Πρόληψη των Καρδιαγγειακών Επεισοδίων
Σε μία πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη, διπλά-τυφλή, ελεγχόμενη με
ενεργό παράγοντα μελέτη εζετιμίμπης/σιμβαστατίνης 18.144 ασθενείς
εντάχθηκαν εντός 10 ημερών από την εισαγωγή τους σε νοσοκομείο για
οξύ στεφανιαίο σύνδρομο (ΟΣΣ, είτε οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου
[ΟΕΜ], είτε ασταθής στηθάγχη [ΑΣ]). Όλοι οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν
σε μια αναλογία 1:1 να λάβουν είτε εζετιμίμπη/σιμβαστατίνη 10/40 mg
(n=9.067) είτε σιμβαστατίνη 40 mg (n=9.077) και με διάμεση περίοδο
παρακολούθησης 6,0 χρόνων.
Οι ασθενείς είχαν μέση ηλικία 63,6 έτη, το 76 % ήταν άνδρες, το 84 %
ήταν Καυκάσιοι και το 27 % ήταν διαβητικοί. Η μέση τιμή της LDL-C
κατά τη χρονική στιγμή του συμβάντος ένταξης στη μελέτη ήταν 80 mg/dl
(2,1 mmol/l) για εκείνους που λάμβαναν υπολιπιδαιμική θεραπεία
(n=6.390) και 101 mg/dl (2,6 mmol/l) για εκείνους που δεν είχαν λάβει
προηγούμενη υπολιπιδαιμική θεραπεία (n=11.594). Πριν την εισαγωγή
στο νοσοκομείο λόγω επεισοδίου οξέος στεφανιαίου συνδρόμου (ΟΣΣ),
το 34 % των ασθενών λάμβαναν θεραπεία με στατίνη. Στον ένα χρόνο, η
μέση LDL-C σε ασθενείς που συνέχισαν τη θεραπεία ήταν 53,2 mg/dl
(1,4 mmol/l) για την ομάδα της εζετιμίμπης/σιμβαστατίνης και 69,9 mg/dl
(1,8 mmol/l) για την ομάδα που έλαβε μονοθεραπεία με σιμβαστατίνη.
Το κύριο καταληκτικό σημείο ήταν η σύνθεση θανάτου καρδιαγγειακής
αιτιολογίας, μειζόνων στεφανιαίων συμβαμάτων (ΜΣΣ, που ορίζονται
ως μη θανατηφόρο έμφραγμα του μυοκαρδίου, τεκμηριωμένη ασταθής
στηθάγχη που χρειάστηκε εισαγωγή σε νοσοκομείο ή οποιαδήποτε
επέμβαση στεφανιαίας επαναγγείωσης που πραγματοποιήθηκε
τουλάχιστον 30 ημέρες μετά την τυχαιοποιημένη απόφαση θεραπείας)
και μη θανατηφόρου εγκεφαλικού επεισοδίου. Η μελέτη έδειξε ότι η
θεραπεία με εζετιμίμπη/σιμβαστατίνη παρείχε επιπρόσθετο όφελος στη
μείωση του κύριου σύνθετου καταληκτικού σημείου του θανάτου
καρδιαγγειακής αιτιολογίας, των μειζόνων στεφανιαίων συμβαμάτων
(ΜΣΣ) και του μη θανατηφόρου εγκεφαλικού επεισοδίου σε σύγκριση με
τη μονοθεραπεία με σιμβαστατίνη (μείωση σχετικού κινδύνου κατά
6,4 %, p=0,016). To κύριο καταληκτικό σημείο συνέβη στους 2.572 από
τους 9.067 ασθενείς (ποσοστό Kaplan-Meier [KM] 7-χρόνων 32,72 %) στην
ομάδα της εζετιμίμπης/σιμβαστατίνης και στους 2.742 από τους
9.077 ασθενείς (ποσοστό ΚΜ 7-χρόνων 34,67 %) στην ομάδα της
μονοθεραπείας με σιμβαστατίνη. (Βλ. Σχήμα 1 και Πίνακα 5.) Αυτό το
επιπρόσθετο όφελος αναμένεται να είναι παρόμοιο με τη συγχορήγηση
εζετιμίμπης και ατορβαστατίνης. Η συνολική θνησιμότητα ήταν
αμετάβλητη σε αυτή την ομάδα υψηλού κινδύνου.
Υπήρξε ένα συνολικό όφελος σε όλα τα εγκεφαλικά επεισόδια. Ωστόσο,
υπήρξε μια μικρή μη σημαντική αύξηση στο αιμορραγικό αγγειακό
εγκεφαλικό επεισόδιο στην ομάδα της εζετιμίμπης-σιμβαστατίνης σε
σύγκριση με τη μονοθεραπεία με σιμβαστατίνη. Ο κίνδυνος αιμορραγικού
αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου από τη συγχορήγηση εζετιμίμπης με
ισχυρότερες στατίνες σε μακροχρόνιες μελέτες έκβασης δεν έχει
αξιολογηθεί.