Η συχνότητα εμφάνισης καρδιαγγειακής θνησιμότητας ήταν υψηλότερη
με olmesartan σε σύγκριση με θεραπεία με το εικονικό φάρμακο (15
ασθενείς (0,7%) έναντι 3 ασθενών (0,1%)), παρά τα παρόμοια ποσοστά
μη θανατηφόρων εγκεφαλικών επεισοδίων (14 ασθενείς (0,6%) έναντι 8
ασθενών (0,4%)), μη θανατηφόρων εμφραγμάτων του μυοκαρδίου (17
ασθενείς (0,8%) έναντι 26 ασθενών (1,2%)) και μη καρδιαγγειακής
θνησιμότητας (11 ασθενείς (0,5%) έναντι 12 ασθενών (0,5%)). Η
συνολική θνησιμότητα με olmesartan αριθμητικά αυξήθηκε (26 ασθενείς
(1,2%) έναντι 15 ασθενών (0,7%)), η οποία κυρίως προήλθε από τον
υψηλότερο αριθμό θανατηφόρων καρδιαγγειακών συμβαμάτων.
Η μελέτη Olmesartan Reducing Incidence of End-stage Renal Disease in Diabetic
Nephropathy Trial (ORIENT) διερεύνησε τις επιπτώσεις της olmesartan στα
νεφρικά και καρδιαγγειακά συμβάματα σε 577 τυχαιοποιημένους Ιάπωνες
και Κινέζους διαβητικούς ασθενείς τύπου 2 με έκδηλη νεφροπάθεια. Κατά
τη διάρκεια της ενδιάμεσης παρακολούθησης των 3,1 χρόνων, οι ασθενείς
έλαβαν είτε olmesartan είτε εικονικό φάρμακο σε συνδυασμό με άλλους
αντιυπερτασικούς παράγοντες συμπεριλαμβανομένων των αναστολέων
ΜΕΑ.
Το πρωτεύον σύνθετο καταληκτικό σημείο (χρόνος μέχρι την πρώτη
ενέργεια του διπλασιασμού της κρεατινίνης στον ορό, το τελικό σταδίο
νεφρικής νόσου, όλα τα αίτια θανάτου) συνέβη σε 116 ασθενείς στην
ομάδα olmesartan (41,1%) και 129 ασθενείς στην ομάδα του εικονικού
φαρμάκου (45,4%) (HR 0,97 (95% CI 0,75 - 1,24), p = 0,791). Το
δευτερεύον σύνθετο καρδιαγγειακό καταληκτικό σημείο συνέβη σε 40
ασθενείς υπό θεραπεία με olmesartan (14,2%) και σε 53 ασθενείς υπό
θεραπεία με εικονικό φάρμακο (18,7%). Αυτό το σύνθετο καρδιαγγειακό
καταληκτικό σημείο περιελάμβανε θάνατο καρδιαγγειακής αιτιολογίας
σε 10 (3,5%) ασθενείς που λάμβαναν ολμεσαρτάνη έναντι 3 (1,1%) που
λάμβαναν εικονικό φάρμακο, συνολική θνησιμότητα 19 (6,7%) ασθενείς
έναντι 20 (7,0%), μη θανατηφόρο αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο 8
(2,8%) ασθενείς έναντι 11 (3,9%) και μη θανατηφόρο έμφραγμα του
μυοκαρδίου 3 (1,1%) ασθενείς έναντι 7 (2.5%), αντίστοιχα.
Άλλες πληροφορίες Δύο μεγάλες τυχαιοποιημένες, ελεγχόμενες μελέτες
(ONTARGET (ONgoing Telmisartan Alone και σε συνδυασμό με τη μελέτη
Ramipril Global Endpoin) και VA NEPHRON-D (The Veterans Affairs Nephropathy in
Diabetes)) εξέτασαν τη χρήση του συνδυασμού ενός αναστολέα ΜΕΑ με
αποκλειστή του υποδοχέα αγγειοτασίνης ΙΙ.
Η ONTARGET ήταν μια μελέτη που διεξήχθη σε ασθενείς με ιστορικό
καρδιαγγειακής ή αγγειακής εγκεφαλικής νόσου ή σακχαρώδη διαβήτη
τύπου 2 που συνοδευόταν από ενδείξεις βλάβης του τελικού οργάνου. Η
VA NEPHRON-D ήταν μια μελέτη σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη
τύπου 2 και διαβητική νεφροπάθεια.
15