ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΌΝΤΟΣ

RISELIB film coated tablets 35mg/tab

RISEDRONATE SODIUM

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΙΟΝΤΟΣ

RISELIB.

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Κάθε επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο δισκίο περιέχει 35 mg νατριούχου ρισεδρονάτης

(ισοδυναμεί με 32,5 mg ρισεδρονικό οξύ).

Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων βλ. παράγραφο 6.1.

3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ

καταγμάτων του ισχίου (βλ. παρ. 5.1.).

Θεραπεία της οστεοπόρωσης σε άνδρες με αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων (βλ. παρ.

5.1.).

4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης

Η συνιστώμενη δόση σε ενήλικες είναι ένα δισκίο των 35 mg από το στόμα μία φορά

την εβδομάδα. Το δισκίο θα πρέπει να λαμβάνεται την ίδια ημέρα κάθε εβδομάδας.

Η απορρόφηση της νατριούχου ρισεδρονάτης επηρεάζεται από την τροφή, συνεπώς

για τη διασφάλιση της επαρκούς απορρόφησης οι ασθενείς θα πρέπει να λαμβάνουν

το δισκίο Riselib των 35 mg:

• Πριν από το πρωινό: 30 λεπτά τουλάχιστον πριν από τη λήψη της πρώτης

πρέπει να λαμβάνονται δύο δισκία.

Το δισκίο πρέπει να καταπίνεται ολόκληρο και να μην απομυζάται ή μασάται.

Προκειμένου να διευκολυνθεί η μεταφορά του δισκίου στο στόμαχο, το δισκίο

Riselib των 35 mg θα πρέπει να ληφθεί σε όρθια θέση με ένα ποτήρι σκέτο νερό (≥

120ml). Μετά τη λήψη του δισκίου οι ασθενείς δεν πρέπει να ξαπλώνουν για τα

επόμενα 30 λεπτά (βλέπε κεφ. 4.4).

Θα πρέπει να εξετασθεί το ενδεχόμενο λήψης συμπληρωματικού ασβεστίου και

βιταμίνης D εφόσον η διαιτητική πρόσληψη είναι ανεπαρκής.

Ηλικιωμένοι: Δεν απαιτείται ρύθμιση της δοσολογίας επειδή η βιοδιαθεσιμότητα, η

κατανομή και η απέκκριση ήταν παρόμοιες στους ηλικιωμένους (ηλικίας>60 ετών)

και τους νεότερους ασθενείς.

Αυτό έχει τεκμηριωθεί επίσης και σε υπερήλικες, ηλικίας 75ετών και άνω,

μετεμμηνοπαυσιακούς ασθενείς.

Νεφρική δυσλειτουργία: Δεν απαιτείται προσαρμογή της δοσολογίας στους ασθενείς

εκείνους, οι οποίοι έχουν ήπιας έως μέτριας μορφής νεφρική δυσλειτουργία. Η χρήση

της νατριούχου ρισεδρονάτης αντενδείκνυται σε ασθενείς με σοβαρή νεφρική

5.2).

έχουν επιβεβαιωθεί σε παιδιά και εφήβους.

Κύηση και γαλουχία.

Σοβαρή νεφρική δυσλειτουργία (κάθαρση κρεατινίνης < 30ml/λεπτό).

Τρόφιμα, υγρά (εκτός από το σκέτο νερό) και φαρμακευτικά προϊόντα που περιέχουν

παρεμποδίζουν την απορρόφηση των διφωσφονικών και δεν πρέπει να λαμβάνονται

ταυτόχρονα με το δισκίο Riselib των 35 mg (βλ. παρ. 4.5). Προκειμένου να

επιτευχθεί η επιδιωκόμενη αποτελεσματικότητα, είναι αναγκαία η αυστηρή τήρηση

των δοσολογικών συστάσεων (βλ. παρ.4.2).

Η μεγάλη ηλικία ή οι κλινικοί παράγοντες κινδύνου για κατάγματα δεν αποτελούν

από μόνα τους επαρκή λόγο έναρξης θεραπείας της οστεοπόρωσης με κάποιο

διφωσφονικό.

Σε υπερήλικες (ηλικίας>80 ετών) τα δεδομένα για την υποστήριξη της

αποτελεσματικότητας των διφωσφονικών, συμπεριλαμβανομένης και της

ρισεδρονάτης, είναι περιορισμένα (βλ. παρ. 5.1).

Ορισμένα διφωσφονικά έχουν συσχετισθεί με οισοφαγίτιδα, γαστρίτιδα, οισοφαγικές

εξελκώσεις και γαστροδωδεκαδακτυλικές εξελκώσεις. Επομένως, απαιτείται

προσοχή:

• Σε ασθενείς που έχουν ιστορικό οισοφαγικών βλαβών, οι οποίες καθυστερούν

τη διέλευση από τον οισοφάγο ή την κένωση του οισοφάγου π.χ. στένωση ή

αχαλασία

• Σε ασθενείς οι οποίοι δεν μπορούν να παραμείνουν σε όρθια θέση για

αφορά σημεία και συμπτώματα πιθανής οισοφαγικής αντίδρασης. Οι ασθενείς θα

πρέπει να καθοδηγούνται ώστε να ζητήσουν έγκαιρα ιατρική φροντίδα εάν

εμφανίσουν συμπτώματα οισοφαγικού ερεθισμού όπως δυσφαγία, πόνο κατά την

κατάποση, οπισθοστερνικό πόνο ή νέο /επιδεινωθέν αίσθημα καύσου.

Η υπασβεστιαιμία πρέπει να θεραπεύεται πριν από την έναρξη της θεραπείας με το

δισκίο Riselib των 35 mg. Άλλες διαταραχές του μεταβολισμού των οστών και των

μετάλλων (π.χ. δυσλειτουργία του παραθυρεοειδούς, υποβιταμίνωση D) πρέπει να

θεραπεύονται κατά την έναρξη της θεραπείας με το δισκίο Riselib των 35 mg.

Σε ασθενείς με καρκίνο οι οποίοι λαμβάνουν θεραπευτικά σχήματα κυρίως

ενδοφλεβίως χορηγούμενων διφωσφονικών έχει αναφερθεί οστεονέκρωση της

προηγείται της θεραπείας με διφωσφονικά σε ασθενείς με συνακόλουθους

παράγοντες κινδύνου (π.χ. καρκίνο, χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία, φτωχή

στοματική υγιεινή).

Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, αυτοί οι ασθενείς θα πρέπει να αποφεύγουν

επεμβατικούς οδοντικούς χειρισμούς, εάν αυτό είναι εφικτό. Σε ασθενείς που

αναπτύσσουν οστεονέκρωση της γνάθου κατά τη διάρκεια θεραπείας με

διφωσφονικά, η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί με οδοντιατρικό χειρουργείο. Σε

ασθενείς στους οποίους είναι απαραίτητοι οι οδοντικοί χειρισμοί δεν υπάρχουν

διαθέσιμα δεδομένα προκειμένου να υποδειχθεί εάν η διακοπή της θεραπείας με

διφωσφονικά μειώνει τον κίνδυνο οστεονέκρωσης της γνάθου.

4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες μορφές

αλληλεπίδρασης

Δεν διεξήχθησαν συμβατικές μελέτες αλληλεπίδρασης, ωστόσο κατά τη διάρκεια των

κλινικών μελετών δεν βρέθηκαν κλινικά σχετικές αλληλεπιδράσεις με άλλα

φαρμακευτικά προϊόντα. Στις μελέτες φάσης ΙΙΙ για την οστεοπόρωση με ημερήσια

χορήγηση νατριούχου ρισεδρονάτης, αναφέρθηκε η χρήση ακετυλοσαλικυλικού

οξέος ή Μη Στεροειδών Αντιφλεγμονωδών Φαρμάκων (ΜΣΑΦ) από το 33% και 45%

σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, αναφέρθηκε η χρήση του ακετυλοσαλικυλικού

οξέος ή ΜΣΑΦ από το 57% και το 40% των ασθενών, αντίστοιχα. Μεταξύ των

τακτικών χρηστών ακετυλικοσαλικυλικού οξέος ή ΜΣΑΦ (3 ή περισσότερες ημέρες

ανά εβδομάδα) η συχνότητα εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών από το ανώτερο

γαστρεντερικό σύστημα σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με νατριούχο

ρισεδρονάτη ήταν παρόμοια με εκείνη των ασθενών που ανήκαν στην ομάδα ελέγχου.

Εάν θεωρείται απαραίτητο, η νατριούχος ρισεδρονάτη μπορεί να χορηγείται μαζί με

οιστρογόνα (αφορά μόνο στις γυναίκες).

Η συγχορήγηση φαρμάκων που περιέχουν πολυσθενή κατιόντα (π.χ. ασβέστιο,

μαγνήσιο, σίδηρο και αργίλιο) παρεμποδίζει την απορρόφηση της νατριούχου

Δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα από τη χρήση της νατριούχου ρισεδρονάτης σε

έγκυες γυναίκες. Μελέτες σε ζώα κατέδειξαν τοξικότητα κατά την αναπαραγωγή (βλ.

παρ. 5.3). Ο ενδεχόμενος κίνδυνος για τον άνθρωπο είναι άγνωστος. Μελέτες σε ζώα

γάλα.

γαλουχία.

4.7 Επίδραση στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανών.

Δεν παρατηρήθηκε κάποια επίδραση στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού

Η νατριούχος ρισεδρονάτη διερευνήθηκε σε κλινικές μελέτες φάσης ΙΙΙ, στις οποίες

συμμετείχαν περισσότεροι από 1500 ασθενείς. Η πλειονότητα των ανεπιθύμητων

ενεργειών που παρατηρήθηκαν κατά τη διάρκεια των κλινικών μελετών ήταν ήπιας

ως μέτριας σοβαρότητας και συνήθως δεν απαιτήθηκε διακοπή της αγωγής.

Ανεπιθύμητα συμβάματα αναφέρθηκαν σε κλινικές μελέτες φάσης ΙΙΙ σε

μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με οστεοπόρωση, οι οποίες αντιμετωπίσθηκαν

θεραπευτικά για διάστημα έως 36 μηνών με 5 mg νατριούχου ρισεδρονάτης την

ημέρα (n=5020) ή με εικονικό φάρμακο (n=5048) και τα οποία θεωρείται ότι πιθανόν

έχουν σχέση με τη νατριούχο ρισεδρονάτη καταγράφονται παρακάτω,

χρησιμοποιώντας την ακόλουθη κατάταξη (η συχνότητα έναντι του εικονικού

φαρμάκου εμφανίζεται σε παρένθεση): πολύ συχνές (≥1/10), συχνές (≥1/100, < 1/10),

όχι συχνές (≥1/1000, < 1/100), σπάνιες (≥1/10.000, < 1/1000), πολύ σπάνιες

(<1/10.000).

Διαταραχές του νευρικού συστήματος:

Συχνές: Κεφαλαλγία (1,8% έναντι1,4%)

Οφθαλμικές διαταραχές:

Όχι συχνές: Ιρίτιδα*

Διαταραχές του γαστρεντερικού συστήματος:

Συχνές: Δυσκοιλιότητα (5% έναντι 4,8%), δυσπεψία (4,5% έναντι 4,1%), ναυτία

(4,3% έναντι 4,0%), κοιλιακό άλγος (3,5% έναντι 3,3%), διάρροια (3% έναντι 2,7%).

δυσφαγία (0,4% έναντι 0,2%), δωδεκαδακτυλίτιδα ( 0,2% έναντι 0,1%), έλκος

οισοφάγου (0,2% έναντι 0,2%).

*Η συχνότητα δεν προκύπτει από τις μελέτες οστεοπόρωσης φάσης ΙΙΙ. Η συχνότητα

βασίζεται σε ευρήματα ανεπιθύμητων συμβαμάτων/εργαστηριακών/επανεκτίμησης

αμφισβητούμενων αποτελεσμάτων από προηγούμενες κλινικές μελέτες.

Σε μια διπλή-τυφλή, πολυκεντρική μελέτη, διάρκειας ενός έτους όπου έγινε σύγκριση

μεταξύ των 5 mg νατριούχου ρισεδρονάτης ημερησίως (n=480) και των 35 mg

νατριούχου ρισεδρονάτης εβδομαδιαία (n=485) σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με

οστεοπόρωση, αποδείχτηκε ότι τα προφίλ ασφαλείας και ανοχής στο σύνολό τους

ασφάλεια και η ανοχή στο σύνολό τους ήταν παρόμοια μεταξύ της ομάδας αγωγής

και της ομάδας εικονικού φαρμάκου. Τα ανεπιθύμητα συμβάματα ήταν σύμφωνα με

εκείνα που είχαν παρατηρηθεί προηγουμένως σε γυναίκες.

Εργαστηριακά ευρήματα: Σε ορισμένους ασθενείς έχουν αναφερθεί πρώιμες,

παροδικές, ασυμπτωματικές και ήπιες μειώσεις των επιπέδων του ασβεστίου και των

φωσφορικών στον ορό.

Επιπλέον, αναφέρθηκαν πολύ σπάνια οι ακόλουθες ανεπιθύμητες ενέργειες μετά την

κυκλοφορία του προϊόντος (άγνωστη συχνότητα):

Οφθαλμικές διαταραχές: ιριδίτιδα, ραγοειδίτιδα

Διαταραχές του μυοσκελετικού συστήματος και του συνδετικού ιστού: οστεονέκρωση

της γνάθου

Διαταραχές του δέρματος και υποδόριου ιστού: υπερευαισθησία και δερματικές

αντιδράσεις, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται το αγγειοοίδημα, το γενικευμένο

εξάνθημα, η κνίδωση και οι πομφολυγώδεις δερματικές αντιδράσεις, μερικές από τις

οποίες είναι σοβαρές και περιλαμβάνουν μεμονωμένες αναφορές συνδρόμου Stevens-

Johnson και τοξικής επιδερμικής νεκρόλυσης.

απώλεια μαλλιών

Διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος: αναφυλακτική αντίδραση.

σοβαρές ηπατικές διαταραχές. Στις περισσότερες από τις περιπτώσεις που

αναφέρθηκαν οι ασθενείς λάμβαναν επίσης και άλλα προϊόντα τα οποία είναι γνωστό

4.9 Υπερδοσολογία

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες ειδικές πληροφορίες για τη θεραπεία της υπερδοσολογίας

με τη νατριούχο ρισεδρονάτη.

Μπορεί να παρουσιασθούν μειώσεις στο ασβέστιο του ορού μετά από σημαντική

υπεδοσολογία. Ορισμένοι από τους ασθενείς αυτούς είναι δυνατό να παρουσιάσουν

5.ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

5.1 Φαρμακοδυναμικές Ιδιότητες

Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία: Διφωσφονικά

Κωδικός ATC: Μ05 ΒΑ07

Η νατριούχος ρισεδρονάτη είναι ένας διφωσφονικός πυριδινυλεστέρας που

δεσμεύεται στον υδροξυαπατίτη των οστών και αναστέλλει τη μέσω των

οστεοκλαστών απορρόφηση των οστών. Η οστική εναλλαγή μειώνεται ενώ

διατηρείται η δραστικότητα των οστεοβλαστών και η επιμετάλλωση στα οστά.

Σε προκλινικές μελέτες, η νατριούχος ρισεδρονάτη εμφάνισε ισχυρή αντι-

οστεοκλαστική και αντι-απορροφητική δραστικότητα ενώ αύξησε κατά

δοσοεξαρτώμενο τρόπο την οστική μάζα και βιοχημική σκελετική αντοχή. Η

δραστικότητα της νατριούχου ρισεδρονάτης επιβεβαιώθηκε από μετρήσεις των

βιοχημικών δεικτών της οστικής εναλλαγής κατά τη διάρκεια φαρμακοδυναμικών και

κλινικών μελετών. Σε μελέτες με μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, παρατηρήθηκαν

μειώσεις στους βιοχημικούς δείκτες της οστικής εναλλαγής μέσα σε 1 μήνα και

έφθασαν το μέγιστο μέσα σε 3-6 μήνες. Οι μειώσεις στους βιοχημικούς δείκτες της

οστικής εναλλαγής ήταν παρόμοιες μεταξύ του δισκίου Riselib 35 mg μία φορά την

Σε μία μελέτη όπου συμμετείχαν άνδρες με οστεοπόρωση παρατηρήθηκαν μειώσεις

στους βιοχημικούς δείκτες της οστικής εναλλαγής το νωρίτερο στο χρονικό σημείο

των 3 μηνών και εξακολουθούν να παρατηρούνται στους 224 μήνες.

Θεραπεία της μετεμμηνοπαυσιακής οστεοπόρωσης:

Ένας αριθμός παραγόντων κινδύνου συνδέονται με τη μετεμμηνοπαυσιακή

οστεοπόρωση, όπως είναι η χαμηλή οστική μάζα, η χαμηλή οστική πυκνότητα, η

οστεοπόρωσης. Η κλινική συνέπεια της οστεοπόρωσης είναι κατάγματα. Ο κίνδυνος

καταγμάτων αυξάνεται με τον αριθμό των παραγόντων κινδύνου.

Με βάση τα αποτελέσματα ως προς τις αλλαγές των μέσων όρων της οστικής

Στο κλινικό πρόγραμμα για τη νατριούχο ρισεδρονάτη, χορηγούμενη μια φορά την

ημέρα μελετήθηκε η επίδραση αυτής στον κίνδυνο εμφάνισης καταγμάτων του ισχίου

γυναίκες με κάταγμα και χωρίς κάταγμα. Μελετήθηκαν ημερήσιες δόσεις των 2,5mg

και 5mg και σε όλες τις ομάδες, συμπεριλαμβανομένης και της ομάδας ελέγχου

χαμηλά). Ο απόλυτος και σχετικός κίνδυνος νέων καταγμάτων των σπονδύλων και

του ισχίου υπολογίσθηκε με τη χρήση της ανάλυσης του χρόνου προς την εμφάνιση

του πρώτου συμβάματος.

• Σε δύο ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο μελέτες (n=3.661)

συμπεριελήφθησαν γυναίκες κατά την εμμηνόπαυση, ηλικίας κάτω των 85

Το αποτέλεσμα της θεραπείας διαπιστώθηκε αρκετά πρώιμα, από το τέλος

πολλαπλά κατάγματα κατά την ένταξή τους στη μελέτη. Η χορήγηση 5mg

νατριούχου ρισεδρονάτης ημερησίως ελάττωσε επίσης τον ετήσιο ρυθμό

απώλειας ύψους συγκρινόμενη με την ομάδα ελέγχου.

• Σε δύο επιπλέον ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο μελέτες

συμπεριελήφθησαν γυναίκες κατά την εμμηνόπαυση, ηλικίας άνω των 70

ετών με ή και χωρίς κατάγματα των σπονδύλων κατά την ένταξή τους στη

συμπεριληφθούν γυναίκες, ηλικίας ≥80 ετών βάσει ενός τουλάχιστον, μη

σκελετικού, παράγοντα κινδύνου για κάταγμα ισχίου ή με χαμηλή οστική

πυκνότητα στον αυχένα του μηριαίου οστού. Στατιστική σημαντικότητα ως

προς την αποτελεσματικότητα της ρισεδρονάτης έναντι του εικονικού

φαρμάκου επιτυγχάνεται μόνο εφόσον συγκεντρωθούν τα στοιχεία από τις

δύο ομάδες θεραπείας με 2,5 mg και 5 mg. Τα ακόλουθα αποτελέσματα

βασιζονται μόνο σε μια μεταγενέστερη ανάλυση των υποομάδων, όπως

καθορίζεται από την κλινική πρακτική και τους πρόσφατους ορισμούς της

οστεοπόρωσης:

 Στην υποομάδα των ασθενών με οστική πυκνότητα (BMD) στον αυχένα του

• Σε μια μελέτη, διάρκειας ενός έτους, παρακολούθησης της θεραπείας μετά την

τριετή αγωγή με 5 mg νατριούχου ρισεδρονάτης ημερησίως παρατηρήθηκε

στοιχεία αυτά σε συνδυασμό με τη μειωμένη συχνότητα καταγμάτων λόγω

οστεοπόρωσης στα σημεία των σπονδύλων σε γυναίκες με οστεοπόρωση δεν

φαίνεται να δηλώνουν κάποια επιζήμια δράση στην ποιότητα των οστών.

Ενδοσκοπικά ευρήματα από σύνολο ασθενών με αριθμό μέτριων έως σοβαρών

γαστροεντερικών ενοχλήσεων, τόσο στην ομάδα θεραπείας με νατριούχο

ρισεδρονάτη όσο και στην ομάδα ελέγχου δεν υπέδειξαν σχέση της θεραπείας και των

γαστρικών, δωδεκαδακτυλικών ή οισοφαγικών ελκών σε οποιαδήποτε ομάδα, παρ’

δωδεκαδακτυλίτιδα.

Θεραπεία της οστεοπόρωσης σε άνδρες

Σε μια διπλή-τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη, διάρκειας δύο ετών,

στην οποία συμμετείχαν 284 ασθενείς (εύρος ηλικίας 36-84 ετών) (n=191 ασθενείς σε

αγωγή με 35 mg νατριούχου ρισεδρονάτης), η νατριούχος ρισεδρονάτη των 35 mg,

χορηγούμενη μία φορά την εβδομάδα απέδειξε ότι είναι αποτελεσματική σε άνδρες

με οστεοπόρωση. Όλοι οι ασθενείς που έλαβαν συμπληρωματικά ασβέστιο και

Αύξηση της οστικής μάζας παρατηρήθηκε 6 μήνες από την έναρξη της θεραπείας με

προκάλεσε μέσες αυξήσεις της οστικής πυκνότητας στην οσφυϊκή μοίρα της

γυναικών.

5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες

Απορρόφηση: Η απορρόφηση μετά την από του στόματος χορήγηση είναι σχετικά

ταχεία (t

~ 1 ώρα) και είναι ανεξάρτητη της δόσης στο εύρος που μελετάται