Αμλοδιπίνη/Amlodipine (ως Αμλοδιπίνη φαινυλοσουλφονική/Amlodipine besilate).

Αμλοδιπίνη/Amlodipine (ως Αμλοδιπίνη φαινυλοσουλφονική/Amlodipine besilate).

Καψάκια σκληρά.

-Ιδιοπαθής υπέρταση.

-Χρόνια σταθερή και αγγειοσυσπαστική στηθάγχη.

στηθάγχη η συνήθης αρχική δόση της αμλοδιπίνης είναι 5mg άπαξ ημερησίως. Η

δόση αυτή μπορεί να αυξηθεί στη μέγιστη δόση των 10mg ημερησίως (ως εφάπαξ

δόση) μετά από 6 εβδομάδες, ανάλογα με την ανταπόκριση του κάθε ασθενούς.

αύξηση της δόσης θα πρέπει να γίνεται με προσοχή (βλέπε λήμμα 5.2.

«Φαρμακοκινητικές ιδιότητες»).

Χρήση σε ασθενείς με διαταραχή της ηπατικής λειτουργίας

Η συνιστώμενη δοσολογία στους ασθενείς αυτούς δεν έχει ακόμη καθοριστεί. Το

φάρμακο πρέπει επομένως να χορηγείται με προσοχή σ΄ αυτούς τους ασθενείς.

Βλέπε και 4.4. «Ιδιαίτερες Προειδοποιήσεις και Ιδιαίτερες Προφυλάξεις κατά τη

χρήση».

Χρήση σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια

Μεταβολές των συγκεντρώσεων της αμλοδιπίνης στο πλάσμα δεν συσχετίζονται με

το βαθμό νεφρικής ανεπάρκειας. Γι’ αυτό η αμλοδιπίνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί

-Υπόταση βαριάς μορφής

-Shock συμπεριλαμβανομένου του καρδιογενούς shock

-.Απόφραξη του χώρου εκροής της αριστεράς κοιλίας (αορτική στένωση υψηλού

βαθμού)

-Ασταθή στηθάγχη (εξαιρείται η στηθάγχη Prinzmetal)

-Αιμοδυναμικά ασταθή καρδιακή ανεπάρκεια μετά από οξύ έμφραγμα του

μυοκαρδίου

προκαλέσει αντιδράσεις αλλεργικού τύπου (συμπεριλαμβανομένου και του βρογχικού

άσθματος). Συχνά εμφανίζεται ευαισθητοποίηση (SENSITIVITY) σε ασθενείς με

μακροχρόνια μελέτη (PRAISE–2) ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο που

περιελάμβανε πάσχοντες από καρδιακή ανεπάρκεια βαριάς μορφής (βαθμού ΙΙΙ και

IV κατά NYHA) μη ισχαιμικής αιτιολογίας, υπήρξαν αυξημένες αναφορές

περιστατικών πνευμονικού οιδήματος, συγκριτικά με την ομάδα του εικονικού

φαρμάκου, αλλά αυτό δεν κατέστη δυνατό να συσχετισθεί με επιδείνωση της

καρδιακής ανεπάρκειας (βλ. λήμμα 5.1 «Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες»).

Η αμλοδιπίνη θα πρέπει να χορηγείται με προσοχή σε ασθενείς με καρδιακή

ανεπάρκεια μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου (εντός των πρώτων 28 ημερών).

Χρήση σε ασθενείς με διαταραχή της ηπατικής λειτουργίας

Η ημιπερίοδος ζωής της αμλοδιπίνης παρατείνεται σε ασθενείς με διαταραχή της

Χρήση σε παιδιά

Η αμλοδιπίνη δεν ενδείκνυται σε παιδιά.

Χρήση σε νεφρική ανεπάρκεια

Η αμλοδιπίνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί στους ασθενείς αυτούς στις συνήθεις δόσεις.

Μεταβολές των συγκεντρώσεων της αμλοδιπίνης στο πλάσμα δεν συσχετίζονται με

το βαθμό νεφρικής ανεπάρκειας. Η αμλοδιπίνη δεν απομακρύνεται με αιμοκάθαρση.

2

νέους ασθενείς και διλτιαζέμη σε ηλικιωμένους, αντίστοιχα.

Δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι ισχυρότεροι αναστολείς CYP3A4 (π.χ. κετοκοναζόλη,

ιτρακοναζόλη, ριτοναβίρη) αυξάνουν τη συγκέντρωση της αμλοδιπίνης στο πλάσμα

σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι η διλτιαζέμη. Προσοχή θα πρέπει να δίνεται στον

συνδυασμό της αμλοδιπίνης και των αναστολέων CYP3A4. Δεν έχουν ωστόσο

αναφερθεί ανεπιθύμητες ενέργειες οι οποίες να αποδίδονται σε αυτή την

αλληλεπίδραση.

Επαγωγείς CYP3A4: Δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία για την επίδραση των

επαγωγέων CYP3A4 [π.χ. ριφαμπικίνη, St.΄ John Wort (Υπερικό/Βαλσαμόχορτο)]

στην αμλοδιπίνη. Η συγχορήγηση μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη συγκέντρωση της

αμλοδιπίνης στο πλάσμα. Προσοχή θα πρέπει να δίνεται στο συνδυασμό της

αμλοδιπίνης και των επαγωγέων CYP3A4.

Σε κλινικές μελέτες αλληλεπίδρασης, ο χυμός γκρέιπφρουτ, η σιμετιδίνη, τα άλατα

δράση άλλων αντιυπερτασικών παραγόντων.

Σε κλινικές μελέτες αλληλεπίδρασης, η αμλοδιπίνη δεν επηρέασε τη

φαρμακοκινητική εικόνα της ατορβαστατίνης, της διγοξίνης, της βαρφαρίνης ή της

κυκλοσπορίνης.

Η αμλοδιπίνη δεν επηρεάζει τις εργαστηριακές δοκιμασίες.

Η ασφάλεια της αμλοδιπίνης κατά τη διάρκεια της κύησης δεν έχει τεκμηριωθεί.

εναλλακτική.

Δεν είναι γνωστό εάν η αμλοδιπίνη απεκκρίνεται στο μητρικό γάλα. Πρέπει να

λαμβάνεται υπόψη το όφελος του θηλασμού για το παιδί και το όφελος της θεραπείας

με αμλοδιπίνη για τη μητέρα, στην περίπτωση που θα πρέπει να ληφθεί απόφαση για

τη συνέχιση ή μη του θηλασμού για το παιδί και τη συνέχιση ή μη της θεραπείας με

3

αμλοδιπίνη για τη μητέρα.

ζάλη, κεφαλαλγία, κόπωση ή ναυτία η ικανότητα αντίδρασης μπορεί να έχει

μελέτες με placebo, που αφορούσαν ασθενείς με υπέρταση ή στηθάγχη, έχουν

παρατηρηθεί οι παρακάτω ανεπιθύμητες ενέργειες, οι οποίες καταγράφονται

σύμφωνα με την κατηγορία οργανικού συστήματος και τις συχνότητες εμφάνισης

βάσει MedDRA, ως εξής: Πολύ Συχνές > 1/10, Συχνές: > 1/100 και <1/10, Όχι

Συχνές: > 1/1.000 και <1/100, Σπάνιες: > 1/10.000 και <1/1.000, Πολύ Σπάνιες:

<1/10.000.

του λεμφικού συστήματος

Λευκοπενία

Θρομβοπενία

Διαταραχές του

ανοσοποιητικού

συστήματος

Αλλεργική αντίδραση:

κνίδωση

Διαταραχές του

μεταβολισμού και της

Υπεργλυκαιμία Πολύ σπάνια

διάθεσης

(περιλαμβανομένων:

άγχους, ευερεθιστότητας,

κατάθλιψης)

Διαταραχές του νευρικού

συστήματος

Υπνηλία

Ζάλη

Κεφαλαλγία (ιδιαίτερα

κατά την έναρξη της

Οφθαλμικές διαταραχές

Οπτικές διαταραχές

(συμπεριλαμβανομένης

της διπλωπίας)

4

Διαταραχές του ωτός και

του λαβυρίνθου

Εμβοές Όχι συχνή

Καρδιακές διαταραχές

Αίσθημα παλμών Όχι συχνή

5

Διαταραχές του

μυοσκελετικού

6

αναστέλλει τη δια μέσου της κυτταρικής μεμβράνης είσοδο ιόντων ασβεστίου προς το

δια του οποίου η αμλοδιπίνη βελτιώνει τη στηθάγχη δεν έχει πλήρως καθοριστεί αλλά

η αμλοδιπίνη μειώνει το ολικό ισχαιμικό φορτίο με τις ακόλουθες δύο δράσεις:

1) Η αμλοδιπίνη διαστέλλει τα περιφερικά αρτηριόλια και κατά συνέπεια μειώνει τις

ολικές περιφερικές αντιστάσεις (μεταφορτίο), οι οποίες επιβραδύνουν τη λειτουργία

της καρδιάς. Αυτή η μείωση του καρδιακού έργου μειώνει την κατανάλωση ενέργειας

από το μυοκάρδιο και τις απαιτήσεις αυτού σε οξυγόνο.

2) Ο μηχανισμός δράσης της αμλοδιπίνης πιθανώς αφορά και τη διαστολή των

κυρίων κλάδων των στεφανιαίων αρτηριών και των στεφανιαίων αρτηριολίων, τόσο

σε περιοχές υγιούς όσο και σε περιοχές ισχαιμικού μυοκαρδίου. Η διαστολή αυτή

Prinzmetal.

Σε ασθενείς με στηθάγχη η άπαξ ημερήσια χορήγηση της αμλοδιπίνης αυξάνει τον

ολικό χρόνο άσκησης, το χρόνο μέχρι ενάρξεως της στηθάγχης και το χρόνο μέχρι

την κατάσταση του ST διαστήματος κατά 1mm, ενώ μειώνει τόσο τη συχνότητα των

στηθαγχικών παροξυσμών όσο και την κατανάλωση των δισκίων νιτρογλυκερίνης.

Χρήση σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια

Αιμοδυναμικές μελέτες και ελεγχόμενες κλινικές μελέτες βασισμένες σε δοκιμασίες

κόπωσης σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια κατηγορίας ΙΙ έως ΙV κατά NYHA

έδειξαν ότι η αμλοδιπίνη δεν προκάλεσε κλινική επιδείνωση, όπως μετρήθηκε με την

αγγειοτασίνης (ΜΕΑ), έδειξε ότι η αμλοδιπίνη δεν προκάλεσε αύξηση του κινδύνου

θνητότητας ή συνδυασμένου κινδύνου θνητότητας και νοσηρότητας σε ασθενείς με

καρδιακή ανεπάρκεια.

Σε μία ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο, μακροχρόνια μελέτη παρακολούθησης της

αμλοδιπίνης (PRAISE-2) σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια κατηγορίας ΙΙΙ και IV

7

κατά NYHA, χωρίς κλινικά συμπτώματα ή αντικειμενικά ευρήματα που να

υποδηλώνουν υποκείμενη ισχαιμική νόσο, οι οποίοι ελάμβαναν σταθερές δόσεις

αναστολέων ΜΕΑ, δακτυλίτιδας και διουρητικών, η αμλοδιπίνη δεν είχε καμία

οιδήματος, συγκριτικά με το εικονικό φάρμακο, παρόλο που δεν υπήρξε σημαντική

ονομάζεται ALLHAT (Antihypertensive and Lipid-Lowering Treatment to Prevent

Heart Attack Trial), πραγματοποιήθηκε για να συγκρίνει νεότερες φαρμακευτικές

θεραπείες: αμλοδιπίνη 2,5-10mg/ημέρα (ανταγωνιστής ασβεστίου) ή λισινοπρίλη 10-

40mg/ημέρα (αναστολέας του ΜΕΑ) ως θεραπείες πρώτης εκλογής σε σύγκριση με

θεραπεία με το θειαζιδικό διουρητικό χλωροθαλιδόνη 12.5-25 mg /ημέρα σε ήπια με

μέτρια υπέρταση.

Σύνολο 33357 υπερτασικών ασθενών, ηλικίας 55 ετών ή άνω, τυχαιοποιήθηκαν και

παρακολουθήθηκαν για 4,9 χρόνια (μέση τιμή). Οι ασθενείς είχαν τουλάχιστον έναν

επιπλέον καρδιαγγειακό παράγοντα κινδύνου, περιλαμβανομένων των: προηγούμενο

έμφραγμα του μυοκαρδίου ή εγκεφαλικό επεισόδιο (περισσότερο από 6 μήνες πριν

νόσων (σύνολο 51,5%) διαβήτης τύπου 2 (36,1%), HDL-C< 35mg/dl (11,6%),

πρωτεύον τελικό σημείο μεταξύ της θεραπείας με αμλοδιπίνη και της θεραπείας με

χλωροθαλιδόνη: RR 0,98 95% CI [0.90-1.07] p=0.65. Επιπλέον, δεν υπήρξε

σημαντική διαφορά στη θνητότητα από όλες τις αιτίες, μεταξύ της θεραπείας με

αμλοδιπίνη και της θεραπείας με χλωροθαλιδόνη: RR 0,96 95% CI [0.89-1.02]

p=0.20.

Απορρόφηση

Μετά την χορήγηση θεραπευτικών δόσεων από το στόμα, η αμλοδιπίνη απορροφάται

καλώς και δημιουργούνται μέγιστες συγκεντρώσεις του φαρμάκου μεταξύ 6-12 ωρών

Βιομεταβολισμός/ Αποβολή

Η τελική ημιπερίοδος ζωής της αποβολής από το πλάσμα είναι περίπου 35-50 ώρες

και δικαιολογεί την άπαξ ημερήσια χορήγησή του. Σταθεροποιημένη κατάσταση του

φαρμάκου στο πλάσμα επιτυγχάνεται μετά 7-8 συνεχόμενες ημέρες.

Η αμλοδιπίνη μεταβολίζεται σε μεγάλο ποσοστό στο ήπαρ, μετατρεπόμενη σε

αδρανείς μεταβολίτες και αποβάλλεται δια μέσω των ούρων σε ποσοστό 10% υπό

8

αναλλοίωτη μορφή και 60% υπό μορφή μεταβολιτών.

Χρήση σε Ηλικιωμένους

τείνει να μειωθεί με αποτέλεσμα την αύξηση της επιφάνειας κάτω από την καμπύλη

Χρήση σε ασθενείς με διαταραχή της ηπατικής λειτουργίας

Η ημιπερίοδος ζωής της αμλοδιπίνης παρατείνεται σε ασθενείς με διαταραχή της

ηπατικής λειτουργίας.

Χρήση σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια

Η αμλοδιπίνη μεταβολίζεται εκτενώς σε ανενεργούς μεταβολίτες. Το 10% της

μητρικής ουσίας απεκκρίνεται αναλλοίωτο στα ούρα. Μεταβολές των

συγκεντρώσεων της αμλοδιπίνης στο πλάσμα δεν συσχετίζονται με το βαθμό

νεφρικής ανεπάρκειας. Η αμλοδιπίνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί στους ασθενείς

αυτούς στις συνήθεις δόσεις. Η αμλοδιπίνη δεν αιμοδιυλίζεται (βλέπε λήμμα 5.2

ποντικούς, και αρουραίους, δύο φορές* μεγαλύτερη της μέγιστης συνιστώμενης

κλινικής δόσης των 10mg, σε mg/m

ποντικούς, αλλά όχι για τους αρουραίους.

Μεταλλαξιογένεση

Μελέτες μεταλλαξιογένεσης δεν έδειξαν επιδράσεις του φαρμάκου στα γονίδια ή στο

επίπεδο των χρωματοσωμάτων.

Μελέτες αναπαραγωγής

Σε μελέτες με ζώα, αναφορικά με την αναπαραγωγή στους επίμυες, μετά από

συνιστώμενης δόσης στον άνθρωπο των 10mg, σε mg/m

* Με βάση το βάρος ασθενούς ίσο με 50kg

9