Προφυλάξεις που πρέπει να ληφθούν πριν από το χειρισμό ή τη χορήγηση
του φαρμακευτικού προϊόντος
Το διάλυμα πρέπει να ζεσταθεί κρατώντας τη φύσιγγα στο χέρι για
αρκετά λεπτά, ώστε να αποφευχθεί η ζάλη που μπορεί να προκληθεί
από την ενστάλαξη ενός κρύου διαλύματος στον ακουστικό πόρο.
Ο ασθενής πρέπει να ξαπλώσει έχοντας το προσβεβλημένο αυτί προς
τα πάνω και στη συνέχεια οι σταγόνες πρέπει να ενσταλάζονται,
τραβώντας αρκετές φορές το πτερύγιο. Η θέση αυτή πρέπει να
διατηρείται γύρω στα 5 λεπτά για να διευκολυνθεί η εισχώρηση των
σταγόνων μέσα στο αυτί. Επαναλάβετε, εάν είναι απαραίτητο, για το
άλλο αυτί.
Ο ασθενής πρέπει να ειδοποιείται να απορρίπτει τον περιέκτη μίας
δόσης μετά τη χρήση και να μην τον κρατά για επόμενη χρήση.
Σε περίπτωση που χρησιμοποιείται ταμπόν για να διευκολυνθεί η
χορήγηση, η πρώτη δόση πρέπει να διπλασιάζεται (2 φύσιγγες αντί για
1).
Νεφρική/ηπατική ανεπάρκεια
Καθώς η συγκέντρωση του φαρμάκου στο πλάσμα αναμένεται να είναι μη
ανιχνεύσιμη, δεν κρίνεται αναγκαία η προσαρμογή της δοσολογίας σε
αυτές τις ομάδες ασθενών.
4.3 Αντενδείξεις
Υπερευαισθησία στη δραστική ουσία σιπροφλοξασίνη ή σε οποιαδήποτε
άλλη ουσία της ομάδας των αντιμικροβιακών παραγόντων κινολονών ή
σε κάποιο από τα έκδοχα που αναφέρονται στην παράγραφο 6.1.
4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση
Αυτό το φαρμακευτικό προϊόν είναι για ωτική χρήση, όχι για οφθαλμική
χρήση, εισπνοή ή ένεση.
Στην ωτική χρήση απαιτείται σχολαστική ιατρική παρακολούθηση ώστε
να μπορεί να καθοριστεί έγκαιρα η πιθανή ανάγκη άλλων θεραπευτικών
μέτρων.
Παιδιατρικός πληθυσμός
Η ασφάλεια και αποτελεσματικότητα αυτού του προϊόντος έχει
τεκμηριωθεί σε παιδιατρικούς ασθενείς ηλικίας 1 έτους και άνω σε
ελεγχόμενες κλινικές μελέτες. Παρόλο που πολύ περιορισμένα δεδομένα
είναι διαθέσιμα για ασθενείς ηλικίας κάτω του 1 έτους που ακολουθούν
αγωγή για οξεία εξωτερική ωτίτιδα, δεν υπάρχουν διαφορές στη
διαδικασία της ίδιας της ασθένειας σε αυτό τον πληθυσμό ασθενών, που
θα μπορούσαν να αποκλείσουν τη χρήση αυτού του προϊόντος σε
ασθενείς ηλικίας κάτω του 1 έτους. Με βάση τα πολύ περιορισμένα
δεδομένα, ο γιατρός που συνταγογραφεί πρέπει να σταθμίζει τα κλινικά
οφέλη της χρήσης έναντι των γνωστών και πιθανώς άγνωστων κινδύνων
όταν συνταγογραφεί σε ασθενείς ηλικίας κάτω του 1 έτους.