SPC - Περίληψη χαρακτηριστικών PRAZARIT TAB 30MG/TAB BTx30 (Alu/PVC/Alu/OPA Blister)

eRx.gr

|Αρχική|

|Σκεύασμα|

SPC : PRAZARIT TAB 30MG/TAB BTx30 (Alu/PVC/Alu/OPA Blister)

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

PRAZARIT 10 mg tablets

PRAZARIT 15 mg tablets

PRAZARIT 30 mg tablets

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Κάθε δισκίο περιέχει 10 mg αριπιπραζόλης.

Έκδοχο με γνωστές δράσεις: 90,30 mg λακτόζης (μονοϋδρική) και 1,00 ασπαρτάμης

(Ε951) ανά δισκίο

Kάθε δισκίο περιέχει 15 mg αριπιπραζόλης.

Έκδοχο με γνωστές δράσεις: 135,46 mg λακτόζης (μονοϋδρική) και 1,50 ασπαρτάμης

(Ε951) ανά δισκίο

Kάθε δισκίο περιέχει 30 mg αριπιπραζόλης.

Έκδοχο με γνωστές δράσεις: 270,90 mg λακτόζης (μονοϋδρική) και 3,00 ασπαρτάμης

(Ε951) ανά δισκίο

Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων, βλ. παράγραφο 6.1.

3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ

Δισκίο

PRAZARIT 10 mg: Ορθογώνια, αμφίκυρτα, ροζ δισκία, απλά και στις δύο πλευρές με

διαστάσεις 9, 3 x 5, 2 χιλιοστά ± 0, 1 χιλιοστά.

PRAZARIT 15 mg: Στρογγυλά, επίπεδα, κίτρινα δισκία, απλά και στις δύο πλευρές, με

διάμετρο 9, 0 χιλιοστά ± 0, 1 χιλιοστά.

PRAZARIT 30 mg: Στρογγυλά, επίπεδα, ροζ δισκία, απλά και στις δύο πλευρές, με

διάμετρο 10, 0 χιλιοστά ± 0, 1 χιλιοστά.

4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις

Το PRAZARIT ενδείκνυται για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας σε ενήλικες και

εφήβους ηλικίας 15 ετών και άνω.

Το PRAZARIT ενδείκνυται για τη θεραπεία ήπιων έως σοβαρών μανιακών επεισοδίων

σε Διπολική Διαταραχή τύπου Ι και για την πρόληψη νέου μανιακού επεισοδίου σε

ενήλικες που εμφάνισαν κυρίως μανιακά επεισόδια και των οποίων τα μανιακά

επεισόδια ανταποκρίθηκαν στη θεραπεία με αριπιπραζόλη (βλέπε παράγραφο 5.1).

Το PRAZARIT ενδείκνυται για τη θεραπεία των μέτριων έως σοβαρών μανιακών

επεισοδίων σε Διπολική Διαταραχή τύπου Ι σε εφήβους ηλικίας 13 ετών και άνω

μέχρι 12 εβδομάδες (βλέπε παράγραφο 5.1).

4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης

Δο σ

ο λ

ο γί

Εν ή

λ ι κ

ες

Σχιζοφρένεια:

η συνιστώμενη δόση έναρξης του PRAZARIT είναι 10 ή 15 mg/ημέρα,

με δόση συντήρησης 15 mg/ημέρα, χορηγούμενα μια φορά ημερησίως, ανεξαρτήτως

των γευμάτων.

Το PRAZARIT είναι αποτελεσματικό σε ένα εύρος δόσεων από 10 έως 30 mg/ημέρα.

Δεν έχει αποδειχθεί αυξημένη αποτελεσματικότητα με δόσεις μεγαλύτερες μιας

ημερήσιας δόσης 15 mg αν και μεμονωμένοι ασθενείς μπορεί να ωφεληθούν από μια

μεγαλύτερη δόση. Η μέγιστη ημερήσια δόση δεν πρέπει να ξεπερνά τα 30 mg.

Μανιακά

επεισόδια

σε

Διπολική

Διαταραχή

τύπου

Ι:

η συνιστώμενη δόση έναρξης του

PRAZARIT είναι 15 mg χορηγούμενα με πρόγραμμα λήψης μιας φοράς την ημέρα

ανεξαρτήτως γευμάτων ως μονοθεραπεία ή θεραπεία συνδυασμού (βλέπε παράγραφο

5.1). Ορισμένοι ασθενείς μπορεί να ωφεληθούν από υψηλότερη δόση. Η μέγιστη

ημερήσια δόση δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 30 mg.

Πρόληψη

υποτροπής

μανιακών

επεισοδίων

σε

Διπολική

Διαταραχή

τύπου

Ι:

για την

πρόληψη της υποτροπής μανιακών επεισοδίων σε ασθενείς που λαμβάνουν

αριπιπραζόλη ως μονοθεραπεία ή θεραπεία συνδυασμού, συνεχίστε τη θεραπεία στην

ίδια δόση. Ρυθμίσεις της ημερήσιας δοσολογίας, περιλαμβανομένης μείωσης της

δόσης, πρέπει να εξετάζονται με βάση την κλινική κατάσταση.

Παι δια

τ ρ ι κ

ός π λ η

θυσμός

Σχιζοφρένεια

σε

εφήβους

ηλικίας

ετών

και

άνω

: η συνιστώμενη δόση για το

PRAZARIT είναι 10 mg/ημέρα χορηγούμενα σε σχήμα μιας φοράς ημερησίως

ανεξαρτήτως γευμάτων. Η θεραπεία πρέπει να αρχίζει από 2 mg (χρησιμοποιώντας

πόσιμο διάλυμα αριπιπραζόλης 1 mg/ml) επί 2 ημέρες, με τιτλοποίηση σε 5 mg για 2

επιπλέον ημέρες προκειμένου να επιτευχθεί η συνιστώμενη ημερήσια δόση των 10 mg.

Όταν κρίνεται κατάλληλο, επακόλουθες αυξήσεις της δόσης πρέπει να χορηγούνται

σε κλάσματα των 5 mg χωρίς να υπερβαίνεται η μέγιστη ημερήσια δόση των 30 mg

(βλέπε παράγραφο 5.1).

Το PRAZARIT είναι αποτελεσματικό σε εύρος δόσεων από 10 έως 30 mg/ημέρα. Δεν

έχει καταδειχθεί αυξημένη αποτελεσματικότητα με δόσεις υψηλότερες της ημερήσιας

δόσης των 10 mg παρότι μεμονωμένοι ασθενείς είναι πιθανό να ωφεληθούν από

υψηλότερη δόση.

Το PRAZARIT δε συνιστάται προς χρήση σε ασθενείς με σχιζοφρένεια ηλικίας κάτω

των 15 ετών λόγω ανεπαρκών στοιχείων ασφάλειας και αποτελεσματικότητας (βλέπε

παραγράφους 4.8 και 5.1).

Μανιακά

επεισόδια

Διπολικής

Διαταραχής

τύπου

σε

εφήβους

ηλικίας

ετών

και

άνω

: η συνιστώμενη δοσολογία για το PRAZARIT είναι 10 mg/ημέρα χορηγούμενα σε

σχήμα μιας φοράς ημερησίως ανεξαρτήτως γευμάτων. Η θεραπεία πρέπει να αρχίζει

από 2 mg (χρησιμοποιώντας πόσιμο διάλυμα αριπιπραζόλης 1 mg/ml) επί 2 ημέρες, με

τιτλοποίηση σε 5 mg για 2 επιπλέον ημέρες προκειμένου να επιτευχθεί η συνιστώμενη

ημερήσια δόση των 10 mg.

Η διάρκεια της θεραπείας πρέπει να είναι η ελάχιστη απαραίτητη για τον έλεγχο των

συμπτωμάτων και δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 12 εβδομάδες. Δεν έχει καταδειχθεί

αυξημένη αποτελεσματικότητα με δόσεις υψηλότερες της ημερήσιας δόσης των 10

mg, και μία ημερήσια δόση των 30 mg σχετίζεται με μία ουσιαστικά υψηλότερη

συχνότητα εμφάνισης σημαντικών ανεπιθύμητων ενεργειών περιλαμβανομένων

συμβαμάτων σχετικών με EPS (εξωπυραμιδικά συμπτώματα), υπνηλία, κόπωση και

αύξηση σωματικού βάρους (βλέπε παράγραφο 4.8). Για αυτό δόσεις υψηλότερες από

10mg/ημέρα θα πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις και με

στενή κλινική παρακολούθηση (βλέπε παραγράφους 4.4, 4.8 και 5.1).

Οι νεότεροι ασθενείς έχουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν ανεπιθύμητες ενέργειες

σχετιζόμενες με την αριπιπραζόλη. Συνεπώς, το PRAZARIT δεν συνιστάται για χρήση

σε ασθενείς ηλικίας κάτω των 13 ετών (βλέπε παραγράφους 4.8 και 5.1).

Ευερεθιστότητα

σχετιζόμενη

με

αυτιστική

διαταραχή:

η ασφάλεια και η

αποτελεσματικότητα του PRAZARIT σε παιδιά και εφήβους ηλικίας κάτω των 18 ετών

δεν έχουν ακόμα τεκμηριωθεί. Τα παρόντα διαθέσιμα δεδομένα περιγράφονται στην

παράγραφο 5.1 αλλά δε μπορεί να γίνει σύσταση για τη δοσολογία.

Τικ που σχετίζονται με το σύνδρομο Tourette

: η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα

του PRAZARIT σε

παιδιά και εφήβους ηλικίας 6 – 18 ετών δεν έχουν ακόμη τεκμηριωθεί. Τα παρόντα

διαθέσιμα

δεδομένα περιγράφονται στην παράγραφο 5.1 αλλά δεν μπορεί να γίνει σύσταση για

τη δοσολογία.

Ασθενεί ς

με η

π α

τ ι

κ ή δυ

σ λ ε ι το υ

ργία

Δεν απαιτείται ρύθμιση της δοσολογίας σε ασθενείς με ήπια έως μέτρια ηπατική

δυσλειτουργία. Σε ασθενείς με σοβαρή ηπατική δυσλειτουργία, τα δεδομένα που

υπάρχουν είναι ανεπαρκή για να καθορίσουν συγκεκριμένες συστάσεις. Στους

ασθενείς αυτούς η ρύθμιση της δοσολογίας θα πρέπει να γίνεται με προσοχή. Ωστόσο,

η μέγιστη ημερήσια δόση των 30 mg θα πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε

ασθενείς με σοβαρή ηπατική δυσλειτουργία (βλέπε παράγραφο 5.2).

Ασθενεί ς

με ν

εφρ ι

κ ή

δ υ

σλ ε ι τ ουργ ί

Δεν απαιτείται ρύθμιση της δοσολογίας σε ασθενείς με νεφρική δυσλειτουργία.

Ηλ ι

κ ιω

μ έ νο ι

ασθεν ε ί ς

Η αποτελεσματικότητα του PRAZARIT για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας και της

Διπολικής Διαταραχής τύπου Ι σε ασθενείς ηλικίας 65 ετών και μεγαλύτερους δεν

έχει αποδειχθεί. Λόγω αυξημένης ευαισθησίας της πληθυσμιακής αυτής ομάδας, θα

πρέπει να εξετάζεται η χορήγηση μικρότερης δόσης έναρξης όταν κλινικοί

παράγοντες το δικαιολογούν (βλέπε παράγραφο 4.4).

Φύ λ

: δεν απαιτείται ρύθμιση της δοσολογίας για τις γυναίκες ασθενείς, σε σύγκριση

με τους άνδρες ασθενείς (βλέπε παράγραφο 5.2).

Καπν ισ

τέ ς

Σύμφωνα με την μεταβολική οδό του PRAZARIT δεν απαιτείται ρύθμιση της

δοσολογίας για τους καπνιστές (βλέπε παράγραφο 4.5).

Προσα ρ μογές τ η

ς δ ό

ση ς

λό γ ω α

λ λ

η λ ε

π ι δράσεω ν

Όταν υπάρχει ταυτόχρονη χορήγηση ισχυρών αναστολέων των CYP3A4 ή CYP2D6 με

αριπιπραζόλη, η δόση της αριπιπραζόλης θα πρέπει να ελαττώνεται. Όταν ο

αναστολέας του CYP3A4 ή CYP2D6 αποσύρεται από τη θεραπεία συνδυασμού, η δόση

της αριπιπραζόλης θα πρέπει μετά να αυξάνεται (βλέπε παράγραφο 4.5).

Όταν υπάρχει ταυτόχρονη χορήγηση ισχυρών επαγωγέων του CYP3A4 με

αριπιπραζόλη, η δόση της αριπιπραζόλης θα πρέπει να αυξάνεται. Όταν ο επαγωγέας

του CYP3A4 αποσύρεται από τη θεραπεία συνδυασμού, η δόση της αριπιπραζόλης θα

πρέπει μετά να μειώνεται στη συνιστώμενη δόση (βλέπε παράγραφο 4.5).

όπος χ ορή γ

η σ η

Τα δισκία PRAZARIT προορίζονται για από του στόματος χρήση.

4.3 Αντενδείξεις

Υπερευαισθησία στη δραστική ουσία ή σε κάποιο από τα έκδοχα που αναφέρονται

στην παράγραφο 6.1.

4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση

Κατά την αντιψυχωσική θεραπεία, η βελτίωση της κλινικής κατάστασης του

ασθενούς, μπορεί να χρειαστεί αρκετές ημέρες ή και εβδομάδες. Σε όλη την περίοδο

αυτή οι ασθενείς πρέπει να βρίσκονται υπό στενή παρακολούθηση.

Αυτοκτονικές συμπεριφορές

Η εμφάνιση αυτοκτονικών συμπεριφορών είναι εγγενής σε ψυχωσικές νόσους και

διαταραχές διάθεσης και σε ορισμένες περιπτώσεις έχει αναφερθεί λίγο μετά την

έναρξη ή την αλλαγή της θεραπείας, περιλαμβανομένης θεραπείας με αριπιπραζόλη

(βλέπε παράγραφο 4.8). Στενή παρακολούθηση των ασθενών υψηλού κινδύνου πρέπει

να συνοδεύει την αντιψυχωσική θεραπεία. Αποτελέσματα μιας επιδημιολογικής

μελέτης υπέδειξαν ότι μεταξύ ενηλίκων ασθενών με σχιζοφρένεια ή διπολική

διαταραχή δεν υπήρχε αυξημένος κίνδυνος απόπειρας αυτοκτονίας με την

αριπιπραζόλη σε σύγκριση με άλλα αντιψυχωσικά. Υπάρχουν ανεπαρκή παιδιατρικά

δεδομένα για να αξιολογηθεί αυτός ο κίνδυνος σε νεότερους ασθενείς (ηλικίας κάτω

των 18 ετών), αλλά υπάρχει ένδειξη ότι ο κίνδυνος αυτοκτονίας παραμένει πέρα από

τις 4 πρώτες εβδομάδες της θεραπείας για άτυπα αντιψυχωσικά, περιλαμβανομένης

της αριπιπραζόλης.

Κα

ρδι α γγε ι

ακ έ

ς διατ α

ρ α χ έ

Η αριπιπραζόλη θα πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με

διαγνωσμένη καρδιαγγειακή νόσο (ιστορικό εμφράγματος του μυοκαρδίου ή

ισχαιμική καρδιοπάθεια, καρδιακή ανεπάρκεια, ή διαταραχές αγωγιμότητας),

αγγειοεγκεφαλική νόσο, καταστάσεις που θα προδιέθεταν τους ασθενείς για

εκδήλωση υπότασης (αφυδάτωση, υποογκαιμία, και αγωγή με αντιϋπερτασικά

φαρμακευτικά προϊόντα) ή υπέρτασης, συμπεριλαμβανομένων της ταχέως

εξελισσόμενης ή της κακοήθους.

Έχουν αναφερθεί με αντιψυχωσικά φάρμακα περιστατικά φλεβικής θρομβοεμβολής

(VTE). Δεδομένου ότι οι ασθενείς που λαμβάνουν αντιψυχωσικά παρουσιάζουν συχνά

επίκτητους παράγοντες κινδύνου για VTE, πρέπει να προσδιορίζονται όλοι οι πιθανοί

παράγοντες κινδύνου για VTE πριν και κατά τη διάρκεια της θεραπείας με

αριπιπραζόλη και να λαμβάνονται προληπτικά μέτρα.

Δι α

ταρ α

χ ές α γ

ω γ

ι μ

ότ η τα ς

Σε κλινικές δοκιμές της αριπιπραζόλης, η επίπτωση της παράτασης του διαστήματος

QT ήταν συγκρίσιμη με εκείνη του εικονικού φαρμάκου. Όπως με άλλα

αντιψυχωσικά, η αριπιπραζόλη θα πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς

με οικογενειακό ιστορικό παράτασης QT.

Όψ ιμ

η δ υ σ κ

ι ν

η σ ί

α ( T

a r di

v e d y s k i n

e s

a )

Σε κλινικές δοκιμές διάρκειας ενός έτους ή λιγότερο, υπήρχαν όχι συχνές αναφορές

δυσκινησίας που απαιτούσαν επείγουσα θεραπεία κατά τη διάρκεια της θεραπείας με

αριπιπραζόλη. Αν κάποιος ασθενής παρουσιάσει σημεία και συμπτώματα όψιμης

δυσκινησίας ενώ λαμβάνει θεραπεία με αριπιπραζόλη, πρέπει να εξετασθεί η μείωση

της δόσης ή και η διακοπή της λήψης. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί προσωρινά να

υποχωρήσουν ή ακόμα μπορεί και να ενταθούν, μετά τη διακοπή της θεραπείας.

Άλ λ

α εξ ω

π υ ρ

αμ ι

δικά σ υμ

π τ ώ

ματα

Σε κλινικές δοκιμές της αριπιπραζόλης σε παιδιατρικό πληθυσμό, παρατηρήθηκαν

ακαθησία και παρκινσονισμός. Εάν εμφανισθούν σημεία και συμπτώματα άλλων EPS

(εξωπυραμιδικών συμπτωμάτων) σε ασθενή που λαμβάνει το PRAZARIT, θα πρέπει να

εξετασθεί η μείωση της δόσης και στενή κλινική παρακολούθηση.

Κα

κοήθ ε

ς Ν ε υ ρ

ο ληπτ ι

κό Σύ νδ

ρομο (Ne u r o

l e p

tic M a li g n a

S y ndr o

m e, N M

S )

Το NMS είναι ένα δυνητικά θανατηφόρο σύνθετο σύμπτωμα, σχετιζόμενο με

αντιψυχωσικά φαρμακευτικά προϊόντα. Σε κλινικές δοκιμές, αναφέρθηκαν σπάνιες

περιπτώσεις NMS κατά τη διάρκεια της θεραπείας με αριπιπραζόλη. Οι κλινικές

εκδηλώσεις του NMS είναι υπερπυρεξία, μυϊκή ακαμψία, αλλαγή της πνευματικής

κατάστασης και σημεία αυτόνομης αστάθειας (ακανόνιστος σφυγμός ή αρτηριακή

πίεση, ταχυκαρδία, διαφόρηση και καρδιακή δυσρυθμία). Πρόσθετα σημεία μπορεί να

περιλαμβάνουν αυξημένη κρεατινοφωσφοκινάση, μυοσφαιρινουρία (ραβδομυόλυση)

και οξεία νεφρική ανεπάρκεια. Ωστόσο, έχουν επίσης αναφερθεί αυξημένη

κρεατινοφωσφοκινάση και ραβδομυόλυση, όχι απαραίτητα σχετιζόμενες με NMS. Εάν

ο ασθενής παρουσιάσει σημεία και συμπτώματα ενδεικτικά του NMS, ή εμφανίσει

ανεξήγητο υψηλό πυρετό χωρίς πρόσθετες κλινικές εκδηλώσεις για NMS, όλα τα

αντιψυχωσικά φαρμακευτικά προϊόντα, συμπεριλαμβανομένου και του PRAZARIT,

πρέπει να διακόπτονται.

Επι λη

πτικ έ

ς κ

ρ ί σεις

Σε κλινικές δοκιμές, αναφέρθηκαν όχι συχνές περιπτώσεις επιληπτικών κρίσεων

κατά τη διάρκεια της θεραπείας με αριπιπραζόλη. Κατά συνέπεια, η αριπιπραζόλη

πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με ιστορικό διαταραχής

επιληπτικών κρίσεων ή σε ασθενείς που έχουν προϋποθέσεις που σχετίζονται με

επιληπτικές κρίσεις.

Ηλ ικ

ι ω

μ έ

νοι α σθενείς με

ψύ χ ωση

π ο υ

σχ ε

τ ίζ ε

τ α ι με

ά νο ι

Αυξημέν η

ν ησι μ

ό τ η τ

Σε τρεις ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο δοκιμές (n= 938, μέση ηλικία: 82,4 έτη,

εύρος: 56-99 έτη) της αριπιπραζόλης σε ηλικιωμένους ασθενείς με ψύχωση που

σχετίζεται με νόσο του Alzheimer, οι ασθενείς που έλαβαν αριπιπραζόλη είχαν

αυξημένο κίνδυνο θανάτου σε σχέση με το εικονικό φάρμακο. Το ποσοστό του

θανάτου στους ασθενείς που έλαβαν αριπιπραζόλη ήταν 3,5% σε σύγκριση με το 1,7%

της ομάδας του εικονικού φαρμάκου. Αν και οι αιτίες θανάτου διέφεραν, οι

περισσότεροι θάνατοι φάνηκε ότι ήταν είτε καρδιαγγειακής (π.χ. καρδιακή

ανεπάρκεια, αιφνίδιος θάνατος) είτε λοιμώδους φύσεως (π.χ. πνευμονία).

Αγγειακές

εγκ ε φ α

λ ι

κές

α ν

επ ι

θύμ η

τες

ε ν

έργ ε ι

ες

Στις ίδιες δοκιμές, αγγειακές εγκεφαλικές ανεπιθύμητες ενέργειες (π.χ. εγκεφαλικό

επεισόδιο, παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο), περιλαμβανομένων και θανάτων,

αναφέρθηκαν στους ασθενείς (μέση ηλικία: 84 έτη, εύρος: 78-88 έτη). Συνολικά, το

1,3% των ασθενών που ελάμβαναν αριπιπραζόλη ανέφεραν αγγειακές εγκεφαλικές

ανεπιθύμητες ενέργειες συγκρινόμενοι με το 0,6% των ασθενών που ελάμβαναν το

εικονικό φάρμακο στις δοκιμές αυτές. Η διαφορά αυτή δεν ήταν στατιστικά

σημαντική. Ωστόσο, σε μια από τις δοκιμές αυτές, μια μελέτη καθορισμένης δόσης,

υπήρξε σημαντική σχέση δοσοεξάρτησης για τις αγγειακές εγκεφαλικές ανεπιθύμητες

ενέργειες σε ασθενείς που ελάμβαναν αριπιπραζόλη.

Η αριπιπραζόλη δεν ενδείκνυται για τη θεραπεία ψύχωσης που σχετίζεται με την

άνοια.

Υ π ε ργ

λ υ

και μ

ία κ

αι Σ

ακχα ρ ώ

δης Δι α

βή τ

η ς

Έχει αναφερθεί υπεργλυκαιμία, μερικές φορές ακραία και σχετιζόμενη με κετοξέωση

ή υπερωσμωτικό κώμα ή θάνατο, σε ασθενείς που έλαβαν άτυπες αντιψυχωσικές

ουσίες, συμπεριλαμβανομένης της αριπιπραζόλης. Παράγοντες κινδύνου που πιθανόν

να προδιαθέσουν τους ασθενείς έναντι σοβαρών επιπλοκών, συμπεριλαμβάνουν

παχυσαρκία και οικογενειακό ιστορικό διαβήτη. Σε κλινικές δοκιμές με

αριπιπραζόλη, δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές στα ποσοστά εμφάνισης

ανεπιθύμητων ενεργειών που σχετίζονται με υπεργλυκαιμία (περιλαμβανομένου του

σακχαρώδους διαβήτη) ή με μη-φυσιολογικές εργαστηριακές τιμές γλυκαιμίας σε

σύγκριση με το εικονικό φάρμακο. Ακριβείς εκτιμήσεις κινδύνου ανεπιθύμητων

ενεργειών που σχετίζονται με υπεργλυκαιμία σε ασθενείς που έλαβαν αριπιπραζόλη

και με άλλους αντιψυχωσικούς παράγοντες, δεν είναι διαθέσιμες για να επιτρέψουν

άμεσες συγκρίσεις. Οι ασθενείς που λαμβάνουν οποιονδήποτε αντιψυχωσικό

παράγοντα περιλαμβανομένης της αριπιπραζόλης, πρέπει να παρακολουθούνται για

σημεία και συμπτώματα υπεργλυκαιμίας (όπως πολυδιψία, πολυουρία, πολυφαγία και

εξασθένηση) και οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ή με παράγοντες κινδύνου για

σακχαρώδη διαβήτη πρέπει να παρακολουθούνται τακτικά για επιδείνωση του

ελέγχου της γλυκόζης.

Υ π ε ρε

α ι σ

θ η σ ί

Όπως με άλλα φάρμακα, με την αριπιπραζόλη είναι δυνατό να εκδηλωθούν

αντιδράσεις υπερευαισθησίας, που χαρακτηρίζονται από αλλεργικά συμπτώματα

(βλέπε παράγραφο 4.8).

Αύ ξ

η ση

άρ ο υ

Αύξηση βάρους παρατηρείται συχνά στους πάσχοντες από σχιζοφρένεια και διπολική

μανία λόγω συν-νοσηρότητας, χρήσης αντιψυχωσικών που είναι γνωστό ότι

προκαλούν αύξηση βάρους, κακής διαχείρισης του τρόπου ζωής, και ενδέχεται να

οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές. Αύξηση βάρους έχει αναφερθεί μεταξύ ασθενών που

έλαβαν αριπιπραζόλη, μετά την κυκλοφορία. Όταν παρατηρείται, συμβαίνει συνήθως

σε εκείνους με σημαντικούς παράγοντες κινδύνου όπως ιστορικό διαβήτη, διαταραχή

του θυρεοειδούς ή αδένωμα της υπόφυσης. Σε κλινικές δοκιμές η αριπιπραζόλη δεν

φάνηκε να προκαλεί κλινικά σημαντική αύξηση βάρους σε ενήλικες (βλέπε

παράγραφο 5.1). Σε κλινικές δοκιμές σε εφήβους ασθενείς με διπολική μανία, η

αριπιπραζόλη έχει αποδειχθεί ότι συνδέεται με αύξηση του σωματικού βάρους μετά

από 4 εβδομάδες θεραπείας. Η αύξηση του σωματικού βάρους θα πρέπει να

παρακολουθείται σε εφήβους ασθενείς με διπολική μανία. Εάν η αύξηση βάρους είναι

κλινικά σημαντική, θα πρέπει να εξετασθεί η μείωση της δόσης (βλέπε παράγραφο

4.8).

Δ υσφ

α γ ί

Η υποκινητικότητα του οισοφάγου και η εισρόφηση έχουν συσχετισθεί με τη χρήση

αντιψυχωσικής θεραπείας, συμπεριλαμβανομένης της αριπιπραζόλης. Η αριπιπραζόλη

και οι άλλες αντιψυχωσικές δραστικές ουσίες θα πρέπει να χρησιμοποιούνται με

προσοχή σε ασθενείς με κίνδυνο πνευμονίας από εισρόφηση.

Παθο λ

ογική χ

αρ τ

οπα ι ξία

Αναφορές παθολογικής χαρτοπαιξίας μετά την κυκλοφορία έχουν αναφερθεί σε

ασθενείς που τους συνταγογραφήθηκε αριπιπραζόλη, ανεξάρτητα από το εάν αυτοί οι

ασθενείς είχαν προηγούμενο ιστορικό χαρτοπαιξίας. Ασθενείς με προηγούμενο

ιστορικό χαρτοπαιξίας μπορεί να βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο και θα πρέπει να

παρακολουθούνται προσεκτικά (βλέπε παράγραφο 4.8).

Ασ θ

ε ν ε

ς με σ υ ν

- ν οσ

η ρ ότ η τα A D HD ( δ

ιατ α

ρα χ

ή ελλει μ ματι κ

ής προ σο

χ ή

ς με

υ π

ε ρδρα στ

η ρ ιό τ

ητ α )

Παρά την υψηλή συχνότητα συν-νοσηρότητας της Διπολικής Διαταραχής τύπου Ι με

ADHD, είναι διαθέσιμα πολύ περιορισμένα στοιχεία ασφάλειας στην ταυτόχρονη

χρήση της αριπιπραζόλης με διεγερτικά, ως εκ τούτου θα πρέπει να λαμβάνεται

μεγάλη προσοχή όταν αυτά τα φάρμακα είναι συγχορηγούμενα.

ακτόζ η

Τα δισκία PRAZARIT περιέχουν λακτόζη. Ασθενείς με σπάνια κληρονομικά

προβλήματα δυσανεξίας στη γαλακτόζη, ανεπάρκεια λακτάσης Lapp ή

δυσαπορρόφηση γλυκόζης-γαλακτόζης δεν πρέπει να παίρνουν αυτό το φαρμακευτικό

προϊόν.

Φαινυλκετονουρία

Τα δισκία PRAZARIT περιέχουν ασπαρτάμη ( Ε951 ), μια πηγή φαινυλαλανίνης, η

οποία μπορεί να είναι επιβλαβής για ανθρώπους με φαινυλκετονουρία .

4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες μορφές

αλληλεπίδρασης

Λόγω του ανταγωνισμού του με τους α1-αδρενεργικούς υποδοχείς, η αριπιπραζόλη

έχει τη δυνατότητα να ενισχύει την ενέργεια ορισμένων αντιυπερτασικών

παραγόντων.

Επειδή η αριπιπραζόλη δρα κυρίως στο ΚΝΣ, θα πρέπει να εφίσταται η προσοχή όταν

η αριπιπραζόλη λαμβάνεται μαζί με οινόπνευμα (αλκοόλ) ή άλλα φαρμακευτικά

προϊόντα του KNΣ με αλληλεπικαλυπτόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες όπως η

καταστολή (βλέπε παράγραφο 4.8).

Θα πρέπει να εφίσταται η προσοχή εάν η αριπιπραζόλη χορηγηθεί ταυτόχρονα με

φαρμακευτικά προϊόντα που είναι γνωστό ότι προκαλούν παράταση του QT ή

ηλεκτρολυτικές διαταραχές.

Δ υνα

τ ότητ α

άλ λ ω

ν φ

α ρμακε υ

τ ικ ώ ν

προ ϊ

ό ν τ ω

ν να επ

η ρ ε άσ

ο υν την αριπιπραζόλη

Ένας αποκλειστής του γαστρικού οξέος, ο ανταγωνιστής Η2 φαμοτιδίνη, μειώνει την

ταχύτητα απορρόφησης της αριπιπραζόλης, αλλά η δράση αυτή δεν θεωρείται ως

κλινικά σημαντική.

Η αριπιπραζόλη μεταβολίζεται με πολλαπλές οδούς, στις οποίες συμμετέχουν τα

ένζυμα CYP2D6 και CYP3A4 αλλά όχι τα ένζυμα CYP1A. Επομένως, δεν απαιτείται

προσαρμογή της δόσης για τους καπνιστές.

Κινιδίνη και άλλοι αναστολείς του CYP2D6

Σε μια κλινική δοκιμή με υγιείς εθελοντές, ένας ισχυρός αναστολέας του CYP2D6

(κινιδίνη) αύξησε την AUC της αριπιπραζόλης κατά 107%, ενώ η C

max

παρέμεινε

αναλλοίωτη. Η AUC και η C

max

της δεϋδρο-αριπιπραζόλης, που είναι ο ενεργός

μεταβολίτης, μειώθηκαν κατά 32% και 47%. Η δόση του PRAZARIT θα πρέπει να

μειωθεί περίπου στο μισό της συνταγογραφούμενης, όταν υπάρχει συγχορήγηση του

PRAZARIT με κινιδίνη. Άλλοι ισχυροί αναστολείς του CYP2D6, όπως φλουοξετίνη και

παροξετίνη, μπορεί να αναμένεται να έχουν παρόμοιες ενέργειες και γι' αυτό θα

πρέπει να γίνονται παρόμοιες μειώσεις στη δόση.

Κετοκοναζόλη και άλλοι αναστολείς του C Y

3 A 4

Σε μια κλινική δοκιμή σε υγιείς εθελοντές, ένας ισχυρός αναστολέας του CYP3A4

(κετοκοναζόλη) αύξησε την AUC και τη C

max

της αριπιπραζόλης κατά 63% και 37%,

αντιστοίχως. Η AUC και η C

max

της δεϋδρο-αριπιπραζόλης, αυξήθηκαν κατά 77% και

43%, αντιστοίχως. Η ταυτόχρονη χρήση ουσιών που προκαλούν ασθενή μεταβολισμό

στο CYP2D6, συγχρόνως με ισχυρούς αναστολείς του CYP3A4 μπορεί να οδηγήσει σε

υψηλότερες συγκεντρώσεις αριπιπραζόλης στο πλάσμα σε σύγκριση με εκείνες τις

ουσίες που προκαλούν εκτεταμένο μεταβολισμό στο CYP2D6. Όταν εξετάζεται

ταυτόχρονη χορήγηση κετοκοναζόλης ή άλλου ισχυρού αναστολέα CYP3A4 με το

PRAZARIT, τα ενδεχόμενα οφέλη θα πρέπει να υπερκαλύπτουν τους ενδεχόμενους

κινδύνους για τον ασθενή. Όταν υπάρχει ταυτόχρονη χορήγηση κετοκοναζόλης με

PRAZARIT, η δόση του PRAZARIT θα πρέπει να ελαττώνεται περίπου στο μισό της

συνταγογραφούμενης. Άλλοι ισχυροί αναστολείς του CYP3A4, όπως η ιτρακοναζόλη

και οι αναστολείς πρωτεάσης του HIV, μπορεί να αναμένεται ότι θα έχουν παρόμοιες

ενέργειες και γι' αυτό θα πρέπει να γίνονται παρόμοιες μειώσεις της δόσης.

Μόλις διακοπεί η χορήγηση αναστολέα του CYP2D6 ή CYP3A4, η δόση του PRAZARIT

θα πρέπει να αυξάνεται στο επίπεδο που ήταν πριν από την έναρξη της θεραπείας με

το συνδυασμό.

Όταν χρησιμοποιούνται ασθενείς αναστολείς του CYP3A4 (π.χ. διλτιαζέμη ή

εσιταλοπράμη) ή του CYP2D6 ταυτόχρονα με το PRAZARIT, είναι πιθανώς

αναμενόμενες μικρές αυξήσεις των συγκεντρώσεων της αριπιπραζόλης.

Καρβαμαζεπίνη και άλλοι επαγωγείς του C Y P3 A 4

Μετά την ταυτόχρονη χορήγηση καρβαμαζεπίνης, ενός ισχυρού επαγωγέα CYP3A4, οι

γεωμετρικές μέσες τιμές της C

max

και της AUC της αριπιπραζόλης ήταν 68% και

73% χαμηλότερες, αντίστοιχα, σε σύγκριση με αυτές όταν η αριπιπραζόλη (30 mg)

εχορηγήτο σε μονοθεραπεία. Παρομοίως, οι γεωμετρικές μέσες τιμές της C

max

και

της AUC της δεϋδρο-αριπιπραζόλης μετά από συγχορήγηση με καρβαμαζεπίνη ήταν

69% και 71% χαμηλότερες, αντίστοιχα, σε σύγκριση με αυτές μετά από μονοθεραπεία

με αριπιπραζόλη.

Η δόση της αριπιπραζόλης θα πρέπει να διπλασιάζεται όταν υπάρχει ταυτόχρονη

χορήγηση της με καρβαμαζεπίνη. Άλλοι ισχυροί επαγωγείς του CYP3A4 (όπως

ριφαμπικίνη, ριφαμπουτίνη φαινυτοΐνη, φαινοβαρβιτάλη, πριμιδόνη, εφαβιρένζη,

νεβιραπίνη και υπερικό (St. John's Wort)) μπορεί να αναμένεται να έχουν παρόμοιες

ενέργειες και γι' αυτό θα πρέπει να γίνονται παρόμοιες αυξήσεις στη δόση. Μόλις

διακοπεί η χορήγηση των ισχυρών επαγωγέων του CYP3A4, η δοσολογία της

αριπιπραζόλης θα πρέπει να μειώνεται στη συνιστώμενη δόση.

Β αλ

προ ϊ

κό και λίθιο

Όταν συγχορηγήθηκαν είτε βαλπροϊκό είτε λίθιο μαζί με αριπιπραζόλη, δεν υπήρξε

κλινικώς σημαντική αλλαγή στις συγκεντρώσεις της αριπιπραζόλης

Σύνδρομο σεροτονίνης

Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις συνδρόμου σεροτονίνης σε ασθενείς που λαμβάνουν

αριπιπραζόλη και μπορούν να εμφανίσουν πιθανά σημεία και συμπτώματα για αυτή

την κατάσταση ιδιαίτερα σε περιπτώσεις ταυτόχρονης χρήσης με άλλα

σεροτονινεργικά φάρμακα, όπως τα SSRI/SNRI, ή με φάρμακα που είναι γνωστά ότι

αυξάνουν τις συγκεντρώσεις της αριπιπραζόλης (βλέπε παράγραφο 4.8).

Δ υνα

τ ότητ α

της αριπιπραζόλης να

πη ρ ε

άζ ε

ι ά λ λα φ α

ρμα κ ε υ

τ ι κ

ά π ρο ϊ

ό ν τ

Σε κλινικές μελέτες, δόσεις αριπιπραζόλης 10-30 mg ημερησίως, δεν είχαν σημαντική

επίδραση στο μεταβολισμό των υποστρωμάτων CYP2D6 (αναλογία

δεξτρομεθορφάνης/3-methoxymorphinan), 2C9 (βαρφαρίνη), 2C19 (ομεπραζόλη) και

3A4 (δεξτρομεθορφάνη). Επιπλέον, η αριπιπραζόλη και η δεϋδρο-αριπιπραζόλη δεν

έδειξαν ότι μπορούν να μεταβάλουν το μεταβολισμό που γίνεται με τη μεσολάβηση

του CYP1A2,

vitro.

Ως εκ τούτου, η αριπιπραζόλη είναι απίθανο να προκαλέσει με

φαρμακευτικά προϊόντα κλινικώς σημαντικές αλληλεπιδράσεις που

πραγματοποιούνται με τη μεσολάβηση αυτών των ενζύμων.

Όταν η αριπιπραζόλη χορηγήθηκε ταυτόχρονα με βαλπροϊκό, λίθιο ή λαμοτριγίνη, δεν

υπήρξε κλινικά σημαντική μεταβολή στις συγκεντρώσεις του βαλπροϊκού, του λιθίου

ή της λαμοτριγίνης.

4.6 Γονιμότητα, κύηση και γαλουχία

Ε γ

κ υ

μ ο σύν η

Δεν έχουν πραγματοποιηθεί επαρκείς και καλά ελεγχόμενες δοκιμές με αριπιπραζόλη

σε εγκύους γυναίκες. Έχουν αναφερθεί συγγενείς ανωμαλίες˙ ωστόσο, δεν

αποδείχθηκε αιτιολογικός συσχετισμός με την αριπιπραζόλη. Μελέτες σε

πειραματόζωα δεν αποκλείουν πιθανή αναπτυξιακή τοξικότητα (βλέπε παράγραφο

5.3). Οι ασθενείς πρέπει να ενημερώνονται ότι πρέπει να αναφέρουν στο γιατρό τους

εάν μείνουν έγκυες ή προτίθενται να μείνουν έγκυες κατά τη διάρκεια της θεραπείας

με αριπιπραζόλη. Λόγω ανεπαρκούς πληροφόρησης για την ασφάλεια στον άνθρωπο

και των ερωτηματικών που δημιουργήθηκαν από τις μελέτες αναπαραγωγής σε

πειραματόζωα, το φαρμακευτικό αυτό προϊόν δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε

περίπτωση κύησης εκτός εάν το αναμενόμενο όφελος δικαιολογεί σαφώς τον πιθανό

κίνδυνο για το έμβρυο.

Τα νεογνά που εκτίθενται σε αντιψυχωσικά (περιλαμβανομένης της αριπιπραζόλης)

κατά το τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, διατρέχουν κίνδυνο για εμφάνιση

ανεπιθύμητων ενεργειών περιλαμβανομένων των εξωπυραμιδικών και/ή

συμπτωμάτων απόσυρσης που μπορούν να ποικίλουν σε σοβαρότητα και διάρκεια

μετά τον τοκετό. Υπάρχουν αναφορές για διέγερση, υπερτονία, υποτονία, τρόμο,

υπνηλία, αναπνευστική δυσχέρεια ή διαταραχή στη σίτιση. Κατά συνέπεια, τα νεογνά

θα πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά.

Θηλ ασ

μός

Η αριπιπραζόλη απεκκρίνεται στο ανθρώπινο μητρικό γάλα. Οι ασθενείς θα πρέπει να

ενημερώνονται ότι δεν πρέπει να θηλάζουν εάν λαμβάνουν αριπιπραζόλη.

4.7 Επιδράσεις στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανών

Όπως και με άλλα αντιψυχωσικά φάρμακα, θα πρέπει να εφίσταται η προσοχή των

ασθενών που χειρίζονται επικίνδυνες μηχανές συμπεριλαμβανομένων των

αυτοκινήτων μέχρι να βεβαιωθούν επαρκώς ότι η αριπιπραζόλη δεν τους επηρεάζει

δυσμενώς. Μερικοί παιδιατρικοί ασθενείς με Διπολική Διαταραχή τύπου Ι έχουν

αυξημένη συχνότητα εμφάνισης υπνηλίας και κόπωσης (βλέπε παράγραφο 4.8).

4.8 Ανεπιθύμητες ενέργειες

ύν ο ψ

η τ ο υ

προ φ

ί λ

ασφα λ ε ί

ας

Οι συνηθέστερα αναφερόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες σε μελέτες ελεγχόμενες με

εικονικό φάρμακο είναι ακαθησία και ναυτία, κάθε μια εμφανιζόμενη σε περισσότερο

από 3% των ασθενών που έλαβαν από του στόματος αριπιπραζόλη.

Κα

τάλογ ο

ς α ν επ

ι θ ύ

μη τ ω ν

ε ν ε

ρ γειών σ ε

π ί νακα

Οι ακόλουθες ανεπιθύμητες ενέργειες εμφανίσθηκαν περισσότερο συχνά (≥ 1/100)

από ό, τι με το εικονικό φάρμακο ή θεωρήθηκαν ως ενδεχομένως ιατρικώς σημαντικές

ανεπιθύμητες αντιδράσεις (*).

Η συχνότητα που αναφέρεται παρακάτω ορίζεται χρησιμοποιώντας την ακόλουθη

σύμβαση: συχνές (

≥

1/100 έως < 1/10), και όχι συχνές (

≥

1/1.000 έως < 1/100).

Ψυχιατρικές διαταραχές

Συχνές:

ανησυχία, αϋπνία, άγχος

Όχι

συχνές

: κατάθλιψη*, υπερσεξουαλικότητα

Διαταραχές του νευρικού συστήματος

Συχνές:

εξωπυραμιδική διαταραχή, ακαθησία, τρόμος, ζάλη, υπν

ηλία,

καταστολή, κεφαλαλγία

Οφθαλμικές διαταραχές

Συχνές:

θαμπή όραση

Όχι συχνές: διπλωπία

Καρδιακές διαταραχές

Όχι

συχνές:

ταχυκαρδία*

Αγγειακές διαταραχές

Όχι

συχνές:

ορθοστατική υπόταση*

Διαταραχές του γαστρεντερικού

Συχνές:

δυσπεψία, έμετος, ναυτία, δυσκοιλιότητα, υπερέκκρισ

σιέλου

Γενικές διαταραχές και καταστάσεις της οδού χορήγησης

Συχνές:

κόπωση

Πε ρι

γ ρ α

φή επ ι λεγ μ

έ νων α ν ε π

ιθ ύμ

η τ ω ν εν ε

ρ γ

ε ιών

Εξ ω

πυ ρ

α μ ιδι κ

ά συ μ

π τ ώμ

α τ α (

ΕΠ Σ

)

Σχιζοφρένεια

: σε μια μακράς διάρκειας 52 εβδομάδων ελεγχόμενη δοκιμή, οι ασθενείς

που έλαβαν αριπιπραζόλη εμφάνισαν συνολικά μικρότερη συχνότητα (25,8%) ΕΠΣ,

περιλαμβανομένων παρκινσονισμού, ακαθησίας, δυστονίας και δυσκινησίας σε

σύγκριση με εκείνους που έλαβαν θεραπεία με αλοπεριδόλη (57,3%). Σε μια δοκιμή

μακράς διάρκειας 26 εβδομάδων ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο, η συχνότητα

εμφάνισης ΕΠΣ ήταν 19% για τους ασθενείς που ελάμβαναν αριπιπραζόλη και 13,1%

για τους ασθενείς που ελάμβαναν το εικονικό φάρμακο. Σε μια άλλη ελεγχόμενη

δοκιμή μακράς διάρκειας 26 εβδομάδων, η συχνότητα εμφάνισης ΕΠΣ ήταν 14,8% για

τους ασθενείς που ελάμβαναν αριπιπραζόλη και 15,1% για τους ασθενείς που

ελάμβαναν ολανζαπίνη.

Μανιακά

επεισόδια

στη

Διπολική

Διαταραχή

τύπου

Ι:

σε μια ελεγχόμενη δοκιμή 12

εβδομάδων, η επίπτωση ΕΠΣ ήταν 23,5% για τους ασθενείς που έλαβαν αριπιπραζόλη

και 53,3% για τους ασθενείς που έλαβαν αλοπεριδόλη. Σε μια άλλη δοκιμή 12

εβδομάδων, η επίπτωση ΕΠΣ ήταν 26,6% για τους ασθενείς που έλαβαν αριπιπραζόλη

και 17,6% για αυτούς που έλαβαν λίθιο. Στη μακροχρόνια φάση συντήρησης 26

εβδομάδων μιας δοκιμής ελεγχόμενης με εικονικό φάρμακο, η επίπτωση ΕΠΣ ήταν

18,2% για τους ασθενείς που έλαβαν αριπιπραζόλη και 15,7% για τους ασθενείς που

έλαβαν εικονικό φάρμακο.

Ακαθησία

Σε ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο δοκιμές, η επίπτωση της ακαθησίας σε

διπολικούς ασθενείς ήταν 12,1% με την αριπιπραζόλη και 3,2% με το εικονικό

φάρμακο. Σε ασθενείς με σχιζοφρένεια η επίπτωση ακαθησίας ήταν 6,2% με την

αριπιπραζόλη και 3,0% με το εικονικό φάρμακο.

Δ υσ

τ ο νί

Επίδραση

της

Κατηγορίας:

Συμπτώματα δυστονίας, παρατεταμένων μη φυσιολογικών

σπασμών μυϊκών ομάδων, μπορεί να εμφανισθούν σε ευαίσθητα άτομα κατά τις

πρώτες ημέρες της θεραπείας. Συμπτώματα δυστονίας περιλαμβάνουν: σπασμούς των

μυών του λαιμού, πολλές φορές εξελισσόμενοι σε σύσφιξη του λαιμού, δυσκολία

κατάποσης, δυσκολία αναπνοής και προεκβολή της γλώσσας. Ενώ τα συμπτώματα

αυτά μπορεί να εμφανισθούν σε χαμηλές δόσεις, εμφανίζονται συχνότερα και με

μεγαλύτερη βαρύτητα με υψηλής δραστικότητας και σε υψηλότερες δόσεις

αντιψυχωσικών φαρμάκων πρώτης γενιάς. Παρατηρείται αυξημένος κίνδυνος οξείας

δυστονίας σε άρρενες και νεαρές ηλικιακές ομάδες.

Από τη σύγκριση μεταξύ αριπιπραζόλης και εικονικού φαρμάκου, όσον αφορά το

ποσοστό των ασθενών που εμφάνισαν δυνητικά κλινικώς σημαντικές αλλαγές στις

συνήθεις εργαστηριακές και λιπιδαιμικές παραμέτρους (βλέπε παράγραφο 5.1), δεν

προέκυψαν ιατρικώς σημαντικές διαφορές. Παρατηρήθηκαν γενικά παροδικές και

ασυμπτωματικές αυξήσεις της CPK (Κρεατινοφωσφοκινάση) στο 3,5% των ασθενών

που ελάμβαναν αριπιπραζόλη σε σύγκριση με το 2,0% των ασθενών που έλαβαν

εικονικό φάρμακο.

Άλ λα

ευρή μ

ατα

Ανεπιθύμητες ενέργειες που είναι γνωστές ότι συσχετίζονται με την αντιψυχωσική

θεραπεία και έχουν επίσης αναφερθεί κατά τη διάρκεια θεραπείας με αριπιπραζόλη,

περιλαμβάνουν κακοήθες νευροληπτικό σύνδρομο, όψιμη δυσκινησία, σπασμούς,

αγγειακές εγκεφαλικές ανεπιθύμητες ενέργειες και αυξημένη θνησιμότητα σε

ηλικιωμένους ασθενείς με άνοια, υπεργλυκαιμία και σακχαρώδη διαβήτη (βλέπε

παράγραφο 4.4).

Παιδι α

τρ ι

κός πλη θ υ σ

μός

χι ζ

οφ ρ

έν ε ι α

σε

εφ ή

β ους

ηλι κ

ί α

ε τ ών

και

ν ω

Σε βραχυχρόνια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο κλινική μελέτη που περιλάμβανε

302 εφήβους

(13-17 ετών) με σχιζοφρένεια, η συχνότητα και το είδος των ανεπιθύμητων ενεργειών

ήταν παρόμοιες με εκείνες των ενηλίκων, εκτός από τις ακόλουθες ανεπιθύμητες

αντιδράσεις που αναφέρθηκαν συχνότερα σε εφήβους που έλαβαν αριπιπραζόλη απ'

ό,τι σε ενηλίκους που έλαβαν αριπιπραζόλη (και συχνότερα σε σχέση με το εικονικό

φάρμακο): υπνηλία/καταστολή και εξωπυραμιδική διαταραχή αναφέρθηκαν πολύ

συχνά (≥ 1/10), και ξηροστομία, αυξημένη όρεξη και ορθοστατική υπόταση

αναφέρθηκαν συχνά (≥ 1/100, < 1/10). Η εικόνα ασφαλείας σε ανοιχτή μελέτη

επέκτασης 26 εβδομάδων ήταν παρόμοια με εκείνη που παρατηρήθηκε στη

βραχυχρόνια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη.

Στον ομαδοποιημένο πληθυσμό σχιζοφρενών εφήβων (13–17 ετών) με έκθεση πάνω

από 2 χρόνια, η επίπτωση των χαμηλών επιπέδων προλακτίνης στον ορό σε γυναίκες

(<3 ng/ml) και σε άνδρες (<2 ng/ml) ήταν 29,5% και 48,3% αντίστοιχα.

Στον πληθυσμό σχιζοφρενών εφήβων (13-17 ετών) με έκθεση σε 5 έως 30 mg

αριπιπραζόλης έως και για 72 μήνες, η συχνότητα εμφάνισης χαμηλών επιπέδων

προλακτίνης ορού στα κορίτσια (<3 ng/ml) και στα αγόρια (<2 ng/ml) ήταν 25,6 και

45% αντιστοίχως.

α νι

ακά

επ ε ισό δια

Δ ι

π ο λ ι

κ ή

Δ ια

ταρα χ ή

τύπου

σε

ε φ ήβο

υς

η λι

κ ίας

τ ών

και

άν ω

Η συχνότητα και το είδος των ανεπιθύμητων ενεργειών σε εφήβους με Διπολική

Διαταραχή τύπου Ι ήταν παρόμοιες με αυτές στους ενήλικες εκτός από τις ακόλουθες:

πολύ συχνά (≥ 1/10) υπνηλία (23,0%), εξωπυραμιδική διαταραχή (18,4%), ακαθησία

(16,0%) και κόπωση (11,8%): και συχνά

(≥ 1/100, < 1/10) άλγος άνω κοιλιακής χώρας, αυξημένη καρδιακή συχνότητα,

αυξημένο σωματικό βάρος, αυξημένη όρεξη, μυϊκές δεσμιδώσεις και δυσκινησία.

Οι ακόλουθες ανεπιθύμητες ενέργειες είχαν μία πιθανή συσχέτιση μεταξύ δόσης και

απόκρισης: εξωπυραμιδική διαταραχή (τα περιστατικά ήταν 10 mg 9,1%, 30 mg

28,8% , εικονικό φάρμακο 1,7%) και ακαθησία (τα περιστατικά ήταν 10 mg 12,1%, 30

mg 20,3% , εικονικό φάρμακο 1,7%).

Οι μέσες μεταβολές στο σωματικό βάρος σε εφήβους με Διπολική Διαταραχή τύπου Ι

στις 12 και 30 εβδομάδες για την αριπιπραζόλη ήταν 2,4 kg και 5,8 kg και για το

εικονικό φάρμακο ήταν 0,2 kg και 2,3 kg αντίστοιχα.

Στον παιδιατρικό πληθυσμό η υπνηλία και η κόπωση παρατηρήθηκαν περισσότερο

συχνά σε ασθενείς με διπολική διαταραχή σε σύγκριση με τους ασθενείς με

σχιζοφρένεια.

Στον παιδιατρικό διπολικό πληθυσμό (10-17 ετών) με έκθεση μέχρι 30 εβδομάδες, τα

περιστατικά χαμηλών επιπέδων προλακτίνης στον ορό σε κορίτσια (<3 ng/ml) και σε

αγόρια (<2 ng/ml) ήταν 28,0% και 53,3% αντίστοιχα.

Με

τ ά

τ η ν κ υ

κ λ ο

φορία

Οι παρακάτω ανεπιθύμητες ενέργειες έχουν αναφερθεί κατά τη διάρκεια της μετά την

κυκλοφορία παρακολούθησης. Η συχνότητα αυτών των ενεργειών θεωρείται ως μη

γνωστή (δεν μπορεί να υπολογισθεί από τα διαθέσιμα στοιχεία).

Διαταραχές του αιμοποιητικού και

λεμφικού συστήματος:

λευκοπενία, ουδετεροπενία,

θρομβοπενία

Διαταραχές του ανοσοποιητικού

συστήματος:

αλλεργική αντίδραση (π.χ.

αναφυλακτική αντίδραση,

αγγειοοίδημα περιλαμβανομένης

διογκωμένης γλώσσας, οίδημα

γλώσσας, οίδημα προσώπου, κνησμός,

ή κνίδωση)

Διαταραχές του ενδοκρινικού συστήματος: υπεργλυκαιμία, σακχαρώδης διαβήτης,

διαβητική κετοξέωση, διαβητικό

υπερωσμωτικό κώμα

Διαταραχές του μεταβολισμού και της

θρέψης:

αύξηση βάρους, απώλεια βάρους,

ανορεξία, υπονατριαιμία

Ψυχιατρικές διαταραχές: διέγερση, νευρικότητα, παθολογική

χαρτοπαιξία, απόπειρα αυτοκτονίας,

αυτοκτονικός ιδεασμός και "επιτυχής"

αυτοκτονία (βλέπε παράγραφο 4.4)

Διαταραχές του νευρικού συστήματος: διαταραχή λόγου, Κακοήθες

Νευροληπτικό Σύνδρομο (NMS),

σπασμός γενικευμένης επιληψίας,

σύνδρομο σεροτονίνης

Καρδιακές διαταραχές: παράταση QT, κοιλιακές αρρυθμίες,

αιφνίδιος θάνατος άγνωστης

αιτιολογίας, καρδιακή ανακοπή,

κοιλιακή ταχυκαρδία δίκην ριπιδίου,

βραδυκαρδία

Αγγειακές διαταραχές: συγκοπή, υπέρταση, φλεβική

θρομβοεμβολή (περιλαμβανομένων

πνευμονικής εμβολής και εν τω βάθει

φλεβικής θρόμβωσης)

Διαταραχές του αναπνευστικού

συστήματος, του θώρακα και του

μεσοθωρακίου:

σπασμός στοματοφάρυγγα,

λαρυγγόσπασμος, πνευμονία από

εισρόφηση

Διαταραχές του γαστρεντερικού : παγκρεατίτιδα, δυσφαγία, κοιλιακή

δυσφορία, δυσφορία του στομάχου,

διάρροια

Διαταραχές του ήπατος και των χοληφόρων: ηπατική ανεπάρκεια, ίκτερος,

ηπατίτιδα, αυξημένη Αμινοτρανφεράση

της Αλανίνης (ALT), αυξημένη

Ασπαρτική Αμινοτρανφεράση (AST),

αυξημένη Γάμμα

Γλουταμυλτρανσφεράση (GGT),

αυξημένη αλκαλική φωσφατάση

Διαταραχές του δέρματος και του

υποδόριου ιστού:

εξάνθημα, αντίδραση από

φωτοευαισθησία, αλωπεκία,

υπερίδρωση

Διαταραχές του μυοσκελετικού συστήματος

και του συνδετικού ιστού:

ραβδομυόλυση, μυαλγία, δυσκαμψία

Διαταραχές των νεφρών και των

ουροφόρων οδών:

ακράτεια ούρων, κατακράτηση ούρων

Καταστάσεις της κύησης, της λοχίας και

της περιγεννητικής περιόδου:

σύνδρομο από απόσυρση φαρμάκου των

νεογνών (βλέπε παράγραφο 4.6)

Διαταραχές του αναπαραγωγικού

συστήματος και του μαστού:

πριαπισμός

Γενικές διαταραχές και καταστάσεις της

οδού χορήγησης:

διαταραχή ρύθμισης της θερμοκρασίας

(π.χ. υποθερμία, πυρεξία), θωρακικό

άλγος, περιφερικό οίδημα

Παρακλινικές εξετάσεις Αυξημένη Κρεατινοφωσφοκινάση,

αυξημένη γλυκόζη αίματος,

διακύμανση γλυκόζης αίματος,

αυξημένη γλυκοζυλιωμένη

αιμοσφαιρίνη

Αν α

φορ ά

π ιθ α νο λ

ο γ

ο ύ μ

εν ω ν

α νε

πι θ ύ μ

η τ ω

ν ενε ρ γ

ειών

Η αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών μετά από τη χορήγηση

άδειας κυκλοφορίας του φαρμακευτικού προϊόντος είναι σημαντική. Επιτρέπει τη

συνεχή παρακολούθηση της σχέσης οφέλους-κινδύνου του φαρμακευτικού προϊόντος.

Ζητείται από τους επαγγελματίες του τομέα της υγειονομικής περίθαλψης να

αναφέρουν οποιεσδήποτε πιθανολογούμενες ανεπιθύμητες ενέργειες μέσω του

εθνικού συστήματος αναφοράς:

Ελλάδα

Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων

Μεσογείων 284

GR-15562 Χολαργός, Αθήνα

Τηλ: + 30 21 32040380/337

Φαξ: + 30 21 06549585

Ιστότοπος: http://www.eof.gr

4.9 Υπερδοσολογία

Σημάδια και συμπτώματα

Από τις κλινικές δοκιμές και την εμπειρία μετά την κυκλοφορία, διαπιστώθηκαν

τυχαίες ή με πρόθεση οξείες υπερδοσολογίες μονοθεραπείας της αριπιπραζόλης σε

ενήλικες ασθενείς με αναφερθείσες δόσεις που εκτιμώνται μέχρι και 1.260 mg χωρίς

θανάτους. Τα πιθανά ιατρικά σημαντικά σημεία και συμπτώματα που παρατηρήθηκαν

περιλάμβαναν λήθαργο, αυξημένη αρτηριακή πίεση, υπνηλία, ταχυκαρδία, ναυτία,

έμετο και διάρροια. Επιπλέον, έχουν ληφθεί αναφορές τυχαίας υπερδοσολογίας σε

μονοθεραπεία με αριπιπραζόλη (μέχρι 195 mg) σε παιδιά χωρίς θανάτους. Τα

δυνητικά ιατρικώς σοβαρά σημεία και συμπτώματα που αναφέρθηκαν περιλάμβαναν

υπνηλία, παροδική απώλεια συνείδησης και εξωπυραμιδικά συμπτώματα.

Αντιμετώπιση της υπερδοσολογίας

H αντιμετώπιση της υπερδοσολογίας πρέπει να επικεντρώνεται στην υποστηρικτική

θεραπεία, με διατήρηση της επάρκειας των αεραγωγών οδών, της οξυγόνωσης και του

καλού αερισμού και της συμπτωματικής αντιμετώπισης. Θα πρέπει να λαμβάνεται

υπόψη η πιθανότητα εμπλοκής πολλών φαρμακευτικών προϊόντων. Γι' αυτό θα πρέπει

να ξεκινάει αμέσως καρδιαγγειακή παρακολούθηση και θα πρέπει να περιλαμβάνει

ηλεκτροκαρδιογραφική παρακολούθηση για την ανίχνευση πιθανών αρρυθμιών. Μετά

από οποιαδήποτε διαπιστωμένη ή ύποπτη υπερδοσολογία με αριπιπραζόλη, ο ασθενής

θα πρέπει να βρίσκεται σε στενή ιατρική επίβλεψη και παρακολούθηση μέχρις ότου

ανακάμψει.

Ενεργός άνθρακας (50 g) χορηγούμενος μια ώρα μετά την αριπιπραζόλη, ελάττωσε τη

max

της αριπιπραζόλης κατά 41% περίπου και την AUC κατά 51% περίπου,

υποδεικνύοντας ότι ο άνθρακας μπορεί να είναι αποτελεσματικός στη θεραπεία της

υπερδοσολογίας.

Αιμοκάθαρση

Αν και δεν υπάρχει πληροφόρηση για την επίδραση της αιμοκάθαρσης στην

αντιμετώπιση της υπερδοσολογίας με αριπιπραζόλη, η αιμοκάθαρση είναι απίθανο να

είναι χρήσιμη στην αντιμετώπιση της υπερδοσολογίας επειδή η αριπιπραζόλη είναι

εκτεταμένα συνδεδεμένη με τις πρωτεΐνες του πλάσματος.

5. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

5.1 Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες

Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία: άλλα αντιψυχωσικά, κωδικός ATC: N05AX12

η χ

ανι σ

μός δρ ά σ

ης

Έχει προταθεί ότι η αποτελεσματικότητα της αριπιπραζόλης στη σχιζοφρένεια και τη

Διπολική Διαταραχή τύπου Ι επιτυγχάνεται με τη μεσολάβηση ενός συνδυασμού από

μερικό αγωνισμό στους υποδοχείς της ντοπαμίνης D2 και της σεροτονίνης 5ΗΤ1a και

ανταγωνισμού των υποδοχέων της σεροτονίνης 5ΗΤ2a. Η αριπιπραζόλη εμφάνισε

ανταγωνιστικές ιδιότητες σε μοντέλα πειραματόζωων ντοπαμινεργικής

υπερδραστηριότητας και αγωνιστικές ιδιότητες σε μοντέλα πειραματόζωων

ντοπαμινεργικής υποδραστηριότητας.

vitro

, η αριπιπραζόλη έδειξε υψηλή

συγγένεια σύνδεσης με τους υποδοχείς της ντοπαμίνης D2 και D3, της σεροτονίνης

5ΗΤ1a και 5ΗΤ2a και μέτρια συγγένεια με τους υποδοχείς της ντοπαμίνης D4, της

σεροτονίνης 5ΗΤ2c και 5ΗΤ7, καθώς και με τους άλφα 1 αδρενεργικούς και Η1

ισταμινικούς υποδοχείς. Η αριπιπραζόλη επίσης έδειξε μέτρια συγγένεια σύνδεσης με

τα σημεία επαναπρόσληψης της σεροτονίνης και όχι αξιοσημείωτη συγγένεια με τους

μουσκαρινικούς υποδοχείς. Αλληλεπιδράσεις με υποδοχείς άλλους από τους

υποτύπους της ντοπαμίνης και της σεροτονίνης μπορούν να εξηγήσουν μερικές από

τις άλλες κλινικές επιδράσεις της αριπιπραζόλης. Δόσεις της αριπιπραζόλης που

κυμαίνονταν από 0,5 μέχρι 30 mg, που χορηγήθηκαν μια φορά ημερησίως σε υγιή

άτομα για 2 εβδομάδες, προκάλεσαν μια δοσοεξαρτώμενη μείωση της δέσμευσης της

C-raclopride, υποκαταστάτη του υποδοχέα D2/D3, στον κερκοφόρο πυρήνα του

εγκεφάλου και στο κέλυφος του φακοειδούς πυρήνα, όπως διαπιστώθηκε με

τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων.

λινική αποτελεσ μ

ατι κ

ότ η τα και ασ

φ ά λει

χι ζ

οφ ρ

έν ε ι α

Σε τρεις βραχείας διάρκειας (4 έως 6 εβδομάδων) ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο

δοκιμές, που περιλάμβαναν 1.228 ενήλικες πάσχοντες από σχιζοφρένεια, με θετικά ή

αρνητικά συμπτώματα, η αριπιπραζόλη συσχετίσθηκε με στατιστικά σημαντικά

μεγαλύτερες βελτιώσεις στα ψυχωσικά συμπτώματα σε σύγκριση με το εικονικό

φάρμακο.

Η αριπιπραζόλη είναι αποτελεσματικό στη διατήρηση της κλινικής βελτίωσης κατά

τη διάρκεια παρατεινόμενης θεραπείας σε ενήλικες ασθενείς που έχουν δείξει μια

αρχική ανταπόκριση στη θεραπεία. Σε μια ελεγχόμενη με αλοπεριδόλη μελέτη το

ποσοστό των ανταποκριθέντων ασθενών που διατήρησαν την ανταπόκριση στο

φαρμακευτικό προϊόν, στις 52 εβδομάδες ήταν παρόμοιο και για τις δύο ομάδες

(αριπιπραζόλη 77% και αλοπεριδόλη 73%). Το συνολικό ποσοστό ολοκλήρωσης της

μελέτης ήταν σημαντικά υψηλότερο για τους ασθενείς σε αριπιπραζόλη (43%) σε

σχέση με αυτούς σε αλοπεριδόλη (30%). Οι πραγματικές επιδόσεις στις κλίμακες

βαθμολόγησης που χρησιμοποιήθηκαν ως δευτερογενή καταληκτικά σημεία

περιλαμβανομένων των PANSS και Montgomery-Asberg Depression Rating Scale,

έδειξαν σημαντική βελτίωση σε σχέση με την αλοπεριδόλη.

Σε μια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή, διάρκειας 26 εβδομάδων, σε ενήλικες

σταθεροποιημένους ασθενείς πάσχοντες από χρόνια σχιζοφρένεια, η ομάδα της

αριπιπραζόλης παρουσίασε σημαντικά μεγαλύτερη μείωση του ποσοστού υποτροπής,

34% στην ομάδα της αριπιπραζόλης και 57% στο εικονικό φάρμακο.

Αύξηση

βάρους

Σε κλινικές δοκιμές η αριπιπραζόλη δεν φάνηκε να προκαλεί κλινικά σημαντική

αύξηση βάρους. Σε μια ελεγχόμενη με ολανζαπίνη, διπλά-τυφλή, πολυεθνική μελέτη

για σχιζοφρένεια, διάρκειας 26 εβδομάδων, με 314 ενήλικες ασθενείς, της οποίας το

πρωταρχικό καταληκτικό σημείο ήταν η αύξηση βάρους, σημαντικά λιγότεροι

ασθενείς που έλαβαν αριπιπραζόλη (Ν= 18, ή 13% των αξιολογήσιμων ασθενών)

εμφάνισαν αύξηση βάρους σε ποσοστό τουλάχιστον 7% πάνω από την αρχική τιμή

(δηλ. αύξηση τουλάχιστον 5,6 kg για μέση τιμή αρχικού βάρους ~80,5 kg) σε

σύγκριση με τους ασθενείς που έλαβαν ολανζαπίνη (Ν= 45, ή 33% των

αξιολογήσιμων ασθενών).

Λιπιδαιμικές

παράμετροι

Σε ομαδοποιημένη ανάλυση λιπιδαιμικών παραμέτρων από ελεγχόμενες με εικονικό

φάρμακο κλινικές μελέτες ενηλίκων, η αριπιπραζόλη δεν έδειξε να επάγει κλινικά

σημαντικές μεταβολές στα επίπεδα της ολικής χοληστερόλης, των τριγλυκεριδίων,

της HDL και της LDL.

-Ολική χοληστερόλη: η συχνότητα μεταβολών των επιπέδων από φυσιολογικά (<5.18

mmol/l) σε υψηλά (≥ 6,22 mmol/l) ήταν 2,5% για την αριπιπραζόλη και 2,8% για το

εικονικό φάρμακο και η μέση μεταβολή από την αρχική τιμή ήταν -0,15 mmol/l (95%

CI: -0,182, -0,115) για την αριπιπραζόλη και -0,11 mmol/l (95% CI: -0,148, -0,066) για

το εικονικό φάρμακο.

Τριγλυκερίδια νηστείας: η συχνότητα μεταβολών των επιπέδων από φυσιολογικά

(<1,69 mmol/l) σε υψηλά (≥ 2,26 mmol/l) ήταν 7,4% για την αριπιπραζόλη και 7,0%

για το εικονικό φάρμακο και η μέση μεταβολή από την αρχική τιμή ήταν -0,11 mmol/l

(95% CI: -0,182, -0,046) για την αριπιπραζόλη και -0,07 mmol/l (95% CI: -0,148,

0,007) για το εικονικό φάρμακο.

HDL: η συχνότητα μεταβολών των επιπέδων από φυσιολογικά (≥ 1,04 mmol/l) σε

χαμηλά (< 1,04 mmol/l) ήταν 11,4% για την αριπιπραζόλη και 12,5% για το εικονικό

φάρμακο και η μέση μεταβολή από την αρχική τιμή ήταν -0,03 mmol/l (95% CI: -0,046,

-0,017) για την αριπιπραζόλη και -0,04 mmol/l (95% CI: -0,056, -0,022) για το

εικονικό φάρμακο.

LDL νηστείας: η συχνότητα μεταβολών των επιπέδων από φυσιολογικά (<2,59

mmol/l) σε υψηλά (≥ 4,14 mmol/l) ήταν 0,6% για την αριπιπραζόλη και 0,7% για το

εικονικό φάρμακο και η μέση μεταβολή από την αρχική τιμή ήταν -0,09 mmol/l (95%

CI: -0,139, -0,047) για την αριπιπραζόλη και -0,06 mmol/l (95% CI: -0,116, -0,012) για

το εικονικό φάρμακο.

α νι

ακά Επ ε ι

σό δ ι α

στη

Δ ι π ολ ι

κ ή Δια

ταρα χ ή τύπου Ι

Σε δύο ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο δοκιμές μονοθεραπείας μεταβλητής δόσης

διάρκειας 3 εβδομάδων, που περιλάμβαναν ασθενείς με ένα μανιακό ή μεικτό

επεισόδιο Διπολικής Διαταραχής τύπου Ι, η αριπιπραζόλη είχε ανώτερη

αποτελεσματικότητα σε σχέση με το εικονικό φάρμακο στη μείωση των μανιακών

επεισοδίων για χρονικό διάστημα 3 εβδομάδων. Οι δοκιμές αυτές περιλάμβαναν

ασθενείς με ή χωρίς ψυχωσικά συμπτώματα και με ή χωρίς ταχεία εναλλαγή φάσεων.

Σε δοκιμή μονοθεραπείας σταθερής δόσης ελεγχόμενης με εικονικό φάρμακο,

διάρκειας 3 εβδομάδων, που περιλάμβανε ασθενείς με μανιακό ή μεικτό επεισόδιο

Διπολικής Διαταραχής τύπου Ι, η αριπιπραζόλη απέτυχε να παρουσιάσει ανώτερη

αποτελεσματικότητα από το εικονικό φάρμακο.

Σε δύο ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο και δραστικό φάρμακο δοκιμές

μονοθεραπείας 12 εβδομάδων, σε ασθενείς με ένα μανιακό ή μεικτό επεισόδιο

Διπολικής Διαταραχής τύπου Ι, με ή χωρίς ψυχωσικά συμπτώματα, η αριπιπραζόλη

παρουσίασε ανώτερη αποτελεσματικότητα από το εικονικό φάρμακο στις 3 εβδομάδες

και διατήρηση του αποτελέσματος συγκρίσιμη με το λίθιο ή την αλοπεριδόλη τη 12η

εβδομάδα. Η αριπιπραζόλη έδειξε επίσης συγκρίσιμο ποσοστό ασθενών με

συμπτωματική ύφεση από τη μανία όπως και το λίθιο ή η αλοπεριδόλη τη 12η

εβδομάδα.

Σε μια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή 6 εβδομάδων, που αφορούσε σε

ασθενείς με ένα μανιακό ή μεικτό επεισόδιο Διπολικής Διαταραχής τύπου Ι, με ή

χωρίς ψυχωσικά συμπτώματα, που δεν ανταποκρίνονταν μερικώς στη μονοθεραπεία

με λίθιο ή βαλπροϊκό σε θεραπευτικά επίπεδα ορού για 2 εβδομάδες, η προσθήκη

αριπιπραζόλης ως επικουρική θεραπεία είχε ως αποτέλεσμα ανώτερη

αποτελεσματικότητα στη μείωση των μανιακών συμπτωμάτων σε σχέση με τη

μονοθεραπεία λιθίου ή βαλπροϊκού.

Σε μια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή 26 εβδομάδων, που παρατάθηκε για

74 εβδομάδες, σε μανιακούς ασθενείς που επιτεύχθηκε ύφεση με αριπιπραζόλη κατά

τη διάρκεια φάσης σταθεροποίησης πριν από τη τυχαιοποίηση, η αριπιπραζόλη

παρουσίασε υπεροχή σε σχέση με το εικονικό φάρμακο στην πρόληψη επανεμφάνισης

της διπολικής, κυρίως προλαμβάνοντας την υποτροπή στη μανία, αλλά απέτυχε να

παρουσιάσει ανωτερότητα έναντι του εικονικού φαρμάκου στην πρόληψη

επανεμφάνισης της κατάθλιψης.

Σε μια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή 52 εβδομάδων, σε ασθενείς με ένα

τρέχον μανιακό ή μεικτό επεισόδιο Διπολικής Διαταραχής τύπου Ι όπου επιτεύχθηκε

συνεχής ύφεση (συνολική βαθμολογία Y-MRS και MADRS

≤

12) με αριπιπραζόλη (10

mg/ημέρα έως 30 mg/ημέρα) συμπληρωματική με λίθιο ή βαλπροϊκό για 12

συνεχόμενες εβδομάδες, η συμπληρωματική αριπιπραζόλη έδειξε υπεροχή έναντι του

εικονικού φαρμάκου, με 46% μειωμένο κίνδυνο (κλάσμα κινδύνου 0,54) στην

πρόληψη επανεμφάνισης της διπολικής και κατά 65% μειωμένο κίνδυνο (κλάσμα

κινδύνου 0,35) στην πρόληψη επανεμφάνισης της μανίας έναντι συμπληρωματικού

εικονικού φαρμάκου αλλά απέτυχε να αποδείξει υπεροχή έναντι εικονικού φαρμάκου

στην πρόληψη επανεμφάνισης της κατάθλιψης. Συμπληρωματική αριπιπραζόλη

απέδειξε υπεροχή έναντι εικονικού φαρμάκου στη δευτερεύουσα μέτρηση έκβασης,

βαθμός Σοβαρότητας Ασθένειας CGI-BP (μανία)

Σε αυτή τη δοκιμή, ασθενείς είχαν υποδειχθεί από ερευνητές είτε σε λίθιο ανοιχτής

μελέτης είτε σε μονοθεραπεία βαλπροϊκού ώστε να προσδιοριστεί μερικώς η μη

ανταπόκριση. Οι ασθενείς είχαν σταθεροποιηθεί για τουλάχιστον 12 συνεχόμενες

εβδομάδες με το συνδυασμό αριπιπραζόλης και τον ίδιο σταθεροποιητή διάθεσης.

Στη συνέχεια σταθεροποιημένοι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν ώστε να συνεχίσουν με

τον ίδιο σταθεροποιητή διάθεσης με διπλά-τυφλή αριπιπραζόλη ή εικονικό φάρμακο.

Τέσσερις υποομάδες σταθεροποιητών διάθεσης αξιολογήθηκαν σε τυχαιοποιημένη

φάση: αριπιπραζόλη + λίθιο, αριπιπραζόλη + βαλπροϊκό, εικονικό φάρμακο + λίθιο,

εικονικό φάρμακο + βαλπροϊκό.

Τα ποσοστά επαναληψιμότητας Kaplan-Meier σε οποιοδήποτε επεισόδιο διάθεσης για

το συμπληρωματικό θεραπευτικό άκρο ήταν 16% σε αριπιπραζόλη + λίθιο και 18% σε

αριπιπραζόλη + βαλπροϊκό σε σύγκριση με 45% σε εικονικό φάρμακο + λίθιο και 19%

σε εικονικό φάρμακο + βαλπροϊκό.

Παιδι α

τρ ι

κός πλη θ υ σ

μός

χι ζ

οφ ρ

έν ε ι α

σε εφ ή

βους

Σε ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη διάρκειας 6 εβδομάδων που περιλάμβανε

302 σχιζοφρενικούς εφήβους ασθενείς (13-17 ετών), που παρουσίαζαν θετικά ή

αρνητικά συμπτώματα, η αριπιπραζόλη συσχετίσθηκε με στατιστικώς σημαντικά

υψηλότερες βελτιώσεις των ψυχωσικών συμπτωμάτων σε σύγκριση με το εικονικό

φάρμακο.

Σε υπό-ανάλυση εφήβων ασθενών μεταξύ των ηλικιών 15 έως 17 ετών, που

εκπροσωπούσε το 74% του συνολικού πληθυσμού της μελέτης, παρατηρήθηκε

διατήρηση του αποτελέσματος κατά την ανοιχτής φάσης επέκτασης της μελέτης

διάρκειας 26 εβδομάδων.

α νι

ακά ε

π ε ι

σό δι

α Δ ι

π ο λ ι

κ ής Δια

ταρα χ ή

ς τ ύ

που Ι

σε π αι διά

κ α ι ε

φ ή β ο

υς

Η αριπιπραζόλη μελετήθηκε σε μία ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη διάρκειας

30 εβδομάδων που περιλάμβανε 296 παιδιά και εφήβους (10-17 ετών), που πληρούσαν

τα κριτήρια DSM-IV για Διπολική Διαταραχή τύπου Ι με μανιακά ή μικτά επεισόδια με

ή χωρίς ψυχωσικά χαρακτηριστικά και είχαν μία βαθμολογία Y-MRS

≥

20 κατά την

έναρξη. Μεταξύ των ασθενών που συμπεριλήφθηκαν στην αρχική ανάλυση

αποτελεσματικότητας, 139 ασθενείς είχαν ως συνυπάρχουσα διάγνωση ADHD.

Η αριπιπραζόλη ήταν ανώτερη του εικονικού φαρμάκου στη μεταβολή από την αρχική

τιμή την εβδομάδα 4 και την εβδομάδα 12 στη συνολική βαθμολογία Y-MRS. Σε μία

post-hoc ανάλυση, η βελτίωση σε σχέση με το εικονικό φάρμακο ήταν πιο έντονη

στους ασθενείς με συνυπάρχουσα ADHD σε σύγκριση με την ομάδα χωρίς ADHD,

όπου δεν υπήρχε καμία διαφορά από το εικονικό φάρμακο. Δεν θεσπίστηκε πρόληψη

της υποτροπής.

Πίνακας 1: Μέση βελτίωση από την αρχική τιμή βαθμολογίας YMRS με

συνυπάρχουσα ψυχιατρική νόσο.

Με

συνυπάρχουσ

α ψυχιατρική

νόσο

E μβδο άδα 4

E μβδο άδα

ADHDΜε

E μβδο άδα 4

E μβδο άδα

A 10ριπιπραζόλη

mg (n=48)

14.9 15.1

Aριπιπραζόλη

10 mg (n=44)

15.2 15.6

A 30ριπιπραζόλη

mg (n=51)

16.7 16.9

Aριπιπραζόλη

30 mg (n=48)

15.9 16.7

Εικονικό

φάρμακο (n=52)

7.0 8.2

Εικονικό

φάρμακο

6.3 7.0

(n=47)

Χωρίς

συνυπάρχουσ

α ψυχιατρική

νόσο

E μ 4βδο άδα

E μβδο άδα

ADHDΧωρίς

E μβδο άδα

A 10ριπιπραζόλη

mg (n=27)

12.8 15.9

Aριπιπραζόλη

10 mg (n=37)

12.7 15.7

A 30ριπιπραζόλη

mg (n=25)

15.3 14.7

Aριπιπραζόλη

30 mg (n=30)

14.6 13.4

Εικονικό

φάρμακο (n=18)

9.4 9.7

Εικονικό

φάρμακο (n=25)

9.9 10.0

n=51 στην Εβδομάδα 4

n=46 στην Εβδομάδα 4

Οι πιο κοινές εμφανιζόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες στους ασθενείς που λαμβάνουν

θεραπεία με 30 mg ήταν εξωπυραμιδική διαταραχή (28,3%), υπνηλία (27,3%),

κεφαλαλγία (23,2%), και ναυτία

(14,1%). Η μέση αύξηση του σωματικού βάρους σε διάστημα θεραπείας 30 εβδομάδων

ήταν 2,9 kg σε σύγκριση με 0,98 kg στους ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με εικονικό

φάρμακο.

Ευερε θ ι

στό τητ

α σ

χ ετι ζ

όμε ν η με αυτ ισ

τ ι

κ ή

δι α

ταρα χ ή

σε πα ιδι

ατ ρ ι κ

ούς ασθενεί ς

(βλ.

παράγραφο 4.2)

Η αριπιπραζόλη μελετήθηκε σε ασθενείς ηλικίας 6 έως 17 ετών σε δύο ελεγχόμενες

με εικονικό φάρμακο μελέτες διάρκειας 8 εβδομάδων [με μια μεταβλητή δόση (2-15

mg/ημέρα) και με μια σταθερή δόση (5, 10 ή 15 mg/ημέρα)] και σε μια ανοιχτή μελέτη

52 εβδομάδων. Η χορήγηση δόσης σε αυτές τις μελέτες ξεκίνησε με 2 mg/ημέρα,

αυξήθηκε στα 5 mg/ημέρα μετά από μια εβδομάδα και αυξήθηκε ανά 5 mg/ημέρα σε

εβδομαδιαία προσαύξηση μέχρι τη στοχευμένη δόση. Πάνω από 75% των ασθενών

ήταν μικρότεροι των 13 ετών. Η αριπιπραζόλη παρουσίασε στατιστικά ανώτερη

αποτελεσματικότητα σε σχέση με εικονικό φάρμακο σε κλίμακα Ευερεθιστότητας

Ελέγχου Παρεκκλίνουσας Συμπεριφοράς. Ωστόσο, η κλινική σχέση αυτού του

ευρήματος δεν έχει τεκμηριωθεί. Το προφίλ ασφάλειας συμπεριελάμβανε αύξηση

βάρους και αλλαγές στα επίπεδα προλακτίνης. Η διάρκεια της μακρόχρονης μελέτης

ασφάλειας περιορίστηκε στις 52 εβδομάδες. Στις ομαδοποιημένες δοκιμές σε

ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με αριπιπραζόλη, η επίπτωση των χαμηλών επιπέδων

προλακτίνης στον ορό σε κορίτσια (<3 ng/ml) και σε αγόρια (<2 ng/ml), ήταν

27/46 (58,7%) και 258/298 (86,6%) αντίστοιχα. Σε ελεγχόμενες δοκιμές με εικονικό

φάρμακο, η μέση αύξηση βάρους ήταν 0,4 kg για εικονικό φάρμακο και 1,6 kg για

αριπιπραζόλη.

Η αριπιπραζόλη μελετήθηκε επίσης σε μία δοκιμή μακροχρόνιας συντήρησης

ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο. Μετά από μια σταθεροποίηση 13-26 εβδομάδων

στην αριπιπραζόλη (2-15 mg/ημέρα), οι ασθενείς με μια σταθερή ανταπόκριση είτε

διατηρήθηκαν σε αριπιπραζόλη ή υποκαταστάθηκαν στο εικονικό φάρμακο για

επιπλέον 16 εβδομάδες. Τα ποσοστά υποτροπής Kaplan-Meier κατά την εβδομάδα 16

ήταν για την αριπιπραζόλη 35% και για το εικονικό φάρμακο 52%. Ο σχετικός

κίνδυνος για υποτροπή εντός 16 εβδομάδων (αριπιπραζόλη/εικονικό φάρμακο) ήταν

0,57 (μη στατιστικά σημαντική διαφορά). Η μέση αύξηση του σωματικού βάρους κατά

τη διάρκεια της φάσης σταθεροποίησης (μέχρι 26 εβδομάδες) με αριπιπραζόλη ήταν

3,2 kg, και μια περαιτέρω μέση αύξηση της τάξης των 2,2 kg για αριπιπραζόλη σε

σύγκριση με 0,6 kg για το εικονικό φάρμακο παρατηρήθηκε στη δεύτερη φάση (16

εβδομάδες) της δοκιμής. Εξωπυραμιδικά συμπτώματα αναφέρθηκαν κυρίως κατά την

φάση της σταθεροποίησης σε 17% των ασθενών, με το 6,5% να παρουσιάζει

συμπτώματα τρόμου.

Τικ που σχετίζονται με το σύνδρομο Tourette σε παιδιατρικούς ασθενείς (βλέπε

παράγραφο 4.2)

Η αποτελεσματικότητα της αριπιπραζόλης μελετήθηκε σε παιδιατρικούς ασθενείς με

σύνδρομο Tourette (αριπιπραζόλη: n = 99, εικονικό φάρμακο: n = 44) σε μια

τυχαιοποιημένη, διπλά τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη 8 εβδομάδων,

χρησιμοποιώντας για τις ομάδες ένα σχήμα θεραπευτικής αγωγής σταθερής δόσης με

βάση το βάρος, έναντι του εύρους δόσεων από 5 mg/ημέρα έως 20 mg/ημέρα, και με

δόση έναρξης 2 mg. Οι ασθενείς ήταν από 7 έως 17 ετών και παρουσίασαν μέσο όρο

βαθμολογίας 30 στο Total Tic Score της κλίμακας Yale Global Tic Severity Scale

(TTSYGTSS) στην αρχική τιμή. Η αριπιπραζόλη επέδειξε βελτίωση στη μεταβολή του

TTS-YGTSS από την αρχική τιμή έως την 8η εβδομάδα κατά 13,35, για την ομάδα

χαμηλής δόσης (5 mg ή 10 mg), και κατά 16,94 για την ομάδα υψηλής δόσης (10 mg ή

20 mg), σε σύγκριση με μια βελτίωση κατά 7,09 που σημειώθηκε στην ομάδα του

εικονικού φαρμάκου.

Η αποτελεσματικότητα της αριπιπραζόλης σε παιδιατρικούς ασθενείς με σύνδρομο

Tourette (αριπιπραζόλη: n = 32, εικονικό φάρμακο: n = 29) αξιολογήθηκε, επίσης, με

ένα ευέλικτο εύρος δόσεων από 2 mg/ημέρα έως 20 mg/ημέρα και δόση έναρξης 2 mg,

σε μια τυχαιοποιημένη, διπλά τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη 10

εβδομάδων, η οποία διεξήχθη στη Νότια Κορέα. Οι ασθενείς ήταν από 6 έως 18 ετών

και παρουσίασαν μέσο όρο βαθμολογίας 29 στο TTS-YGTSS στην αρχική τιμή. Η

ομάδα της αριπιπραζόλης επέδειξε βελτίωση κατά 14,97 στη μεταβολή του TTSYGTSS

από την αρχική τιμή έως τη 10η εβδομάδα, σε σύγκριση με μια βελτίωση κατά 9,62

στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου.

Η κλινική συνάφεια για την αποτελεσματικότητα των ευρημάτων δεν έχει

τεκμηριωθεί για καμία από αυτές τις δύο βραχυπρόθεσμες δοκιμές, λαμβάνοντας

υπόψη το μέγεθος της επίδρασης της θεραπευτικής αγωγής σε σύγκριση με τη μεγάλη

επίδραση του εικονικού φαρμάκου και τις ασαφείς επιδράσεις σχετικά με την

ψυχοκοινωνική λειτουργικότητα. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα μακροπρόθεσμα στοιχεία,

όσον αφορά την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια της αριπιπραζόλης για αυτή

τη χαρακτηριζόμενη από διακυμάνσεις διαταραχή.

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων έχει δώσει αναβολή από την υποχρέωση

υποβολής των αποτελεσμάτων των δοκιμών με το PRAZARIT σε μία ή περισσότερες

υποκατηγορίες του παιδιατρικού πληθυσμού στη θεραπεία της σχιζοφρένειας και στη

θεραπεία της διπολικής συναισθηματικής διαταραχής (βλέπε παράγραφο 4.2 για

πληροφορίες σχετικά με την παιδιατρική χρήση).

5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες

Α π ορ ρ

ό φ

η σ

Η αριπιπραζόλη απορροφάται καλά, με τις μέγιστες συγκεντρώσεις στο πλάσμα να

εμφανίζονται μέσα σε 3-5 ώρες από τη χορήγηση. Η αριπιπραζόλη υφίσταται

ελάχιστο προ-συστηματικό μεταβολισμό. Η απόλυτη βιοδιαθεσιμότητα μετά από τη

λήψη δισκίων από το στόμα είναι 87%. Γεύμα πλούσιο σε λίπη δεν έχει καμία

επίδραση στη φαρμακοκινητική της αριπιπραζόλης.

Κα

τανομή

Η αριπιπραζόλη κατανέμεται ευρέως σε όλο το σώμα με φαινομενικό όγκο κατανομής

4,9 l/kg, που δείχνει εκτεταμένη εξωαγγειακή κατανομή. Σε θεραπευτικές

συγκεντρώσεις, η αριπιπραζόλη και η δεϋδρο-αριπιπραζόλη είναι συνδεδεμένα με τις

πρωτεΐνες του ορού σε ποσοστό μεγαλύτερο από 99%, συνδεδεμένο κυρίως με την

αλβουμίνη.

Βιο μ

ε τ

ασχηματ ι σ

μός

Η αριπιπραζόλη μεταβολίζεται εκτεταμένα από το ήπαρ κυρίως με τρεις οδούς

βιομετατροπής: αφυδρογόνωση, υδροξυλίωση και Ν-αποαλκυλίωση. Με βάση μελέτες

vitro,

τα ένζυμα CYP3A4 και CYP2D6 είναι υπεύθυνα για την αφυδρογόνωση και

υδροξυλίωση της αριπιπραζόλης και η Ν-αποαλκυλίωση καταλύεται από το CYP3A4.

Η αριπιπραζόλη είναι το επικρατέστερο μόριο φαρμακευτικού προϊόντος στη

συστηματική κυκλοφορία. Στη σταθεροποιημένη κατάσταση, η δεϋδρο-αριπιπραζόλη,

ο ενεργός μεταβολίτης, αντιπροσωπεύει περίπου το 40% του AUC της αριπιπραζόλης

στο πλάσμα.

Α π ο β

ο λή

Οι μέσες τιμές ημιζωής αποβολής της αριπιπραζόλης είναι περίπου 75 ώρες σε ουσίες

που προκαλούν εκτεταμένο μεταβολισμό του CYP2D6 και περίπου 146 ώρες σε ουσίες

που προκαλούν ασθενή μεταβολισμό CYP2D6.

Η ολική κάθαρση του οργανισμού για την αριπιπραζόλη είναι 0,7 ml/min/kg, που

είναι κυρίως ηπατική.

Μετά από μια εφάπαξ από του στόματος δόση αριπιπραζόλης επισημασμένης με

[

C], περίπου το 27% της χορηγηθείσας ραδιενέργειας ανακτήθηκε στα ούρα και

περίπου το 60% στα κόπρανα. Λιγότερο από το 1% της αναλλοίωτης αριπιπραζόλης

αποβλήθηκε στα ούρα και περίπου το 18% ανακτήθηκε αναλλοίωτη στα κόπρανα.

Φαρμακοκι νη

τ ι

κή σ

ε ε ι

δι κ έ ς ομά δ ε

ς ασ θ

ε ν

ών

Παι δια

τ ρ ι κ

ός π λ η

θυσμός

Η φαρμακοκινητική της αριπιπραζόλης και της δεϋδρο-αριπιπραζόλης σε

παιδιατρικούς ασθενείς ηλικίας 10 έως 17 ετών ήταν παρόμοια με εκείνη των

ενηλίκων μετά από διόρθωση για τις διαφορές των σωματικών βαρών.

Ηλ ι

κ ιω

μ έ νο ι

ασθεν ε ίς

Δεν υπάρχουν διαφορές στη φαρμακοκινητική της αριπιπραζόλης μεταξύ υγιών

ηλικιωμένων και νεότερων ενηλίκων, ούτε υπάρχει κάποια ανιχνεύσιμη επίδραση της

ηλικίας, σε μια φαρμακοκινητική ανάλυση του πληθυσμού των πασχόντων από

σχιζοφρένεια.

Φύ λ

Δεν υπάρχουν διαφορές στη φαρμακοκινητική της αριπιπραζόλης μεταξύ υγιών

ανδρών και γυναικών ούτε παρατηρείται ανιχνεύσιμη επίδραση του φύλου σε μια

φαρμακοκινητική ανάλυση του πληθυσμού των πασχόντων από σχιζοφρένεια.

Κάπν ισ

μα και Φ

υ λ ή

Η αξιολόγηση της φαρμακοκινητικής στον πληθυσμό, δεν αποκάλυψε κλινικώς

σημαντικές διαφορές που να συνδέονται με τη φυλή ή με ενέργειες από το κάπνισμα

στη φαρμακοκινητική της αριπιπραζόλης.

Νεφρι κ

ή δυσλε ι

τ ο

υρ γ ί α

Τα φαρμακοκινητικά χαρακτηριστικά της αριπιπραζόλης και της δεϋδρο-

αριπιπραζόλης βρέθηκαν να είναι παρόμοια σε ασθενείς με σοβαρή νεφρική νόσο

συγκρινόμενα με αυτά νεαρών υγιών εθελοντών.

Ηπατ ι

κή

δ υ

σλ ε ι τ

ουρ γ ί α

Μελέτη με εφάπαξ δόση σε άτομα με διάφορους βαθμούς κίρρωσης του ήπατος (Child-

Pugh Classes A, B και C) δεν αποκάλυψαν σημαντική επίδραση της ηπατικής

δυσλειτουργίας στη φαρμακοκινητική της αριπιπραζόλης και της δεϋδρο-

αριπιπραζόλης, αλλά η μελέτη περιλαμβάνει μόνο 3 ασθενείς με κίρρωση του ήπατος

Class C, που είναι ανεπαρκείς για την εξαγωγή συμπερασμάτων για τη μεταβολική

τους ικανότητα

5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια

Τα μη κλινικά δεδομένα δεν αποκάλυψαν ιδιαίτερο κίνδυνο για τον άνθρωπο με βάση

τις συμβατικές μελέτες φαρμακολογικής ασφάλειας, τοξικότητας

επαναλαμβανόμενων δόσεων, γονοτοξικότητας, ενδεχόμενης καρκινογόνου δράσης,

και τοξικότητας στην αναπαραγωγική ικανότητα και την ανάπτυξη.

Σημαντικές τοξικολογικές επιδράσεις παρατηρήθηκαν μόνο σε δόσεις ή εκθέσεις που

ήταν σημαντικά παραπάνω από τη μέγιστη ανθρώπινη δόση ή έκθεση που έδειχνε ότι

οι ενέργειες αυτές ήταν περιορισμένες ή δεν είχαν καμία σχέση με την κλινική χρήση.

Αυτές περιλάμβαναν: δοσοεξαρτώμενη τοξικότητα του φλοιού των επινεφριδίων

(συσσώρευση της χρωστικής λιποφουσκίνης και/ή απώλεια παρεγχυματικών

κυττάρων) σε αρουραίους μετά από 104 εβδομάδες με δόσεις 20 έως 60 mg/kg/ημέρα

(3 έως 10 φορές τη μέση τιμή της AUC σε σταθεροποιημένη κατάσταση στη μέγιστη

προτεινόμενη δόση στον άνθρωπο) και αύξηση των καρκινωμάτων του φλοιού των

επινεφριδίων και συνδυασμένων αδενωμάτων/καρκινωμάτων του φλοιού των

επινεφριδίων σε θηλυκούς αρουραίους, με δόση 60 mg/kg/ημέρα (10 φορές τη μέση

τιμή της AUC σταθεροποιημένης κατάστασης στη μέγιστη συνιστώμενη δόση στον

άνθρωπο). Η υψηλότερη έκθεση που δεν προκαλεί εμφάνιση όγκων σε θήλεις

αρουραίους ήταν 7-πλάσια της έκθεσης στον άνθρωπο στη συνιστώμενη δόση.

Ένα συμπληρωματικό εύρημα ήταν η χολολιθίαση, σαν αποτέλεσμα της καθίζησης

των θειικών συζεύξεων των υδροξυ-μεταβολιτών της αριπιπραζόλης στη χολή των

πιθήκων μετά από επαναλαμβανόμενες από του στόματος δόσεις 25 έως 125

mg/kg/ημέρα (1 έως 3 φορές τη μέση τιμή της AUC σταθεροποιημένης κατάστασης

στη μέγιστη συνιστώμενη κλινική δόση ή 16 έως 81 φορές τη μέγιστη συνιστώμενη

δόση στον άνθρωπο βασιζόμενη σε mg/m

). Εν τούτοις, οι συγκεντρώσεις των

θειικών προϊόντων σύζευξης της υδροξυ-αριπιπραζόλης στη χολή του ανθρώπου στις

μέγιστες προτεινόμενες δόσεις, 30 mg την ημέρα, δεν ήταν περισσότερο από 6% των

συγκεντρώσεων στη χολή που βρέθηκαν στους πιθήκους στη μελέτη διάρκειας 39

εβδομάδων και είναι πολύ πιο κάτω (6%) από τα όρια της

vitro

διαλυτότητας.

Σε μελέτες επαναλαμβανόμενης δόσης νεαρών αρουραίων και σκύλων, η εικόνα

τοξικότητας της αριπιπραζόλης ήταν συγκρίσιμη με εκείνη που παρατηρήθηκε σε

ενήλικα ζώα, και δεν υπήρξε ένδειξη νευροτοξικότητας ή ανεπιθύμητων ενεργειών

στην ανάπτυξη.

Με βάση τα αποτελέσματα μιας πλήρους σειράς καθιερωμένων ελέγχων

γονοτοξικότητας, η αριπιπραζόλη θεωρήθηκε ότι δεν είναι γονοτοξική. Η

αριπιπραζόλη δεν επιβάρυνε τη γονιμότητα σε μελέτες τοξικότητας αναπαραγωγής.

Αναπτυξιακή τοξικότητα, περιλαμβανομένων της δοσο-εξαρτώμενης καθυστερημένης

εμβρυϊκής οστεοποίησης και των πιθανών τερατογενετικών ενεργειών, παρατηρήθηκε

σε αρουραίους σε δόσεις που έχουν ως αποτέλεσμα έκθεση σε επίπεδα χαμηλότερα

της θεραπευτικής δόσης (με βάση την AUC) και σε κουνέλια σε δόσεις που οδηγούν σε

έκθεση 3 και 11 φορές τη μέση τιμή της AUC σταθεροποιημένης κατάστασης στη

μέγιστη συνιστώμενη κλινική δόση. Παρατηρήθηκε μητρική τοξικότητα, σε δόσεις

παρόμοιες με αυτές που προκαλούν αναπτυξιακή τοξικότητα.

6. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

6.1 Κατάλογος εκδόχων

PRAZARIT 10 mg και 30 mg :

Λακτόζη μονοϋδρική

Μικροκρυσταλλική κυτταρίνη (Ε460)

Καρμελλόζη

Άνυδρο κολλοειδές του πυριτίου

Ασπαρτάμη (Ε951)

Στεατικό μαγνήσιο (E470b)

Ερυθρό οξείδιο του σιδήρου (E172)

Γεύση Βανίλια (που περιέχει Μαλτοδεξτρίνη, Κόμμι Ακακίας, Προπυλενογλυκόλη,

Βενζυλική αλκοόλη, άρωμα βανίλιας)

PRAZARIT 15 mg :

Λακτόζη μονοϋδρική

Μικροκρυσταλλική κυτταρίνη (Ε460)

Καρμελλόζη

Άνυδρο κολλοειδές του πυριτίου

Ασπαρτάμη (Ε951)

Στεατικό μαγνήσιο (E470b)

Κίτρινο οξείδιο του σιδήρου (E172)

Γεύση Βανίλια (που περιέχει Μαλτοδεξτρίνη, Κόμμι Ακακίας, Προπυλενογλυκόλη,

Βενζυλική αλκοόλη, άρωμα βανίλιας)

6.2 Ασυμβατότητες

Δεν εφαρμόζεται.

6.3 Διάρκεια ζωής

3 χρόνια

6.4 Ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά την φύλαξη του προϊόντος

Αυτό το φαρμακευτικό προϊόν δεν απαιτεί κάποιες ειδικές συνθήκες φύλαξης.

6.5 Φύση και συστατικά του περιέκτη

NL/H/3225/001-003/DC

Aluminium//PVC/aluminium/oPA κυψέλες αλουμινίου σε κουτιά των δισκίων.

Διάτρητες ανά μονάδα δόσης κυψέλες αλουμινίου σε κουτιά των 30 x 1 δισκίων

Μπορεί να μη κυκλοφορούν όλες οι συσκευασίες.

6.6 Ιδιαίτερες προφυλάξεις απόρριψης

Κάθε αχρησιμοποίητο φαρμακευτικό προϊόν ή υπόλειμμα πρέπει να απορρίπτεται

σύμφωνα με τις κατά τόπους ισχύουσες σχετικές διατάξεις.

7. ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

ΑΡΗΤΗ ΑΕ

Λεωφόρος Τατοΐου 52

136 77 Αχαρνές Αττικής

Τηλ. 2108002650

8. ΑΡΙΘΜΟΣ(ΟΙ) ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

9. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ/ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ

10. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ