει την επιφάνεια κάτω από την καμπύλη

συγκέντρωσης-χρόνου της μιδαζολάμης καθώς και το χρόνο ημίσειας ζωής της. Γι' αυτό οι δράσεις της

μιδαζολάμης μπορεί να ενισχυθούν και να παραταθούν σε ασθενείς που λαμβάνουν ροξιθρομυκίνη. Δεν

υπάρχει πειστική απόδειξη αλληλεπίδρασης μεταξύ ροξιθρομυκίνης και τριαζολάμης.

πλάσμα, η οποία δεν απαιτεί αλλαγές στη συνήθη δοσολογία.

Δεν παρατηρήθηκε κλινικά σημαντική αλληλεπίδραση με καρβαμαζεπίνη, ρανιτιδίνη, υδροξείδιο του

μαγνησίου ή του αργιλίου, από του στόματος χορηγούμενα αντισυλληπτικά περιλαμβανομένων των

Η απορρόφηση του φαρμάκου δεν επηρεάζεται όταν χορηγείται πριν τα γεύματα.

♦ Επίδραση στις εργαστηριακές και διαγνωστικές δοκιμασίες:

4.6. Κύηση και γαλουχία

Κύηση :

Μελέτες σε πειραματόζωα δεν έδειξαν τερατογενετική ή εμβρυοτοξική δράση σε δόσεις μέχρι και 200

Η ασφάλεια για το έμβρυο από τη ροξιθρομυκίνη δεν έχει εξακριβωθεί στην ανθρώπινη κύηση.

Απαιτείται προσοχή λόγω της πιθανότητας εμφάνισης εμφάνισης ζάλης.

4.8. Ανεπιθύμητες ενέργειες

Έρευνες: Αύξηση των ηπατικών ενζύμων (AST, ALT ή/και της αλκαλικής φωσφατάσης).

Διαταραχές του αιμοποιητικού και του λεμφικού συστήματος: Ηωσινοφιλία.

Διαταραχές του νευρικού συστήματος: Ζάλη, κεφαλαλγία, παραισθησία. Όπως συμβαίνει και με άλλα

μακρολίδια, έχουν αναφερθεί διαταραχές της γεύσης (περιλαμβανομένης της αγευσίας) ή/και απώλεια

της όσφρησης (περιλαμβανομένης της ανοσμίας).

Διαταραχές του αναπνευστικού συστήματος, του θώρακα και του μεσοθωρακίου: Βρογχόσπασμος.

Διαταραχές του γαστρεντερικού: Ναυτία, έμετος, επιγαστραλγία (δυσπεψία), διάρροια (ορισμένες φορές

Διαταραχές του δέρματος και του υποδόριου ιστού: Πολύμορφο ερύθημα, εξάνθημα, κνίδωση,

αγγειοοίδημα, πορφύρα.

κατάστασης του ασθενή. Στην περίπτωση που εμφανιστεί επιλοίμωξη κατά τη διάρκεια της θεραπείας

θα πρέπει να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα αντιμετώπισης.

Διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος: Αναφυλακτική καταπληξία.

Διαταραχές του ήπατος και των χοληφόρων: Χολοστατική ή ηπατοκυτταρική οξεία ηπατίτιδα

(ορισμένες φορές με ίκτερο).

Ψυχιατρικές διαταραχές: Ψευδαισθήσεις.

4.9. ΥΠΕΡΔΟΣΟΛΟΓΙΑ

Σε περίπτωση υπερδοσολογίας συνιστάται πλύση στομάχου και συμπτωματική αγωγή. Δεν υπάρχει

ειδικό αντίδοτο.

5. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

Η ροξιθρομυκίνη είναι μια ημι-συνθετική, αντιμικροβιακή ουσία που ανήκει στην κατηγορία των

μακρολιδίων.

5.1. ΦΑΡΜΑΚΟΔΥΝΑΜΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ :

Αντιμικροβιακή δράση : Το φυσικό αντιμικροβιακό φάσμα της ροξιθρομυκίνης είναι το ακόλουθο :

- Streptococcus group A (Streptococcus pyogenes)

- Streptococcus group C

- Streptococcus group G

- Streptococcus agalactiae

- Streptococcus pneumoniae

- Neisseria meningitidis

- Neisseria gonorrhoeae

- Moraxella catarrhalis

- Corynebacterium diphtheriae

- Legionella pneumophila

- Helicobacter pylori

- Gardnerella vaginalis

β) Στελέχη με μεταβλητή ευαισθησία :

- Ηaemophilus influenzae (συνήθως ανθεκτικός)

- Bacteroides fragilis

- Vibrio cholerae

- Staphylococcus aureus, Staphylococcus coagulase negative (μη ανθεκτικοί στη μεθικιλλίνη)

- Staphylococcus epidermidis

γ ) Ανθεκτικά στελέχη :

5.2. ΦΑΡΜΑΚΟΚΙΝΗΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ:

mg επί κενού στομάχου.

Η ροξιθρομυκίνη όταν χορηγείται με κενό στόμαχο υπό μορφή δισκίου 300 mg από το στόμα

απορροφάται γρήγορα. Η ροξιθρομυκίνη είναι περισσότερο σταθερή σε όξινο περιβάλλον από τις άλλες

μακρολίδες: βρίσκεται στον ορό ήδη 15 λεπτά μετά τη λήψη.

Σε υγιή άτομα η μέγιστη στάθμη στον ορό επιτυγχάνεται σε 1,5 ώρα (Tmax) μετά την από του στόματος

χορήγηση 300mg.

Η απορρόφηση ελαττώνεται με τη λήψη τροφής γι’ αυτό συνιστάται τα δισκία να λαμβάνονται πριν τα

γεύματα.

Κατανομή:

Εφάπαξ δόση: Μετά την από του στόματος χορηγούμενη εφάπαξ δόση 1 δισκίου 150 mg σε υγιή άτομα

οι φαρμακοκινητικές παράμετροι έχουν ως ακολούθως:

- μέση συγκέντρωση (12 ώρες μετά την από του στόματος χορήγηση): 1,8 mg/l

- μέσος χρόνος ημίσειας ζωής : 10,5 ώρες.

συγκέντρωση στο πλάσμα (Cmax) της ροξιθρομυκίνης είναι κατά μέσο όρο 9,7 mg/l. Η τιμή αυτή

επιτυγχάνεται σε 1,5 ώρα περίπου (Tmax). Σε 12 ώρες η υπολειπόμενη συγκέντρωση είναι 2,9 mg/l και

Επαναλαμβανόμενες δόσεις: Μετά από χορήγηση επαναλαμβανόμενων δόσεων σε υγιή άτομα (150 mg

κάθε 12 ώρες για 10 ημέρες), η σταθεροποιημένη κατάσταση στο πλάσμα επιτυγχάνεται μεταξύ της 2ης

και της 4ης ημέρας. Οι συγκεντρώσεις σε σταθερή κατάσταση (steady state) έχουν ως ακολούθως:

- ελάχιστη συγκέντρωση: 3,6 mg/l

Μετά τη χορήγηση 300 mg κάθε 24 ώρες για 11 ημέρες η μέγιστη συγκέντρωση στο πλάσμα (Cmax)

της ροξιθρομυκίνης είναι 10,9 mg/l.

Κατά τη σταθερή κατάσταση, η υπολειπόμενη συγκέντρωση (στις 24 ώρες) είναι 1,7 mg/l.

Η διείσδυση στους διάφορους ιστούς και τα υγρά του σώματος είναι καλή, ιδιαίτερα στον πνεύμονα,

στις αμυγδαλές και στον προστάτη, 6 και 12 ώρες μετά την επαναλαμβανόμενη χορήγηση

Βιομετασχηματισμός: Η ροξιθρομυκίνη μεταβολίζεται μόνο μερικά, δεδομένου ότι περισσότερο από το

50% της μητρικής ουσίας απεκκρίνεται αναλλοίωτο.

Έχουν ανιχνευθεί 3 μεταβολίτες στα ούρα και στα κόπρανα : η descladinose roxithromycin είναι ο

κύριος μεταβολίτης και οι N-mono και Ν-didemethyl roxithromycin, δύο μικρότερης σημασίας.

Η αναλογία με την οποία αποβάλλονται η ροξιθρομυκίνη και οι 3 μεταβολίτες στα ούρα και στα

κόπρανα είναι ίδια.

Απέκκριση: Η απέκκριση της ροξιθρομυκίνης γίνεται κυρίως από τα κόπρανα. 72 ώρες μετά την από

του στόματος χορήγηση σεσημασμένης με άνθρακα ροξιθρομυκίνης (

14

C), 12% της ραδιενέργειας

αποβάλλεται από τα ούρα, ενώ το υπόλοιπο από τα κόπρανα.

Ηλικιωμένοι : Μετά τη χορήγηση 1 δισκίου 300 mg, η μέγιστη συγκέντρωση της ροξιθρομυκίνης στο

πλάσμα (Cmax) είναι κατά μέσο όρο 17,8 mg/l και επιτυγχάνεται σε 1,5 ώρα περίπου.

παρατηρείται η αύξηση της συγκέντρωσης στο πλάσμα μετά από επαναλαμβανόμενες χορηγήσεις να

είναι μικρότερη από την αναμενόμενη. Αυτό πιθανότατα οφείλεται σε κορεσμό της σύνδεσης της

ροξιθρομυκίνης στις πρωτεΐνες του πλάσματος.

Νεφρική ανεπάρκεια : Μετά τη χορήγηση 1 δισκίου 300 mg, η μέγιστη συγκέντρωση της

ροξιθρομυκίνης στο πλάσμα (Cmax ) είναι 10,2 mg/l και επιτυγχάνεται σε 2,2 ώρες. Η υπολειπόμενη

συγκέντρωση σε 24 ώρες είναι 3,4 mg/l. O χρόνος ημίσειας ζωής είναι 16 ώρες.

Ασθενείς με σοβαρή ηπατική ανεπάρκεια : Μετά την από του στόματος χορήγηση ενός δισκίου 150

mg, ο χρόνος ημίσειας ζωής αυξάνεται σε 25 ώρες.

5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια

συγκέντρωση παράταση του QRS. Τέτοιες επιδράσεις δεν παρατηρήθηκαν σε ανθρώπους, αλλά

θεωρούνται σαν πιθανές στην κλινική πράξη.

Οξεία τοξικότητα

Η ροξιθρομυκίνη εμφανίζει μικρή τοξικότητα μετά από οξεία χορήγηση (LD50 με περίπου 750 mg/kg

από του στόματος σε σκύλους).

Χρόνια τοξικότητα

Η δράση στο ήπαρ ήταν πιο έκδηλη στο σκύλο από ό,τι στον αρουραίο, σε δόσεις που κυμαίνονταν από

180 mg/kg/ημερησίως για 1 μήνα έως 100 mg/kg/ημέρα για 6 μήνες σε σύγκριση με 400 και 125

mg/kg/ημέρα αντίστοιχα, στις αυτές μελέτες στον αρουραίο : τα αποτελέσματα που εμφανίσθηκαν με

αυτές τις δόσεις ήταν επίσης πιο έκδηλα στο σκύλο από ό,τι στον αρουραίο.

εξωκρινή μοίρα στο σκύλο : τα φαινόμενα αυτά έγιναν αντιληπτά μετά από χορήγηση υψηλών δόσεων

ή για μακρό χρονικό διάστημα. Στον αρουραίο παρατηρήθηκε ακόμη κάποια επίδραση στα δόντια.

6. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

6.1. ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΚΔΟΧΩΝ:

Δισκία επικαλυμμένα με υμένιο 300 mg/Tab

Έκδοχα:

Hyprolose with a low degree of substitution polyoxyethylene,

Polyoxypropylene glycol,

Polyvidone,

Silicon dioxide colloidal,

Magnesium stearate,

Ηypromellose,

Dextrose (glucose),

6.2. ΑΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΕΣ:

Καμία γνωστή

6.3. ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΖΩΗΣ:

Roximin επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία 300 mg/tab:

36 μήνες

6.4. ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΦΥΛΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ:

Να φυλάσσεται σε θερμοκρασία μικρότερη των 25

C.

6.5. ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΕΚΤΗ

Roximin επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία 300 mg/tab:

6.6. ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ

7. ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:

8. ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:

8548/6-2-2007

9. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ/ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:

22-9-1994/6-2-2007

10. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ