θεραπείας με το Myxina (π.χ. ανορεξία, ναυτία, έμετο, κοιλιακό άλγος,
αίσθημα κοπώσεως, σκούρα ούρα) ή ασθενείς που αναπτύσσουν
παθολογικές λειτουργικές δοκιμασίες του ήπατος πρέπει να διακόπτουν τη
θεραπεία. Αυτοί οι ασθενείς δεν θα πρέπει να επανεκτίθενται στη
νιμεσουλίδη. Ηπατική βλάβη, στις περισσότερες περιπτώσεις αναστρέψιμη,
έχει αναφερθεί και μετά από σύντομη έκθεση στο φάρμακο.
Ασθενείς που λαμβάνουν νιμεσουλίδη και εμφανίζουν πυρετό και/ή γριπώδη
συμπτωματολογία θα πρέπει να διακόπτουν την αγωγή.
Γαστρεντερικές επιδράσεις
Γαστρεντερική αιμορραγία, έλκος ή διάτρηση, η οποία μπορεί να είναι
θανατηφόρος, έχουν αναφερθεί με όλα τα ΜΣΑΦ, σε οποιοδήποτε χρονικό
σημείο κατά τη διάρκεια της αγωγής, με ή χωρίς προειδοποιητικά
συμπτώματα ή προηγούμενο ιστορικό γαστρεντερικών συμβαμάτων.
Ο κίνδυνος γαστρεντερικής αιμορραγίας, έλκους ή διάτρησης είναι
υψηλότερος σε αυξημένες δόσεις ΜΣΑΦ, σε ασθενείς με ιστορικό έλκους,
ιδιαίτερα εάν συνοδευόταν από αιμορραγία ή διάτρηση (βλ. παράγραφο 4.3)
και στους ηλικιωμένους. Αυτοί οι ασθενείς θα πρέπει να ξεκινούν την
αγωγή με τη μικρότερη δυνατή διαθέσιμη δόση. Θεραπεία συνδυασμού με
προστατευτικούς παράγοντες (π.χ. μισοπροστόλη ή αναστολείς αντλίας
πρωτονίων) θα πρέπει να εξετάζεται για αυτούς τους ασθενείς, καθώς και
για ασθενείς που πρέπει να λαμβάνουν ταυτόχρονα χαμηλή δόση
ακετυλοσαλικυλικού οξέος ή άλλα φάρμακα με πιθανότητα αύξησης του
γαστρεντερικού κινδύνου (βλ. παρακάτω και παράγραφο 4.5).
Οι ασθενείς με ιστορικό γαστρεντερικής τοξικότητας, ειδικά οι
ηλικιωμένοι, θα πρέπει να αναφέρουν οποιαδήποτε ασυνήθιστα
γαστρεντερικά συμπτώματα (ειδικά γαστρεντερική αιμορραγία), ιδιαίτερα
στα αρχικά στάδια της αγωγής.
Γαστρεντερική αιμορραγία ή έλκος/διάτρηση μπορεί να εμφανισθούν
οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της θεραπείας, με ή χωρίς
προειδοποιητικά συμπτώματα ή προηγούμενο ιστορικό γαστρεντερικών
συμβαμάτων. Εάν εμφανισθεί γαστρεντερική αιμορραγία ή έλκος, η
νιμεσουλίδη πρέπει να διακοπεί. Η νιμεσουλίδη πρέπει να χορηγείται με
προσοχή σε ασθενείς με γαστρεντερικές διαταραχές, συμπεριλαμβανομένων
ιστορικού πεπτικού έλκους, ιστορικού γαστρεντερικής αιμορραγίας,
ελκώδους κολίτιδας ή νόσου του Crohn.
Η χορήγηση της πρέπει να γίνεται μεπροσοχή σε ασθενείς που λαμβάνουν
ταυτόχρονα φάρμακα που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο έλκους ή
αιμορραγίας, όπως από του στόματος κορτικοστεροειδή, αντιπηκτικά, όπως
η βαρφαρίνη, εκλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης
(SSRIs) ή αντιαιμοπεταλιακούς παράγοντες, όπως το ακετυλοσαλικυλικό οξύ
(δείτε παράγραφο 4.5).
Εάν συμβεί γαστρεντερική αιμορραγία ή έλκος σε ασθενείς που λαμβάνουν
Myxina, η αγωγή πρέπει να διακοπεί.
Τα ΜΣΑΦ θα πρέπει να δίνονται με προσοχή σε ασθενείς με ιστορικό
νοσημάτων του γαστρεντερικού (ελκώδης κολίτιδα, νόσος του Crohn), διότι η
κατάστασή τους μπορεί να επιδεινωθεί (βλ. παράγραφο 4.8).
Οι ηλικιωμένοι εμφανίζουν αυξημένη συχνότητα ανεπιθύμητων ενεργειών
στα ΜΣΑΦ, ειδικά γαστρεντερική αιμορραγία και διάτρηση που μπορεί να