ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

1

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

BIKALEN 150 mg, επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία.

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Κάθε δισκίο περιέχει 150 mg βικαλουταμίδης.

Έκδοχα με γνωστές δράσεις: Κάθε δισκίο περιέχει 181,32 mg lactose monohydrate.

Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων, βλ. παράγραφο 6.1.

Το BIKALEN 150 mg ενδείκνυται είτε μόνο του είτε συμπληρωματικά σε ριζική

προστατεκτομή ή ακτινοθεραπεία σε ασθενείς με τοπικά προχωρημένο καρκίνο

του προστάτη με υψηλό κίνδυνο για εξέλιξη της νόσου (βλ. παράγραφο 5.1).

To BIKALEN 150 mg ενδείκνυται επίσης για την αντιμετώπιση ασθενών με τοπικά

προχωρημένο μη μεταστατικό καρκίνο του προστάτη, στους οποίους ο

χειρουργικός ευνουχισμός ή άλλη ιατρική παρέμβαση δεν θεωρούνται κατάλληλοι,

ούτε αποδεκτοί χειρισμοί.

4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης

Δοσολογία

Ενήλικες άνδρες συμπεριλαμβανομένων των ηλικιωμένων: Η δοσολογία είναι 1

Ηπατική ανεπάρκεια

Δεν απαιτείται τροποποίηση της δοσολογίας σε ασθενείς με ήπια ηπατική

ανεπάρκεια. Αυξημένη συσσώρευση του φαρμάκου μπορεί να παρατηρηθεί σε

ασθενείς με μέτρια έως σοβαρή ηπατική ανεπάρκεια (βλ. παράγραφο 4.4).

2

Παιδιατρικός πληθυσμός

Η βικαλουταμίδη δεν ενδείκνυται στα παιδιά και στους εφήβους.

Τρόπος χορήγησης

Τα δισκία πρέπει να καταπίνονται ολόκληρα με τη βοήθεια υγρού.

4.3 Αντενδείξεις

4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση

Η έναρξη της θεραπείας θα πρέπει να γίνεται υπό την άμεση επίβλεψη ειδικού.

Η βικαλουταμίδη μεταβολίζεται εκτεταμένα στο ήπαρ. Τα διαθέσιμα στοιχεία

υποδηλώνουν ότι η αποβολή του μπορεί να είναι βραδύτερη σε άτομα με σοβαρή

ηπατική ανεπάρκεια και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη συσσώρευση της

βικαλουταμίδης. Συνεπώς, η βικαλουταμίδη πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή

σε ασθενείς με μέτρια έως σοβαρή ηπατική ανεπάρκεια.

Περιοδικός έλεγχος της ηπατικής λειτουργίας θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη

λόγω της πιθανότητας ηπατικών μεταβολών. Η πλειοψηφία των μεταβολών

αναμένεται να εμφανισθούν μέσα στους 6 πρώτους μήνες της θεραπείας με

υψηλά επίπεδα PSA, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται το ενδεχόμενο διακοπής της

θεραπείας με βικαλουταμίδη.

Η βικαλουταμίδη έχει φανεί να αναστέλλει το κυτόχρωμα P450 (CYP 3A4), ως εκ

τούτου απαιτείται προσοχή όταν η βικαλουταμίδη συγχορηγείται με φάρμακα που

μεταβολίζονται κυρίως από το CYP 3A4, (βλ. παρ. 4.3 και 4.5).

Σε σπάνιες περιπτώσεις, έχουν αναφερθεί αντιδράσεις φωτοευαισθησίας σε

ασθενείς που έχουν λάβει βικαλουταμίδη 150 mg. Συνιστάται οι ασθενείς να

αποφεύγουν την άμεση έκθεση σε υπερβολική ηλιακή ή υπεριώδη ακτινοβολία

κατά τη διάρκεια θεραπείας με βικαλουταμίδη 150 mg και πιθανόν να συνιστάται

και η χρήση αντηλιακών. Σε περιπτώσεις όπου η αντίδραση φωτοευαισθησίας

3

Η θεραπεία ανδρογονικού αποκλεισμού μπορεί να παρατείνει το διάστημα QT.

Οι γιατροί θα πρέπει να αξιολογήσουν την αναλογία οφέλους/κινδύνου, καθώς και

την ενδεχόμενη εμφάνιση κοιλιακής ταχυκαρδίας δίκην ριπιδίου (Torsade de

pointes) πριν την έναρξη θεραπείας με βικαλουταμίδη, σε ασθενείς με ιστορικό ή

με παράγοντες κινδύνου παράτασης τους διαστήματος QT και σε ασθενείς που

λαμβάνουν ταυτόχρονα φαρμακευτικά προϊόντα που μπορεί να παρατείνουν το

διάστημα QT.

δραστικότητα των CYP 2C9, 2C19 και 2D6.

Μολονότι κλινικές μελέτες που χρησιμοποιούσαν αντιπυρίνη ως δείκτη της

δραστικότητας του Κυτοχρώματος P450 (CYP), δεν έδειξαν στοιχεία

αλληλεπίδρασης της βικαλουταμίδης με άλλο φάρμακο, η μέση έκθεση της

μιδαζολάμης (AUC) αυξήθηκε έως και 80% μετά από συγχορήγηση με

βικαλουταμίδη για 28 ημέρες. Για φάρμακα με μικρό θεραπευτικό εύρος τέτοια

αύξηση μπορεί να συσχετίζεται. Έτσι, η συγχορήγηση με τερφεναδίνη, αστεμιζόλη

κατάσταση του ασθενούς, μετά την έναρξη ή τη διακοπή της θεραπείας με

βικαλουταμίδη.

Απαιτείται προσοχή όταν συνταγογραφείται βικαλουταμίδη με άλλα φάρμακα τα

οποία μπορεί να αναστέλλουν οξείδωση του φαρμάκου, π.χ. σιμετιδίνη και

κετοκοναζόλη. Στη θεωρία, αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα αυξημένες

συγκεντρώσεις βικαλουταμίδης στο πλάσμα, που θα μπορούσαν θεωρητικά να

οδηγήσουν σε αύξηση των ανεπιθύμητων ενεργειών.

Μελέτες

in vitro

έχουν δείξει ότι η βικαλουταμίδη μπορεί να εκτοπίσει το

κουμαρινικό αντιπηκτικό βαρφαρίνη, από τις θέσεις σύνδεσής του με τις

πρωτεΐνες. Συνιστάται επομένως, εάν γίνεται έναρξη χορήγησης βικαλουταμίδης

ριπιδίου (Torsade de pointes) όπως τάξης ΙΑ (π.χ. κινιδίνη, δισοπυραμίδη) ή τάξης

ΙΙΙ (π.χ. αμιοδαρόνη, σοταλόλη, δοφετιλίδη, ιβουτιλίδη) αντιαρρυθμικά

φαρμακευτικά προϊόντα, μεθαδόνη, μοξιφλοξασίνη, αντιψυχωσικά, κ.τ.λ. (βλ.

παράγραφο 4.4).

Παιδιατρικός πληθυσμός

Μελέτες αλληλεπιδράσεων έχουν πραγματοποιηθεί μόνο σε ενήλικες.

4.6 Γονιμότητα, κύηση και γαλουχία

4

Η βικαλουταμίδη αντενδείκνυται στις γυναίκες και δεν πρέπει να χορηγείται σε

εγκύους γυναίκες.

Θηλασμός

Η βικαλουταμίδη αντενδείκνυται κατά τη διάρκεια του θηλασμού.

Γονιμότητα

Αναστρέψιμες αλλοιώσεις της ανδρικής γονιμότητας έχουν παρατηρηθεί σε.

μελέτες σε ζώα (βλ. παράγραφο 5.3). Μια περίοδος υπογονιμότητας ή στειρότητας

Η βικαλουταμίδη είναι μάλλον απίθανο να βλάψει την ικανότητα των ασθενών να

επιδράσεις πρέπει να προσέχουν.

Πολύ συχνές (≥1/10), συχνές (≥1/100 έως < 1/10), όχι συχνές(≥1/1,000 έως

<1/100), σπάνιες (≥1/10,000 έως <1/1,000), πολύ σπάνιες (<1/10,000), μη

γνωστές (δεν μπορούν να εκτιμηθούν με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία).

Πίνακας 1: Συχνότητα ανεπιθύμητων ενεργειών

Σύστημα Όργανο

Συχνότητα Περιστατικό

Διαταραχές του

ανοσοποιητικού

συστήματος

Όχι συχνές Υπερευαισθησία,

Διαταραχές του

μεταβολισμού και της

θρέψης

Συχνές Μειωμένη όρεξη

Ψυχιατρικές

διαταραχές

Συχνές Μειωμένη Libido,

Διαταραχές του

Συχνές Ζάλη, Υπνηλία

Διαταραχές του

αναπνευστικού

συστήματος,του

θώρακα και του

μεσοθωράκιου

Όχι συχνές Διάμεση

Διαταραχές του

γαστρεντερικού

Συχνές Κοιλιακό άλγος,

5

6

Αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών

Η αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών μετά από τη χορήγηση

άδειας κυκλοφορίας του φαρμακευτικού προϊόντος είναι σημαντική. Επιτρέπει τη

συνεχή παρακολούθηση της σχέσης οφέλους-κινδύνου του φαρμακευτικού

προϊόντος. Ζητείται από τους επαγγελματίες του τομέα της υγειονομικής

περίθαλψης να αναφέρουν οποιεσδήποτε πιθανολογούμενες ανεπιθύμητες

ενέργειες στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων, Μεσογείων 284, GR-15562

Χολαργός, Αθήνα, Τηλ: + 30 21 32040380/337, Φαξ: +30 21 06549585, Ιστότοπος:

Δεν υπάρχει εμπειρία με υπερδοσολογία στον άνθρωπο. Δεν υπάρχει ειδικό

αντίδοτο και η θεραπεία πρέπει να είναι συμπτωματική. Η αιμοδιύλιση ενδέχεται

να μην βοηθήσει, καθώς η βικαλουταμίδη συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με τις

υποστηρικτική αγωγή, συμπεριλαμβανομένου συχνού ελέγχου των ζωτικών

υποδοχείς των ανδρογόνων χωρίς να ενεργοποιεί την έκφραση γονιδίων και με

αυτό τον τρόπο αναστέλλει την διέγερση των ανδρογόνων. Η αναστολή αυτή έχει

ως αποτέλεσμα τη μείωση του μεγέθους των προστατικών όγκων. Κλινικά, σε μια

υποομάδα ασθενών, η διακοπή της θεραπείας με βικαλουταμίδη μπορεί να έχει ως

Κλινική αποτελεσματικότητα και ασφάλεια

Η βικαλουταμίδη 150 mg μελετήθηκε ως θεραπεία για ασθενείς με εντοπισμένο

του συνόλου των ασθενών που έλαβαν βικαλουταμίδη και εικονικό φάρμακο

αντίστοιχα.

Μείωση του κινδύνου αντικειμενικής εξέλιξης της νόσου παρατηρήθηκε στις

περισσότερες ομάδες ασθενών αλλά όμως πιο έκδηλη στους ασθενείς με

7

Δεν παρατηρήθηκε διαφορά στη συνολική επιβίωση στα 9,7 έτη μέσου χρόνου

παρακολούθησης με θνησιμότητα 31,4% (HR=1,01, 95% CI 0,94 έως 1,09).

Προσεκτική

παρακολούθηση

Βικαλουταμίδ

η 150 mg

Εικονικό

φάρμακο

Ακτινοθεραπεία

Βικαλουταμίδ

η 150 mg

Εικονικό

φάρμακο

Πληθυσμός

ανάλυσης

Περιστατι

κά (%) σε 3

χρόνια

Περιστατ

ικά (%) σε

5 χρόνια

Περιστατ

ικά (%) σε

7 χρόνια

Περιστατ

ικά (%) σε

10 χρόνια

Προσεκτική

παρακολούθη

ση (n=657)

μΒικαλουτα ί

150 mgδη

14,2% 29,4% 42,2% 65,0%

Ριζική

προστατεκτομ

ή (n=1719)

μΒικαλουτα ί

150 mgδη

4,6% 10,0% 14,6% 22,4%

4,2% 8,7% 12,6% 20,2%

8

Σε ασθενείς με εντοπισμένη νόσο που λάμβαναν βικαλουταμίδη ως μονοθεραπεία,

δεν υπήρξε σημαντικά διαφορά στην επιβίωση χωρίς επιδείνωση. Δεν υπήρχε

σημαντική διαφορά στη συνολική επιβίωση των ασθενών με εντοπισμένη νόσο που

έλαβαν βικαλουταμίδη ως συμπληρωματική θεραπεία, μετά από ακτινοθεραπεία

(HR = 0,98, 95% CI 0,80 έως 1,20) ή ριζική προστατεκτομή (HR = 1,03, 95% CI

0,85 έως 1,25). Σε ασθενείς με εντοπισμένη νόσο που διαφορετικά θα ήταν υπό

προσεκτική παρακολούθηση, υπήρξε επίσης μία τάση προς τη μειωμένη επιβίωση

συγκριτικά με τους ασθενείς που λάμβαναν placebo (HR=1,15, 95% CI 1,00 έως

βικαλουταμίδης σε ασθενείς με εντοπισμένη νόσο δεν θεωρείται ευνοϊκό.

Σε ένα άλλο πρόγραμμα κλινικών δοκιμών, η αποτελεσματικότητα της

αποδείχθηκε σε μια συνδυασμένη ανάλυση στοιχείων από 2 μελέτες με 480

ασθενείς με μη μεταστατικό καρκίνο του προστάτη, χωρίς προηγούμενη θεραπεία,

με ποσοστό θνησιμότητας 56% και μέση περίοδο παρακολούθησης 6,3 χρόνια, δεν

λιγότερο αποτελεσματική από τον ευνουχισμό όσον αφορά στο χρόνο επιβίωσης

[HR=1,30 (CI 1,04 έως 1,65)]. Η διαφορά υπολογίζεται στις 42 ημέρες με μέσο

Παιδιατρικός πληθυσμός

Δεν έχουν πραγματοποιηθεί μελέτες σε παιδιατρικούς ασθενείς (βλ. παραγράφους

4.3 και 4.6).

5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες

Απορρόφηση

Η απορρόφηση της βικαλουταμίδης είναι καλή μετά την από του στόματος

χορήγηση. Δεν υπάρχουν στοιχεία κάποιας κλινικά σημαντικής επίδρασης της

τροφής στη βιοδιαθεσιμότητα.

Βιομετασχηματισμός

Το (S)-εναντιομερές αποβάλλεται ταχέως σε σχέση με το (R)-εναντιομερές, το

οποίο έχει χρόνο ημίσειας ζωής στο πλάσμα 1 εβδομάδα.

Σε καθημερινή χορήγηση βικαλουταμίδης, το (R)-εναντιομερές συσσωρεύεται

περίπου 10 φορές στο πλάσμα, ως αποτέλεσμα της μεγάλης ημίσειας ζωής του.

Συγκεντρώσεις στο πλάσμα περίπου 22 μg/ml σε σταθεροποιημένη κατάσταση

παρατηρούνται για το (R)-εναντιομερές κατά τη χορήγηση ημερήσιων δόσεων 150

mg βικαλουταμίδης ημερησίως. Στη σταθεροποιημένη κατάσταση το υπερισχύον

9