SPC - Περίληψη χαρακτηριστικών LAPOZAN ORO OR.DISP.TA 10MG/TAB BTx28 (BLISTER PACKS.PUSH-THROUGH)

eRx.gr

|Αρχική|

|Σκεύασμα|

SPC : LAPOZAN ORO OR.DISP.TA 10MG/TAB BTx28 (BLISTER PACKS.PUSH-THROUGH)

version

3.2

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΌΝΤΟΣ

Lapozan Oro 5 mg δισκία διασπειρόμενα στο στόμα

Lapozan Oro 10 mg μ μδισκία διασπειρό ενα στο στό α

Lapozan Oro 15 mg μ μδισκία διασπειρό ενα στο στό α

Lapozan Oro 20 mg μ μδισκία διασπειρό ενα στο στό α

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Κάθε δισκίο διασπειρόμενο στο στόμα περιέχει 5 mg, 10 mg, 15 mg ή 20 mg

ολανζαπίνη.

Έκδοχα: περιέχει ασπαρτάμη ( 951) 2.8 mg, 5,6 mg, 8,4 mg Ε και 11.2 mg, αντίστοιχα.

Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων, βλέπε παράγραφο 6.1.

3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ

Δισκία διασπειρόμενα στο στόμα.

Lapozan Oro

δισκίο διασπειρόμενο στο στόμα

Δισκίο στρογγυλό, αμφίκυρτο κίτρινου χρώματος με διάμετρο 6 mm και την

επισήμανση «Ο» από τη μία πλευρά.

Lapozan Oro

δισκίο μδιασπειρό ενο μστο στό α

Δισκίο στρογγυλό, αμφίκυρτο κίτρινου χρώματος με διάμετρο 8 mm και την

επισήμανση «Ο1» από τη μία πλευρά.

Lapozan Oro

δισκίο μδιασπειρό ενο μστο στό α

Δισκίο στρογγυλό, αμφίκυρτο κίτρινου χρώματος με διάμετρο 9 mm και την

επισήμανση «Ο2» από τη μία του πλευρά.

Lapozan Oro

δισκίο μδιασπειρό ενο μστο στό α

Δισκίο στρογγυλό, αμφίκυρτο κίτρινου χρώματος με διάμετρο 10 mm και την

επισήμανση «Ο3» από τη μία του πλευρά.

4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις

Ενήλικες

Η ολανζαπίνη ενδείκνυται για την θεραπεία της σχιζοφρένειας.

Η ολανζαπίνη είναι αποτελεσματική στη διατήρηση της κλινικής βελτίωσης,

κατά τη διάρκεια της συνεχιζόμενης θεραπείας σε ασθενείς, οι οποίοι

εμφάνισαν αρχικά ανταπόκριση στη θεραπεία.

Η ολανζαπίνη ενδείκνυται για τη θεραπεία μέτριου έως σοβαρού μανιακού

επεισοδίου.

Σε ασθενείς στους οποίους το μανιακό επεισόδιο ανταποκρίθηκε στη

χορήγηση ολανζαπίνης, η ολανζαπίνη ενδείκνυται για την πρόληψη των

υποτροπών σε ασθενείς με διπολική διαταραχή (βλέπε παράγραφο 5.1).

4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης

Δοσολογία

Ενήλικες

Σχιζοφρένεια:

Η συνιστώμενη δοσολογία έναρξης της ολανζαπίνης είναι 10

mg/ημέρα.

Μανιακό επεισόδιο:

Η δοσολογία έναρξης είναι 15 mg χορηγούμενη εφάπαξ

ημερησίως ως μονοθεραπεία ή 10 mg ημερησίως σε συνδυασμένη θεραπεία

(βλέπε παράγραφο 5.1).

Πρόληψη υποτροπών στη διπολική διαταραχή:

Η συνιστώμενη δοσολογία

έναρξης είναι 10 mg/ημέρα. Για ασθενείς που λαμβάνουν ολανζαπίνη για τη

θεραπεία μανιακού επεισοδίου, να συνεχίζεται η θεραπεία για την πρόληψη

υποτροπών στην ίδια δοσολογία. Εάν ένα νέο μανιακό, μικτό, ή καταθλιπτικό

επεισόδιο εμφανιστεί, η θεραπεία με ολανζαπίνη θα πρέπει να συνεχιστεί (με

αναπροσαρμογή / βελτιστοποίηση της δοσολογίας, εάν κριθεί αναγκαίο), με

συμπληρωματική αγωγή για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της

διάθεσης, όταν ενδείκνυται κλινικά.

Κατά την διάρκεια της θεραπείας της σχιζοφρένειας, του μανιακού

επεισοδίου και της πρόληψης των υποτροπών της διπολικής διαταραχής, η

ημερήσια δοσολογία θα πρέπει να προσαρμόζεται ανάλογα με την κλινική

κατάσταση του ασθενούς, στο εύρος των 5- 20 mg/ημερησίως. Αύξηση της

δόσης σε ανώτερη από την συνιστώμενη αρχική δοσολογία, συνιστάται να

γίνεται μόνο μετά από κατάλληλη κλινική επανεκτίμηση και γενικά θα πρέπει

να πραγματοποιείται σε διαστήματα μεγαλύτερα των 24 ωρών. Σταδιακή

μείωση της δόσης συνιστάται, πριν τη διακοπή της αγωγής με ολανζαπίνη.

Τα διασπειρόμενα στο στόμα δισκία ολανζαπίνης είναι βιοϊσοδύναμα με τα

συμβατικά δισκία ολανζαπίνης, με ένα παρόμοιο ποσοστό και έκταση

απορρόφησης. Έχει την ίδια δοσολογία και συχνότητα χορήγησης με τα

συμβατικά δισκία ολανζαπίνης. Η ολανζαπίνη σε δισκία διασπειρόμενα στο

στόμα είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται σαν εναλλακτική μορφή των

συμβατικών δισκίων ολανζαπίνης.

Παιδιατρικός πληθυσμός

Δεν συστήνεται η χορήγηση της ολανζαπίνης σε παιδιά και εφήβους ηλικίας

κάτω των 18 ετών εξαιτίας της έλλειψης στοιχείων για την ασφάλεια και την

αποτελεσματικότητα. Μεγαλύτερες αυξήσεις βάρους, λιπιδίων και μεταβολές

των επιπέδων της προλακτίνης, έχουν εμφανιστεί σε μικρής διάρκειας

μελέτες σε έφηβους ασθενείς σε σχέση με μελέτες σε ενήλικες ασθενείς

(βλέπε παράγραφο 4.4, 4.8,5.1 και 5.2).

Ηλικιωμένοι:

Μια µειωµένη αρχική δοσολογία (5 mg/ηµερησίως), αν και δεν

αποτελεί την συνήθη συνιστώµενη τακτική, µπορεί να χορηγηθεί σε

ηλικιωµένους ασθενείς, 65 ετών και άνω, όπου οι κλινικές παράµετροι το

απαιτούν (βλέπε παράγραφο 4.4).

Ασθενείς με νεφρική και/ή ηπατική ανεπάρκεια:

Μια μικρότερη αρχική

δοσολογία (5 mg), πρέπει να χορηγηθεί στους ασθενείς αυτούς. Σε

περιπτώσεις μέτριας ηπατικής ανεπάρκειας (κίρρωση, κατηγορίας Α ή Β στην

ταξινόμηση κατά Child – Pugh), η αρχική δοσολογία θα πρέπει να είναι 5 mg και

να αυξάνεται με προσοχή.

Φύλο:

Η δοσολογία έναρξης και το δοσολογικό εύρος δεν απαιτείται,

συνήθως, να τροποποιούνται για γυναίκες ασθενείς σε σχέση με άνδρες

ασθενείς.

Καπνιστές:

Η δοσολογία έναρξης και το δοσολογικό εύρος δεν απαιτείται,

συνήθως, να τροποποιούνται σε μη – καπνιστές σε σχέση με καπνιστές.

Σε περίπτωση, όπου συνυπάρχουν περισσότεροι από έναν παράγοντες, οι

οποίοι µπορεί να

επηρεάσουν και να επιβραδύνουν το µεταβολισµό (θήλυ φύλο, ηλικιωµένος

ασθενής, µη-καπνιστής), θα πρέπει να εξετάζεται η πιθανότητα µείωσης της

αρχικής δοσολογίας. H σταδιακή αύξηση της

δόσης, όταν ενδείκνυται, πρέπει να είναι συντηρητική, στους ασθενείς

αυτούς.

Σε περιπτώσεις όπου προσαυξήσεις της δοσολογίας κατά 2.5 mg κρίνονται

αναγκαίες, μπορούν να χορηγηθούν τα συμβατικά δισκία ολανζαπίνης.

(Βλέπε παραγράφους 4.5 και 5.2)

Μέθοδος Χορήγησης

Η ολανζαπίνη είναι δυνατόν να χορηγηθεί ανεξαρτήτως γευμάτων καθώς η

απορρόφησή της δεν επηρεάζεται από τη ταυτόχρονη λήψη τροφής. Τα

διασπειρόμενα στο στόμα δισκία Lapozan Oro, θα πρέπει να τοποθετούνται

στην στοματική κοιλότητα, όπου ταχέως διασπείρονται στον σίελο, με

αποτέλεσμα την εύκολη κατάποσή τους. Εναλλακτικά, είναι δυνατόν να

διασπαρθούν σε ένα ποτήρι νερό ή άλλο υγρό κατάλληλο για στοματική

χορήγηση (χυμό πορτοκάλι, χυμό μήλο, γάλα ή καφέ) άμεσα προ της

χορηγήσεως. Ο χειρισμός των διασπειρόμενων στο στόμα δισκίων δεν θα

πρέπει να γίνεται με υγρά χέρια επειδή αυτά μπορεί να θραυτούν.

4.3 Αντενδείξεις

Υπερευαισθησία στη δραστική ουσία ή σε οποιοδήποτε από τα συστατικά του

φαρμάκου που

αναφέρονται στην παράγραφο 6.1.

Ασθενείς με κίνδυνο εμφάνισης γλαυκώματος κλειστής γωνίας.

4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση

Κατά την διάρκεια της αντιψυχωτικής αγωγής η κλινική βελτίωση των

ασθενών θα παρατηρηθεί μετά από την πάροδο μερικών ημερών έως και

εβδομάδων. Οι ασθενείς θα πρέπει να βρίσκονται υπό στενή ιατρική

παρακολούθηση κατά την διάρκεια της περιόδου αυτής.

Ψύχωση σχετιζόμενη με άνοια και/ή διαταραχές συμπεριφοράς

Η ολανζαπίνη δεν αποτελεί εγκεκριμένη θεραπεία ασθενών με ψύχωση

σχετιζόμενη με άνοια και/ή διαταραχές συμπεριφοράς και δεν συνιστάται η

χρήση της, ειδικά σε αυτή την ομάδα ασθενών λόγω της αυξημένης

θνησιμότητας και του κινδύνου εμφάνισης αγγειακού εγκεφαλικού

επεισοδίου. Σε ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο (placebo) κλινικές δοκιμές

(διάρκειας 6-12 εβδομάδων), σε ηλικιωμένους ασθενείς (μέσης ηλικίας 78

ετών) με ψύχωση σχετιζόμενη με άνοια και/ή διαταραχές συμπεριφοράς,

παρατηρήθηκε διπλάσια αύξηση της επίπτωσης θανάτου στους ασθενείς υπό

ολανζαπίνη συγκριτικά με εκείνη για τους ασθενείς υπό εικονικό φάρμακο

(placebo) (3,5 % έναντι 1,5 % αντιστοίχως). H υψηλότερη επίπτωση θανάτου

δεν σχετιζόταν με τη δόση της ολανζαπίνης (μέση ημερήσια δόση 4,4 mg) ή τη

διάρκεια της αγωγής. Οι παράγοντες κινδύνου που ενδέχεται να

προδιαθέτουν τον πληθυσμό αυτό των ασθενών σε αυξημένη θνησιμότητα

περιλαμβάνουν: ηλικία > 65 ετών, δυσφαγία, καταστολή, πλημμελής θρέψη

και αφυδάτωση, πνευμονικές καταστάσεις (π.χ. πνευμονία μετά από ή χωρίς

εισρόφηση) ή συγχορήγηση βενζοδιαζεπινών. Ωστόσο, η επίπτωση θανάτου

ήταν υψηλότερη στους ασθενείς σε θεραπεία με ολανζαπίνη συγκριτικά με

τους ασθενείς υπό εικονικό φάρμακο (placebo), ανεξάρτητα από αυτούς τους

παράγοντες κινδύνου.

Στις ίδιες κλινικές δοκιμές, αναφέρθηκαν αγγειακές εγκεφαλικές

ανεπιθύμητες ενέργειες (CVAE π.χ., αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, παροδικό

ισχαιμικό επεισόδιο), περιλαμβανομένων εκείνων με θανατηφόρα έκβαση.

Παρατηρήθηκε μία τριπλάσια αύξηση σε CVAE σε ασθενείς που έλαβαν

ολανζαπίνη συγκριτικά με ασθενείς που έλαβαν εικονικό φάρμακο (placebo)

(1,3 % έναντι 0,4 % αντιστοίχως). Όλοι οι ασθενείς σε θεραπεία με

ολανζαπίνη και εικονικό φάρμακο (placebo) που εμφάνισαν CVAE, είχαν

προϋπάρχοντες παράγοντες κινδύνου. Ηλικία > 75 ετών και

αγγειακού/μικτού τύπου άνοια διαπιστώθηκαν ως παράγοντες κινδύνου για

την ανάπτυξη CVAE που σχετίζεται με την αγωγή με ολανζαπίνη. Η

αποτελεσματικότητα της ολανζαπίνης δεν έχει διαπιστωθεί στις δοκιμές

αυτές.

Νόσος του Parkinson

Η χορήγηση της ολανζαπίνης για τη θεραπεία ψύχωσης που σχετίζεται με

αγωνιστή ντοπαμίνης σε ασθενείς με νόσο Parkinson δεν συστήνεται. Σε

κλινικές δοκιμές, επιδείνωση των παρκινσονικών συμπτωμάτων και των

ψευδαισθήσεων αναφέρθηκε πολύ συχνά και σε μεγαλύτερη συχνότητα από το

εικονικό φάρμακο (placebo) (βλέπε παράγραφο 4.8), και η ολανζαπίνη δεν

ήταν περισσότερο αποτελεσματική από το εικονικό φάρμακο (placebo) στην

θεραπεία των ψυχωτικών συμπτωμάτων. Στις δοκιμές αυτές, οι ασθενείς

απαιτείτο αρχικά να είναι σταθεροποιημένοι στη χαμηλότερη αποτελεσματική

δόση των αντι-Παρκινσονικών φαρμακευτικών προϊόντων (αγωνιστής

ντοπαμίνης) και να παραμένουν στα ίδια αντι-Παρκινσονικά φαρμακευτικά

προϊόντα και δοσολογίες, καθ’όλη τη διάρκεια της μελέτης. Η αρχική δόση

της ολανζαπίνης ήταν 2,5 mg/ημερησίως και τιτλοποιήθηκε σε μέγιστη δόση

15 mg/ημερησίως, ανάλογα με τη κρίση του ερευνητή.

Νευροληπτικό Kακόηθες Σύνδρομο (NMS)

Το ΝΜS είναι μία δυνητικά θανατηφόρα κατάσταση, η οποία σχετίζεται με

την αντιψυχωτική αγωγή. Σπάνιες περιπτώσεις χαρακτηρισθείσες σαν ΝΜS

έχουν, επίσης, σχετισθεί με την ολανζαπίνη. Oι κλινικές εκδηλώσεις του

ΝΜS περιλαμβάνουν: υπερπυρεξία, μυϊκή ακαμψία, μεταβολές στη νοητική

κατάσταση και σημεία αστάθειας του αυτόνομου νευρικού συστήματος

(ακανόνιστος σφυγμός ή αρτηριακή πίεση, ταχυκαρδία, εφίδρωση και

καρδιακή δυσρυθμία). Επιπρόσθετα σημεία πιθανώς περιλαμβάνουν αύξηση

της κρεατινικής φωσφοκινάσης, μυοσφαιρινουρία (ραβδομυόλυση) και οξεία

νεφρική ανεπάρκεια. Εάν ένας ασθενής εμφανίσει σημεία και συμπτώματα

ενδεικτικά του ΝΜS ή ανεξήγητο υψηλό πυρετό χωρίς άλλες επιπρόσθετες

κλινικές εκδηλώσεις του ΝΜS, η χορήγηση όλων των αντιψυχωτικών

φαρμάκων, περιλαμβανομένης της ολανζαπίνης, θα πρέπει να διακόπτεται.__

Υπεργλυκαιμία και διαβήτης

Υπεργλυκαιμία και/ή εμφάνιση ή επιδείνωση σακχαρώδη διαβήτη, η οποία

περιστασιακά έχει συσχετισθεί με κετοξέωση ή κώμα, έχει σπάνια αναφερθεί,

περιλαμβανομένων και μερικών θανατηφόρων περιπτώσεων (βλέπε

παράγραφο 4.8). Σε ορισμένες περιπτώσεις, μια προϋπάρχουσα αύξηση του

σωματικού βάρους έχει αναφερθεί, η οποία ίσως είναι ένας προδιαθεσικός

παράγοντας. Συνιστάται κατάλληλος κλινικός έλεγχος, σύμφωνα με τις

ενδεδειγμένες αντιψυχωτικές κατευθυντήριες οδηγίες, π.χ. μέτρηση της

γλυκόζης του αίματος πριν την έναρξη της θεραπείας, 12 εβδομάδες μετά την

έναρξη της θεραπείας με ολανζαπίνη και εν συνεχεία, ετησίως.

Οι ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία με οποιουσδήποτε αντιψυχωτικούς

παράγοντες, περιλαμβανομένου του LAPOZAN ORO, θα πρέπει να

παρακολουθούνται για σημεία και συμπτώματα υπεργλυκαιμίας (όπως

πολυδιψία, πολυουρία, πολυφαγία και αδυναμία) και οι ασθενείς με

σακχαρώδη διαβήτη ή εκείνοι με παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη

σακχαρώδη διαβήτη θα πρέπει να παρακολουθούνται τακτικά για επιδείνωση

του ελέγχου της γλυκόζης. Το σωματικό βάρος θα πρέπει να παρακολουθείται

τακτικά, π.χ. κατά την έναρξη της θεραπείας, 4, 8 και 12 εβδομάδες μετά την

έναρξη της θεραπείας με ολανζαπίνη και εν συνεχεία, κάθε τρίμηνο.

Λιπιδικές μεταβολές

Ανεπιθύμητες μεταβολές στα επίπεδα των λιπιδίων έχουν παρατηρηθεί σε

ασθενείς υπό θεραπεία με ολανζαπίνη σε κλινικές δοκιμές ελεγχόμενες με

εικονικό φάρμακο (placebo) (βλέπε παράγραφο 4.8). Οι μεταβολές των

λιπιδίων πρέπει να αν αντιμετωπίζονται καταλλήλως κλινικά, ιδιαίτερα σε

δυσλιπιδαιμικούς ασθενείς και σε ασθενείς με παράγοντες κινδύνου για την

ανάπτυξη διαταραχών των λιπιδίων. Οι ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία με

οποιουσδήποτε αντιψυχωτικούς παράγοντες, περιλαμβανομένου του LAPOZAN

ORO, θα πρέπει να υποβάλλονται τακτικά σε έλεγχο των λιπιδίων του ορού

σύμφωνα με τις ενδεδειγμένες αντιψυχωτικές κατευθυντήριες οδηγίες, π.χ.

πριν την έναρξη της θεραπείας, 12 εβδομάδες μετά την έναρξη της θεραπείας

με ολανζαπίνη και εν συνεχεία, κάθε 5 χρόνια.

Αντιχολινεργική δραστηριότητα

Ενώ η ολανζαπίνη έδειξε αντιχολινεργική δραστηριότητα

in vitro

, η εμπειρία

κατά την διάρκεια των κλινικών δοκιμών αποκάλυψε χαμηλή επίπτωση

ανάλογων συμβαμάτων. Εντούτοις, επειδή η κλινική εμπειρία με την

ολανζαπίνη σε ασθενείς με συνυπάρχοντα νοσήματα είναι περιορισμένη,

συστήνεται προσοχή όταν συνταγογραφείται σε ασθενείς με υπερτροφία

προστάτη, ή παραλυτικό ειλεό και ανάλογες καταστάσεις.

Ηπατική λειτουργία

Παροδικές, ασυμπτωματικές αυξήσεις των ηπατικών αμινοτρανσφερασών,

ALT, AST έχουν συχνά παρατηρηθεί, ιδιαίτερα στα αρχικά στάδια της

θεραπείας. Προσοχή και συνεχής παρακολούθηση απαιτείται σε ασθενείς με

αυξημένες τιμές ALT και/ή AST, σε ασθενείς με σημεία και συμπτώματα

ηπατικής δυσλειτουργίας, σε ασθενείς με προϋπάρχουσες καταστάσεις που

σχετίζονται με περιορισμό της ηπατικής λειτουργικής επάρκειας και σε

ασθενείς οι οποίοι λαμβάνουν αγωγή με δυνητικά ηπατοτοξικά φάρμακα. Σε

περιπτώσεις όπου έχει διαγνωσθεί ηπατίτιδα (περιλαμβανομένης της

ηπατοκυτταρικής, της χολοστατικής ή της μικτής ηπατικής βλάβης), η

θεραπεία με ολανζαπίνη, θα πρέπει να διακόπτεται.

Ουδετεροπενία

Προσοχή θα πρέπει να δίδεται σε ασθενείς με χαμηλό αριθμό λευκοκυττάρων

και/ή ουδετερόφιλων από οποιαδήποτε αιτία, σε ασθενείς που λαμβάνουν

φάρμακα που είναι γνωστό ότι προκαλούν ουδετεροπενία, σε ασθενείς με

ιστορικό φαρμακογενούς καταστολής/τοξικότητας του μυελού των οστών, σε

ασθενείς με καταστολή του μυελού των οστών από συνυπάρχον νόσημα,

ακτινοθεραπεία ή χημειοθεραπεία και σε ασθενείς με υπερηωσινοφιλικές

καταστάσεις ή με μυελοδιηθητικά νοσήματα. Ουδετεροπενία έχει συχνά

αναφερθεί κατά τη συγχορήγηση της ολανζαπίνης με βαλπροϊκό (βλέπε

παράγραφο 4.8).

Διακοπή της θεραπείας

Οξέα συμπτώματα όπως εφίδρωση, αϋπνία, τρόμος, άγχος, ναυτία, ή έμετος

έχουν αναφερθεί πολύ σπάνια (< 0,01 %) όταν η ολανζαπίνη διακόπτεται

αιφνίδια.

QT διάστημα

Σε κλινικές δοκιμές, κλινικά σημαντικές παρατάσεις στα διαστήματα του

διορθωμένου QT (QTc) (διόρθωση του διαστήματος QT κατά Fridericia [QTcF]

≥ 500 milliseconds [msec] οποτεδήποτε μετά την αρχική εκτίμηση σε ασθενείς

με αρχική εκτίμηση QTcF < 500 msec) ήταν όχι συχνές (0,1 % έως 1%) σε

ασθενείς που έλαβαν ολανζαπίνη, χωρίς σημαντικές διαφορές στα

σχετιζόμενα καρδιακά συμβάματα συγκριτικά με το εικονικό φάρμακο

(placebo). Εντούτοις, όπως και με άλλα αντιψυχωτικά, προσοχή απαιτείται

όταν η ολανζαπίνη συγχορηγείται με φάρμακα που είναι γνωστό ότι

παρατείνουν το QTc διάστημα, ιδιαίτερα σε ηλικιωμένους, σε ασθενείς με

συγγενές σύνδρομο παρατεταμένου QT διαστήματος, συμφορητική καρδιακή

ανεπάρκεια, καρδιακή υπερτροφία, υποκαλιαιμία ή υπομαγνησιαιμία.

Θρομβοεμβολή

Χρονική συσχέτιση της αγωγής με ολανζαπίνη και φλεβικής θρομβοεμβολής

(VTE) έχει αναφερθεί όχι συχνά (≥ 0,1% και < 1%). Δεν έχει θεμελιωθεί

αιτιολογική συσχέτιση μεταξύ της εμφάνισης φλεβικής θρομβοεμβολής και

της αγωγής με ολανζαπίνη. Εντούτοις, αφού οι ασθενείς με σχιζοφρένεια,

συχνά εμφανίζουν επίκτητους παράγοντες κινδύνου για φλεβική

θρομβοεμβολή, όλοι οι πιθανοί παράγοντες κινδύνου εμφάνισης VTE, όπως η

ακινητοποίηση των ασθενών, θα πρέπει να προσδιορίζονται και να

λαμβάνονται προστατευτικά μέτρα.

Γενική δραστηριότητα ΚΝΣ

Με δεδομένες τις κύριες επιδράσεις της ολανζαπίνης στο KNΣ, θα πρέπει να

δίδεται προσοχή στη συγχορήγησή της με άλλα φάρμακα που δρουν επίσης

στο KNΣ καθώς και με το αλκοόλ. Επειδή η ολανζαπίνη εμφανίζει

in vitro

δράση ανταγωνιστή της ντοπαμίνης, ενδέχεται να ανταγωνισθεί τις

επιδράσεις των άμεσων και έμμεσων αγωνιστών της ντοπαμίνης.

Επιληπτικές κρίσεις

Η ολανζαπίνη θα πρέπει να χορηγείται με προσοχή σε ασθενείς με ιστορικό

επιληπτικών κρίσεων ή σε ασθενείς με παράγοντες οι οποίοι μπορεί να

προκαλέσουν μείωση της επιληπτικής ουδού. Οι επιληπτικές κρίσεις έχουν

αναφερθεί σπάνια σε ασθενείς υπό αγωγή με ολανζαπίνη. Στις περισσότερες

των περιπτώσεων αυτών, ιστορικό επιληπτικών κρίσεων ή παράγοντες

κινδύνου για επιληπτικές κρίσεις έχουν αναφερθεί.

Όψιμη Δυσκινησία

Σε συγκριτικές μελέτες, ετήσιας ή μικρότερης διάρκειας, η ολανζαπίνη

σχετιζόταν με στατιστικά σημαντικά χαμηλότερη επίπτωση

φαρμακοεπαγώμενης δυσκινησίας. Εν τούτοις, ο κίνδυνος για όψιμη

δυσκινησία αυξάνεται με την μακροχρόνια έκθεση και επομένως εάν σημεία ή

συμπτώματα όψιμης δυσκινησίας εμφανισθούν σε ασθενή υπό αγωγή με

ολανζαπίνη, θα πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο μείωσης της δόσης ή

διακοπής της χορήγησης. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί προσωρινά να

επιδεινωθούν ή να εμφανισθούν μετά από διακοπή της θεραπείας.

Ορθοστατική υπόταση

Ορθοστατική υπόταση παρατηρήθηκε όχι συχνά σε ηλικιωμένους ασθενείς

που ελάμβαναν ολανζαπίνη κατά την διάρκεια των κλινικών δοκιμών. Όπως

και με άλλα αντιψυχωτικά, συνιστάται η αρτηριακή πίεση να μετράται

περιοδικά σε ασθενείς άνω των 65 ετών.

Αιφνίδιος καρδιακός θάνατος

Σε αναφορές για την ολανζαπίνη μετά την κυκλοφορία του προϊόντος,

περιπτώσεις αιφνίδιου καρδιακού θανάτου έχουν αναφερθεί σε ασθενείς που

λάμβαναν ολανζαπίνη. Σε μία αναδρομική μέλετη παρατήρησης της ομάδας

των ατύπων αντιψυχωτικών, ο πιθανός κίνδυνος του αιφνίδιου καρδιακού

θανάτου, σε ασθενείς υπό αγωγή με ολανζαπίνη, ήταν περίπου διπλάσιος του

κινδύνου σε ασθενείς που δεν λάμβαναν αγωγή με αντιψυχωτικά. Στη μελέτη,

ο κίνδυνος από την αγωγή με ολανζαπίνη ήταν συγκρίσιμος με τον κίνδυνο

από την αγωγή με άτυπα αντιψυχωτικά που περιλαμβάνονταν στη

συγκεντρωτική ανάλυση.__

Παιδιατρικός πληθυσμός

Η ολανζαπίνη δεν ενδείκνυται για χρήση στην αγωγή παιδιών και εφήβων.

Μελέτες σε ασθενείς ηλικίας 13-17 ετών παρουσίασαν ποικίλες ανεπιθύμητες

ενέργειες, που περιλαμβάνουν αύξηση σωματικού βάρους, μεταβολές στις

μεταβολικές παραμέτρους και αυξήσεις των επιπέδων προλακτίνης. Μακράς

διάρκειας αποτελέσματα που σχετίζονται με αυτά τα συμβάματα δεν έχουν

μελετηθεί και παραμένουν άγνωστα (βλέπε παραγράφους 4.8 και 5.1).

Φαινυλαλανίνη

Lapozan Oro

δισκίο διασπειρόμενο στο στόμα περιέχει ασπαρτάμη, η οποία

είναι μια πηγή προέλευσης φαινυλαλανίνης και μπορεί να αποβεί επιζήμια

για ανθρώπους που πάσχουν από φαινυλκετονουρία.

Στον περιέκτη εσωκλείεται αφυγραντικό το οποίο δεν θα πρέπει να

καταποθεί.

4.5 Aλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες

μορφές αλληλεπίδρασης

Παιδιατρικός πληθυσμός

Μελέτες αλληλεπίδρασης έχουν πραγματοποιηθεί μόνο σε ενήλικες.

Δυνητικές αλληλεπιδράσεις που επηρεάζουν την ολανζαπίνη

Επειδή η ολανζαπίνη μεταβολίζεται μέσω του CYP1A2, οι φαρμακευτικές

ουσίες που προκαλούν επαγωγή ή αναστολή ειδικά του ισοενζύμου αυτού,

ενδέχεται να επηρεάσουν τις φαρμακοκινητικές ιδιότητες της ολανζαπίνης.

Επαγωγή του CYP1A2

Ο μεταβολισμός της ολανζαπίνης μπορεί να ενισχυθεί από το κάπνισμα ή από

την συγχορήγηση καρβαμαζεπίνης με αποτέλεσμα να προκληθεί μείωση των

συγκεντρώσεων της ολανζαπίνης. Έχει αναφερθεί μόνο μικρή έως μέτρια

αύξηση της κάθαρσης της ολανζαπίνης. Οι κλινικές επιπτώσεις αναμένεται

να είναι περιορισμένες αλλά συνιστάται η κλινική παρακολούθηση των

ασθενών και μία αύξηση της δόσης της ολανζαπίνης μπορεί να γίνει εάν

κριθεί απαραίτητο (βλέπε παράγραφο 4.2).

Αναστολή του CYP1A2

Η φλουβοξαμίνη, ένας ειδικός αναστολέας του CYP1A2, έχει αποδειχθεί ότι

αναστέλλει σημαντικά τον μεταβολισμό της ολανζαπίνης. Η μέση αύξηση της

μέγιστης συγκέντρωσης (C

max

) της ολανζαπίνης, μετά τη χορήγηση της

φλουβοξαμίνης, ήταν 54 % σε γυναίκες μη καπνιστές και 77 % σε άνδρες

καπνιστές ασθενείς. Η μέση αύξηση της AUC της ολανζαπίνης ήταν 52 % και

108 %, αντίστοιχα. Η χορήγηση μικρότερης δόσης έναρξης της ολανζαπίνης,

θα πρέπει να εξετάζεται σε ασθενείς οι οποίοι λαμβάνουν φλουβοξαμίνη ή

άλλους αναστολείς του CYP1A2, όπως η σιπροφλοξασίνη. Σε περίπτωση

έναρξης θεραπείας με έναν αναστολέα του CYP1A2, το ενδεχόμενο μείωσης

της δοσολογίας της ολανζαπίνης θα πρέπει να εξετάζεται.

Μείωση της βιοδιαθεσιμότητας

Η χορήγηση ενεργού άνθρακα μειώνει την βιοδιαθεσιμότητα της ολανζαπίνης,

χορηγούμενης από του στόματος, σε ποσοστό 50-60 % γι’ αυτό και ο ενεργός

άνθρακας θα πρέπει να λαμβάνεται τουλάχιστον 2 ώρες πριν ή μετά τη

χορήγηση της ολανζαπίνης.

Φλουοξετίνη (ένας αναστολέας του CYP2D6), εφάπαξ δόσεις αντιόξινων

(αργιλίου, μαγνησίου) ή σιμετιδίνης, δεν έχουν αναφερθεί να επηρεάζουν

σημαντικά τις φαρμακοκινητικές ιδιότητες της ολανζαπίνης.

Δυνητικές επιδράσεις της ολανζαπίνης στο μεταβολισμό άλλων φαρμάκων

Η ολανζαπίνη ενδέχεται να ανταγωνισθεί τις επιδράσεις των άμεσων ή

έμμεσων αγωνιστών ντοπαμίνης.

Η ολανζαπίνη δεν προκαλεί αναστολή των κυριότερων ισοενζύμων του

κυτοχρώματος CYP450

vitro

(π.χ. 1Α2, 2D6, 2C9, 2C19, 3A4). Ως εκ τούτου,

δεν αναμένονται σημαντικές αλληλεπιδράσεις, σύμφωνα με τα διαθέσιμα

δεδομένα των μελετών

in vivo

όπου δεν παρατηρήθηκε αναστολή του

μεταβολισμού των ακόλουθων φαρμακευτικών ουσιών: των τρικυκλικών

αντικαταθλιπτικών (μεταβολιζομένων κύρια μέσω CYP2D6), της βαρφαρίνης

(CYP2C9), της θεοφυλλίνης (CYP1Α2) ή της διαζεπάμης (CYP3A4 και

CYP2C19).

Δεν αναφέρθηκαν αλληλεπιδράσεις, κατά τη συγχορήγηση της ολανζαπίνης

με λίθιο ή βιπεριδένη.

Κατά την παρακολούθηση των επιπέδων πλάσματος του βαλπροϊκού δεν

παρουσιάστηκε ανάγκη προσαρμογής της δόσης του βαλπροϊκού, μετά την

έναρξη της συγχορήγησης της ολανζαπίνης.

Γενική δραστηριότητα ΚΝΣ

Πρέπει να δίνεται προσοχή σε ασθενείς που καταναλώνουν αλκοόλ ή

λαμβάνουν φαρμακευτικά προϊόντα που μπορεί να προκαλέσουν καταστολή

του κεντρικού νευρικού συστήματος. Δε συστήνεται η συγχορήγηση

ολανζαπίνης με αντι-Παρκινσονικά φαρμακευτικά προϊόντα σε ασθενείς με

νόσο Parkinson και άνοια (βλέπε παράγραφο 4.4).

QTc διάστημα

Απαιτείται προσοχή όταν η ολανζαπίνη συγχορηγείται με φαρμακευτικά

προϊόντα που είναι γνωστό ότι παρατείνουν το QTc διάστημα (βλέπε

παράγραφο 4.4).

4.6 Γονιμότητα, κύηση και γαλουχία

Κύηση

Δεν υπάρχουν επαρκείς και καλά ελεγχόμενες μελέτες επί εγκύων γυναικών.

Οι ασθενείς θα πρέπει να ενημερώνουν τον ιατρό τους, σε περίπτωση που

μείνουν ή προτίθενται να μείνουν έγκυες, κατά τη διάρκεια της θεραπείας με

ολανζαπίνη. Ωστόσο, επειδή, η εμπειρία στον άνθρωπο είναι περιορισμένη, η

ολανζαπίνη θα πρέπει να χορηγείται σε εγκύους μόνον εάν το αναμενόμενο

όφελος (για τη μητέρα), δικαιολογεί τον πιθανό κίνδυνο για το έμβρυο.

Τα νεογνά που εκτίθενται σε αντιψυχωσικά (περιλαμβανομένης της

ολανζαπίνης) κατά το τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, διατρέχουν κίνδυνο

για εμφάνιση ανεπιθύμητων ενεργειών περιλαμβανομένων των

εξωπυραμιδικών και/ή συμπτωμάτων απόσυρσης που μπορούν να ποικίλουν

σε σοβαρότητα και διάρκεια μετά τον τοκετό. Υπάρχουν αναφορές για

διέγερση, υπερτονία, υποτονία, τρόμος, υπνηλία, αναπνευστική δυσχέρεια, ή

διαταραχή στη σίτιση. Κατά συνέπεια, τα νεογνά πρέπει να

παρακολουθούνται προσεκτικά.

Γαλουχία

Σε μια μελέτη με υγιείς θηλάζουσες γυναίκες, παρατηρήθηκε απέκκριση της

ολανζαπίνης στο μητρικό γάλα. Η μέση έκθεση του νεογνού (mg/kg) στη

σταθερή κατάσταση, υπολογίσθηκε ότι αντιστοιχεί στο 1,8% της αντίστοιχης

δόσης της ολανζαπίνης στη μητέρα (mg/kg). Oι ασθενείς θα πρέπει να

ενημερώνονται ότι δεν συνιστάται να θηλάζουν, εάν λαμβάνουν ολανζαπίνη.

4.7 Eπιδράσεις στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανών

Δεν πραγματοποιήθηκαν μελέτες σχετικά με τις επιδράσεις στην ικανότητα

οδήγησης και χειρισμού μηχανημάτων. Επειδή η ολανζαπίνη μπορεί να

προκαλέσει υπνηλία και ζάλη, οι ασθενείς θα πρέπει να ενημερώνονται για

τους πιθανούς κινδύνους κατά το χειρισμό μηχανημάτων, περιλαμβανομένων

των οχημάτων.

4.8 Ανεπιθύμητες ενέργειες

Ενήλικες

Οι πιο συχνά αναφερόμενες (παρατηρήθηκαν σε ≥ 1% των ασθενών)

ανεπιθύμητες ενέργειες, οι οποίες σχετίζονταν με τη χορήγηση ολανζαπίνης

κατά τη διάρκεια των κλινικών δοκιμών, ήταν υπνηλία, αύξηση σωματικού

βάρους, ηωσινοφιλία, αυξημένα επίπεδα προλακτίνης, χοληστερόλη, των

επιπέδων γλυκόζης και τριγλυκεριδίων (βλέπε παράγραφο 4.4), γλυκοζουρία,

αυξημένη όρεξη, ζάλη, ακαθησία, παρκινσονισμός (βλέπε παράγραφο 4.4),

δυσκινησία, ορθοστατική υπόταση, αντιχολινεργικές επιδράσεις, παροδικές

ασυμπτωματικές αυξήσεις των ηπατικών αμινοτρανσφερασών (βλέπε

παράγραφο 4.4), εξάνθημα, εξασθένιση, κόπωση και οίδημα.

Περίληψη των ανεπιθύμητων ενεργειών σε μορφή πίνακα

Ο ακόλουθος πίνακας περιλαμβάνει τις ανεπιθύμητες ενέργειες και τα

εργαστηριακά ευρήματα που παρατηρήθηκαν κατά την διάρκεια κλινικών

δοκιμών και αυθόρμητων αναφορών. Εντός κάθε κατηγορίας συχνότητας

εμφάνισης, οι ανεπιθύμητες ενέργειες παρατίθεται κατά φθίνουσα σειρά

σοβαρότητας. Οι όροι συχνότητας που αναφέρονται παρακάτω

προσδιορίζονται ως εξής: Πολύ συχνές (≥ 1/10), συχνές (≥ 1/100 έως < 1/10),

όχι συχνές (≥ 1/1.000 έως <1/100), σπάνιες (≥ 1/10.000 έως και < 1/1.000),

πολύ σπάνιες (< 1/10.000), μη γνωστές (δεν μπορούν να εκτιμηθούν με βάση

τα διαθέσιμα δεδομένα).

Πολύ Συχνές Συχνές Όχι Συχνές Μη γνωστές

Διαταραχές του αιμοποιητικού και του λεμφικού συστήματος

Ηωσινοφιλία Λευκοπενία

Ουδετεροπενία

Θρομβοκυτοπενί

Διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος

Αλλεργική

αντίδραση

Διαταραχές του μεταβολισμού και της θρέψης

Αύξηση βάρους

Αυξημένα

επίπεδα

χοληστερόλης

2,3

Αυξημένα

επίπεδα

γλυκόζης

Αυξημένα

επίπεδα

τριγλυκεριδίων

2,5

Γλυκοζουρία

Αύξηση της

όρεξης

Εμφάνιση ή

επιδείνωση

σακχαρώδη

διαβήτη που

περιστασιακά

έχει

συσχετισθεί με

κετοξέωση ή

κώμα

περιλαμβανομέν

ων και

μερικών

θανατηφόρων

περιστατικών

(βλέπε

παράγραφο 4.4)

Υποθερμία

Διαταραχές του νευρικού συστήματος

Υπνηλία Ζάλη

Ακαθησία

Παρκινσονισμός

Δυσκινησία

Επιληπτικές

κρίσεις όπου

στις

περισσότερες

περιπτώσεις

είχαν αναφερθεί

ιστορικό

επιληπτικών

κρίσεων ή

παράγοντες

κινδύνου για

επιληπτικές

κρίσεις.

Νευροληπτικό

Kακόηθες

Σύνδρομο

(ΝΜS) (βλέπε

παράγραφο 4.4)

Δυστονία

(περιλαμβανομέν

ης της

περιστροφής των

οφθαλμικών

βολβών)

Όψιμη

δυσκινησία

Συμπτώματα

διακοπής

Καρδιακές διαταραχές

Βραδυκαρδία

Παράταση του

διαστήματος QTc

(βλέπε

παράγραφο 4.4)

Κοιλιακή

ταχυκαρδία/

μαρμαρυγή,

αιφνίδιος

θάνατος (βλέπε

παράγραφο 4.4)

Αγγειακές διαταραχές

Ορθοστατική

υπόταση

Θρομβοεμβολή

(περιλαμβανομέν

ων της

πνευμονικής

εμβολής και της

θρόμβωσης των

εν των βάθει

φλεβών) (βλέπε

παράγραφο 4.4).

Διαταραχές του γαστρεντερικού συστήματος

Ήπιες,

παροδικές

αντιχολινεργικές

επιδράσεις,

μεταξύ των

οποίων

δυσκοιλιότητα

και ξηροστομία.

Παγκρεατίτιδα

Διαταραχές του ήπατος και των χοληφόρων

Παροδικές,

ασυμπτωματικές

αυξήσεις των

ηπατικών

αμινοτρανσφερα

σών (ALT, AST),

ιδιαίτερα στην

έναρξη της

θεραπείας (βλέπε

παράγραφο 4.4)

Ηπατίτιδα

(περιλαμβανομέν

ης της

ηπατοκυτταρικής

, της

χολοστατικής ή

της μικτής

ηπατικής

βλάβης)

Διαταραχές του δέρματος και του υποδόριου ιστού

Εξάνθημα

Αντίδραση από

φωτοευαισθησία

Αλωπεκία

Διαταραχές του μυοσκελετικού συστήματος και του συνδετικού

ιστού

Ραβδομυόλυση

Διαταραχές των νεφρών και των ουροφόρων οδών

Ακράτεια ούρων,

Κατακράτηση

ούρων

Δυσκολία στην

ούρηση

Καταστάσεις της κύησης, της λοχείας και της περιγεννητικής

περιόδου

Σύνδρομο από

απόσυρση

φαρμάκου νεογνών

(βλ. παράγραφο

4.6)

Διαταραχές του αναπαραγωγικού συστήματος και του μαστού

Στυτική

δυσλειτουργία

στους άνδρες

μ Μειω ένη

γενετήσια

μ ορ ή στους

άνδρες και στις

γυναίκες

μΑ ηνόρροια

Δ μιόγκωση αστού

Γαλακτόρροια σε

γυναίκες

μ /Γυναικο αστία

μδιόγκωση αστού

στους άνδρες

Πριαπισμός

Γενικές διαταραχές και καταστάσεις της οδού χορήγησης

Εξασθένιση

Κόπωση

Οίδημα

Παρακλινικές εξετάσεις

Αυξημένα

επίπεδα

προλακτίνης του

πλάσματος

Αυξημένα

επίπεδα

κρεατινικής

φωσφοκινάσης

Αυξημένη ολική

χολερυθρίνη

Αυξημένη

αλκαλική

φωσφατάση

Κλινικά σημαντική αύξηση σωματικού βάρους παρατηρήθηκε σε όλες τις

κατηγορίες με αρχική εκτίμηση Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ). Μετά τη

βραχυπρόθεσμη θεραπεία (μέση διάρκεια 47 ημέρες), η αύξηση βάρους ≥ 7%

από το αρχικό βάρος σώματος ήταν πολύ συχνή (22,2 %), ≥ 15 % ήταν συχνή

(4,2 %) και ≥ 25 % ήταν όχι συχνή (0,8 %). Πολύ συχνή ήταν η αύξηση βάρους

≥ 7 %, ≥ 15 % και ≥ 25% από το αρχικό βάρος σώματος σε ασθενείς με

μακροχρόνια έκθεση (τουλάχιστον 48 εβδομάδες) (64, 4 %, 31,7 % και 12,3 %

αντίστοιχα).

Οι μέσες αυξήσεις στις τιμές νηστείας των λιπιδίων (ολική χοληστερόλη,

LDL χοληστερόλη και τριγλυκερίδια) ήταν υψηλότερες σε ασθενείς χωρίς

ενδείξεις λιπιδαιμικής απορρύθμισης στην αρχική εκτίμηση.

Παρατηρήθηκαν σε φυσιολογικά επίπεδα νηστείας στην αρχική εκτίμηση (<

5,17 mmol/l) τα οποία αυξήθηκαν σε υψηλά (≥ 6,2 mmol/l). Πολύ συχνές ήταν

οι μεταβολές στα ολικά επίπεδα χοληστερόλης νηστείας από οριακά κατά την

αρχική εκτίμηση (≥ 5,17-< 6,2 mmol/l) σε υψηλά (≥ 6,2 mmol/l).

Παρατηρήθηκαν σε φυσιολογικά επίπεδα νηστείας στην αρχική εκτίμηση

(<5,56 mmol/l) τα οποία αυξήθηκαν σε υψηλά (≥ 7 mmol/l). Πολύ συχνές ήταν

οι μεταβολές στη γλυκόζη νηστείας από οριακά επίπεδα νηστείας στην αρχική

εκτίμηση (≥ 5,56 - < 7 mmol/l) σε υψηλά (≥ 7 mmol/l).

Παρατηρήθηκαν σε φυσιολογικά επίπεδα νηστείας στην αρχική εκτίμηση

(<1,69 mmol/l) τα οποία αυξήθηκαν σε υψηλά (≥ 2,26 mmol/l). Πολύ συχνές

ήταν οι μεταβολές στα τριγλυκερίδια νηστείας από οριακά στην αρχική

εκτίμηση (≥ 1,69 mmol/l - < 2,26 mmol/l) σε υψηλά (≥ 2,26 mmol/l).

Σε κλινικές δοκιμές, η επίπτωση Παρκινσονισμού και δυστονίας σε ασθενείς

υπό ολανζαπίνη ήταν αριθμητικά μεγαλύτερη, αλλά όχι στατιστικά

σημαντικά διαφορετική από την αντίστοιχη του εικονικού φαρμάκου

(placebo). Oι λαμβάνοντες ολανζαπίνη ασθενείς είχαν μία χαμηλότερη

επίπτωση Παρκινσονισμού, ακαθησίας και δυστονίας συγκριτικά με αυτούς

που ελάμβαναν τιτλοποιούμενες δόσεις αλοπεριδόλης. Λόγω έλλειψης

λεπτομερούς πληροφόρησης για το προϋπάρχον εξατομικευμένο ιστορικό

οξέων και όψιμων εξωπυραμιδικών κινητικών διαταραχών, δεν είναι δυνατόν

επί του παρόντος να αποδειχθεί ότι η ολανζαπίνη προκαλεί λιγότερη όψιμη

δυσκινησία και/ή άλλα όψιμα εξωπυραμιδικά τύπου σύνδρομα.

Οξέα συμπτώματα όπως εφίδρωση, αϋπνία, τρόμος, άγχος, ναυτία και

έμετος έχουν αναφερθεί, όταν η ολανζαπίνη διακόπτεται αιφνίδια.

Σε κλινικές μελέτες διάρκειας έως και 12 εβδομάδων, οι συγκεντρώσεις των

επιπέδων προλακτίνης του πλάσματος είχαν υπερβεί το ανώτερο όριο του

φυσιολογικού εύρους περίπου στο 30 % των ασθενών υπό αγωγή με

ολανζαπίνη, με φυσιολογικά επίπεδα προλακτίνης στην αρχική εκτίμηση.

Στην πλειοψηφία αυτών των ασθενών, οι αυξήσεις ήταν γενικά ήπιες και

παρέμειναν χαμηλότερες από το διπλάσιο του ανώτερου ορίου του

φυσιολογικού εύρους.

Μακράς-διάρκειας έκθεση (τουλάχιστον 48 εβδομάδων)

Η αναλογία των ασθενών που είχαν σοβαρές και κλινικά σημαντικές αλλαγές

όσον αφορά την αύξηση σωματικού βάρους, τη γλυκόζη, την ολική LDL/HDL

χοληστερόλη ή τα τριγλυκερίδια, αυξήθηκε με τη πάροδο του χρόνου. Σε

ενήλικες ασθενείς που συμπλήρωσαν 9-12 μήνες θεραπείας, ο ρυθμός αύξησης

της μέσης τιμής της γλυκόζης του αίματος επιβραδύνθηκε μετά από περίπου 6

μήνες.

Επιπρόσθετες πληροφορίες για ειδικούς πληθυσμούς

Σε κλινικές δοκιμές με ηλικιωμένους ασθενείς με άνοια, η θεραπεία με

ολανζαπίνη συσχετίσθηκε με μεγαλύτερη επίπτωση θανάτου και αγγειακές

εγκεφαλικές ανεπιθύμητες ενέργειες σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο

(placebo) (βλέπε επίσης παράγραφο 4.4). Πολύ συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες

που σχετίζονταν με τη χορήγηση ολανζαπίνης, σε αυτή τη κατηγορία

ασθενών, ήταν το μη φυσιολογικό βάδισμα και οι πτώσεις. Πνευμονία,

αυξημένη θερμοκρασία σώματος, λήθαργος, ερύθημα, οπτικές ψευδαισθήσεις

και ακράτεια ούρων παρατηρήθηκαν συχνά.

Σε κλινικές δοκιμές σε ασθενείς με φαρμακο-επαγώμενη (αγωνιστή

ντοπαμίνη) ψύχωση στο πλαίσιο νόσου Parkinson, επιδείνωση των

παρκινσονικών συμπτωμάτων και των ψευδαισθήσεων αναφέρθηκε πολύ

συχνά και σε μεγαλύτερη συχνότητα από το εικονικό φάρμακο (placebo).

Σε μία κλινική δοκιμή σε ασθενείς με διπολική μανία, η συγχορήγηση

βαλπροϊκού με ολανζαπίνη, είχε σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση

ουδετεροπενίας σε ποσοστό 4,1 %. Τα υψηλά επίπεδα πλάσματος του

βαλπροϊκού ενδέχεται να είναι ένας πιθανός συνεισφέρων παράγοντας. Η

συγχορήγηση της ολανζαπίνης με λίθιο ή βαλπροϊκό είχε σαν αποτέλεσμα

αυξημένα ποσοστά (≥ 10 %) τρόμου, ξηροστομίας, αυξημένης όρεξης και

αύξησης σωματικού βάρους. Διαταραχή του λόγου, επίσης, αναφέρθηκε

συχνά. Κατά τη διάρκεια της συγχορήγησης της ολανζαπίνης με λίθιο ή

βαλπροϊκο νάτριο/βαλπροϊκο οξύ, μία αύξηση ≥ 7 % του βάρους σώματος από

την αρχική εκτίμηση, παρατηρήθηκε στο 17,4 % των ασθενών, κατά τη

διάρκεια της αγωγής οξείας φάσεως (έως 6 εβδομάδες). Η μακροχρόνια

θεραπεία με ολανζαπίνη (έως και 12 μήνες) για την πρόληψη υποτροπών σε

ασθενείς με διπολική διαταραχή έχει συσχετισθεί με αύξηση ≥ 7 % από το

αρχικό βάρος σώματος, στο 39,9 % των ασθενών.

Παιδιατρικός πληθυσμός

Δεν συνιστάται η χορήγηση της ολανζαπίνης σε παιδιά και εφήβους ηλικίας

κάτω των 18 ετών. Παρόλο που δεν υπάρχουν κλινικές δοκιμές σχεδιασμένες

για να συγκρίνουν τους εφήβους με τους ενήλικες, τα δεδομένα από μελέτες

σε εφήβους συγκρίθηκαν με τα δεδομένα από τις δοκιμές σε ενήλικες.

Ο ακόλουθος πίνακας συνοψίζει τις ανεπιθύμητες ενέργειες που

αναφέρθηκαν με μεγαλύτερη συχνότητα σε έφηβους ασθενείς (ηλικίας 13-17

ετών) συγκριτικά με ενήλικες ασθενείς ή μόνο τις ανεπιθύμητες ενέργειες

που προέκυψαν κατά τη διάρκεια βραχυπρόθεσμων κλινικών δοκιμών με

έφηβους ασθενείς. Κλινικά σημαντική αύξηση σωματικού βάρους (≥ 7 %)

παρατηρήθηκε πιο συχνά στην ομάδα των εφήβων ασθενών σε σύγκριση με

τους ενήλικες με συγκρίσιμη έκθεση στο φάρμακο. Το ποσοστό αύξησης

σωματικού βάρους και η αναλογία των εφήβων ασθενών που παρουσίασαν

κλινικά σημαντική αύξηση σωματικού βάρους ήταν μεγαλύτερα σε αυτούς

υπό μακροχρόνια έκθεση (τουλάχιστον 24 εβδομάδες) από ότι υπό τη

βραχείας διάρκειας έκθεση.

Εντός κάθε κατηγορίας συχνότητας εμφάνισης, οι ανεπιθύμητες ενέργειες

παρατίθενται κατά φθίνουσα σειρά σοβαρότητας. Οι όροι συχνότητας που

αναφέρονται παρακάτω προσδιορίζονται ως εξής: Πολύ συχνές (≥ 1/10),

συχνές (≥ 1/100 έως < 1/10).

Διαταραχές του μεταβολισμού και της θρέψης

Πολύ συχνές:

Αύξηση σωματικού βάρους

, αυξημένα επίπεδα

τριγλυκεριδίων

, αύξηση της όρεξης.

Συχνές:

Αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης

Διαταραχές του νευρικού συστήματος

Πολύ συχνές:

Καταστολή (συμπεριλαμβάνει: υπερυπνία, λήθαργος, υπνηλία).

Διαταραχές του γαστρεντερικού συστήματος

Συχνές:

Ξηροστομία

Διαταραχές του ήπατος και των χοληφόρων

Πολύ συχνές:

Αύξηση των ηπατικών αμινοτρανσφερασών (ALT/AST; βλέπε

παράγραφο 4.4).

Παρακλινικές εξετάσεις

Πολύ συχνές:

Μειωμένη ολική χολερυθρίνη, αυξημένη GGT, αυξημένα επίπεδα

προλακτίνης του πλάσματος

Μετά τη βραχυπρόθεσμη θεραπεία (μέση διάρκεια 22 ημέρες), πολύ συχνή

ήταν η αύξηση σωματικού βάρους ≥ 7 % από το αρχικό βάρος σώματος (κιλά)

(40,6 %), συχνή ήταν η αύξηση βάρους ≥ 15 % από το αρχικό βάρος σώματος

(7,1 %) και ≥ 25 % ήταν συχνή (2,5 %). Με μακράς διάρκειας έκθεση

(τουλάχιστον 24 εβδομάδες), 89,4 % παρουσίασαν αύξηση βάρους ≥ 7 %, 55,3

% παρουσίασαν αύξηση βάρους ≥ 15 % και 29,1 % παρουσίασαν αύξηση

βάρους ≥ 25 % από το αρχικό βάρος σώματος.

Παρατηρήθηκαν σε φυσιολογικά επίπεδα νηστείας στην αρχική εκτίμηση (<

1,016 mmol/l) τα οποία αυξήθηκαν σε υψηλά (≥ 1,467 mmol/l) και μεταβολές

στα τριγλυκερίδια νηστείας από οριακά στην αρχική εκτίμηση (≥ 1,016

mmol/l - < 1,467 mmol/l) σε υψηλά (≥ 1,467 mmol/l).

Παρατηρήθηκαν συχνά μεταβολές στα επίπεδα της ολικής χοληστερόλης

νηστείας από φυσιολογικά επίπεδα στην αρχική εκτίμηση (< 4,39 mmol/l) σε

υψηλά (≥ 5,17 mmol/l). Πολύ συχνές ήταν οι μεταβολές στα επίπεδα της

ολικής χοληστερόλης νηστείας από οριακά επίπεδα στην αρχική εκτίμηση (≥

4,39 mmol/l - < 5,17 mmol/l) σε υψηλά (≥ 5,17 mmol/l).

Αυξημένα επίπεδα προλακτίνης του πλάσματος παρατηρήθηκαν σε 47,4 %

των εφήβων ασθενών.

Πρόσκληση για αναφορά εικαζόμενων/πιθανολογούμενων

ανεπιθύμητων ενεργειών του φαρμάκου:

Η αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών μετά από τη

χορήγηση άδειας κυκλοφορίας του φαρμακευτικού προϊόντος είναι

σημαντική. Επιτρέπει τη συνεχή παρακολούθηση της σχέσης

οφέλους/κινδύνου του φαρμακευτικού προϊόντος. Ζητείται από τους

επαγγελματίες του τομέα της υγειονομικής περίθαλψης να αναφέρουν

οποιεσδήποτε πιθανολογούμενες ανεπιθύμητες ενέργειες μέσω του εθνικού

συστήματος αυθόρμητων αναφορών στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων

Τμήμα Ανεπιθύμητων Ενεργειών, με την υποβολή Κίτρινης Κάρτας με τους

εξής τρόπους:

 Ηλεκτρονική υποβολή της Κίτρινης Κάρτας μέσω της ιστοσελίδας του

ΕΟΦ http :// www . eof . gr / web / guest / yellowgeneral

 Έντυπη μορφή αποστολή μέσω ταχυδρομείου, ατελώς, στο Τμήμα

Ανεπιθύμητων Ενεργειών του ΕΟΦ (Μεσογείων 284, 15562) τηλέφωνο

επικοινωνίας: 213-2040380 ή 213-2040337.

 Υποβολή μέσω ΦΑΞ στο 2106549585.

4.9 Υπερδοσολογία

Σημεία και συμπτώματα

Ιδιαίτερα συνήθη συμπτώματα της υπερδοσολόγησης (με ποσοστό εμφάνισης

>10%) περιλαμβάνουν

ταχυκαρδία, ανησυχία/ επιθετικότητα, δυσαρθρία, ποικίλα εξωπυραμιδικά

συμπτώματα και μειωμένο

επίπεδο συνείδησης, το οποίο κυμαίνεται από απλή καταστολή έως κώμα.

Άλλα κλινικά σημαντικά συμβάματα της υπερδοσολόγησης αποτελούν

παραλήρημα, επιληπτικές κρίσεις, κώμα, πιθανό κακόηθες σύνδρομο από

νευροληπτικά, αναπνευστική καταστολή, εισρόφηση, υπέρταση ή υπόταση,

καρδιακή αρρυθμία (ποσοστό εμφάνισης < 2% των περιπτώσεων

υπερδοσολόγησης) και καρδιοαναπνευστική ανακοπή. Μοιραίες εκβάσεις

έχουν αναφερθεί με οξείες υπερδοσολογήσεις τόσο χαμηλές όσο τα 450 mg,

αλλά και επιβίωση έχει επίσης αναφερθεί μετά από οξεία υπερδοσολόγηση με

περίπου 2 g από του στόματος ολανζαπίνη.

Αντιμετώπιση υπερδοσολογίας

Δεν υπάρχει ειδικό αντίδοτο για την ολανζαπίνη. Πρόκληση εμέτου δεν

προτείνεται. Η χρήση των

καθιερωμένων διαδικασιών αντιμετώπισης της υπερδοσολόγησης (π.χ. πλύση

στομάχου, χορήγηση ενεργού άνθρακα) μπορεί να εφαρμοσθεί. Η ταυτόχρονη

χορήγηση ενεργού άνθρακα έδειξε ότι μειώνει την βιοδιαθεσιμότητα της από

του στόματος χορηγούμενης ολανζαπίνης σε ποσοστό 50 – 60%.

Η συμπτωματική αντιμετώπιση και ο έλεγχος των λειτουργιών των ζωτικών

οργάνων μπορούν να εφαρμόζονται ανάλογα με την κλινική κατάσταση του

ασθενούς, περιλαμβανομένης της αντιμετώπισης της υπότασης, της

κυκλοφοριακής κατέρρειψης και της υποστήριξης των αναπνευστικών

λειτουργιών. Μη χρησιμοποιείτε επινεφρίνη, ντοπαμίνη ή άλλες

συμπαθητικομιμητικές ουσίες με β-αγωνιστική δραστηριότητα, επειδή η

διέγερση των β- υποδοχέων ενδέχεται να επιδεινώσει την υπόταση. H

καρδιαγγειακή παρακολούθηση είναι απαραίτητη για τον έλεγχο πιθανών

αρρυθμιών. Στενή ιατρική επίβλεψη και παρακολούθηση είναι απαραίτητη

μέχρι ο ασθενής να ανακάμψει πλήρως.

5. ΦAPMAKOΛOΓIKEΣ IΔIOTHTEΣ

5.1 Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες

Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία: διαζεπίνες, οξαζεπίνες και θιαζεπίνες,

κωδικός ATC N05A Η03.

Φαρμακοδυναμικές επιδράσεις

H ολανζαπίνη είναι ένας αντιψυχωτικός, αντιμανιακός και σταθεροποιητικός

της διάθεσης παράγοντας, ο οποίος εκδηλώνει ένα ευρύ φαρμακολογικό

προφίλ επιδράσεων σε ένα αριθμό συστημάτων υποδοχέων.

Στις προκλινικές μελέτες, η ολανζαπίνη έδειξε χημική συγγένεια (Κi <100

nΜ) για ευρύ φάσμα υποδοχέων όπως οι υποδοχείς της σεροτονίνης 5-

HT2A/2C, 5-HT3, 5-HT6, οι υποδοχείς της ντοπαμίνης D1, D2, D3, D4, D5, οι

μουσκαρινικοί υποδοχείς της ακετυλοχολίνης m1-m5, οι αδρενεργικοί

υποδοχείς α1 και οι υποδοχείς της ισταμίνης H1. Οι μελέτες συμπεριφοράς σε

πειραματόζωα με την ολανζαπίνη έδειξαν 5-ΗΤ, ντοπαμινικό και χολινεργικό

ανταγωνισμό, συμβατό με το προφίλ σύνδεσης υποδοχέων του φαρμάκου. Η

ολανζαπίνη εμφάνισε μεγαλύτερη in vitro συγγένεια για τους υποδοχείς της

σεροτονίνης 5-HT2 παρά για τους υποδοχείς της ντοπαμίνης D2 και

μεγαλύτερη 5-HT2 παρά D2 δραστηριότητα σε

in vivo

μοντέλα (πρότυπα).

Ηλεκτροφυσιολογικές μελέτες έδειξαν ότι η ολανζαπίνη εκλεκτικά μειώνει το

ρυθμό πυροδότησης των μεσομεταιχμιακών (Α10) ντοπαμινεργικών

νευρώνων, ενώ έχει μικρή επίδραση στη μελαινορραβδωτή οδό (Α9) η οποία

εμπλέκεται στην κινητικότητα. Η ολανζαπίνη περιστέλλει μια εξαρτημένη

αντίδραση αποφυγής, δοκιμασία ενδεικτική αντιψυχωτικής δραστηριότητας,

σε δόσεις που δεν προκαλούν καταληψία, μια δράση ενδεικτική

εξωπυραμιδικού τύπου παρενεργειών. Aντίθετα προς άλλα αντιψυχωτικά

φάρμακα, η ολανζαπίνη αυξάνει την ανταπόκριση σε μια “αγχολυτική”

δοκιμασία.

Σε μελέτη Τομογραφίας Εκπομπής Ποζιτρονίων (PET) μιας εφ’άπαξ δόσης (10

mg) σε υγιείς εθελοντές, η ολανζαπίνη εμφάνισε μεγαλύτερο βαθμό σύνδεσης

με τους 5- HT2A υποδοχείς από ότι με τους υποδοχείς της ντοπαμίνης D2.

Επιπλέον, μελέτη σχιζοφρενικών ασθενών με χρήση SPECT αποκάλυψε ότι οι

ανταποκρινόμενοι στην ολανζαπίνη ασθενείς είχαν μικρότερη D2 σύνδεση σε

νευρώνες του ραβδωτού σώματος παρά οι ανταποκρινόμενοι σε τυπικά

αντιψυχωτικά – και ρισπεριδόνη - ασθενείς και συγκρίσιμη με αυτή των

ανταποκρινόμενων σε κλοζαπίνη ασθενών.

Κλινική αποτελεσματικότητα

Σε δύο από τις δύο με εικονικό φάρμακο και στις δύο από τις τρεις

συγκριτικές ελεγχόμενες δοκιμές με περισσότερους των 2.900 σχιζοφρενικών

ασθενών οι οποίοι εμφάνιζαν θετικού και αρνητικού τύπου συμπτώματα, η

ολανζαπίνη συνοδεύτηκε από στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερες βελτιώσεις

στα αρνητικά όπως επίσης και στα θετικά συμπτώματα.

Σε μια πολυεθνική, διπλή-τυφλή, συγκριτική μελέτη σχιζοφρένειας,

σχιζοσυναισθηματικών και συναφών διαταραχών, η οποία περιελάμβανε

1.481 ασθενείς με ποικίλου βαθμού συνοδά καταθλιπτικά συμπτώματα (μέση

βαθμολογία κατά την εισαγωγή στην μελέτη 16,6 στην Κλίμακα Montgomery-

Asberg Depression Rating Scale), μία προοπτική δευτερογενής ανάλυση της

μεταβολής της συναισθηματικής βαθμολογίας από την αρχική εκτίμηση ως το

καταληκτικό της σημείο έδειξε στατιστικά σημαντική υπεροχή (p = 0,001)

στους ασθενείς που έλαβαν ολανζαπίνη (-6,0) συγκριτικά με αυτούς που

έλαβαν αλοπεριδόλη (-3,1).

Σε ασθενείς με μανιακά ή μεικτά επεισόδια διπολικής διαταραχής, η

ολανζαπίνη απεδείχθει ότι έχει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα έναντι του

εικονικού φαρμάκου (placebo) και του βαλπροϊκού νατρίου (divalproex) στην

ελάττωση των μανιακών συμπτωμάτων εντός 3 εβδομάδων. Επίσης, η

ολανζαπίνη εμφάνισε παρόμοια αποτελεσματικότητα με την αλοπεριδόλη

όσον αφορά το ποσοστό των ασθενών στους οποίους επιτεύχθηκε πλήρης

υποχώρηση των συμπτωμάτων της μανίας και της κατάθλιψης, σε 6 και 12

εβδομάδες. Σε μία μελέτη συγχορήγησης όπου οι ασθενείς έλαβαν λίθιο ή

βαλπροϊκό για τουλάχιστον 2 εβδομάδες, η προσθήκη 10 mg ολανζαπίνης

(συγχορήγηση με λίθιο ή βαλπροϊκό) είχε σαν αποτέλεσμα μία μεγαλύτερη

μείωση των μανιακών συμπτωμάτων, στο διάστημα των 6 εβδομάδων,

συγκριτικά με την μονοθεραπεία με βαλπροϊκό ή λίθιο.

Σε μια μελέτη 12-μηνης διάρκειας πρόληψης των υποτροπών, σε ασθενείς με

μανιακό επεισόδιο, οι οποίοι επέτυχαν ύφεση με ολανζαπίνη και κατόπιν

κατανεμήθηκαν τυχαιοποιημένα σε ολανζαπίνη ή εικονικό φάρμακο (placebo),

η ολανζαπίνη έδειξε στατιστικά σημαντική υπεροχή έναντι του εικονικού

φαρμάκου (placebo), στο κύριο καταληκτικό σημείο της μελέτης, που

αφορούσε την υποτροπή της διπολικής διαταραχής. Η ολανζαπίνη επίσης

εμφάνισε στατιστικά σημαντική υπεροχή έναντι του εικονικού φαρμάκου

(placebo) στην πρόληψη υποτροπής είτε προς μανία είτε προς κατάθλιψη.

Σε μια δεύτερη μελέτη 12-μηνης διάρκειας πρόληψης των υποτροπών, σε

ασθενείς με μανιακό επεισόδιο, οι

οποίοι επέτυχαν ύφεση με συγχορήγηση ολανζαπίνης και λιθίου και στη

συνέχεια κατανεμήθηκαν τυχαιοποιημένα σε ολανζαπίνη ή λίθιο, η

ολανζαπίνη ήταν στατιστικά ισοδύναμη με το λίθιο στο κύριο καταληκτικό

σημείο της μελέτης, όσον αφορά την υποτροπή της διπολικής διαταραχής

(ολανζαπίνη 30,0%, λίθιο 38,3%, p=0,055).

Σε μια 18-μηνη μελέτη συγχορήγησης, σε ασθενείς σε μανιακό ή μικτό

επεισόδιο, οι οποίοι σταθεροποιήθηκαν με ολανζαπίνη και ένα σταθεροποιητή

της διάθεσης (λίθιο ή βαλπροϊκό), η μακροχρόνια συγχορήγηση ολανζαπίνης

με λίθιο ή βαλπροϊκό δεν ήταν στατιστικά σημαντικά υπερέχουσα της

μονοθεραπείας με λίθιο ή βαλπροϊκό, όσον αφορά την καθυστέρηση της

εμφάνισης υποτροπής της διπολικής διαταραχής, σύμφωνα με τα κριτήρια

(διαγνωστικά) του συνδρόμου.

Παιδιατρικός πληθυσμός

Η εμπειρία σε έφηβους (ηλικίας 13 έως 17 ετών) είναι περιορισμένη σε μικρής

διάρκειας δεδομένα

αποτελεσματικότητας για τη σχιζοφρένεια (6 εβδομάδες) και για τη μανία

που σχετίζεται με διπολική διαταραχή τύπου Ι (3 εβδομάδες) και

περιελάμβανε λιγότερους από 200 έφηβους. Η ολανζαπίνη χορηγήθηκε με

ευέλικτο δοσολογικό σχήμα με δόση έναρξης 2,5 που κυμάνθηκε έως και 20

mg/ημερησίως. Κατά τη διάρκεια θεραπείας με ολανζαπίνη, οι έφηβοι

παρουσίασαν σημαντικά μεγαλύτερη αύξηση βάρους σε σύγκριση με τους

ενήλικες. Η αύξηση στις τιμές νηστείας της ολικής χοληστερόλης, της LDL

χοληστερόλης, των τριγλυκεριδίων και της προλακτίνης (βλέπε παράγραφο

4.4 και 4.8) ήταν μεγαλύτερη στους έφηβους συγκριτικά με τους ενήλικες.

Δεν υπάρχουν δεδομένα για τη διατήρηση της αποτελεσματικότητας ενώ

περιορισμένα είναι τα δεδομένα μακροχρόνιας ασφάλειας(βλέπε παράγραφο

4.4 και 4.8).

5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες

Η ολανζαπίνη σε δισκία διασπειρόμενα στο στόμα είναι βιοϊσοδύναμη με την

ολανζαπίνη των συμβατικών δισκίων, με ένα παρόμοιο ποσοστό και έκταση

απορρόφησης. Η ολανζαπίνη σε δισκία διασπειρόμενα στο στόμα είναι

δυνατόν να χρησιμοποιείται σαν εναλλακτική μορφή της ολανζαπίνης των

επικαλυμμένων δισκίων.

Απορρόφηση

Η ολανζαπίνη απορροφάται καλά μετά την χορήγηση από του στόματος και

τα μέγιστα επίπεδα στο πλάσμα επιτυγχάνονται εντός 5-8 ωρών. H

απορρόφησή της δεν επηρεάζεται από τη λήψη τροφής. Η απόλυτη

βιοδιαθεσιμότητα της από του στόματος χορήγησης σχετικά με αυτή της

ενδοφλέβιας δεν έχει προσδιορισθεί.

Κατανομή

Το ποσοστό σύνδεσης της ολανζαπίνης με τις πρωτεΐνες του πλάσματος ήταν

περίπου 93 % με εύρος συγκέντρωσης 7 έως 1.000 ng/ml περίπου. H

ολανζαπίνη συνδέεται κυρίως με την λευκωματίνη και την α1- όξινη-

γλυκοπρωτεϊνη.

Βιομετασχηματισμός

H ολανζαπίνη μεταβολίζεται στο ήπαρ μέσω οδών σύζευξης και οξείδωσης. O

κύριος μεταβολίτης

στο αίμα είναι το 10-N-γλυκουρονίδιο, το οποίο δε διαπερνά τον αιμο-

εγκεφαλικό φραγμό. Τα κυτοχρώματα P450-CYP1A2 και P450-CYP2D6

συνεισφέρουν στο σχηματισμό των N- δεσμεθυλ και 2-υδροξυμεθυλ-

μεταβολιτών, οι οποίοι εμφάνισαν σημαντικά μικρότερη

in vivo

φαρμακολογική δραστικότητα από την ολανζαπίνη σε μελέτες ζώων. H κύρια

φαρμακολογική δράση οφείλεται στη μητρική ουσία την ολανζαπίνη. Mετά

την από του στόματος χορήγηση της ολανζαπίνης, η μέση τελική ημιπερίοδος

αποβολής της ολανζαπίνης σε υγιή άτομα ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία

και το φύλο.

Αποβολή

ετά τη χορήγηση από το στόμα, η μέση οριστική ημιπερίοδος αποβολής της

ολανζαπίνης σε υγιή άτομα ποίκιλε με βάση την ηλικία και το φύλο.

Σε υγιή ηλικιωμένα άτομα (65 ετών ή περισσότερο) σε σύγκριση με μη

ηλικιωμένα υγιή άτομα, η

μέση ημιπερίοδος αποβολής της ολανζαπίνης ήταν παρατεταμένη (51,8 έναντι

33,8 ώρες) και η κάθαρση ήταν ελαττωμένη (17,5 έναντι 18,2 l/hr). Οι

φαρμακοκινητικές διαφορές σε ηλικιωμένα άτομα ευρίσκονται εντός των

ορίων διακύμανσης που παρατηρούνται σε μη ηλικιωμένα άτομα. Σε 44

σχιζοφρενικούς ασθενείς ηλικίας > 65 ετών, οι οποίοι έλαβαν δόσεις

ολανζαπίνης μεταξύ 5 και 20 mg/ημερησίως, δεν παρατηρήθηκε κάποιο

ιδιαίτερο περίγραμμα (προφίλ) ανεπιθύμητων ενεργειών.

Σε γυναίκες συγκριτικά με άνδρες, η μέση ημιπερίοδος αποβολής της

ολανζαπίνης ήταν κάπως μεγαλύτερης διάρκειας (36,7 έναντι 32,3 ώρες) και

η κάθαρση ήταν μικρότερη (18,9 έναντι 27,3 l/hr). Ωστόσο, η ολανζαπίνη (5–

20 mg) έδειξε ένα συγκρίσιμο προφίλ ασφαλείας στις γυναίκες (n = 467) με

αυτό των ανδρών (n = 869) ασθενών.

Νεφρική δυσλειτουργία

Σε ασθενείς με νεφρική δυσλειτουργία (κάθαρση κρεατινίνης <10 ml/min)

συγκριτικά με υγιή άτομα, δεν παρατηρήθηκε σημαντική διαφορά στη μέση

ημιπερίοδο αποβολής (37,7 έναντι 32,4 ώρες) ή στην κάθαρση (21,2 έναντι

25,0 l/hr). Μια μελέτη mass balance έδειξε ότι ποσοστό περίπου 57 % της

ραδιοσημασμένης ολανζαπίνης ανιχνεύθηκε στα ούρα, κυρίως με τη μορφή

των μεταβολιτών.

Καπνιστές

Σε καπνιστές με ελαφρά ηπατική δυσλειτουργία, η μέση ημιπερίοδος

αποβολής (39,3 ώρες) παρατάθηκε και η κάθαρση του φαρμάκου (18,0 l/hr)

ελαττώθηκε σε σύγκριση με μη-καπνιστές (48,8 ώρες και 14,1 l/hr,

αντίστοιχα).

Σε μη-καπνιστές σε σύγκριση με καπνιστές (άνδρες και γυναίκες) η μέση

ημιπερίοδος αποβολής της

ολανζαπίνης παρατάθηκε (38,6 έναντι 30,4 ώρες) και η κάθαρση ελαττώθηκε

(18,6 έναντι 27,7 l/hr).

H κάθαρση πλάσματος ολανζαπίνης είναι μικρότερη στα ηλικιωμένα σε

σύγκριση με νεαρά άτομα, στις γυναίκες σε σύγκριση με τους άνδρες, και

στους μη καπνιστές σε σύγκριση με τους καπνιστές. Εν τούτοις, το μέγεθος

της επίδρασης της ηλικίας, του φύλου ή του καπνίσματος στην κάθαρση και

την περίοδο ημιζωής της ολανζαπίνης είναι μικρό σε σύγκριση με τη γενική

διακύμανση μεταξύ των διαφόρων ασθενών.

Από τα δεδομένα μίας μελέτης με Καυκάσιους, Ιάπωνες και Κινέζους, δεν

προέκυψαν διαφορές στις

φαρμακοκινητικές παραμέτρους ανάμεσα στους τρεις αυτούς πληθυσμούς.

Παιδιατρικός πληθυσμός

Έφηβοι (ηλικίας 13 έως 17 ετών): Οι φαρμακοκινητικές ιδιότητες της

ολανζαπίνης είναι παρόμοιες

μεταξύ των εφήβων και των ενήλικων. Στις κλινικές μελέτες, ο μέσος όρος

έκθεσης στην ολανζαπίνη ήταν περίπου 27 % υψηλότερος στους εφήβους. Οι

δημογραφικές διαφορές μεταξύ των εφήβων και των ενηλίκων περιλαμβάνουν

το μειωμένο κατά μέσο όρο βάρος σώματος, ενώ λιγότεροι έφηβοι ήταν

καπνιστές. Οι παράγοντες αυτοί πιθανά συμβάλουν στη μεγαλύτερη κατά

μέσο όρο έκθεση που παρατηρήθηκε στους εφήβους.

5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια

Oξεία (εφάπαξ – δόσης) τοξικότητα

Tα σημεία της από του στόματος τοξικότητας στα τρωκτικά ήταν

χαρακτηριστικά των ισχυρών νευροληπτικών φαρμάκων: μείωση της

δραστηριότητας, κώμα, μυϊκός τρόμος, κλονικοί σπασμοί, σιελόρροια και

μείωση του σωματικού βάρους. Oι μέσες θανατηφόρες δόσεις ήταν περίπου

210 mg/kg (σε ποντικούς) και 175 mg/kg (σε αρουραίους). Mεμονωμένες από

του στόματος δόσεις έως 100mg/kg έγιναν ανεκτές σε κύνες χωρίς την

εμφάνιση θανάτων. Tα κλινικά σημεία περιλάμβαναν καταστολή, αταξία,

μυϊκό τρόμο, αύξηση της καρδιακής συχνότητας, εργώδη αναπνοή, μύση και

ανορεξία. Σε πιθήκους, μεμονωμένες από του στόματος δόσεις έως 100 mg/kg

προκάλεσαν πλήρη εξάντληση ενώ, σε υψηλότερες δόσεις, μερική απώλεια

της συνείδησης.

Tοξικότητα μετά από επανειλημμένες δόσεις

Σε μελέτες διαρκείας μέχρι 3 μηνών σε ποντικούς και μέχρι 1 έτους σε

αρουραίους και κύνες, τα

κύρια συμπτώματα ήταν καταστολή του KNΣ, αντιχολινεργικές δράσεις και

περιφερικές αιματολογικές διαταραχές. Αναπτύχθηκε ανοχή στην καταστολή

του KNΣ. Oι παράμετροι ανάπτυξης μειώθηκαν με τη χορήγηση υψηλών

δόσεων. Oι αναστρέψιμες ανεπιθύμητες ενέργειες οι οποίες ήταν συμβατές με

τα αυξημένα επίπεδα προλακτίνης σε αρουραίους περιλάμβαναν μείωση του

βάρους των ωοθηκών και της μήτρας και μορφολογικές μεταβολές του

κολπικού επιθηλίου και του μαζικού αδένα.

Αιματολογική τοξικότητα

Μεταβολές των αιματολογικών παραμέτρων παρατηρήθηκαν σε όλα τα είδη

πειραματοζώων, συμπεριλαμβανόμενων των δοσο-εξαρτώμενων μειώσεων

των τιμών των λευκών αιμοσφαιρίων σε ποντικούς και των μη-ειδικών

μειώσεων των τιμών λευκών αιμοσφαιρίων σε αρουραίους. Ωστόσο, δεν

παρατηρήθηκε κυτταροτοξικότητα στο μυελό των οστών. Aναστρέψιμη

ουδετεροπενία, θρομβοκυτοπενία ή αναιμία παρατηρήθηκαν σε ορισμένους

κύνες που έλαβαν δόσεις 8 ή 10mg/kg/ημερησίως (συνολική έκθεση σε

ολανζαπίνη (AUC) ήταν 12 - 15πλάσια αυτής του ατόμου που έλαβε 12 mg

ολανζαπίνης). Σε κύνες που έπασχαν από κυτταροπενία, δεν παρατηρήθηκαν

ανεπιθύμητες ενέργειες στα προγεννητικά (αρχέγονα) κύτταρα και στα

κύτταρα πολλαπλασιασμού του μυελού των οστών.

Tοξικότητα στην αναπαραγωγή

H ολανζαπίνη δεν έχει τερατογόνο δράση. H καταστολή επηρέασε την

ικανότητα ζευγαρώματος των αρρένων αρουραίων. Oι οιστρικοί κύκλοι

επηρεάσθηκαν σε δόσεις 1,1 mg/kg (3 φορές ανώτερες της μεγίστης

ανθρώπινης δόσης) και οι παράμετροι αναπαραγωγής επηρεάσθηκαν σε

αρουραίους που έλαβαν δόσεις 3mg/kg (9 φορές ανώτερες της μεγίστης

ανθρώπινης δόσης). Στους απογόνους αρουραίων που έλαβαν ολανζαπίνη,

παρατηρήθηκαν καθυστερήσεις της ανάπτυξης των εμβρύων και παροδικές

μειώσεις της δραστηριότητάς τους.

Mεταλλαξεογένεση

H ολανζαπίνη δεν προκάλεσε μεταλλάξεις σε όλες τις τυπικές δοκιμασίες, οι

οποίες περιλάμβαναν δοκιμασίες μετάλλαξης σε βακτηρίδια και

in vitro

και

in vivo

δοκιμασίες σε θηλαστικά.

Kαρκινογένεση

Με δεδομένα τα αποτελέσματα των μελετών σε ποντικούς και αρουραίους,

συμπεραίνεται ότι η ολανζαπίνη δεν έχει καρκινογόνο δράση.

6. ΦAPMAKEYTIKEΣ ΠΛHPOΦOPIEΣ

6.1 Κατάλογος εκδόχων

Στεατικό μαγνήσιο

L-Μεθειονίνη

Άνυδρο κολλοειδές πυρίτιο

Υδρόξυπροπυλο κυτταρίνη (χαμηλής υποκατάστασης)

Κροσποβιδόνη

Ασπαρτάμη (E951)

Mικροκρυσταλλική κυτταρίνη

Κυαμόψεως κόμμι (Γουάρ)

Μαγνήσιο ανθρακικό, βαρύ

Άρωμα πορτοκαλιών Silesia

6.2 Ασυμβατότητες

Δεν εφαρμόζεται.

6.3 Διάρκεια ζωής

2 έτη.

6.4 Ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά την φύλαξη του προϊόντος

Συσκευασία σε κυψέλες (

blisters

Φυλάσσετε στην αρχική συσκευασία για να προστατεύεται από το φως και

την υγρασία.

Περιέκτες δισκίων:

Φυλάσσετε στην αρχική συσκευασία. Διατηρείτε τον περιέκτη ερμητικά

κλειστό για προστασία από το φως και την υγρασία.

6.5 Φύση και συστατικά του περιέκτη

Συσκευασία κυψέλης (blister) (Αλουμινίου/Αλουμινίου) με φύλλο που εξωθείτε

δια πιέσεως (push-through foil).

Συσκευασία κυψέλης (blister) σε μονάδες με διάτρηση σε κυψέλη

(Αλουμινίου/Αλουμινίου) με ανοιγόμενο φύλλο (peel-to open foil).

Περιέκτης δισκίων (HDPE) με αφυγραντικό πήγματος οξειδίου του πυριτίου,

που κλείνεται και σφραγίζεται με καπάκι από LDPE.

Μεγέθη συσκευασιών:

Συσκευασίες κυψέλης (

blister

) εξωθούμενες δια πιέσεως (

push

through

blister

packs

7, 14, 28, 30, 35, 56, 70 και 100 δισκία διασπειρόμενα στο στόμα.

Συσκευασίες κυψέλης (

blister

) ανοιγόμενες (

peel

open

blister

packs

7, 14, 28,

30, 35, 56, 70 και 100 δισκία διασπειρόμενα στο στόμα.

Περιέκτες δισκίων:

30 και 100 δισκία διασπειρόμενα στο στόμα.

Μπορεί να μην κυκλοφορούν όλες οι συσκευασίες.

6.6 Iδιαίτερες προφυλάξεις απόρριψης

Καμία ειδική υποχρέωση.

7. ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΗΣ AΔEIΑΣ KYKΛOΦOPIAΣ

MEDOCHEMIE HELLAS A.Ε.

Παστέρ 6, Τ.Κ.: 115 21, Αθήνα

Τηλ.: 210-6413160, Fax.: 210-6445375

8. APIΘMOΣ(ΟI) ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

Lapozan Oro 5mg: 58710/09/12-2-2010

Lapozan Oro 10 mg: 9977/12-2-2010

Lapozan Oro 15 mg: 9979/12-2-2010

Lapozan Oro 20 mg: 9980/12-2-2010

9. HMEPOMHNIA ΠPΩTHΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ /ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΤΗΣ AΔEIAΣ

14/09/2009

10. HMEPOMHNIA ANAΘEΩPHΣHΣ TOY KEIMENOY

Σεπτέμβριος 2013.