ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΙΟΝΤΟΣ

1. EΜΠOPIKH ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΙΟΝΤΟΣ

TUDOR

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ & ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Κάθε καψάκιο ελεγχόμενης αποδέσμευσης περιέχει Υδροχλωρική βενλαφαξίνη που αντιστοιχεί σε 75

mg ή σε 150 mg βενλαφαξίνης

3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ

επανεμφάνισης νέων επεισοδίων κατάθλιψης.

4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης

Συνιστάται η λήψη του ΤUDOR με το φαγητό. Κάθε καψάκιο πρέπει να καταπίνεται ολόκληρο με τη

βοήθεια υγρού. Το καψάκιο δεν πρέπει να διαιρείται, να θρυμματίζεται ή να τοποθετείται μέσα στο νερό.

Το TUDOR πρέπει να χορηγείται μια φορά ημερησίως, την ίδια ώρα περίπου το πρωί ή το βράδυ.

Κατάθλιψη

Η συνήθης συνιστώμενη δόση του TUDOR είναι 75mg, χορηγούμενα μία φορά ημερησίως.

Όταν απαιτείται, η δοσολογία του ΤUDOR μπορεί να αυξηθεί κατά 75mg/ημέρα. Αν χρειάζεται, η δόση

μπορεί να αυξηθεί έως 225mg/ημέρα σε ασθενείς που πάσχουν από μετρίου βαθμού κατάθλιψη. Οι

αυξήσεις της δόσης πρέπει να γίνονται ανά διαστήματα 2 εβδομάδων περίπου ή περισσότερο, και όχι

TUDOR στην πλησιέστερη ισοδύναμη δόση (mg/ημέρα). Ωστόσο, μπορεί να απαιτηθούν εξατομικεύσεις

στη ρύθμιση της δοσολογίας.

Ταχεία έναρξη δράσης

Όταν είναι επιθυμητή η ταχεία έναρξη δράσης του φαρμάκου, π.χ. σε σοβαρή κατάθλιψη ή σε

ενδονοσοκομειακούς ασθενείς, η συνιστώμενη δοσολογία έναρξης είναι 150 mg την ημέρα.

Η ημερήσια δοσολογία πρέπει κατόπιν να αυξάνεται κατά 75 mg, σε διαστήματα όχι μικρότερα των 4

ημερών, έως ότου επιτευχθεί η επιθυμητή ανταπόκριση. Στη συνέχεια η δόση πρέπει να ελαττωθεί

σταδιακά έως τη συνήθη δοσολογία που συμφωνεί με την ανταπόκριση και την ανεκτικότητα του

ασθενή. Η μέγιστη συνιστώμενη δοσολογία είναι 225 mg την ημέρα.

1

Συντήρηση / Συνέχιση / Μακροχρόνια θεραπεία

Είναι γενικά παραδεκτό ότι στα οξέα επεισόδια μείζονος κατάθλιψης απαιτείται η συνέχιση της

φαρμακευτικής θεραπείας για αρκετούς μήνες. Η βενλαφαξίνη ελεγχόμενης αποδέσμευσης έχει φανεί

αποτελεσματική κατά τη διάρκεια μακροχρόνιας θεραπείας έως 12 μήνες.

Πρόληψη υποτροπών & επανεμφάνισης νέων επεισοδίων κατάθλιψης

Συνήθως η δοσολογία για την πρόληψη της υποτροπής ή την πρόληψη της επανεμφάνισης ενός νέου

επεισοδίου είναι παρόμοια με αυτή που εφαρμόζεται κατά την αρχική θεραπεία. Οι ασθενείς θα πρέπει

να επανεξετάζονται τακτικά για να εκτιμάται το όφελος της μακροχρόνιας θεραπείας.

Ο γιατρός θα πρέπει να επανεκτιμά περιοδικά την ωφέλεια της μακροχρόνιας θεραπείας με TUDOR για

από τη δοσολογία, τη διάρκεια της θεραπείας και τον κάθε ασθενή ξεχωριστά.

Ασθενείς με Νεφρική ή Ηπατική Ανεπάρκεια

Ίσως χρειαστεί η έναρξη της θεραπείας σε αυτούς τους ασθενείς να γίνει με βενλαφαξίνη άμεσης

αποδέσμευσης.

Η ολική ημερήσια δόση βενλαφαξίνης πρέπει να ελαττώνεται κατά 25% έως 50% σε ασθενείς με

διαταραχή της νεφρικής λειτουργίας με βαθμό σπειραματικής διήθησης 10 έως 70 ml/min. Σε ασθενείς

που βρίσκονται σε αιμοκάθαρση πρέπει να μειωθεί η ημερήσια δόση κατά 50% και η χορήγηση να

γίνεται μετά το πέρας της συνεδρίας της αιμοκάθαρσης.

Σε ασθενείς με μέτρια ηπατική ανεπάρκεια πρέπει να μειωθεί η ολική ημερήσια δοσολογία κατά 50%. Σε

ορισμένους ασθενείς μπορεί να απαιτηθεί μείωση μεγαλύτερη του 50%.

Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα σε άτομα κάτω των 18 ετών δεν έχει τεκμηριωθεί και για αυτό

δεν συνιστάται η χρήση.

4.3 Αντενδείξεις

Το TUDOR αντενδεικνύεται σε ασθενείς με γνωστή υπερευαισθησία σε αυτό.

Αντενδεικνύεται η παράλληλη χορήγηση αναστολέων της ΜΑΟ (monoamine oxidase) (βλέπε Ειδικές

προειδοποιήσεις και Προφυλάξεις κατά την Χρήση).

4.4 Ειδικές Προειδοποιήσεις και Προφυλάξεις κατά τη Χρήση

Αναστολείς ΜΑΟ

2

Έχουν αναφερθεί ανεπιθύμητες ενέργειες, μερικές από τις οποίες ήταν σοβαρές, όταν η θεραπεία

αναστολέων ΜΑΟ άρχισε λίγο μετά τη διακοπή της βενλαφαξίνης. Στις ανεπιθύμητες ενέργειες

περιλαμβάνονται τρόμος, κλονικοί σπασμοί, εφίδρωση, ναυτία, έμετος, εξάψεις, ζάλη, υπερθερμία με

χαρακτηριστικά ομοιάζοντα με κακόηθες νευροληπτικό σύνδρομο, επιληπτικές κρίσεις και θάνατος.

Κατά την παράλληλη χρήση εκλεκτικών αναστολέων επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (SSRI) και

αναστολέων ΜΑΟ έχουν αναφερθεί υπερθερμία, ακαμψία, κλονικοί σπασμοί, αστάθεια του αυτόνομου

νευρικού συστήματος πιθανόν με ταχείες διακυμάνσεις των ζωτικών σημείων, μεταβολές της

διανοητικής κατάστασης περιλαμβανόμενης υπερβολικής ανησυχίας που εξελίσσεται σε παραλήρημα και

κώμα, καθώς και εκδηλώσεις που μοιάζουν με κακόηθες νευροληπτικό σύνδρομο. Με την παράλληλη

χορήγηση τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών και αναστολέων ΜΑΟ έχουν αναφερθεί σοβαρή υπερθερμία

και επιληπτικές κρίσεις ορισμένες φορές θανατηφόρες. Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις αντιδράσεις καθώς

αναστρέψιμους αναστολείς ΜΑΟ. Ο απαραίτητος χρόνος ανάμεσα στη διακοπή του αναστρέψιμου

αναστολέα ΜΑΟ moclobemide, και στην έναρξη της θεραπείας με βενλαφαξίνη μπορεί να είναι

μικρότερος από 14 ημέρες. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τους κινδύνους εμφάνισης των ανεπιθύμητων

ικανοποιητική περίοδος έκπλυσης όταν ο ασθενής αλλάζει από moclobemide σε βενλαφαξίνη. Για την

αξιολόγηση της κατάλληλης περιόδου έκπλυσης πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι φαρμακολογικές

ιδιότητες της moclobemide και η κλινική αξιολόγηση για τον κάθε ασθενή.

Αυτοκτονία / αυτοκτονικές σκέψεις ή κλινική επιδείνωση

Η κατάθλιψη σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονικών σκέψεων, αυτοτραυματισμός και

αυτοκτονίας (επεισόδια σχετιζόμενα με αυτοκτονία). Ο κίνδυνος αυτός παραμένει έως ότου επιτευχθεί

σημαντική ύφεση. Καθώς μπορεί να μη σημειωθεί βελτίωση κατά τη διάρκεια των πρώτων λίγων

εβδομάδων θεραπείας ή περισσότερων, οι ασθενείς θα πρέπει να παρακολουθούνται στενά έως ότου

βαθμού αυτοκτονικό ιδεασμό πριν από την έναρξη της θεραπείας, είναι γνωστό ότι διατρέχουν

παρακολουθούνται προσεκτικά κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Μία μετά-ανάλυση ελεγχόμενων με

εικονικό φάρμακο κλινικών δοκιμών με αντικαταθλιπτικά φάρμακα σε ενήλικες ασθενείς με ψυχιατρικές

διαταραχές, έδειξε αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονικής συμπεριφοράς με αντικαταθλιπτικά σε σύγκριση με

το εικονικό φάρμακο σε ασθενείς ηλικίας κάτω των 25 ετών. Στενή παρακολούθηση των ασθενών, και

ιδιαίτερα αυτών που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο, θα πρέπει να συνδυάζεται με τη φαρμακευτική αγωγή,

ιδιαίτερα στην αρχή της θεραπείας και μετά από αλλαγές στη δοσολογία. Οι ασθενείς (και αυτοί που

φροντίζουν τους ασθενείς) θα πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση σχετικά με την ανάγκη παρακολούθησης

για οποιαδήποτε κλινική επιδείνωση, αυτοκτονική συμπεριφορά ή σκέψεις και οποιεσδήποτε

ασυνήθιστες αλλαγές στη συμπεριφορά και να αναζητήσουν ιατρική συμβουλή άμεσα εάν εμφανιστούν

αυτά τα συμπτώματα.

Παράλληλα το φάρμακο θα πρέπει να συνταγογραφείται και να χορηγείται αρχικά σε ποσότητες τέτοιες

που να καλύπτουν τις ανάγκες του ασθενούς μόνο για το διάστημα μέχρι την επόμενη επίσκεψη στον

3

ιατρό. Με τον τρόπο αυτό ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος σκόπιμης υπέρβασης των θεραπευτικών δόσεων.

Μανία / Υπομανία

Από την εμπειρία προ της κυκλοφορίας, παρατηρήθηκε ενεργοποίηση της μανίας ή υπoμανίας σε

ποσοστό 0,3% των ασθενών με κατάθλιψη που λάμβαναν βενλαφαξίνη ελεγχόμενης αποδέσμευσης. Σε

όλες τις μελέτες κατάθλιψης προ της κυκλοφορίας με βενλαφαξίνη, η μανία ή υπομανία εμφανίστηκαν

σε ποσοστό 0,5% των ασθενών που ελάμβαναν βενλαφαξίνη. Μανία/υπομανία αναφέρθηκε σε μικρό

ποσοστό των ασθενών με διαταραχές διάθεσης που λάμβαναν αντικαταθλιπτικά συμπεριλαμβανομένης

της βενλαφαξίνης. Όπως με όλα τα αντικαταθλιπτικά, το TUDOR πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή

σε ασθενείς με ιστορικό μανίας.

Σπασμοί

Κατά τη διάρκεια όλων των κλινικών μελετών προ της κυκλοφορίας, το 3% των ασθενών στους οποίους

χορηγήθηκε βενλαφαξίνη εμφάνισε εξάνθημα. Οι ασθενείς πρέπει να συμβουλεύονται να ειδοποιούν τον

γιατρό τους αν εμφανίσουν εξάνθημα, κνίδωση ή κάποιο άλλο σχετικό αλλεργικό φαινόμενο.

Φαρμακευτική εξάρτηση/Απόσυρση

Δεν υπάρχουν έως σήμερα προκλινικές και κλινικές ενδείξεις ότι οι ειδικοί αναστολείς επαναπρόσληψης

της σεροτονίνης (SSRIs) προκαλούν εξάρτηση. Ωστόσο, όσον αφορά στην απόσυρση, η απότομη

διακοπή της χορήγησης των φαρμάκων αυτών μπορεί να προκαλέσει ορισμένα συμπτώματα (ζάλη,

παραισθησίες, κεφαλαλγία, ναυτία, άγχος), που όμως είναι ήπια και παροδικά. Για αυτό το λόγο, με

εξαίρεση την φλουοξετίνη, συνιστάται η διακοπή της φαρμακευτικής ουσίας να γίνεται προοδευτικά και

πάντοτε σύμφωνα με τις οδηγίες του θεράποντος ιατρού.

Σε γενικές όμως γραμμές, επειδή είναι δύσκολο να προβλεφθεί ακριβώς από πειραματικά δεδομένα η

εξατομικευμένη αντίδραση του ασθενούς σε φάρμακα που δρουν στο ΚΝΣ, θα πρέπει τα φάρμακα αυτά

να χρησιμοποιούνται με ιδιαίτερη προσοχή σε άτομα με ιστορικό κατάχρησης ψυχοφαρμάκων.

τους ασθενείς και μία μικρότερη δόση ίσως είναι αναγκαία.

του συνδρόμου απρόσφορης έκκρισης αντιδιουρητικής ορμόνης (SIADH) σε ασθενείς με υποογκαιμία, ή

αφυδατωμένους ασθενείς, περιλαμβανομένων των ηλικιωμένων και εκείνων που λαμβάνουν διουρητικά.

Μολονότι τα περιστατικά που αναφέρθηκαν συνέβησαν συμπτωματικά με τη χρήση βενλαφαξίνης, η

σχέση της θεραπείας με βενλαφαξίνη δεν είναι γνωστή.

Σπάνιες περιπτώσεις υπονατριαιμίας έχουν αναφερθεί με αντικαταθλιπτικά συμπεριλαμβανομένων,

συνήθως σε ασθενείς με υποογκαιμία, ή αφυδατωμένους ασθενείς, περιλαμβανομένων των ηλικιωμένων

και εκείνων που λαμβάνουν διουρητικά. Σπάνιες περιπτώσεις υπονατριαιμίας έχουν επίσης αναφερθεί με

τη βενλαφαξίνη, συνήθως σε ηλικιωμένους ασθενείς, η οποία οδήγησε σε διακοπή του φαρμάκου.

Αιμορραγικές εκδηλώσεις

Συνιστάται να υπάρχει ιδιαίτερη προσοχή σε ασθενείς οι οποίοι συγχρόνως με τη βενλαφαξίνη

λαμβάνουν αντιπηκτικά φάρμακα που επηρεάζουν τη λειτουργία των αιμοπεταλίων (πχ. ΜΣΑΦ,

4

ακετυλοσαλικυλικά, τικλοπιδίνη, διπυριδαμόλη) ή άλλα φάρμακα που αυξάνουν τον κίνδυνο της

ασθενείς που λαμβάνουν βενλαφαξίνη, όπως και με τους άλλους SSRIs, η βενλαφαξίνη πρέπει να

χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με αιμορραγική προδιάθεση σε αυτά τα σημεία. Προσοχή

επίσης συνίσταται και για ασθενείς με ιστορικό αιμορραγικών καταστάσεων γενικότερα.

Έμφραγμα μυοκαρδίου

Η βενλαφαξίνη δεν έχει αξιολογηθεί σε ασθενείς με πρόσφατο ιστορικό εμφράγματος του μυοκαρδίου ή

ασταθούς καρδιοπάθειας. Ως εκ τούτου θα πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε αυτούς τους

ασθενείς.

Υπέρταση

Καρδιακή συχνότητα

προσοχή σε ασθενείς με συνυπάρχοντα νοσήματα που μπορεί να επιδεινωθούν από την αύξηση της

καρδιακής συχνότητας.

Μυδρίαση

Μπορεί να προκληθεί μυδρίαση που να σχετίζεται με τη βενλαφαξίνη. Συνιστάται να

παρακολουθούνται στενά οι ασθενείς με αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση ή οι ασθενείς με κίνδυνο οξέος

γλαυκώματος κλειστής γωνίας.

Μεταβολές όρεξης-σωματικού βάρους

Σε κλινικές μελέτες ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο και διάρκειας τουλάχιστον 3 μηνών, αναφέρθηκαν

κλινικώς σημαντικές αυξήσεις στην χοληστερόλη του ορού σε 5,3% των ασθενών στους οποίους

χορηγήθηκε βενλαφαξίνη και σε 0,0% των ασθενών στους οποίους χορηγήθηκε εικονικό φάρμακο. Κατά

τη διάρκεια μακρόχρονης θεραπείας, πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο παρακολούθησης των επιπέδων

χοληστερόλης.

4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα και άλλες μορφές αλληλεπίδρασης

Αναστολείς ΜΑΟ

Η παράλληλη χρήση του TUDOR σε ασθενείς που λαμβάνουν αναστολείς ΜΑΟ αντενδείκνυται (βλέπε

Ειδικές Προειδοποιήσεις & Προφυλάξεις κατά την χρήση).

5

Φάρμακα που δρουν στο ΚΝΣ

σεροτονίνης, συνιστάται προσοχή όταν συγχορηγείται βενλαφλαξίνη με άλλα φάρμακα τα οποία μπορεί

να επηρεάσουν το σύστημα σεροτονεργικού νευροδιαβιβαστή (όπως τριπτάνες, εκλεκτικοί αναστολείς

επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRls) ή λίθιο).

Διαζεπάμη

Η διαζεπάμη δεν φαίνεται να επιδρά στη φαρμακοκινητική εικόνα είτε της βενλαφαξίνης είτε της O-

desmethyIvenlafaxine (ODV). Η βενλαφαξίνη δεν είχε καμία επίδραση στη φαρμακοκινητική και

φαρμακοδυναμική της διαζεπάμης και του ενεργού μεταβολίτη της, της desmethyldiazepam.

Η χορήγηση της βενλαφαξίνης δεν επηρέασε τα ψυχοκινητικά και ψυχομετρικά αποτελέσματα που

επιφέρει η διαζεπάμη.

max

max

88% όταν χορηγήθηκε παράλληλα με βενλαφαξίνη, αλλά ο χρόνος ημιζωής (t ½) της αλoπεριδόλης δεν

μεταβλήθηκε. Ο μηχανισμός που εξηγεί αυτά τα ευρήματα δεν είναι γνωστός. Αυτό θα πρέπει να

λαμβάνεται υπόψη σε περιπτώσεις συγχορήγησης βενλαφαξίνης και αλοπεριδόλης.

Σιμετιδίνη

Η σιμετιδίνη σε σταθεροποιημένη κατάσταση ανέστειλε τον μεταβολισμό πρώτης διόδου της

βενλαφαξίνης αλλά δεν είχε καμία εμφανή επίδραση στο σχηματισμό ή την απέκκριση της ΟDV, που

εμφανίζεται σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες στη συστηματική κυκλοφορία. Έτσι δεν φαίνεται να είναι

απαραίτητη καμία προσαρμογή της δοσολογίας όταν το TUDOR χορηγείται παράλληλα με σιμετιδίνη.

Η φαρμακοκινητική εικόνα της βενλαφαξίνης, ODV και της αιθανόλης δεν μεταβλήθηκαν όταν

χορηγήθηκαν από κοινού αιθανόλη (0,5g/kg μία φορά ημερησίως) και βενλαφαξίνη σε υγιείς εθελοντές.

Η χορήγηση βενλαφαξίνης σε σταθερό δοσολογικό σχήμα δεν ενίσχυσε τα ψυχοκινητικά και

ψυχομετρικά αποτελέσματα που προκαλούσε η αιθανόλη στα ίδια άτομα/πότες, όταν δεν ελάμβαναν

βενλαφαξίνη. Παρόλα αυτά, όπως με όλα τα φάρμακα που επενεργούν στο ΚΝΣ, συνιστάται να μη

γίνεται κατανάλωση αλκοόλ από άτομα που βρίσκονται σε θεραπεία με βενλαφαξίνη.

Ρισπεριδόνη

Η βενλαφαξίνη προκάλεσε αύξηση της επιφάνειας κάτω από την καμπύλη (AUC) της ρισπεριδόνης κατά

32% αλλά δεν προκάλεσε σημαντική μεταβολή στο φαρμακοκινητικό προφίλ της ολικής δραστικής

6

ουσίας (ρισπεριδόνη και 9-hydroxyrisperidone). Η κλινική σημασία αυτής της αλληλεπίδρασης δεν είναι

Ιμιπραμίνη

Η βενλαφαξίνη δεν επηρέασε τη φαρμακοκινητική της ιμιπραμίνης και της 2-ΟΗ-imipramine.

Όμως η AUC, C

max

, και C

min

της desipramine αυξήθηκαν περίπου κατά 35% παρουσία της βενλαφαξίνης.

In vitro και in vivo μελέτες έδειξαν ότι η βενλαφαξίνη είναι σχετικά ασθενής αναστολέας του

CYP2D6. Η φαρμακοκινητική όμως εικόνα της βενλαφαξίνης στα άτομα που λαμβάνουν ταυτόχρονα

έναν αναστολέα CYP2D6 δεν θα είναι σημαντικά διαφορετική συγκριτικά με την φαρμακοκινητική της

εικόνα στα άτομα με φτωχό μεταβολισμό CYP2D6 (βλέπε ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟ), συνεπώς δεν απαιτείται

προσαρμογή της δοσολογίας.

Η βενλαφαξίνη δεν ανέστειλε τα CYP3A4, CYP1A2 και CYP2C9 in vitro. Αυτό

επιβεβαιώθηκε σε in vivo μελέτες με τις ακόλουθες ουσίες: αλπραζολάμη (υπόστρωμα του CYP3A4),

Φάρμακα που δεσμεύονται ισχυρά με τις πρωτεΐνες του πλάσματος

Η βενλαφαξίνη και η ODV είναι δεσμευμένες κατά 27% και 30% με τις πρωτεΐνες του πλάσματος, και

Δεν έχουν γίνει κλινικές έρευνες για την εκτίμηση του οφέλους από τη συνδυασμένη χρήση της

βενλαφαξίνης ελεγχόμενης αποδέσμευσης με ένα άλλο αντικαταθλιπτικό.

Δεν έχει εκτιμηθεί το όφελος από το συνδυασμό βενλαφαξίνης ελεγχόμενης αποδέσμευσης και

θεραπείας ηλεκτροσόκ. Έχουν αναφερθεί υψηλά επίπεδα της κλοζαπίνης μετά τη χορήγηση

βενλαφαξίνης, τα οποία προσωρινά συσχετίστηκαν με τις ανεπιθύμητες ενέργειες συμπεριλαμβανομένων

σπασμών.

Βαρφαρίνη

Μπορεί να ενισχυθεί η αντιπηκτική δράση μετά την προσθήκη βενλαφαξίνης στο θεραπευτικό σχήμα με

βαρφαρίνη.

Φάρμακα που επηρεάζουν την αιμόσταση

7

4.6 Κύηση και γαλουχία

Χρήση κατά την κύηση

Σε μία μελέτη τερατογένεσης σε αρουραίους, χορηγήθηκε βενλαφαξίνη από στόματος σε δοσολογίες

μέχρι 80 mg/kg/ημέρα (περίπου 11 φορές τη μέγιστη συνιστώμενη ανθρώπινη δόση). Στη δόση των 80

mg/kg/ημέρα παρατηρήθηκε εμβρυοτοξικότητα χαρακτηριζόμενη από καθυστέρηση στην ανάπτυξη. Το

γεγονός αυτό πιθανόν να σχετίζεται με τοξικότητα της μητέρας σε αυτό το επίπεδο δόσης. Δεν υπήρξε

επίδραση από καμία δοσολογία στην επιβίωση του εμβρύου και τη μορφολογική του ανάπτυξη. Σε μια

άλλη μελέτη τερατογένεσης, δόθηκαν σε κουνέλια ποσότητες βενλαφαξίνης που έφταναν τα 90

mg/kg/ημέρα (περίπου 12 φορές τη μέγιστη συνιστώμενη ανθρώπινη δόση). Οι ενδείξεις

εμβρυοτοξικότητας, βάσει απορρόφησης και αποβολής του εμβρύου, αυξήθηκαν ελαφρά στη δοσολογία

των 90 mg/kg/ημέρα.

Σε προκλινικές μελέτες βρέθηκε ότι η βενλαφαξίνη και η ODV περνούν στο γάλα των αρουραίων που

θηλάζουν. Έχει αναφερθεί ότι η βενλαφαξίνη και η ODV απεκκρίνονται στο ανθρώπινο γάλα. Λόγω των

ενδεχομένων ανεπιθύμητων ενεργειών της βενλαφαξίνης σε μωρά που θηλάζουν, πρέπει να

σπουδαιότητα της βενλαφαξίνης για τη μητέρα.

4.7 Επίδραση στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανημάτων

Αν και έχει δειχθεί ότι η βενλαφαξίνη δεν επηρεάζει την ψυχοκινητική λειτουργία, την αντίληψη ή την

πολύπλοκη λειτουργία της συμπεριφοράς σε υγιείς εθελοντές, οποιοδήποτε ψυχοφάρμακο μπορεί να

βλάψει την κρίση, τη σκέψη, ή την κινητική δεξιότητα. Γι’ αυτό οι ασθενείς θα πρέπει να

προειδοποιούνται ότι πριν οδηγήσουν επικίνδυνα μηχανήματα, συμπεριλαμβανομένων των αυτοκινήτων,

θα πρέπει να είναι βέβαιοι ότι η φαρμακευτική αγωγή με βενλαφαξίνη δεν τους επηρεάζει αρνητικά.

Τα περιστατικά ταξινομούνται στον κάτωθι πίνακα ανά σύστημα του οργανισμού και με

Συχνές: ≥ 1 %

Μη συχνές: ≥ 0,1% και < 1%

Σπάνιες: ≥ 0,01 % και < 0,1 %

Πολύ σπάνιες: < 0,01 %

Σύστημα Ανεπιθύμητες ενέργειες

Σώμα ως Σύνολο

Συχνές: Αίσθημα αδυναμίας/κόπωση, κοιλιακός πόνος, τυχαίος τραυματισμός,

8

Μη συχνές: Αντίδραση φωτοευαισθησίας, οίδημα προσώπου, δυσφορία, μονιλίαση,

Σπάνιες: Δυσοσμία σώματος, κυτταρίτιδα, δυσοσμία του στόματος,

Πολύ σπάνιες: Αναφυλαξία

Πεπτικό

Συχνές: Δυσκοιλιότητα, ναυτία, έμετος, ανορεξία, δυσπεψία, ερυγές, μετεωρισμός,

Μη συχνές: Τριγμός των δοντιών, κολίτιδα, δυσφαγία, οισοφαγίτιδα, γαστρίτιδα,

Μη συχνές: Εκχύμωση, αιμορραγία των βλεννογόνων, αναιμία, λευκοκυττάρωση,

Σπάνιες: Παρατεταμένος χρόνος ροής αίματος, θρομβοκυτοπενία

Απροσδιόριστης συχνότητας: Δυσκρασίες αίματος (περιλαμβάνονται ακκοκιοκυττάρωση,

Μεταβολισμός/ Διατροφή

Συχνές: Υπερχοληστεριναιμία (ιδιαίτερα με παρατεταμένη χορήγηση και πιθανόν

9