αντιυπερτασικό αποτέλεσμα διατηρείται κατά τη διάρκεια χρόνιας θεραπείας.
Σε θεραπευτικές δόσεις ηνεμπιβολόλη στερείται α-αδρενεργικού ανταγωνισμού.
Κατά τη διάρκεια βραχείας και χρόνιας θεραπείας με νεμπιβολόλη σε υπερτασικούς ασθενείς, οι
συστηματικές αγγειακές αντιστάσεις μειώνονται. Παρά τη μείωση της καρδιακής συχνότητας, η μείωση του
κατά λεπτού όγκου αίματος τόσο στην ηρεμία όσο και κατά την άσκηση είναι περιορισμένη λόγω του
αυξημένου όγκου παλμού.
Η κλινική σημασία αυτών των αιμοδυναμικών διαφορών συγκρινόμενη με άλλους ανταγωνιστές των β-
υποδοχέων δεν έχει πλήρως τεκμηριωθεί. Σε υπερτασικούς ασθενείς ηνεμπιβολόλη αυξάνει την μέσω του
οξειδίου του αζώτου αγγειακή αντίδραση στη ακετυλοχολίνη η οποία είναι μειωμένη σε ασθενείς με
ενδοθηλιακή δυσλειτουργία.
Σε μία ελεγχόμενη με placebo μελέτη για θνησιμότητα-νοσηρότητα, στην οποία έλαβαν μέρος 2128 ασθενείς
≥70 ηλικίας (μέσης ηλικίας 75,2 ετών) με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια με ή χωρίς διαταραχή του κλάσματος
εξώθησης της αριστερής κοιλίας, (μέσος όρος LVEF: 36 ± 12,3% με την ακόλουθη κατανομή: LVEF λιγότερο
από 35% στο 56% των ασθενών, LVEF μεταξύ 35% και 45% στο 25% των ασθενών και LVEF μεγαλύτερο
από 45% στο 19% των ασθενών) και οι οποίοι παρακολουθήθηκαν για ένα διάστημα κατά μέσο όρο 20 μηνών
ηνεμπιβολόλη, χορηγούμενο επιπρόσθετα στη συνήθη αγωγή παρέτεινε σημαντικά τον χρόνο μέχρι την
επέλευση του θανάτου ή της νοσηλείας λόγω καρδιαγγεικών αιτιών (πρωτεύον τελικό σημείο της
αποτελεσματικότητας), με σχετική μείωση του κινδύνου κατά 14% (απόλυτη μείωση: 4,2%). Η μείωση του
κινδύνου παρατηρήθηκε μετά από 6 μήνες θεραπείας και διατηρήθηκε κατά την διάρκεια της θεραπείας (μέση
διάρκεια: 18 μήνες). Το αποτέλεσματης νεμπιβολόλη ήταν ανεξάρτητο από την ηλικία, το φύλο, ή το κλάσμα
εξωθήσεως της αριστεράς κοιλίας του πληθυσμού που έλαβε μέρος στην μελέτη.
Η μείωση της θνησιμότητας από όλες τις αιτίες σε σύγκριση με το placebo δεν έφτασε την στατιστική
σημαντικότητα (απόλυτη μείωση: 2,3%). Στους ασθενείς που λάμβαναν νεμπιβολόλη παρατηρήθηκε μείωση
των αιφνίδιων θανάτων (4.1% έναντι 6,6%, σχετική μείωση 38%).
In-vitro και in-vivo πειράματα σε ζώα έδειξαν ότι ηνεμπιβολόλη δεν έχει ενδογενή συμπαθομιμητική δράση.
In-vitro και in-vivo πειράματα σε ζώα έδειξαν ότι ηνεμπιβολόλη σε φαρμακολογικές δόσεις, δεν έχει
σταθεροποιητική επί της μεμβράνης δράση.
Σε υγιείς εθελοντές, η νεμπιβολόλη δεν έχει σημαντική επίδραση στην μέγιστη ικανότητα άσκησης ή αντοχής.
5.2. Φαρμακοκινητικές ιδιότητες
Και τα δύο εναντιομερή τηςνεμπιβολόλης απορροφούνται γρήγορα μετά από χορήγηση από το στόμα. Η
απορρόφηση τηςνεμπιβολόλης δεν επηρεάζεται από την τροφή και μπορεί να χορηγηθεί με ή χωρίς τροφή. Η
νεμπιβολόλη μεταβολίζεται εκτεταμένα, εν μέρει σε ενεργούς υδροξυ – μεταβολίτες.
Η νεμπιβολόλη μεταβολίζεται διαμέσου αλικυκλικής και αρωματικής υδροξυλίωσης, Ν-απαλκυλίωσης και
γλυκουρονιδίωσης, επιπλέον σχηματίζονται γλυκουρονίδια των υδροξυ-μεταβολιτών. Ο μεταβολισμός
τηςνεμπιβολόλης μέσω αρωματικής υδροξυλίωσης υπόκειται στον εξαρτώμενο από το CYP2D6, γεννετικό
οξειδωτικό πολυμορφισμό.
Η βιοδιαθεσιμότητα τηςνεμπιβολόληςχορηγουμένου από του στόματος κυμαίνεται σε 12% σε άτομα με ταχύ
μεταβολισμό και είναι ουσιαστικά πλήρης στα άτομα με αργό μεταβολισμό.
Σε σταθεροποιημένη κατάσταση και με την ίδια δοσολογία, η μέγιστη συγκέντρωση στο πλάσμα του
αμετάβλητου νεμπιβολόλης είναι περίπου 23 φορές μεγαλύτερη σε άτομα με χαμηλό μεταβολισμό απ'ότι σε
άτομα με ταχύ μεταβολισμό.
Όταν συνυπολογιστεί το αμετάβλητο φάρμακο και οι ενεργοί μεταβολίτες, η διαφορά στην μέγιστη
συγκέντρωση του πλάσματος είναι από 1,3 έως 1,4 φορές.
Εξαιτίας της διαφοράς στην ταχύτητα του μεταβολισμού η δόση του Lobibeta 5mg πρέπει να ρυθμίζεται
ανάλογα με τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του ασθενούς. Έτσι ασθενείς με αργό μεταβολισμό απαιτούν μικρότερες
δόσεις.
Σε άτομα με ταχύ μεταβολισμό, η ημιπερίοδος ζωής των εναντιομερών τηςνεμπιβολόληςκυμαίνεται στις 10
ώρες. Σε άτομα με αργό μεταβολισμό, είναι 3 - 5 φορές μεγαλύτερη. Σε άτομα με ταχύ μεταβολισμό, τα
επίπεδα στο πλάσμα του εναντιομερούς RSSS είναι ελαφρώς υψηλότερα από αυτά του εναντιομερούς SRRR.
Σε άτομα με αργό μεταβολισμό, αυτή η διαφορά είναι μεγαλύτερη. Σε άτομα με ταχύ μεταβολισμό, η
ημιπερίοδος ζωής των υδροξυ-μεταβολιτών και των δύο εναντιομερών κυμαίνεται στις 24 ώρες, και είναι
περίπου διπλάσια από αυτή σε άτομα με αργό μεταβολισμό. Σταθεροποιημένα επίπεδα στο πλάσμα, στα
περισσότερα άτομα (ταχέως μεταβολίζοντες), επιτυγχάνονται σε 24 ώρες για τηνεμπιβολόλη και εντός λίγων
ημερών για τους υδροξυ-μεταβολίτες.
Οι συγκεντρώσεις στο πλάσμα είναι ανάλογες της δόσης μεταξύ 1 και 30mg. Η φαρμακοκινητική της